Logo Stichting CARF
Doneer

Stichting CARF

16 juni, 25

Poolse katholieke priester met kraag en bril, staand naast een houten kruisbeeld aan de muur.

Krzysztof Patejuk, een Poolse priester verliefd op Spanje

Pater Krzysztof Patejuk wilde journalist worden en dat was zijn pad. toen, ook al had hij een vriendin, God hem sterk riep aan de universiteit. Nu, als priester en deskundige canonist, verricht hij belangrijk pastoraal werk in zijn thuisdiocees Warmia, Polen. pastoraal werk in zijn geboortediocees Warmia in Polen.

Polen is een land dat een baken blijft voor het katholicisme, maar dat tegelijkertijd voor grote uitdagingen staat die de rol van de Kerk nog belangrijker maken. De meest in het oog springende daarvan is de oorlog tussen Rusland en OekraĆÆne die langs de grens woedt en de dreiging van
een mogelijke invasie van haar grondgebied. In de tussentijd, en te midden van een escalatie van de herbewapening, heeft de katholieke kerk in Polen twee grote fronten, waarvan Krzysztof Patejuk, een priester, spreekt met de CARF Foundation..

De rol van de priester is fundamenteel in deze tijden van crisis. Aan de ene kant benadrukt hij de opvang die ze hebben kunnen bieden aan honderdduizenden OekraĆÆense vluchtelingen. "De uitdaging voor de Kerk is de pastorale en sociale zorg voor deze mensen, en tot nu toe zijn de kerkelijke instellingen opgewassen gebleken tegen deze taak", zegt hij. Aan de andere kant benadrukt hij de uitdaging van een traditioneel katholiek land dat momenteel een vrij snel secularisatieproces doormaakt, vooral onder jongeren".

Krysztof Patejuk, een Poolse priester in een paarse stola schudt handen met een man in burgerkleding, terwijl twee andere mannen in witte soutane toekijken. Een van hen houdt een microfoon vast. De scĆØne speelt zich af in een kerk.
Welkom van don Krzysztof en een parochiaan tijdens een kerkviering.

Hijzelf vertegenwoordigt dit jongeren die zijn opgegroeid in een katholieke omgevingHij is zich daarom goed bewust van de spirituele behoeften van zijn generatie. In dit opzicht bekent Pater Patejuk dat de overdracht van het geloof bij hem thuis heel natuurlijk verliep.

"Als kind woonde ik de zondagse eucharistie bij met mijn ouders en mijn broer, we baden thuis samen en namen deel aan de liturgische vieringen van die tijd. Mijn ouders hebben me altijd gesteund in mijn dienst als misdienaar en op zomerretraites. Maar bovenal creƫerden ze een sfeer van liefde, steun en vrijheid waardoor ik mijn eigen geloofsweg kon vinden," zegt de priester uit Polen.

Als kind wilde hij altijd al journalist worden, omdat hij een passie had voor literatuur en de media. Hij begon zelfs een carriĆØre in de journalistiek, maar God had andere plannen met hem en na een jaar aan de universiteit en een diepgaand proces van onderscheiding, realiseerde hij zich dat zijn ware pad in het seminarie lag.

Vier kinderen en een Poolse priester gekleed in witte en gouden liturgische gewaden in een kerk. De kinderen dragen kruizen om hun nek en de priester draagt een stola. Op de achtergrond zijn bakstenen bogen en een altaar met een kruisbeeld te zien.
Een groep jonge misdienaars en Krzysztof Patejuk in zijn parochie.

Een prachtige intellectuele ervaring

Don Krzysztof beschrijft zijn roeping om priester te worden in woorden die met grote helderheid de diepe innerlijke strijd onthullen die hij heeft ervaren: "God sprak tot mij op een heel sterke manier. Nadat ik geslaagd was voor mijn zomerexamens aan de universiteit, voelde ik in mijn hart, als een brandend vuurEen oproep om naar het seminarie te gaan en priester te worden.

Ik heb me er lang tegen verzet, omdat ik mijn dromen aan het vervullen was en een vriendin had. Maar uiteindelijk sprak God tot me door middel van een passage uit de profeet Jeremia, die mijn innerlijke strijd tijdens die zomer perfect beschreef: ".... Ik was geen man, ik was een vrouw.U verleidde mij, Heer, en ik liet mij verleiden; u dwong mij en u overwon mij...."Ik gaf me over aan zijn wil en ging naar het seminarie, een beslissing waar ik geen spijt van heb. Ik gaf me over aan zijn wil en ging naar het seminarie, een beslissing waar ik geen spijt van heb.

Krzysztof Patejuk om canoniek recht te studeren aan de Universiteit van NavarraHij bekent dat hij een "geweldige intellectuele ervaring" heeft uit deze periode in Pamplona.

In Pamplona zegt hij dat hij niet alleen rechten leerde, maar dat zijn leraren hem ervan lieten houden, wat vandaag de dag een enorme hulp is bij zijn werk als rechter in de kerkelijke rechtbank van het Poolse aartsbisdom Warmia.

"Het was een tijd van grote spirituele en pastorale rijkdom, vanwege mijn contact met metgezellen van over de hele wereld en vanwege mijn dienst in de parochie van Sint-Michaƫl de Aartsengel. Die tijd stelde me in staat om mijn geloof en liefde voor de Kerk te verdiepen," voegt hij er met overtuiging aan toe.

Vandaag de dag is de ontvangen opleiding van fundamenteel belang voor hun bisdom van herkomst. En het is niet alleen de academische dimensie die opvalt, maar ook de menselijke dimensie. Zo legt Pater Patejuk uit dat "De liefde voor het recht die de professoren aan mij hebben doorgegeven, maakt het makkelijker voor mij om moeilijke huwelijks nietigverklaringszaken humaan en eerlijk te behandelen. Ik heb ook geleerd dat deze taak niet alleen administratief is, maar ook pastoraal.

Krisztof Patejuk, brildragend, gekleed in een zwarte soutane en Romeinse kraag, staand voor een witte muur met een blauw logo van een duif en de tekst "SOLI DEO OMNIA".
Poolse priester Krzysztof Patejuk in het parochiekantoor.

Verliefd op Pamplona en Spanje

Don Krzysztof benadrukt dat het Spaans dat hij in Pamplona heeft geleerd hem nu in staat stelt om internationale studenten te begeleiden in zijn werk als universitair aalmoezenier. Zijn liefde voor de Spaanse cultuur, voegt hij er enthousiast aan toe, "drijft me om elk jaar terug te komen om nieuwe plaatsen in dit prachtige land te ontdekken".

Tien jaar zijn verstreken sinds de wijding van deze priester uit Polen, en uit zijn eigen ervaring
Het belangrijkste om de uitdagingen van het priesterschap aan te gaan is trouw aan de viering van de Eucharistie, persoonlijk gebed en dicht bij de mensen leven, hen begeleiden op hun reis.
Bovendien, voegt hij er nederig aan toe, helpt het hem enorm om te onthouden dat "ik niet boven de mensen sta, maar ik ben, net als zij, een discipel van de Heer, hun broeder, en ook ik kan op hen rekenen in mijn eigen geloofsreis".

Tot slot heeft de priester uit Polen, Krzysztof Patejuk, een speciale herinnering en woorden van diepe dankbaarheid voor de weldoeners van de Stichting CARF: ".Dankzij jullie steun kon ik een onvergetelijke studietijd doorbrengen in Pamplona.Het doel van het project is om de deelnemers de gelegenheid te bieden de Kerk te ontmoeten en geestelijk te groeien, vooral door de vorming die wordt aangeboden door de Opus Dei. Ik weet dat deze ervaring de sleutel is geweest tot mijn priesterschap en zonder jullie zou ik niet de priester zijn die ik nu ben.

kruismenuchevron-dons