Ramón Antonio Santana Castillo is een katholieke priester van het bisdom San Pedro de Macorís in de Dominicaanse Republiek.

"Hij werd geboren in de gemeenschap van San Rafael in het oosten van de Dominicaanse Republiek. Hij werd op 4-jarige leeftijd gedoopt in de gemeenschap waar hij geboren was, maar later moest zijn familie vertrekken naar de provincie San Pedro de Macorís, waar ze op zoek waren naar levenskwaliteit en gegarandeerd onderwijs voor hun kinderen.

Ik begon mijn lagere schooltijd met meer kattenkwaad dan goede cijfers. Als tiener werd ik meer toegewijd en toegewijd aan mijn studie; tegelijkertijd toonde ik een speciale liefde voor honkbal, terwijl ik uitblonk in basketbal, voetbal, vechtsporten en andere sporten.

Sport en mijn passie voor tekenen brachten me terug naar de Kerk, dezelfde Kerk die me de genade van het doopsel gaf.

In 1995 maakte hij deel uit van de Anti-Osio Beweging (MAO), een initiatief van de Spaanse priester Julio Silla Navarro, waarin hij een ruimte bood voor vorming, recreatie en spiritueel leven voor alle jongeren en adolescenten van de parochie en omgeving. Aangetrokken door het artistieke tekenen, sloot hij zich aan bij MAO en werd hij gegrepen door de vreugde van de oudere priester Julio Silla. Hij diende als misdienaar, maakte deel uit van de gemeenschap van jongeren van St. Dominic Savio en vervolgens van de jeugdgroep Don Bosco.

Ik nam pater Silla als mijn leraar; van hem kreeg ik lessen, motivaties en correcties waarvan ik wist dat ik erop moest vertrouwen om een goed mens te zijn: "Ramón Antonio, als je duizend keer valt, sta dan duizend en één keer op, maar sta op".

De nabijheid van pater Silla, het zien van zijn passie voor jonge mensen, zijn eeuwige vreugde en zijn bijzondere liefde voor Jezus in de Eucharistie, wekte bij mij de vraag op: waarom ik niet, kan ik ook priester worden? Sindsdien ben ik op zoek gegaan naar antwoorden op mijn vragen.

Ik ontmoette een seminarist, begon met beroepsbijeenkomsten en in 1998 ging ik naar het kleinseminarie St. Petrus de Apostel. Ik maakte de middelbare school af en werd naar de propedeuse gestuurd. Aan het einde van het jaar ging ik naar het Pauselijk Groot Seminarie van St. Thomas van Aquino. Tussen 2003 en 2012 behaalde ik mijn diploma's in Filosofie en Theologie.

Op 29 juni 2012, de plechtigheid van de apostelen Petrus en Paulus, brak de langverwachte dag aan: mijn priesterwijding. Het was de dag waarop al mijn verlangen naar dienstbaarheid, donatie en toewijding aan de Kerk zich richtte op mijn eerste zending.

In mijn eerste jaar vertrouwde de bisschop mij de pastorale leiding toe van twee parochies, waarvan de eerste, San José de El Valle, dezelfde parochie was waar ik ooit de genade van het doopsel ontving.

In hetzelfde jaar werd hij benoemd tot diocesaan directeur van jeugdpastoraat en afgevaardigde voor de nationale commissie.

Mijn hart brandde voor jeugdwerk! Jongeren waren mijn passie, de plek waar ik kon roepen dat ik van Christus hield en van zijn bruid, de kerk.

Drie jaar later kreeg hij een nieuwe opdracht, rector van het kleinseminarie van Sint-Petrus de Apostel en tegelijkertijd nationaal directeur van het jeugdpastoraat, een dienst die hij meer dan drie jaar met toewijding en enthousiasme verrichtte.

Het jaar 2018 was echt bijzonder: ik werd benoemd tot pastoor van de parochie San José Obrero, ja, dezelfde parochie waar ik mijn doopgeloof opnieuw beleefde, waar ik pater Silla ontmoette, waar ik de roeping van Jezus voelde om Hem met volle vreugde te dienen in de priesterroeping.

Ik laat mijn leven in Gods handen. God en zijn plannen hebben me naar Rome gebracht om mijn opleiding voort te zetten.

"Vandaag ben ik in Rome, aan de Pauselijke Universiteit van Santa Croce, heel dicht bij het graf van Petrus en begin ik aan een nieuwe missie als student Institutionele Communicatie.

Ik ben God en u erg dankbaar voor deze kans die u mij geeft en bovenal voor al uw gebeden. U bent zeer aanwezig in mijn gebeden".".