Nataniels roeping tot het priesterschap ontstond in de meest onverwachte situatie, aangezien zijn vader behoorde tot de Kimbanguistische religie, een Afrikaanse religieuze stroming afkomstig uit Angola, in 1921 gesticht door Simão Tocobekend als de profeet Kimbangu.
Dit geloof combineert elementen van het christendom, vooral het protestantisme, met traditionele Afrikaanse gebruiken en overtuigingen. Kimbangisten geloven in een opperste God, het belang van profeten en spirituele genezing. Ze bevorderen eenheid, vrede en sociale rechtvaardigheid en onderscheiden zich door hun nadruk op het bestrijden van onderdrukking en rassendiscriminatie. Religie heeft een sterke invloed in Angola en andere delen van Afrika. Een voorzienige weg leidde er echter toe dat Nataniel het katholieke geloof omarmde en zich in de loop der jaren geroepen voelde tot het priesterschap.
Vandaag is hij in Rome, studeert hij voor zijn bachelor in theologie en woont hij in het Internationaal seminar Sedes Sapientiaemede dankzij een subsidie van de CARF Foundation.
Nataniel is de tweede van vijf broers en zussen en komt uit een familie die niet strikt katholiek is, maar die wel een religieuze ervaring heeft gehad die zijn leven heeft getekend. Zijn vader is een militair en hoewel hij niet veel praktiseert, was de religie die in zijn familie werd gepraktiseerd kimbanguista. Zijn moeder Isabel, die kapster was, werd gedoopt in de katholieke kerk maar bekeerde zich uiteindelijk tot het protestantisme. Dit was Nataniels realiteit tot 2012.
De verandering begon toen Nataniels moeder besloot om terug te keren naar de katholieke kerk. "Ze gaf ons de opdracht om niet meer naar een andere kerk te gaan en we begonnen elke zondag naar de kerk te gaan. Voor Nataniel was het een uitdaging. Hij was opgegroeid in de zondagsschool van de protestantse kerk, waar Bijbelquizzen werden georganiseerd, en wat hem het meest motiveerde om te gaan was de kans om prijzen te winnen. Nu, toen hij naar de kerk ging, leek alles vreemd en anders. Maar hij had geen andere keuze dan met zijn moeder mee te gaan.
Door catechese te volgen begon Nataniel de leer van de Kerk te ontdekken. Hij verdiepte zich in de Bijbel en de kerkgeschiedenis, wat zijn geloof versterkte en zijn leven een nieuwe betekenis gaf. In 2015 sloot hij zich aan bij de acolietengroep, om dichter bij de liturgie en de priester te komen, en datzelfde jaar werd hij gedoopt. "We kunnen roem, jeugd en geld verliezen, maar wat je niet echt kunt verliezen is Christus.
Het jaar 2015 was een belangrijk jaar, niet alleen vanwege zijn doop, maar ook omdat hij aan de middelbare school begon. In die periode begon het idee om naar het seminarie te gaan vorm aan te nemen in zijn hart. "Het zien van de pastoor bij het uitoefenen van zijn ambt motiveerde mij om in zijn voetsporen te treden. Ik voelde in het diepst van mijn wezen dat het mijn roeping was om priester te worden, om mijn leven te geven in dienst van God en voor het heil van de zielen. Ik wilde een instrument van God zijn temidden van zijn volk", vertelt hij blij.
Nataniel was een slimme jongen in zijn studies, hij had beurzen gekregen om computertechniek te studeren in Londen of de Verenigde Staten, maar in 2017 nam hij de beslissing om zijn wens om het seminarie in te gaan met zijn ouders te delen. "Het was een moeilijke tijd, vooral voor mijn moeder. Ze begreep niet waarom ik zo'n radicale stap in mijn leven wilde zetten. Het was moeilijk voor haar om te begrijpen dat haar enige zoon deze weg insloeg.
Na verloop van tijd begonnen zijn ouders, die waren teruggekeerd naar het katholieke geloof, hun hart te openen en het verlangen van hun zoon te begrijpen. Uiteindelijk, in februari 2018, accepteerden de ouders van Nataniel de beslissing van hun zoon om priester te worden en op 25 februari ging hij naar het aartsbisschoppelijk seminarie in Luanda, een beslissende stap op weg naar de droom van zijn roeping. "Het was een moment van grote vreugde en dankbaarheid aan God dat Hij me de weg heeft laten volgen waarvan ik voelde dat Hij die voor me had voorbereid.
Vandaag ziet hij hoe elke stap hem heeft geleid tot waar hij nu is, tot deze roeping tot het priesterschap die op een onverwachte manier in zijn hart begon, maar die in de loop der jaren is bevestigd en versterkt. "Mijn roeping is geboren in een diverse familiecontext, het is een waar werk van God geweest.
Hij is zijn ouders zeer dankbaar voor hun begrip en voor hun steun op deze weg. "Mijn verlangen is om voorwaarts te gaan, met geloof en hoop, en mijn leven te wijden aan de dienst van God en zijn volk.
Met deze getuigenis wil Nataniel zijn diepe dankbaarheid betuigen aan alle weldoeners van de Stichting CARF voor de mogelijkheid om zijn studie in Rome voort te zetten.
Hij zit momenteel in zijn derde jaar theologie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis. "Dankzij uw steun kan ik me inzetten voor de missie van de Heilige Moederkerk om het Evangelie van Onze Heer Jezus Christus naar alle naties te brengen," zegt hij.
"Ik bid elke dag voor je, zodat de Heer, het Allerhoogste en Eeuwige Goed, van wie alle zegeningen komen, je mag blijven zegenen en je stappen mag leiden naar de roeping waartoe we allemaal geroepen zijn, Heiligheid. Hartelijk dank," zegt hij met een glimlach.
Gerardo FerraraAfgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
