De vastentijd begint

We hebben een reis voor de boeg die gekenmerkt wordt door bidden en delen, door stilte en vasten, terwijl we uitkijken naar de vreugde van Pasen.

De vastentijd is een tijd van bekering

"Nu, o orakel van de Heer, wend u tot mij met heel uw hart met vasten, met geween, met rouw. Keer u tot de Heer, uw God, want hij is barmhartig en genadig, langzaam tot toorn en rijk aan barmhartigheid, en hij heeft berouw over bedreigingen". Joël 2,12-13

Dit zijn woorden die de profeet sprak toen Juda in een diepe crisis verkeerde. Hun land was verlaten. Een sprinkhanenplaag was gekomen en had alles verwoest; ze hadden alles opgegeten wat op het veld groeide, zelfs de scheuten van de wijngaarden. Ze hadden alle gewassen en vruchten van het jaar volledig verloren.

Tegenover deze tegenslagen nodigt Joël het volk uit om na te denken over hun manier van leven in de voorgaande jaren. Toen alles goed met hen ging, hadden ze God vergeten, ze hadden niet gebeden, en ze hadden hun naaste vergeten.. Ze rekenden erop dat het land zelf vrucht zou dragen en vonden dat ze niemand iets verschuldigd waren. Ze voelden zich comfortabel bij wat ze deden en vonden het niet nodig om anders te leven.

De crisis die zij doormaakten, aldus Joël, moest hen doen beseffen dat zij in hun eentje, met hun rug naar God toe, niets konden doen. Als ze vrede en voedsel hadden, was dat niet vanwege hun eigen verdiensten. Dit alles is een geschenk van God, waarvoor ze dankbaar moeten zijn.. Vandaar de dringende roep om verandering: keer u van ganser harte met vasten, met geween, met rouw, verscheur uw harten: verander!

Bij het horen van zulke sterke woorden van de profeet, kunnen we misschien denken: OK, OK, laat de inwoners van Judea maar veranderen, maar ik hoef niet te veranderen: ik ben heel gelukkig zoals ik ben! Het is lang geleden dat ik een sprinkhaan heb gezien, ik heb elke dag goede dingen te eten en te drinken, ik heb verschillende films te bekijken, deze week heb ik verschillende wedstrijden te winnen,... en ik heb geen haast want de finales zijn nog ver weg en ik zal serieus studeren als ze komen..

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben altijd te lui om serieus iets te veranderen in... Vastentijd. De waarheid is dat het geen bijzonder sympathieke tijd is zoals bijvoorbeeld de Kerstmis.

De vastentijd een tijd voor bezinning

Als we naar de responsoriale psalm luisteren, hebben we misschien iets dergelijks gedacht: "Met uw grote ontferming en barmhartigheid, o Heer, ontferm u over mij en vergeet mijn overtredingen. Was mij grondig van al mijn zonden en reinig mij van al mijn overtredingen".

En zelfs terwijl we herhaalden "Genade, Heer, we hebben gezondigd", kwam het misschien innerlijk in ons op om te zeggen: Maar ik heb geen zonden, ... in ieder geval "kleine zonden". Ik doe niemand kwaad, ik heb geen bank beroofd, ik heb niemand vermoord, in ieder geval alleen "kleine dingen" van weinig belang. En trouwens, ik heb niets tegen God, ik heb hem niet willen beledigen, waarom zou ik zeggen dat ik gezondigd heb of om zijn genade smeken?

Als we de zaken zo bekijken, klinken de woorden van Paulus in de tweede lezing misschien in herhaling, maar met een hogere toon: "Broeders, wij treden op als boodschappers van Christus, en het is alsof God zelf u door ons vermaant. In de naam van Christus vragen wij u om u met God te verzoenen".

Ben ik zo belangrijk en wat ik doe zo belangrijk dat vandaag iedereen tegen mij komt: de profeet Joël, David met zijn Psalm, en St. Paulus die drukt?

Nou, de waarheid is ja, Ik ben belangrijk voor de Heer. Niemand van ons is onverschillig tegenover God, we zijn niet zomaar een nummer tussen de miljoenen mensen in de wereld. Ik ben het, jij bent het. Iemand aan wie je denkt, iemand die je een beetje mist, iemand met wie je wilt praten.

Ben je nooit blij geweest om een berichtje op je gsm te krijgen van iemand die je leuk vindt wanneer je moe bent na de les en ze je vragen: "Heb je nog plannen deze namiddag? Wel, eindelijk, iemand die aan me denkt! In het algemeen is het een van de prettigste dingen om te zien dat er mensen zijn die van ons houden, die aan ons denken en die ons oproepen om af te spreken en samen een leuke tijd te hebben.

De vastentijd is een tijd om naar God te kijken

Deze week kwam ik bij het lezen van de Bijbel enkele woorden van menselijke liefde tegen, die goddelijk zijn. Ze zijn het refrein van een lied uit het Hooglied, gezongen door de geliefde aan zijn geliefde. Ze gaan zo: "Draai je om, draai je om, Shulamite! Draai je om, draai je om, ik wil je zien". Qty 7.1.

Het lijkt er zelfs op dat ze ons meer dan alleen maar zingen uitnodigen om te dansen: "Draai je om, draai je om, Sulamita! Draai je om, draai je om, ik wil je zien". In het Hebreeuws klinkt het goed: šubi, šubi šulamit, šubi, šubi... het heeft zelfs een ritme. Het werkwoord šub betekent "keer terug, keer ommaar het is het werkwoord dat in de Hebreeuwse Bijbel ook "..." betekent.worden".

Deze woorden van het lied helpen ons te begrijpen wat er vandaag gebeurt. God, de geliefde, nodigt ieder van ons uit om te dansen en zegt: "draai je om, draai je om, ik wil je zien".

De uitnodiging tot bekering is niet het uitschelden van een veeleisend iemand die boos is op wat wij doen, maar een liefdevolle oproep om ons om te draaien om de Liefde van aangezicht tot aangezicht te ontmoeten. Niemand duwt ons om ons uit te schelden. Iemand die van ons houdt heeft ons onthouden en stuurt ons een bericht zodat we elkaar kunnen ontmoeten en diepgaand kunnen praten, waarbij onze harten worden geopend.

De vastentijd is een tijd van bekering

Goed. Maar in ieder geval, "Ik heb geen zonden" Wat moet ik worden?

Er zijn vele manieren om uitleggen wat zonde isMaar het lijkt mij dat de Heilige Schrift ons ook helpt te verduidelijken wat het is. In het Hebreeuws "sin"er wordt gezegd jattatWeet je wat het antoniem is in de Bijbel, het woord dat het begrip "wedden op" uitdrukt? jattat? In het Engels zouden we kunnen zeggen dat het tegenovergestelde van zonde "..." is.goede daad"of een theoloog zou zeggen dat "grace". In het Hebreeuws is het antoniem van chattat šalom, vrede.. Dit betekent dat voor de Bijbel noch ".sin" noch "vrede"zijn precies hetzelfde als voor ons.

In het boek Job wordt gezegd dat de mens die God uitnodigt tot bezinning en verandering, zal šalom (Vrede) in zijn tent en wanneer zij zijn woning doorzoeken, zal er geen jattat (niets zal ontbreken) cf. Jb 5,24.

Zij waren nomaden en voor hen was de tent hun thuis. Een huis is in "zonde" als er iets noodzakelijks ontbreekt of als wat er is rommelig is. Het is in "rust" als het een genoegen is het te zien en er te zijn: alles is goed geïnstalleerd, schoon en op zijn plaats.

Als we in onszelf kijkenMisschien zijn ons hart en onze ziel als onze slaapkamer of de flat waarin we wonen: met het bed onopgemaakt, de tafel met het eten onaangeroerd, kranten die op de bank liggen, of de gootsteen vol afwas die wacht op iemand om ze af te wassen. Wat een genot voor ons hart en onze ziel als we de rommel opruimen en opruimen!

Por eso en la confesión, cuando hacemos zafarrancho de limpieza en el jattat que llevamos por dentro, nos dan la absolución y nos dicen "ga in vrede (šalom)"., je bent in orde.

Deze week beginnen we de vastentijd, con el día de Miércoles de Ceniza, el Señor nos llama con amor: šubi, šubi šulamit, šubi, šubi… "vuélvete, date la vuelta que te quiero ver".

Hij houdt van ons en kent ons goed. Hij weet dat we soms wat onvoorzichtig zijn, en hij wil ons helpen opruimen, zodat we weer rust, vrede en vreugde krijgen.

Hoe kunnen we het meeste halen uit deze dagen van de vastentijd?

Daarom dringt Paulus zo sterk aan: "in de naam van Christus vragen wij u om u met God te verzoenen", en waarom uitstellen? Waarom uitstellen tot een andere dag? Paulus kent ons ook en jaagt ons opKijk, nu is de tijd van verlossing, nu is de dag van verlossing.

Deze Aswoensdag vinden we in elke kerk wel een biechtvader, die ons in vijf minuten weer in vorm helpt.

Y, una vez, con todo en orden, el Evangelio de la Santa Misa escuchamos que Jezus zelf geeft ons enkele interessante aanwijzingen om voornemens te maken die ons helpen de vreugde van het liefhebben van God en anderen te herontdekken..

Tijd Vrijgevigheid

Het eerste wat hij voorstelt is dat we ons realiseren dat er veel mensen in nood zijn. om ons heen, dichtbij en ver van ons, en kunnen we niet onverschillig blijven voor hen die lijden....

In de eerste lezing herinnerden we eraan dat Joël met het oog op de sprinkhanencrisis in Judea zei dat is het nodig om je hart uit te rukken, om het lijden te delen met hen die lijden....

Vandaag leven we in een diepgaande crisis. Miljoenen mensen zijn werkloos. Velen lijden, wij lijden met hen, het gebrek aan werk en alle noden die dat met zich meebrengt. We kunnen hun problemen niet negeren, alsof er niets aan de hand is, noch ons hart sluiten. Ze moeten weten dat we bij hen zijn.

Met degenen die elke dag sterven door de pandemie van het coronavirus, of in het Middellandse Zeegebied op de vlucht voor de terreur van de oorlog, of op zoek naar een waardig leven voor zichzelf en hun gezinnen in de tragedie van de migratie crisis. Ook in andere delen van de wereld is het dagelijks leven nog moeilijker dan hier, en zij hebben dringend hulp nodig. "Wanneer u aalmoezen geeft, zegt Jezus, laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet, zodat uw aalmoezen in het geheim worden gedaan, en uw Vader, die in het geheim ziet, zal het u vergelden". Mt 6,3-4. VrijgevigheidDit is een goed eerste voornemen voor de vastentijd.

Er is ook een ander soort "aalmoezen geven", dat niet zo lijkt, omdat het heel discreet is, maar wel heel noodzakelijk. Tegenwoordig zijn wij over het algemeen zeer gevoelig voor het aspect van zorg en naastenliefde met betrekking tot het fysieke en materiële welzijn van anderen, maar over de geestelijke verantwoordelijkheid ten opzichte van de broeders zwijgen wij bijna volledig. Dit was niet zo in de vroege Kerk.

Deze effectieve vorm van "aalmoezen geven" is broederlijke correctie: elkaar helpen te ontdekken wat er niet goed gaat in ons leven, of wat er beter kan gaan. Zijn wij geen christenen die zich uit menselijk respect of uit eenvoudig comfort voegen naar de gangbare mentaliteit, in plaats van onze broeders en zusters te waarschuwen voor denk- en handelwijzen die in strijd zijn met de waarheid en niet de weg van het goede volgen?

Zelfs als we de indruk moeten overwinnen dat we ons met andermans leven bemoeien, mogen we niet vergeten dat het een grote dienst is om anderen te helpen.. Het zal ook goed voor ons zijn om ons te laten helpen. "Er is altijd behoefte aan een blik die liefheeft en corrigeert, die weet en erkent, die onderscheidt en vergeeft". vgl. Lc 22,61zoals God heeft gedaan en doet met ieder van ons.

Gebedstijd

Junto a la limosna, la oración. "Tú, nos dice Jesús, cuando vayas a rezar, entra en tu aposento, cierra la puerta y reza a tu Padre, que está en lo escondido, y tu Padre, que ve en lo escondido, te lo pagará" Mt 6,6.

Bidden is niet slechts het mechanisch opzeggen van een paar woorden die we als kind hebben geleerd, het is een tijd van liefdevolle dialoog met degene die zoveel van ons houdt.. Het zijn intieme gesprekken waarin de Heer ons bemoedigt, troost, vergeeft, ons helpt ons leven op orde te brengen, ons voorstelt hoe wij anderen kunnen helpen, ons vervult met bemoediging en levensvreugde.

Vasten tijd

En ten derde, samen met aalmoezen en gebed, vasten. Niet verdrietig, maar vreugdevolZoals Jezus in het evangelie ook voorstelt: "Gij, wanneer gij vast, reinigt uw hoofd en wast uw gezicht, opdat uw vasten wordt opgemerkt, niet door de mensen, maar door uw Vader die in het verborgene is; en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal u belonen". Mt 6,17-18.

Tegenwoordig vasten veel mensen, waarbij ze zichzelf begerenswaardige dingen onthouden, niet om bovennatuurlijke redenen, maar om in vorm te blijven of hun lichamelijke conditie te verbeteren. Het is duidelijk dat vasten goed is voor je fysieke welzijn, maar Voor christenen is het allereerst een "therapie" om alles te genezen wat ons belemmert ons leven aan te passen aan Gods wil.

In een cultuur waarin het ons aan niets ontbreekt, is een dag een beetje honger lijden heel goed, en niet alleen voor de gezondheid van het lichaam. Het is ook goed voor de ziel. Het helpt ons te beseffen hoe moeilijk het is voor zoveel mensen die niets te eten hebben.

Vasten is inderdaad onthouding van voedsel, maar de in de Heilige Schrift aanbevolen vroomheid omvat ook andere vormen van ontbering die bijdragen tot een soberder leven.

Daarom, Het is ook goed voor ons om te vasten van andere dingen die niet noodzakelijk zijn, maar waar we moeilijk zonder kunnen. We zouden een internetsnelperiode kunnen inlassen, waarbij we ons internetgebruik beperken tot wat nodig is voor ons werk, en afzien van doelloos surfen. Het zou ons goed doen om een helder hoofd te houden, boeken te lezen en na te denken over interessante dingen. We zouden ook kunnen afzien van drinken in het weekend, het zou goed zijn voor onze portemonnee, en we zouden frisser zijn om rustig met vrienden te praten. Of we zouden kunnen vasten van het kijken naar films en series op weekdagen, wat goed zou zijn voor onze studie.

Zou het goed zijn als we een hele dag zouden vasten van mp3 en dergelijke, en zonder koptelefoon over straat zouden lopen, luisterend naar de wind en het gezang van de vogels?

Zich onthouden van het materiële voedsel dat het lichaam voedt, van de alcohol die het hart opvrolijkt, van het lawaai dat de oren vult en de beelden die elkaar in hoog tempo opvolgen op het netvlies, vergemakkelijkt een innerlijke bereidheid om naar anderen te kijken, naar Christus te luisteren en gevoed te worden door zijn heilswoord. Door te vasten laten wij Hem komen om de diepste honger te stillen die wij in ons binnenste ervaren: de honger en dorst naar God.

Dentro de dos días, los sacerdotes y diáconos impondrán la ceniza sobre nuestras cabezas mientras dicen: "Acuérdate que eres polvo y al polvo volverás". No son palabras para asustarnos haciéndonos pensar en la muerte, sino para ponernos en la realidad y ayudarnos a encontrar la felicidad. Alleen zijn we niets: stof en as. Maar God heeft voor ieder van ons een liefdesverhaal ontworpen om ons gelukkig te maken.

Zoals de dichter Francisco de Quevedo zei, verwijzend naar hen die tijdens hun leven dicht bij God hebben geleefd en die hun liefde na de dood constant zullen houden: "stof zullen zij zijn, maar stof in de liefde".

We beginnen aan de vastentijd. Een vreugdevolle en feestelijke tijd om je tot de Heer te wenden en hem van aangezicht tot aangezicht te zien.. šubi, šubi šulamit, šubi, šubi... "Draai je om, draai je om, vertelt ons nogmaalsdraai je om, draai je om, ik wil je zien". Dit zijn geen trieste dagen. Het zijn dagen om plaats te maken voor de Liefde.

Wij wenden ons tot de Heilige Maagd, Moeder van Eerlijke Liefde, opdat wij bij de beschouwing van de werkelijkheid van ons leven, ook al zijn onze beperkingen en gebreken duidelijk, de werkelijkheid zien: "Stof zullen we zijn, maar stof in de liefde.