Waarom kleine kinderen dopen? Is het niet beter te wachten tot ze zelf kunnen beslissen?

De doop, een sociologisch feit

Er zijn veel beslissingen die ouders nemen zonder te wachten op overleg met hun kinderen over zaken die een beslissende invloed zullen hebben op hun leven.

Zij voorzien hen van voedsel, kleding, warmte en genegenheid voordat zij het verstand kunnen gebruiken, zonder dat zij daar uit vrije wil om hebben gevraagd, maar dit is essentieel om hen in leven te houden. Maar ze doen ook dingen, naast het dekken van de basisbehoeften voor levensonderhoud, die een beslissende invloed hebben op fundamentele benaderingen van het leven.

Denk bijvoorbeeld aan het spreken tot hen in een bepaalde taal. De verwerving van de moedertaal is een ouderlijke beslissing die vorm zal geven aan de manier waarop kinderen zich uitdrukken, aan hun diepste culturele wortels en zelfs aan een zeer specifieke kijk op hun benadering van de werkelijkheid. Geen enkele redelijke ouder zou besluiten niets tegen zijn of haar kind te zeggen totdat het volwassen is, naar verschillende talen luistert en zelf beslist welke taal het wil leren. Taal is een zeer belangrijk cultureel element in de ontwikkeling van het menselijk leven en het uitstellen van de verwerving ervan tot de meerderjarigheid zou zeer ernstige schade toebrengen aan de intellectuele ontwikkeling van de nieuwe mens.

Pero, ¿la decisión de bautizar y comenzar a formar en la fe tiene algún parecido con la de hablar a los niños en el propio idioma?

Iemand die geen geloof heeft en niet weet wat het bestaan van God, zijn goedheid, zijn manier van handelen in de wereld en in mensen betekent, en die de diepere werkelijkheid van het doopsel niet kent, zal denken dat het er niets mee te maken heeft, dat taal onmisbaar is en geloof niet. Dit betekent echter niet dat zijn beoordeling redelijk is, maar dat deze te wijten is aan zijn culturele tekortkomingen, of zelfs aan zijn vooroordelen, die hem beletten te redeneren op basis van alle werkelijke feiten.

Om alle factoren die bij dit vraagstuk een rol spelen op rationele wijze te kunnen behandelen, is het derhalve noodzakelijk om Het is essentieel om eerst te weten wat het betekent om gedoopt te worden.

Wat de doop inhoudt

God heeft voor ieder mens een liefdesverhaal ontworpen, dat zich in de loop van het leven beetje bij beetje openbaart. In de mate dat wij een nauwe relatie met Hem hebben, zal dit verhaal geopenbaard worden en vorm krijgen. En de eerste stap om deze nabijheid effectief te maken is het doopsel.

Het christelijk geloof beschouwt de Doop como el sacramento fundamental, ya que es condición previa para poder recibir cualquier otro sacramento. Nos une a Jesucristo, configurándonos con Él en su triunfo sobre el pecado y la muerte.
In de oudheid werd het toegediend door onderdompeling. De te dopen persoon werd volledig ondergedompeld in water. Net zoals Jezus Christus stierf, werd begraven en weer opstond, werd de nieuwe christen symbolisch ondergedompeld in een watergraf, om zich te ontdoen van de zonde en de gevolgen daarvan, en herboren te worden tot een nieuw leven.

Het doopsel is in feite het sacrament dat ons met Jezus Christus verbindt en ons laat kennismaken met zijn reddende dood aan het kruis, en daarom bevrijdt ons van de macht van de erfzonde en alle persoonlijke zonden., y nos permite resucitar con él a una vida sin fin. Desde el momento de su recepción, se participa de la vida divina mediante la gracia, que va ayudando a crecer en madurez espiritual.

In de doop worden wij leden van het Lichaam van Christus, broeders en zusters van onze Verlosser, en kinderen van God.

Somos liberados del pecado, arrancados de la muerte eterna, y destinados desde ese instante a una vida en la alegría de los redimidos. "Mediante el bautismo cada niño es admitido en un círculo de amigos que nunca le abandonará, ni en la vida ni en la muerte. Ese círculo de amigos, esta familia de Dios en la que el niño se integra desde ese momento, le acompaña continuamente, también en los días de dolor, en las noches oscuras de la vida; le dará consuelo, tranquilidad y luz" (Benedicto XVI, 8 de enero de 2006).

Waarom de Kerk de praktijk van de kinderdoop handhaaft

Esta práctica es de tiempo inmemorial. Cuando los primeros cristianos recibían la fe, y eran conscientes del gran don de Dios de que habían sido objeto, no querían privar a sus hijos de esos beneficios.

De kerk handhaaft de praktijk van de kinderdoop om een fundamentele reden: voordat wij voor God kiezen, heeft hij al voor ons gekozen.... Hij heeft ons gemaakt en geroepen om gelukkig te zijn. Het doopsel is geen last, integendeel, het is een genade, een onverdiende gave die wij van God ontvangen.

Christelijke ouders pasten vanaf de vroegste eeuwen gezond verstand toe. Zoals de moeder niet lang nadenkt over de vraag of zij haar pasgeboren kind de borst zal geven, maar het voedt wanneer het kind dat nodig heeft, zoals zij het wast wanneer het vuil is, het aankleedt en in warme kleren wikkelt om het te beschermen tegen de koude, zoals zij tegen het kind praat en het genegenheid geeft. 

También así, le proporcionaban la mejor ayuda que cualquiera criatura humana necesita para desarrollar la vida en plenitud: la limpieza del alma, la gracia de Dios, una gran familia sobrenatural, y una apertura al lenguaje de Dios, de modo que cuando vaya despertando su sensibilidad y su inteligencia contemplen el mundo con la luz de la fe, aquella que permite conocer la realidad tal y como es.