Deze jonge seminarist droomt ervan om missionaris te worden. Hij groeide op in een groot en bescheiden gezin, de jongste van zes broers en zussen. Al op jonge leeftijd ervoer Lucas een speciale roeping tot het katholieke geloof, geïnspireerd door het voorbeeld van de Missionarissen van Liefde, de zusters van Moeder Teresa van Calcutta.
Lucas is in Rome (2025), waar hij zijn eerste jaar theologie studeert aan de Universiteit van Rome. Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruisals onderdeel van zijn vorming voor het priesterschap, dankzij een gedeeltelijke beurs van de Stichting CARF.
Zijn verhaal weerspiegelt een diepe liefde voor God, een toewijding aan de evangelisatiemissie en een leven dat gekenmerkt wordt door dankbaarheid jegens de spirituele gemeenschap die hem verwelkomde.
Uruguay is het meest atheïstische en geseculariseerde land in Latijns-Amerika. Er is een sterke aanwezigheid van de vrijmetselarij en er zijn veel wetten die immoreel zijn volgens het christelijk geloof, zoals die met betrekking tot abortus, marihuanagebruik en LGBTQ+ rechten.
"Ondanks alles zijn er veel mensen die in God geloven, ook al praktiseren ze hun geloof niet. De kerken zijn steeds leger. Mensen dopen hun kinderen alleen uit traditie, "omdat ze dat doen", maar niet met het volle bewustzijn van het sacrament. Ook sturen ze uit gewoonte hun kinderen naar catechese voor hun eerste communie en nadat ze het sacrament hebben ontvangen, keren ze niet terug naar de kerk. Maar Godzijdank doen onze pastors een groot evangelisatiewerk om God, die alleen maar liefde en barmhartigheid is, bekend te maken. Mijn familie is ook alleen maar katholiek door traditie, maar dankzij God laat ik me door Hem bereiken", vertelt Lucas.
"Vlakbij mijn huis wonen de Missionarissen van Liefde, de zusters van Moeder Teresa van Calcutta. Ze hebben daar een tehuis voor aidspatiënten, ze bezoeken ook gezinnen in de buurt, geven catechese aan kinderen, geven communie aan zieken en ouderen en nog veel meer". Zijn moeder ging altijd naar de zondagsmis voor de feestdagen in de kapel van de zusters en omdat Lucas erg aan haar gehecht was, ging hij met haar mee. "Hoewel ik me erg verveelde, vond ik het heerlijk om naar de liturgie te kijken en eraan deel te nemen, ik keek naar alles wat er gebeurde, vooral naar wat de priester deed," zegt Lucas.
Bijna een jaar na haar eerste communie, op 11-jarige leeftijd, kwam er een nieuwe zuster. "Ze begon een missiegroep van kinderen, we noemden onszelf de kleine missionarissen van de heilige rozenkrans.
Na een bepaalde vormingsperiode bad hij een toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria, die hij elk jaar vernieuwde. In deze toewijding beloofde hij vooral twee dingen: elke zondag naar de mis gaan en elke dag de Heilige Rozenkrans bidden. Zijn motto was "Alles voor Jezus door Maria". En deze dingen probeerde ze echt na te leven, de HEILIGE MIS en de heilige rozenkrans. "Ik geloof dat het zonder deze voorbereiding moeilijker voor me zou zijn geweest om mijn roeping te leven en te aanvaarden.
Hun activiteit als missionarissen bestond voornamelijk uit de vorming die ze kregen van de zusters, en de opdracht om het belang van het bidden van de rozenkrans bekend te maken, vooral het bidden als gezin. Ze deden dit elke zondag, ze liepen naar de mis, baden samen de rozenkrans en droegen een afbeelding van de Heilige Harten. "Het beeld werd achtergelaten bij een familie, waar we samen baden, en de volgende zondag zochten we het op en brachten het naar een andere familie, enzovoort".
En hier is zijn grootste verlangen geboren en tot bloei gekomen: missionaris worden. Niet alleen omdat hij deel uitmaakte van deze prachtige groep, maar ook vanwege het grote voorbeeld dat de zusters gaven. Het was heel mooi voor hem om te zien hoe gewijde vrouwen alles achterlieten, naar plaatsen gingen ver van hun familie, met een andere cultuur, taal, enz. en "Uruguayanen" werden, alleen voor de liefde van Jezus, om hun dorst naar liefde voor de zielen te lessen.
De priesters van het Werk van Jezus de Hogepriester, de gemeenschap waartoe hij vandaag behoort, vierden drie dagen per week de Heilige Eucharistie voor de Zusters van Moeder Teresa. Ik kende ze, maar ik had geen relatie, behalve dat ik ze zag en begroette.
Ik kende de apostolische zusters van de Familie van Maria (een gemeenschap die verbonden is aan het priesterwerk) van het zien tijdens feestmissen in het bisdom, waar ze vaak zongen of bloemen maakten voor de liturgie, maar net als met de priesters had ik geen relatie met hen.
De zusters van Moeder Teresa zagen de realiteit van hun parochie, waar Lucas de enige jongeman was, en omdat ze wisten dat er in de Familie van Maria een goede groep jongeren uit verschillende parochies was, nodigden ze hem uit om deel uit te maken van de groep. "Ik wilde niet gaan, dus ik weigerde, maar een zuster gaf niet op en stond er een jaar lang op dat ik zou gaan. Ik wilde maar één keer gaan, de zuster laten proeven en nooit meer teruggaan, maar de wegen van de Heer zijn anders dan de onze", vertelt Lucas.
Begin 2014 vroeg hij aan een van de priesters of het mogelijk was om deel te nemen aan het zomerkamp dat de gemeenschap eind januari organiseerde, en de priester zei graag ja.
Luke kende de gemeenschap niet, hij wist niets over spiritualiteit of het apostolaat, maar op de eerste dag van het kamp begreep hij in zijn hart dat dit de gemeenschap was waar God hem wilde hebben. "Het was mijn plaats in de wereld, het was voor mij een zekerheid zo groot dat niemand het me ooit zou kunnen afnemen. Mijn plan was om nooit meer terug te gaan, maar na die eerste ervaring in het kamp heb ik geen enkele activiteit meer gemist, het was voor mij het belangrijkste en mooiste wat me kon overkomen".
In het Jaar van Barmhartigheid 2016 is er vlakbij hun middelbare school het Nationale Heiligdom van de Maagd van de Drieëndertig, beschermheilige van Uruguay. Daar hadden ze de genade van een heilige deur. "Ik ging bijna nooit naar de kathedraal om te profiteren van de genade van de plenaire aflaatMaar toen ik de middelbare school verliet, ontmoette ik door de voorzienigheid eens een zuster van de Familie van Maria, die ook mijn vormselinspirator is, en toen ik een beetje met haar praatte, moedigde ze me aan om van de gelegenheid gebruik te maken om de plenaire aflaat te krijgen.
Tijdens een van deze bezoeken aan de kathedraal knielde hij voor het beeld van Onze Lieve Vrouw en vroeg haar hem te vertellen wat de wil van haar Zoon voor hem was. Op dat moment begon er in de Basiliek een lied te spelen dat voor Lucas het antwoord op zijn vraag was.
Het liedje gaat ongeveer zo; "Ik wil op de grond vallen en sterven, anders blijf ik alleen achter, ik ben een graankorrel, ik wil veel vrucht dragen, ik wil uw getuige zijn voor de wereld. Als ik mijn leven liefheb zal ik het verliezen, als ik mijn leven geef zal ik het winnen, waar u bent Jezus, daar ben ik, ik volg u ik ben uw dienaar". Dit lied was voor Lucas het duidelijke antwoord op zijn vraag, hij moest zijn leven helemaal aan de Heer geven om het echt te winnen en een zendeling van Jezus te worden.
Begin 2018 sprak Lucas met de verantwoordelijke van de missie in Uruguay en vroeg hem of hij wat tijd kon doorbrengen in onderscheiding en ook in zending met de gemeenschap. In maart 2018 begon hij op 18-jarige leeftijd bij de missionarissen te wonen.
Na een tijd van zending en onderscheiding in Uruguay, ging hij in september 2019 naar Rome om zijn vorming in het Werk van Jezus de Hogepriester te beginnen. Momenteel zit hij in zijn eerste jaar theologie aan de Universiteit van het Heilig Kruis, waarvoor hij heel blij en dankbaar is voor deze mogelijkheid.
"Ik kan vandaag nog steeds zeggen wat ik tien jaar geleden zei, dat ik ervan overtuigd ben dat dit de gemeenschap is waarin God mij roept, "mijn plaats in de wereld", en het is in deze spirituele familie dat ik mijn leven wil en verlang te geven, om de liefde van God en van de Heilige Maagd bekend te maken en missionaris van Christus te zijn," zegt Lucas.
"Ik wil alle weldoeners van de Stichting CARF hartelijk danken voor hun steun, dankzij welke vele seminaristen, priesters, religieuzen mannen en vrouwen toegang hebben tot een goede en waardige vorming. Met deze hulp draagt u ertoe bij dat de Kerk steeds levendiger en vruchtbaarder wordt in de wereld".
Hij belooft gebeden voor hun intenties, families en noden, als een klein teken van zijn dankbaarheid voor zulke mooie en grote steun. Hij vraagt hen ook om voor hem en zijn roeping te bidden. "Moge God jullie honderdvoudig belonen en moge onze Hemelse Moeder jullie altijd beschermen!"
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
