Don Fabio Galdino heeft het voorrecht pastoor te zijn van de kerk waar hij werd gedoopt, waar hij zijn eerste heilige communie ontving en waar hij werd bevestigd. Een sacramentele continuïteit die hem nu, dankzij zijn priesterwijding, in staat stelt de Heilige Mis op te dragen voor de mensen en buren die hem hebben zien opgroeien en die hij nu pastoraal begeleidt.
Deze priester behoort tot de aartsbisdom Paraíbagelegen aan de Atlantische kust in het meest oostelijke puntje van Brazilië. Deze bisschoppelijke zetel telt meer dan een miljoen katholieken en meer dan 150 priesters, waaronder pater Galdino, die van zijn aartsbisschop ook de belangrijke taak heeft gekregen om de diocesane exorcist te zijn. Een taak, het bestrijden van de macht van Satan, die hem in de voorste gelederen van de katholieke kerk in zijn land plaatst.
In een interview met de CARF Foundation vertelt de pastoor over de grote uitdagingen waar parochianen vandaag de dag voor staan. priestersDe grootste daarvan is volgens hem dat je je bewust moet zijn van het belang om "niet te vervallen in activisme en persoonlijke ijdelheid".
"Een priester is als het 'huis van Bethanië'. In het gezelschap van Lazarus, Martha en Maria leren we vrienden, beschouwers en dienaren te zijn. Een drie-eenheid van deze elementen is van het grootste belang, in feite is het een recept dat altijd de missie van het leven van de Kerk heeft gediend."verzekert hij.
Aan de andere kant benadrukt pater Galdino dat het belang van priesterlijke vormingdie volgens hem altijd moet beginnen in een oprechte vriendschap met Jezus. Op deze manier is hij van mening dat "Van daaruit, als er vriendschap is, is er ook volgzaamheid. En de weg die begint in intimiteit met Jezus gaat door andere zeer belangrijke stadia voor de missie, zoals het spirituele leven.".
"Het is van het allergrootste belang een geestelijk leidsman te hebben, zich te wijden aan studie en vorming, en diepgaande ervaring te hebben met een veelvuldig sacramenteel leven. Ik zal degene die mij deze fasen en zijn levenservaring heeft gegeven eeuwig dankbaar zijn, zodat ik door al deze voorbereiding te ontvangen, deze aan zoveel mannen en vrouwen kon aanbieden."benadrukt de Braziliaanse priester.
Deze ervaring werd grotendeels opgedaan tijdens zijn dubbele verblijf in Rome dankzij de steun die hij kreeg van de Stichting CARF. Toen hij in het seminarie zat, stuurde zijn aartsbisschop hem naar de Internationaal seminar Sedes Sapientiae om te studeren aan de Universiteit Pauselijk van het Heilig Kruis tussen 2006 en 2009. Hij werd diaken gewijd in Rome. "Ik wil graag alle weldoeners bedanken die ons deze hulp gul hebben gegeven, en die daarmee ook geluk hebben gebracht aan zoveel mensen, die bij terugkomst in onze landen dankbaar zijn voor alles wat we aan hen hebben doorgegeven, vooral wat we hebben kunnen leren tijdens dit verblijf in Rome."benadrukt hij.
Nadat hij in Brazilië tot priester was gewijd, had hij zes jaar lang de leiding over een parochiegemeenschap in zijn aartsbisdom, totdat zijn bisschop hem terugstuurde naar Rome, in dit geval naar het Altomonte Priestercollege, zodat hij Dogmatische Theologie kon studeren aan dezelfde universiteit die hij jaren daarvoor had bezocht.
Na zijn terugkeer naar Brazilië werd hij professor aan een seminarie. Momenteel is hij, naast pastoor en exorcist, bisschoppelijk vicaris en coördinator van catechese voor het hele bisdom. "Vandaag ben ik nog dankbaarder voor alle kansen die God mij in zijn voorzienigheid heeft gegeven met het oog op de missies die ik als priester moest ondernemen."zegt hij opgewonden.
Hij heeft veel mooie momenten meegemaakt tijdens zijn jaren als priester. Een dag die hij nooit zal vergeten is de dag van zijn priesterwijding of toen hij zijn graad in de theologie behaalde. Hij merkt echter op dat "Het mooiste moment is het resultaat van een dagelijks dankbaar besef dat God de kleipot die ik ben heeft gebruikt.om zijn schat op te slaan. Om te voelen dat God ons roept en dat de tekenen van zijn Woord dag en nacht in ons aan het werk zijn, is echt iets om altijd dankbaar voor te zijn.".
Maar zijn ambt is niet over rozen gegaan en hij zegt dat het bijzonder pijnlijk is geweest. "de wonden in het lichaam van de Kerk waar we zoveel van houden: moeilijke situaties, schandalen, breuken en verdeeldheid die ons altijd verdrietig maken en ons soms gedesillusioneerd achterlaten zoals de Emmaüsgangers".
Fabio Galdino werd geboren in João Pessoa, de hoofdstad van de staat Paraíba, in een katholieke familie waarin hij ook een militaire opleiding kreeg, vanwege de diensttijd van zijn vader in het nationale leger van zijn land, kenmerken die het leven van deze priester hebben getekend.
"Van jongs af aan was ik sterk pastoraal betrokken bij mijn parochiegemeenschap, waarin ik actief deelnam."De priester, wiens roeping precies binnen de muren werd gesmeed waar hij nu predikant is, wijst erop.
"Ik geloof dat parochie-inzet, evangelisatie en de behoefte aan herders naar het hart van Jezus een van de belangrijkste motivaties voor mij waren om te reageren op Gods zorgen in mijn leven."Fabio Galdino vertelt over deze roeping tot het priesterschap.
Maar hij zegt ook dat in zijn leven "Er was geen gebrek aan heilige priesters die naar dit verlangen verwezen. Ik had ook veel voorbeelden van heiligen en vrome christenen die grote geestelijke leiders waren op mijn reis, maar de belangrijkste hulp was het leven van gebed en vriendschap met Jezus. Ik kan zeggen dat dit het antwoord en de sleutel was voor mijn roeping.".
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
