Jonathas Camargo (1998) voelde Gods roeping tijdens de Covid-19 pandemie, hoewel dit niet altijd het geval was. Een van de dingen die hem ervan weerhield om die stap te zetten, was zijn angst om zich open te stellen voor een echte ontmoeting met de Heer. Jonathas volgt nu in Pamplona een opleiding tot priester. Hij komt uit het bisdom Leopoldina, Brazilië.
Jonathas kwam in 2023 aan in Pamplona, waar hij theologie studeert aan de kerkelijke faculteiten van de Universiteit van Navarra. Van jongs af aan nam hij deel aan de catechese in zijn parochie.
God is altijd aanwezig geweest in Jonathas' familie. Van jongs af aan nam zijn moeder hem en zijn drie zussen mee naar de parochie om catechismuslessen te volgen. Maar in zijn adolescentie, een periode van rebellie en crisis, dreef hij weg van het geloof, omdat hij alleen maar naar de mis ging voor het gebod. "De zondagsmis niet verlaten, ook al is het alleen maar om aan de kerkelijke norm te voldoen, ook al heb je er geen zin in, geeft een oneindige waarde die altijd door God wordt beloond".
Deze terughoudendheid werd nog verergerd door een verleiding: "die me er altijd van weerhield om me meer aan God toe te wijden; het was mijn angst om mezelf open te stellen voor een echte ontmoeting met de Heer," bekent hij.
De sacrament van het vormsel van vitaal belang was om meer toegewijd te raken aan de Kerk. Het ontvangen van dit sacrament is een genade van God, een sacrament dat, zoals de naam al zegt, een christen helpt om zich in te zetten als getuige van Jezus Christus: de gedoopte wordt gesterkt door de gave van de Heilige Geest, raakt dieper geworteld in de goddelijke afstamming en is inniger verbonden met de Kerk.
Met deze vastberadenheid begon Jonathas deel te nemen aan andere vieringen in zijn parochie, zoals de kroningen tot het Heilig Hart van Jezus.
"Daarnaast werd mijn toewijding aan de dienst van de kerk verder vergroot toen ik hielp bij het vormen en coördineren van een jeugdgroep, ook in mijn parochie. Deze missie bracht me heel dicht bij God"zegt hij.
Deze jonge Braziliaanse seminarist herinnert ons eraan dat dicht bij jongeren zijn vooral betekent dat je naar hen luistert om hen te begeleiden op hun geloofsreis en ware liefde voor de Heer.
Zo groeide zijn eenheid met God, de vrucht van zijn wil, van de goede mensen om hem heen zoals de pastoor, en van zijn eigen vrijheid.
Jonathas vertelt over het moment dat hij in zijn hart een opvallende aanwezigheid bij de Heer voelde: "In 2016 werd ik op achttienjarige leeftijd uitgenodigd om buitengewoon bedienaar van het Heilig Avondmaal te zijn, en met deze dienst aan de Heer voelde ik in mijn hart de plicht om mijn geloof op een meer verantwoordelijke manier te leven"..
Later, met de komst van de pandemie, kwam het keerpunt voor Jonathas: "Ik studeerde een graad in een andere stad toen de pandemie begon en daarmee ook alle beperkingen die ons werden opgelegd.
Dus keerde ik terug naar mijn geboortestad en wijdde me aan het helpen van mijn pastoor bij alles wat nodig was zodat de gelovigen de vieringen via internet konden volgen. Toen ik getuige was van alle moeilijkheden waarmee we geconfronteerd werden en ik het verlangen en de geloofsuitdrukking van de mensen kon voelen, voelde ik Gods roep als een vlam in mijn hart branden toen ik deelnam aan een eucharistische aanbidding.
Na deze prachtige ervaring begon hij in 2021 met zijn beroepskeuzeproces en in 2022 ging hij naar het voorbereidend seminarie van zijn bisdom. In juli 2023 stuurde zijn bisschop hem naar de Universiteit van Navarra om te studeren., zoals het betrekking heeft op de website van uw bisdomHij landde in Bidasoa vergezeld door de rector van het seminarie van Onze Lieve Vrouw van Verschijning in Leopoldina, pater Alessandro Alves Tavares.
Zijn ervaring in de Internationaal seminar Bidasoa ontdekt hij de grote schoonheid van de universele Kerk: "Mijn verblijf in Bidasoa is van groot nut geweest voor mijn roeping. Hier heb ik nog meer kunnen groeien in mijn gebedsleven en ook in mijn academische leven. Het leven delen met priesters en seminaristen uit de verste uithoeken van de wereld leert me dat de Kerk universeel is en dat de Heer alle harten kan bereiken, en daarvoor wil hij dat we bereid zijn om alle naties te evangeliseren.".
Als hij klaar is met zijn studie theologie aan de Universiteit van Navarra, zal hij terugkeren naar zijn bisdom waar hij tot priester zal worden gewijd. Jonathas is zich ervan bewust dat alle steden en landen hun eigenaardigheden en moeilijkheden hebben bij evangelisatie, maar zonder gebed kan er weinig bereikt worden.
"Ik geloof dat, zowel in mijn bisdom als in de hele Kerk, we moeten blijven bidden voor vele heilige roepingen voor de oogst van de Heer," zegt Jonathas.
Een gedachte die goed aansluit bij het initiatief dat de Kerk heeft voorgesteld voor 19 maart, de Dag van het Seminarie. Het eerste wat de Kerk vraagt is om te bidden voor roepingen. Daarna, voor zover mogelijk, financieel te helpen om roepingen te ondersteunen.
Hij laat zijn toekomst in Gods handen, maar vraagt hem door te gaan met dit verlangen om de Kerk te dienen waar nodig en "de waarheid van het Evangelie naar alle uithoeken te brengen, en nooit te vergeten trouw te zijn aan wat de Heer van ons vraagt via onze bisschop".
Marta Santínjournalist gespecialiseerd in religie.
