Elk jaar worden de Donderdag na Pinksterenviert de Kerk een bijzonder liturgisch feest: het feest van Jezus Christus, Hoge en Eeuwige Priester. Het is niet zomaar een liturgische herdenking, maar een diepgaande uitnodiging om het hart van het christelijke mysterie te overdenken: Christus die zichzelf aanbiedt aan de Vader voor de redding van de werelden die de priesters van de Kerk met dit offer associeert.
Dit feest heeft als middelpunt Christus in zijn priesterlijke dimensied.w.z. als bemiddelaar tussen God en mens (vgl. 1 Tim 2:5). Hij viert niet een bepaald moment in zijn leven (zoals Kerstmis of Pasen), maar zijn eeuwig priesterlijk wezenvolgens de orde van Melchizedek (vgl. Heb 5,6).
Jezus was geen priester zoals die in de Joodse tempel. Hij is de perfecte priester omdat het geen dierlijke offers, maar zijn eigen lichaam en bloed. in gehoorzaamheid en liefde tot de Vader. Zoals de Brief aan de Hebreeƫn zegt: "Christus is gekomen als Hogepriester van het goede dat komen gaat... niet door het bloed van bokken en kalveren, maar door zijn eigen bloed is hij voorgoed het heiligdom binnengegaan en heeft hij eeuwige verlossing verkregen" (Heb 9:11-12).
Dit feest werd in de 20e eeuw door sommige bisschoppen - vooral in Spanje en Latijns-Amerika - in de liturgische kalender opgenomen en werd in 1987 goedgekeurd door de Congregatie voor Goddelijke Eredienst. Sindsdien is het door veel bisdommen over de hele wereld overgenomen.
De Kerk leert dat Christus priester, slachtoffer en altaar tegelijkertijd. Hij is niet alleen degene die aanbiedt, maar ook degene die degene die zich overgeeftChristus, de eeuwige priester, heeft door de offergave van zijn lichaam, eens voor altijd, het werk van de menselijke verlossing voltooid" (Voorwoord bij de mis van dit feest).
Tijdens het Laatste Avondmaal anticipeerde Hij op sacramentele wijze op het offer dat Hij aan het kruis zou voltooien. Sindsdien, elke mis is een werkelijke en sacramentele actualisatie van dat ene offer. Het wordt niet herhaald, maar aanwezig gemaakt, door de kracht van de Heilige Geest.
Daarom, als priesters de Eucharistie vieren, handelen "in persona Christi Capitis". (in de persoon van Christus het Hoofd), niet als louter afgevaardigden of vertegenwoordigers. Het is Christus zelf die door hen handelt.
Dit festival is ook een bevoorrechte gelegenheid om bidden voor priesters. Zij zijn met Christus de Priester geconfigureerd om zijn zending voort te zetten. In de woorden van Johannes Paulus II: "Het priesterambt deelt in het ene priesterschap van Christus en heeft de taak om in elke tijd het offer van de verlossing te brengen" (Brief aan de Priesters, Witte Donderdag 1986).
Vandaag de dag hebben priesters meer dan ooit onze nabijheid, genegenheid en gebeden nodig. Hun missie is mooi, maar ook veeleisend. Ze zijn instrumenten van de liefde van Christus, maar ze zijn niet vrij van moeilijkheden, vermoeidheid en verleidingen.
Dit festival is daarom ook een oproep tot hernieuwde liefde en steun voor onze pastors. Het is ook een dag voor oproep voor nieuwe priesterroepingen. De kerk heeft mannen nodig die, in liefde voor Christus, bereid zijn hun leven in dienst van het evangelie te stellen.
Christus aanschouwen als Hoge en Eeuwige Priester is zijn Hart aanschouwen, zijn zelfgave, zijn gehoorzaamheid aan de Vader en zijn mededogen voor de mensheid. Hij werd priester om doe voorbede voor ons zonder ophoudenZoals Hebreeƫn zegt: "Hij is in staat om hen te redden die door hem tot God komen, omdat hij altijd leeft om voor hen te bemiddelen" (Heb 7:25).
In een wereld die gekenmerkt wordt door zelfgenoegzaamheid, haast en oppervlakkigheid, is kijken naar Christus de Priester een oproep om te leven een spiritualiteit van zelfgave, voorbede en stille dienstbaarheid. Christus dringt zichzelf niet op: Hij biedt zichzelf aan. Hij eist niet: hij geeft zichzelf. Hij pronkt niet: Hij geeft zichzelf tot het uiterste.
Voor de lekengelovigen herinnert dit feest ons er ook aan dat alle gedoopten delen in het priesterschap van Christus. Petrus zegt het duidelijk: "Jullie zijn een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen volk" (1 Petrus 2:9).
Deze gemeenschappelijk priesterschap van de gelovigen wordt geleefd in het dagelijkse offer, in gebed, in naastenliefde, in het getuigenis van het leven. Elke christen is geroepen om zijn of haar leven op te offeren als een geestelijk offer dat God welgevallig is (vgl. Rom 12,1).
Het feest van Jezus Christus, Hoge en Eeuwige Priester, nodigt ons uit om kijk naar het altaar met hernieuwd geloofen te erkennen dat Christus daar zelf aan het werk is. Hij herinnert ons eraan dat verlossing komt niet van onze werken, maar van het offer van Christus.. En dat dit offer eeuwig is, altijd levend, altijd effectief.
Het is een diep eucharistisch, diep priesterlijk en diep kerkelijk feest. Het is een gelegenheid om Christus te danken voor zijn zelfgave, om te bidden voor hen die geroepen zijn om hem sacramenteel te vertegenwoordigen en om onszelf samen met hem aan te bieden aan de Vader, voor het welzijn van de wereld.
1. Wat is de identiteit van de priester? Die van Christus. Alle christenen kunnen en moeten niet langer alter Christus maar ipse Christus, andere christussen, Christus zelf! Maar in de priester wordt dit onmiddellijk gegeven, op een sacramentele manier. (De kerk liefhebben, 38).
2. Van ons priesters wordt de nederigheid gevraagd om te leren niet modieus te zijn, om werkelijk dienaren van de dienaren van God te zijn (...), zodat de gewone christenen, de leken, Christus aanwezig kunnen maken op alle gebieden van de samenleving. (Gesprekken, 59).
Een priester die de Heilige Mis op deze wijze beleeft - aanbiddend, verzoenend, opwekkend, dankend, zich identificerend met Christus - en die anderen leert om het Offer van het Altaar tot het centrum en de wortel van het leven van de christen te maken, zal werkelijk blijk geven van de onvergelijkbare grootheid van zijn roeping, van dat karakter waarmee hij verzegeld is en dat hij in alle eeuwigheid niet zal verliezen (Loving the Church, 49). (De kerk liefhebben, 49).
4. Ik heb mijn werk als priester en zielenpastor altijd opgevat als een taak die erop gericht is ieder mens te confronteren met de volle eisen van zijn leven, hem te helpen ontdekken wat God concreet van hem vraagt, zonder enige beperking op te leggen aan die heilige onafhankelijkheid en die gezegende individuele verantwoordelijkheid die de kenmerken zijn van een christelijk geweten. (Het is Christus die passeert, 99).
5. De waarde van vroomheid in de Heilige Liturgie!
Ik was helemaal niet verbaasd over wat iemand een paar dagen geleden tegen me zei over een voorbeeldige priester die onlangs is overleden: wat een heilige was hij!
-Ben je veel met hem omgegaan," vroeg ik.
-Nee," antwoordde hij, "maar ik heb hem een keer de mis zien opdragen. (Smederij, 645).
6. Ik wil niet nalaten je er nogmaals aan te herinneren dat de Priester "een andere Christus" is. -En dat de Heilige Geest heeft gezegd: "nolite tangere Christos meos". -wil "mijn Christenen" niet aanraken. (Camino, 67).
7. Het professionele werk - om zo te zeggen - van priesters is een goddelijk en openbaar ambt, dat zo veeleisend alle activiteit omvat dat, in het algemeen, als een priester tijd over heeft voor ander werk dat niet echt priesterlijk is, hij er zeker van kan zijn dat hij de plicht van zijn ambt niet vervult. (Vrienden van God, 265).
8. Christus, die het Kruis besteeg met zijn armen wijd open, met het gebaar van een Eeuwige Priester, wil op ons rekenen - die niets zijn - om aan "alle" mensen de vruchten van zijn Verlossing te brengen. (Smederij, 4).
9. Noch naar rechts, noch naar links, noch naar het midden. Als priester probeer ik bij Christus te zijn, die aan het kruis beide armen opende en niet slechts Ć©Ć©n ervan: ik neem uit elke groep vrijelijk datgene wat mij overtuigt en waardoor ik een gastvrij hart en armen heb voor de hele mensheid. (Gesprekken, 44).
10. Die priestervriend dacht aan God, hield zijn vaderlijke hand vast en hielp anderen om deze moederideeƫn te assimileren. Daarom zei hij tegen zichzelf: als je sterft, komt alles goed, want Hij zal voor alles blijven zorgen.(Surco, 884).
11. Ik werd overtuigd door die bevriende priester. Hij sprak me over zijn apostolisch werk en verzekerde me dat er geen onbelangrijke bezigheden zijn. Onder dit veld van rozen," zei hij, "ligt de stille inspanning verborgen van zovele zielen die door hun werk en gebed, door hun gebed en werk, van de Hemel een stroom van douches van genade hebben verkregen, die alles vruchtbaar maakt. (Surco, 530).
12. Beleef de Heilige Mis!
-Het zal je helpen om na te denken over de gedachte van een verliefde priester: "Is het mogelijk, mijn God, om deel te nemen aan de Heilige Mis en geen heilige te zijn?
-En hij vervolgde: "Ik zal elke dag blijven, een oud doel vervullen, in de zij van mijn Heer!
-Kop op! (Smederij, 934).
Christen zijn - en op een bijzondere manier priester zijn, als je bedenkt dat alle gedoopten delen in het koninklijk priesterschap - is voortdurend bij het kruis zijn. (Smederij, 882).
14. Laten we niet gewend raken aan de wonderen die voor ons plaatsvinden: aan dit wonderbaarlijke wonder dat de Heer elke dag in de handen van de priester neerdaalt. Jezus wil dat we wakker worden, zodat we overtuigd raken van de grootsheid van zijn macht, en dat we zijn belofte opnieuw horen: venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominumAls jullie mij volgen, zal ik jullie tot vissers van mensen maken; jullie zullen effectief zijn en jullie zullen zielen tot God trekken. Daarom moeten we vertrouwen op deze woorden van de Heer: stap in de boot, neem de roeispanen ter hand, hijs de zeilen en vaar de wereldzee op die Christus ons als erfenis geeft. (Het is Christus die voorbijgaat, 159).
Als het waar is dat we persoonlijke ellende hebben, dan is het ook waar dat de Heer rekent op onze fouten. Zijn barmhartige blik ontgaat ons niet dat wij mensen schepselen zijn met beperkingen, met zwakheden, met onvolmaaktheden, geneigd tot zonde. Maar hij gebiedt ons om te strijden, om onze tekortkomingen te erkennen, niet om ontmoedigd te raken, maar om berouw te tonen en het verlangen om beter te worden te koesteren. (Het is Christus die voorbijgaat, 159).
15. Priester, mijn broeder, spreek altijd van God, want als je van Hem bent, zal er geen monotonie zijn in je gesprekken. (Smederij, 965).
16. De voogdij van het hart. -Zo bad die priester: "Jezus, moge mijn arme hart een verzegelde tuin zijn; moge mijn arme hart een paradijs zijn, waar U woont; moge de Engelbewaarder erover waken, met een vlammend zwaard, waarmee Hij alle genegenheden zuivert voordat ze mij binnengaan; Jezus, verzegel mijn arme hart met het goddelijke zegel van Uw kruis" (Joh. 1:16). (Smederij, 412).
17. Toen hij de Heilige Communie gaf, had die priester zin om te schreeuwen: "Hier geef ik je Geluk! (Smederij, 267)
18. Om geen schandaal te veroorzaken, om zelfs maar de schaduw van verdenking te wekken dat de kinderen van God lui of nutteloos zijn, om geen oorzaak van ontlediging te zijn..., moet u ernaar streven om met uw gedrag de juiste maat, de goede aard van een verantwoordelijk mens te bieden.... (Vrienden van God, 70).
