De heilige Josemaría werd op 9 januari 1902 geboren in Barbastro (Huesca) in een christelijk gezin. Hij was het tweede van zes kinderen. Zijn vader, José, was koopman; zijn moeder, Dolores, was een vrome vrouw die haar kinderen een levend en eenvoudig geloof doorgaf. Toen Josemaria dertien was, verhuisde het gezin naar Logroño vanwege het faillissement van het familiebedrijf. Deze verandering van stad zou een sleutelmoment in zijn spirituele leven markeren.
Op een winterdag, tijdens een sneeuwbui, zag hij op straat de voetafdrukken in de sneeuw van een karmelietes op blote voeten. Dit maakte een diepe indruk op hem: hij voelde dat God iets van hem wilde. Jaren later zou hij zich dat moment herinneren als het begin van een innerlijke intuïtie, een vage roep, een spirituele rusteloosheid die groeide.
Hoewel hij niet precies wist wat de Heer van hem vroeg, besloot hij priester te worden als een manier om meer beschikbaar te zijn om de goddelijke wil te vervullen. Hij ging naar het seminarie in Saragossa, waar hij zijn kerkelijke studies begon, die hij later combineerde met een rechtenstudie. Hij werd priester gewijd op 28 maart 1925.
Na een korte periode als kapelaan in een landelijke parochie in Perdiguera, verhuisde hij naar Madrid om zijn academische opleiding voort te zetten. Daar werkte hij als kapelaan en zorgde hij voor zieken, studenten en mensen in nood.
Het was in deze stedelijke omgeving, in contact met mensen uit alle lagen van de bevolking, dat zijn leven een definitieve wending nam. Op 2 oktober 1928, tijdens een spirituele retraite, ontving hij met innerlijke helderheid de missie die God hem toevertrouwde: het stichten van Opus Dei. Hij begreep dat hij een spoor moest uitzetten binnen de Kerk om te helpen ontdekken dat alle mannen en vrouwen, ongeacht hun status, beroep of sociale toestand, geroepen zijn om heiligheid te zoeken in hun gewone leven door het werk van elkaar.
De eerste inspiratie liet hem zien dat elke eerlijke taak - van een operatiekamer tot een kantoor, een keuken, een fabriek, het platteland of een klaslokaal - een plaats van ontmoeting met God kon zijn. Het was geen kwestie van buitengewone dingen doen, maar van het gewone doen met liefde, met perfectie, met een christelijke zin. Werk, geleefd met deze houding, werd een middel tot persoonlijke heiliging en dienstbaarheid aan anderen. Deze visie doorbrak de norm in een tijd waarin heiligheid bijna uitsluitend werd geassocieerd met het religieuze of priesterlijke leven. Josemaria benadrukte keer op keer tegenover iedereen dat God niet slechts enkelen roept, maar allen.
In de beginjaren begon Opus Dei heel bescheiden: slechts een handjevol jonge mensen in Madrid die luisterden naar die priester die hen toesprak over een christelijk leven dat samenhangend, vreugdevol, veeleisend en toegewijd aan de wereld was. In 1930 begreep hij ook dat deze roeping voor vrouwen was en in 1943 stichtte hij de Priesterlijke Sociëteit van het Heilig Kruis, als onderdeel van de structuur van Opus Dei. Opus Deiom ook diocesane priesters.
De uitbreiding verliep aanvankelijk langzaam en werd gekenmerkt door de sociale en politieke problemen in Spanje in die tijd. Tijdens de burgeroorlog moest de oprichter onderduiken omdat hij priester was. Aan het einde van het conflict hervatte hij zijn werk met hernieuwd elan.
Maar in 1946 verhuisde hij naar Rome, van waaruit hij de internationale ontwikkeling van het werk bevorderde. In 1950 verleende de Heilige Stoel definitieve goedkeuring aan Opus Dei, waarmee de geldigheid van deze nieuwe weg binnen de Kerk werd erkend. De uitbreiding was progressief: ze bereikten landen in Europa, Amerika, Azië en Afrika.
Vanaf het begin van zijn wijding heeft de heilige Josemaría een intense pastorale en vormende activiteit ontplooid. Hij predikte retraites, schreef boeken over spiritualiteit - waaronder het bekendste, Caminovoor het eerst gepubliceerd in 1939 - en begeleidde veel mensen spiritueel.
In al zijn geschriften en ontmoetingen benadrukte hij de waarde van de kleine dingen, het belang om ze goed en met Gods liefde te doen. "God wacht op ons in de kleine dingen," zei hij altijd. Zijn spiritualiteit was niet ingewikkeld of ontoegankelijk, maar diep geïncarneerd in het dagelijks leven met een uitgesproken vertrouwen in het kind zijn van God: goddelijk zoonschap vult het hele leven van de persoon.
Hij stierf in Rome op 26 juni 1975, onverwachts, nadat hij net was aangekomen in zijn residentie in het hoofdkwartier van Opus Dei, Villa Tevere, nadat hij zijn dochters had gezien en tijd met hen had doorgebracht in het Romeinse college van Santa Maria.
Zo vertelt de zalige Alvaro del Portillo het in een interview over de stichter. "Om elf uur zevenenvijftig gingen we de garage van Villa Tevere binnen. Een lid van het Werk wachtte ons op bij de deur. Vader stapte snel uit de auto, met een opgewekt gezicht; hij bewoog zich met zoveel souplesse dat hij zich omdraaide om zelf de deur dicht te doen. Hij bedankte zijn zoon die hem geholpen had en ging het huis binnen.
Hij begroette de Heer in het oratorium van de Heilige Drie-eenheid en maakte, zoals hij gewoonlijk deed, een langzame, devote kniebuiging, vergezeld van een liefdesdaad. Daarna gingen we naar boven naar mijn kantoor, de kamer waar hij meestal werkte, en een paar seconden nadat hij de deur was gepasseerd, riep hij: Javi!
Don Javier Echevarría was achtergebleven om de liftdeur te sluiten en onze stichter herhaalde krachtiger: "Javi! en toen, met een zwakkere stem: "Ik voel me niet goed. Onmiddellijk zakte de pater in elkaar. We gebruikten alle mogelijke middelen, spiritueel en medisch. Zodra ik de ernst van de situatie inzag, gaf ik hem absolutie en de Ziekenzalving, zoals hij vurig verlangde: hij ademde nog steeds. Hij had ons vele malen gesmeekt om hem deze schat niet te ontnemen.
Mogelijk stortte hij in met deze laatste kleine liefdesdaad, nadat hij de beeltenis van de Maagd Maria van Guadalupe met een schietgebed had begroet, zoals hij altijd deed als hij een kamer van het huis binnenging. Diezelfde dag begon de roem van zijn heiligheid zich te verspreiden onder de gelovigen.
In 1992 werd hij zalig verklaard door Johannes Paulus II en in 2002 werd hij heilig verklaard, De paus zelf zei tijdens zijn homilie: "Met bovennatuurlijke intuïtie predikte de heilige Josemaría onvermoeibaar de universele oproep tot heiligheid en apostolaat. Christus roept iedereen op tot christelijke volmaaktheid: arbeiders en boeren, intellectuelen en kunstenaars, mensen van alle beroepen, sociale omstandigheden en culturen.
Vandaag de dag blijft de boodschap van de heilige Josemaria duizenden mensen over de hele wereld inspireren. Opus Dei is aanwezig in 68 landen en biedt spirituele en menselijke vorming aan christenen van alle rangen en standen. Zijn nalatenschap is niet beperkt tot het oprichten van een instituut, maar ligt vooral in het openen van een nieuwe weg om het Evangelie te leven in het hart van de wereld.
Het feest van de heilige Josemaría vieren op 26 juni is om Gods oproep te herinneren om ten volle te leven te midden van het gewone. Het is een uitnodiging aan allen - leken, priesters, gehuwden, alleenstaanden - om heiligheid te zoeken in het dagelijks leven, op het werk, in het gezin, in de rust, in professionele taken en in menselijke relaties. Hijzelf zei: "Waar je aspiraties, je werk, je liefdes zijn, daar is de plaats van je dagelijkse ontmoeting met Christus".
Kortom, de heilige Josemaria was een instrument in Gods handen om ons te herinneren aan iets diep evangelisch: dat er geen tweede of eerste divisie christenen zijn, dat wij allemaal - jij en ik - geroepen zijn tot de volheid van liefde, zonder dat we ons leven hoeven te veranderen, maar alleen door het hart te veranderen waarmee we het leven.
Christenen hebben zich altijd gewend tot de voorbede van de heiligen om hun gebed in de aanwezigheid van God te brengen. Je kunt het gebed in meer dan 30 talen downloaden.
