Jesús Eduardo Huerta Gaytán is een seminarist uit het bisdom Celaya in de staat Guanajuato, Mexico. Hij is geboren in San Miguel de Allende en is de jongste van twee broers.
"Het priesterschap heeft van jongs af aan mijn aandacht getrokken, vooral omdat we thuis veel spraken over een priester, de broer van mijn grootvader van moederskant. Ze zeiden altijd goede dingen over hem, hij was bijna een superheld.
Zoals je kunt zien, heeft mijn familie diepe christelijke waarden, maar ik hield niet zo van religieuze gebeurtenissen. Mijn familie en ik dreven weg van God, totdat we beetje bij beetje weer interesse kregen.
Wat mij betreft was het dankzij de misdienaarsgroep dat ik een meer toegewijd christelijk leven begon. Het was in deze tijd dat de optie voor het seminarie aannemelijk leek. Ik moet bekennen dat ik me enkele jaren heb verzet tegen de roep die ik van de Heer voelde. Ik wilde een goed christen zijn en ik voelde dat het priesterschap niets voor mij was.
Het keerpunt in deze situatie was dat ik had deelgenomen aan enkele Ignatiaanse oefeningen die me deden ontdekken dat mijn principe en basis God was en dat ik buiten Hem niets wilde. Ik voelde een groot verlangen om mijn leven te geven om mijn broeders en zusters te dienen door mezelf helemaal aan God toe te wijden. Het was een moeilijke beslissing omdat ik twee zeer goede studiebeurzen van twee van de beste universiteiten in Mexico moest afwijzen. Ik heb er echter geen spijt van, omdat ik weet dat ik veel heb gewonnen door naar het seminarie te gaan.
Ik begon in augustus 2013 in het diocesane seminarie van mijn bisdom en na 5 jaar vorming in mijn bisdom, kozen mijn vormers samen met mijn bisschop ervoor om mij uit te zenden om mijn theologische vorming af te ronden aan de Universiteit van Navarra en mijn priesteropleiding aan het Bidasoa Internationaal Seminarie, waar ik nu ben.
Mijn blik is verruimd doordat ik mensen van over de hele wereld heb ontmoet die mijn dromen en illusies delen. Ik heb ook mijn keuze om mijn leven te geven geconsolideerd, ik wil het zachte tapijt zijn waarop anderen kunnen lopen, zodat mijn vermoeidheid kan rusten voor hen die het het meest nodig hebben. Het is tijd voor mensen die willen dienen, die hoop brengen op plaatsen waar die lijkt te zijn verdwenen. Het is tijd om glimlachen te geven en te luisteren naar hen die hun hart willen openen, om troost te geven en aan te moedigen dat geluk mogelijk is. Het is tijd om de wereld naar het enige eeuwige geluk te brengen waarnaar we streven: God. Ik wil ook een apostel van Liefde zijn die zoveel van zijn broeders en zusters houdt dat hij zijn hele wezen geeft om hen te helpen elke dag beter te worden".
"Met heel mijn hart dank ik jullie voor jullie vrijgevigheid tegenover ons. Het werk van de liefde kan zeker alleen worden uitgevoerd met liefde. Het is precies deze liefdadigheid die het mogelijk heeft gemaakt en blijft maken voor mensen zoals ik, dorstig om te dienen, om onze studies uit te voeren buiten onze eigen landen. Dank u voor de steun die u mij hebt gegeven om aan de Universiteit van Navarra te kunnen studeren en in het Colegio Mayor Bidasoa te kunnen wonen.
Bewust van het bovenstaande probeer ik van deze gelegenheid gebruik te maken door het beste van mezelf te geven. Ik erken hun grote werk en opoffering, waarvoor ik hen dagelijks in mijn gebeden prijs, wetende dat dit zonder hun vrijgevigheid en liefde voor de Kerk onmogelijk zou zijn".
