Leonardo is geboren in El Tigre (Venezuela), maar groeide op in Pariaguán, "een stad waaraan God prachtige zonsondergangen heeft geschonken die kunnen worden gewaardeerd op de grote vlakke horizon wanneer de zon ondergaat," zegt Leo.
Hij bewaart zijn beste herinneringen in dat dorp met zijn familie en vrienden, een dorp waar hij altijd naar terugkeerde voor vakanties tijdens zijn tijd in het seminarie in Venezuela om bij zijn familie te zijn en om te helpen in de parochie.
Hij bracht er zijn kindertijd door, samen met zijn moeder en grootmoeder, de twee vrouwen die het zaad van het geloof in hem zaaiden. "Mijn familie is Gods geschenk aan mij," bekent hij teder. Hij is de jongste van vier broers en zussen, en hoewel zijn vader afwezig was, gaven de warmte van zijn huis, de zondagse catechese en het voorbeeld van zijn ouderen hem een diep gemeenschapsgevoel.
Nu zijn zijn neefjes en nichtjes de vreugde van hen allemaal. "Voor mij is familie in elk opzicht een essentieel onderdeel van mijn leven". Leo herinnert zich met verdriet dat sommige van zijn familieleden geen andere keuze hadden dan Venezuela te verlaten vanwege de politieke situatie.
Tijdens zijn adolescentie, toen hij hielp als misdienaar, zong in de mis of deelnam aan het Legioen van Maria, begon hij zich af te vragen hoe zijn toekomst eruit zou zien. Op 17-jarige leeftijd besloot hij 'ja' te zeggen tegen de Heer, aangemoedigd door de nauwe getuigenis van zijn pastoor. "De Heer riep me op de meest gewone momenten: als een jonge man die iets met zijn leven wilde doen".zegt hij. En dus besloot Leonardo dit prachtige avontuur aan te gaan dat hem elke dag meer en meer boeit.
Het bevindt zich nu in de Internationaal seminar BidasoaHij studeert aan de kerkelijke faculteiten van de Universiteit van Navarra. Hij werd door zijn bisschop, Mgr. José Manuel Romero Barrios, uitgezonden om het jonge bisdom El Tigre te dienen, dat net zeven jaar bestaat.
"Zoals mijn bisschop zegt, we zaaien wat anderen zullen oogsten. Er is een grote behoefte aan priesters en het is essentieel dat we goed opgeleid zijn, niet voor onszelf, maar voor de mensen, die recht hebben op goede pastors.
In Venezuela, waar tekorten en sociale spanningen generaties hebben getekend, ziet Leonardo geen ontmoediging, maar missie. "Het is een geweldige kans om een nederig volk dat lijdt te troosten. Evangeliseren vandaag de dag is dichtbij zijn, luisteren, de wonden van iedereen aan God voorleggen. En vertrouwen"..
Leonardo herinnert zich dat Moeilijkheden zijn altijd aanwezig geweest in het leven van de Kerk, zowel in Venezuela als in andere landen.. "Juist in deze moeilijkheden kunnen we mogelijkheden vinden om de Heer Jezus te brengen aan al die mensen die lijden en naar Hem dorsten," zegt hij.
Dit vereist veel dialoog, respect en vooral het vermogen om te luisteren naar en mensen te begeleiden die leven in angst, met moeilijkheden, maar ook met vreugde en verlangen naar God. "Dit is de manier om verandering te brengen in mijn land, door het geloof van al deze mensen te ondersteunen en te vertrouwen op Gods barmhartigheid," zegt hij hoopvol.
Er zijn goed opgeleide priesters nodig om deze verandering teweeg te brengen. Toen we Leonardo vroegen hoe een priester moet zijn in de 21e eeuwHij aarzelt niet: "Hij moet iemand zijn die luistert, die troost, die niet oordeelt. Een instrument van God voor vergeving. Een man van gebed, in staat om de persoon van aangezicht tot aangezicht te zien, niet alleen vanaf een scherm of via sociale netwerken. Een arme, vrije, nederige getuige die vertrouwt op Gods plannen.
Deze jonge seminarist heeft het duidelijk en dit is zijn engagement: gevormd worden tot een priester die aandachtig en respectvol is, die op de hoogte is van de wereldgebeurtenissen, maar die ook in staat is om dieper in te gaan op zijn eigen specifieke context waarin hij zich bevindt.
"Dat mensen die een priester zien iemand zien die ze kunnen vertrouwen en bij wie ze steun kunnen vinden. Een priester in onze tijd moet gehoorzaam zijn en bereid zijn om elke ramp te ondergaan om het Woord van God te verkondigen, om Jezus aan iedereen te brengen"., merkt hij op.
In een steeds meer geseculariseerde wereld verliest hij zijn hoop en optimisme niet, vooral omdat hij elke dag ziet dat veel jonge mensen Gods roeping voelen.
"Om jongeren tot het geloof aan te trekken is begrip en nabijheid nodig, maar vooral gebed.Omdat alle evangelisatiestrategieën steriel zouden zijn als we niet vertrouwen en onszelf niet in Gods handen leggen. Christus blijft boeien, maar we moeten weten hoe we hem moeten presenteren op een manier die hen aanspreekt."zegt hij enthousiast.
De jonge Leonardo begrijpt de jeugd van tegenwoordig perfect, omdat hij zelf deel uitmaakt van de zogenaamde Zeta-generatie. Daarom herinnert hij ons eraan dat om jongeren te evangeliseren het noodzakelijk is om te begrijpen hoe ze vandaag de dag denken.
"Dit is een zeer complexe realiteit. Maar een priester kan de zorgen van jongeren benaderen en ernaar luisteren, hen laten inzien dat er veel diepere dingen zijn en dat in God ons geluk ligt".
Leonardo vertelt ons ook over de banden tussen Spanje en Venezuela en laat ons achter met een boodschap ter overdenking: "Europa bracht het geloof naar Amerika, maar Europa is het geloof aan het verliezen en Amerika bewaart en onderhoudt het".
Voor hem kunnen Venezuela en Spanje elkaar in alle opzichten aanvullen: "Spanje heeft ons verwelkomd en we kunnen hen alleen maar het beste van onszelf bieden. De menselijke en christelijke waarden van de Venezolanen zijn een glas fris water voor heel Spanje en Europa.De geschiedenis en traditie van Europa helpen om de horizon te verbreden van iedereen die hier komt.
Daarom is hij erg blij om in Spanje te zijn en in het Bidasoa International Seminary te wonen waar hij een thuis heeft gevonden: "Het is indrukwekkend om seminaristen uit zoveel landen met hetzelfde verlangen te zien. Hier heb ik vrienden gemaakt, gebeden en gestudeerd. Het is een sfeer die bevorderlijk is voor groei. Je kunt de universele Kerk voelen".
Leonardo weet dat zijn pad veeleisend is, maar hij aarzelt niet. Want er is een zekerheid die hem steunt: God houdt nooit op met roepen. En hij, met sereniteit en vreugde, heeft al geantwoord.
Marta Santín, journalist gespecialiseerd in religie.
