Als tiener was hij lui, maar op een dag dacht hij na over zijn roeping tot het priesterschap: "Met de roepingencrisis in de kerk, als er geen roepingen voor seminaries komen uit christelijke gezinnen zoals het mijne, waar komen ze dan vandaan?".
Jacobo is geboren in Madrid op eerste kerstdag 2002. Maar zijn leven is heel internationaal geweest. Vanwege het werk van zijn vader verhuisden ze naar Mexico toen hij nog een baby was. Daarna naar Panama en op zesjarige leeftijd kwam hij naar Kenia waar hij tot zijn twaalfde bleef. "Die kinderjaren in een land als Kenia hebben een diepe indruk op me achtergelaten en ik vond het geweldig."zegt ze. Later verhuisden ze naar Genève, Zwitserland, waar hij woonde tot hij zijn baccalaureaat afmaakte.
"De ervaring om in verschillende landen te wonen, hoewel moeilijk, heeft me erg geholpen om mijn horizon te openen en de rijke wereld waarin we leven te leren kennen. Een van de moeilijkste aspecten van dit internationale leven was echter het vinden van vriendengroepen met wie ik hetzelfde geloof deelde. Daarom was mijn moeder altijd op zoek naar katholieke zomerkampen voor ons om vrienden te maken in ons thuisland, maar tot 2018 vond ik er niet echt een leuk kamp."Jacobo vertelt.
Dat jaar was zijn moeder in San Sebastián de Garabandal (Cantabrië) waar de Maagd hoog vereerd wordt en mogelijke Mariaverschijningen bestudeerd worden. Haar moeder ontmoette een groep jonge, lachende nonnen van een congregatie die ze nog nooit eerder had ontmoet: de Dienstmeisjes van het Huis van de Moeder.
"We werden uitgenodigd om de Goede Week in Madrid door te brengen met andere gezinnen van de Hogar de la Madre, en ik herinner me dat ik het geweldig vond. Vanaf diezelfde zomer begon ik naar de kampen te gaan en in 2020 legde ik me voor het eerst toe op het christelijke leven (gebed, sacramenten, etc.) in de jeugdbeweging van Hogar de la Madre (HMJ)."zegt de jonge seminarist.
In haar laatste schooljaar nam ze deel aan een retraite in Spanje, georganiseerd door de Dienaressen van het Moederhuis voor jongeren.
"Deze vierdaagse retraite in stilte veranderde mijn leven, want het was het moment van mijn bekering. De Dienaressen volgden de methode van St. Ignatius van Loyola, met meditaties en lange momenten van stilte voor het Heilig Sacrament. Het was in deze momenten van stilte dat ik me realiseerde dat mijn christelijke leven niet coherent was.. Ik ging naar de mis op zondag, ik deed mijn dagelijkse gebedstijd, maar het was allemaal schuifelend en een beetje geforceerd. Ik realiseerde me hoeveel de Heer voor mij had gedaan en hoe weinig ik voor Hem had gedaan en hoeveel ik voor Hem deed.".
Na deze bekering nam hij zich voor om zijn geestelijk leven serieuzer te nemen en door Gods genade begon hij de dagelijkse mis bij te wonen.
Jacobo is een kandidaat van de Knechten van het huishouden van de moeder, een internationale publieke vereniging van gelovigen, met pontificale goedkeuring van de Heilige Stoel, met drie missies in de Kerk: de verdediging van de Eucharistie; de verdediging van de eer van Onze Moeder, vooral in het voorrecht van haar maagdelijkheid en de verovering van jonge mensen voor Jezus Christus. Juist bij deze laatste missie zijn veel jongeren, leken en seminaristen van de Dienaressen van het Huis van de Moeder zeer betrokken en toegewijd en verschillende van hen hebben in Rome gestudeerd, in de Universiteit van het Heilige Kruisdankzij de steun van de CARF Foundation.
Nadat hij de school in Genève had afgemaakt, slaagde hij erin om toegelaten te worden tot de Universiteit van Comillas ICADE in Madrid om een dubbele graad in de Rechten met Bedrijfsanalyse.
"Tijdens mijn tweede retraite realiseerde ik me dat ik was begonnen met mijn studie zonder de Heer te vragen wat Hij wilde dat ik met mijn leven zou doen. En ik dacht dat Met de roepingencrisis in de Kerk, als roepingen niet zouden komen uit christelijke gezinnen zoals het mijne, waar zouden ze dan vandaan komen? ? In diezelfde oefeningen nam ik het besluit om een maand van onderscheiding door te brengen met de dienaressen in het Moederhuis, op het platteland in Cantabrië."zegt hij.
Na het afronden van zijn eerstejaarsexamens bracht hij de maand juni 2022 door op het Cantabrische platteland. "Het was een zware maand omdat de bedienden een veeleisend schema hadden voor een luie jongeman als ik!"roept hij uit.
Hoewel hij zich tijdens zijn gebedstijden probeerde open te stellen voor de mogelijkheid van een roeping, bereikte hij het einde van de maand zonder een zekere conclusie.
"Ik dacht echter dat ik een goede oplossing had gevonden: het volgende jaar zou ik doorgaan met mijn onderscheiding en na mijn tweedejaarsexamens nog een maand bij de dienaren doorbrengen.".
Op de laatste dag van zijn verblijf daar stelde de overste van de dienaren voor dat hij een jaar thuis zou blijven om zijn onderscheiding af te ronden.
"De waarheid is dat het voorstel een verrassing was, en in mijn hart zei ik nee: ik had moeite om me aan te passen aan het ritme in Madrid en om vrienden te maken, en ik was er niet klaar voor om weer te verhuizen. Bovendien was het verlaten van mijn carrière en mijn belangrijkste school (Moncloa) leek me gek. Maar de overste vroeg me om open te staan voor de wil van God en Onze Lieve Vrouw om licht te vragen, omdat ik op het punt stond om op jongerenbedevaart naar Medjugorje te gaan, ook met de Dienaressen."Jacobo legt uit.
Het was in Medjugorje dat hij om licht vroeg voor deze beslissing, en alle offers die hij bracht waren voor deze intentie, maar het was helemaal niet duidelijk voor hem en hij was erg bang.
"Toen ik het einde van de pelgrimstocht bereikte, de kruisberg beklom en de kruisweg bad, wist ik bij een statie zeker dat de Heer wilde dat ik Hem dit jaar van onderscheiding zou geven. Dit moment ging gepaard met veel vrede en vreugde, en hoewel het maar een paar minuten duurde, was deze genade voor mij genoeg om de Overste van de Dienaren te kunnen zeggen dat ik zijn voorstel aanvaardde. Hoewel het moeilijk voor me was om mijn plannen op te geven, keerde ik in september van dat jaar terug naar Cantabrië."zegt hij.
Die cursus van 2022-23 was heel belangrijk voor zijn geestelijke en menselijke volwassenheid. Hij leefde samen met andere jongens van zijn leeftijd die ook onderscheidend waren. Er was een heel goede sfeer en hij was heel gelukkig. Sommigen traden toe als kandidaat van de Dienaren, anderen zetten hun onderscheiding voort in andere communiteiten en weer anderen gingen naar huis.
Jacob besloot zijn roeping te onderzoeken en realiseerde zich dat hij geen vooruitgang boekte in zijn onderzoek terwijl hij comfortabel was bij de Dienaren. Daarom besloot hij in mei 2023 een maand door te brengen in het benedictijnenklooster Fontgombault in Frankrijk om te onderzoeken of hij monnik moest worden. Daar hoorde hij de roep van de Heer om Dienaar van het Huis van de Moeder te worden. Hij trad in als kandidaat op 1 juli 2023 en zijn eerste opdracht was aan de communiteit in Rome, na een zomer van kampen.
Hij is nu met veel plezier in Rome, aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, waar hij is begonnen aan het eerste jaar filosofie met het oog op het priesterschap, terwijl hij verder gaat met het tweede jaar rechten aan de UNED.
"Ik ben de Stichting CARF dat u mij de kans geeft om te studeren aan een universiteit met zulke goede faciliteiten en zulke goed opgeleide professoren, ik bid voor u!"concludeert hij.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
