Agustín, een jonge religieus van het instituut Miles Christi, is geboren in Ayacucho, in de provincie Buenos Aires, in een immense Argentijnse vlakte waar landbouw en veeteelt de pijlers zijn van de economie van het gebied en de "gauchos" de hoofdrol spelen in het sociale en culturele leven.
Ondanks de katholieke opvoeding van zijn familie was Augustinus, totdat hij zijn beroepsroep ontving, een "zondagschristen", zoals ze in Italië zeggen. Alles veranderde toen hij medicijnen ging studeren aan de universiteit. Hij vertelt ons zijn getuigenis van zijn roeping tot Miles Christi: hoe hij van een "zondagschristen" priester werd.
Toen ik 18 was verhuisde ik naar Buenos Aires om medicijnen te studeren, en ik had de genade veel vrienden te ontmoeten die hun geloof met grote vreugde beleefden. Daardoor zag ik in dat christen-zijn meer was dan het naleven en doen van een reeks dingen (waarvan ik er veel niet eens praktiseerde). Ik had mezelf altijd beschouwd als een "praktiserend katholiek" omdat ik op zondag naar de mis ging, maar ik besefte dat ik de rest van de week (en op zondag) helemaal niet coherent was met wat ik zogenaamd geloofde. Het was als een re-conversie.
Door Gods genade kreeg ik een verlangen om dieper in te gaan op de waarheden van het geloof, om de antwoorden te vinden op de vragen die ieder mens in het leven stelt: Ik begon te bidden, de sacramenten te bezoeken, deel te nemen aan vormingsgroepen, missies, retraites....
Toen ik 20 jaar oud was, deed ik voor het eerst de Geestelijke Oefeningen volgens de methode van de heilige Ignatius van Loyola, en ik zou kunnen zeggen dat ik van daaruit mijn roeping begon te ontdekken. Na veel meditatie en gebed, en ook dankzij de gebeden van zoveel mensen die bidden voor roepingen, mij toevertrouwend aan God en zijn Goddelijke Voorzienigheid, besloot ik de sprong te wagen.
Op 22-jarige leeftijd ging ik bij de Instituut Miles Christi in Argentinië. Daar, in ons vormingshuis, deed ik mijn noviciaat, studeerde ik en begon ik mee te werken aan de apostolaatstaken van het Instituut: catechese voor kinderen, jeugdgroepen en universiteitsgroepen. In de loop der tijd heb ik het immense geschenk kunnen ervaren en beleven dat God mij wilde geven door mij uit te nodigen hem meer te volgen, de vreugde die men vindt in het zich volledig geven, en al het goede dat God via de Kerk aan de zielen schenkt.
En esta foto vemos a Agustín Seguí (a la izquierda) con su hermano Mariano (a la derecha) y en el centro, otro miembro de su Congregación, el Instituto Miles Christi. Su misión es ante todo, tender fervientemente a la santidad, para la mayor gloria de Dios, dedicándose con ardor a la heiliging van leken, voornamelijk jonge universiteitsstudenten.
"Ik geloof dat de leden van CARF - Centro Academico Romano Foundation, als weldoeners en medewerkers van God in het vormen van goede priesters, een immens werk verrichten, dat alle delen van de wereld bereikt en dankzij welke zo veel mensen zullen profiteren, niet alleen degenen onder ons die studeren, maar ook al degenen aan wie we kunnen doorgeven wat we hebben ontvangen", zegt Agustin.
We zijn allemaal geroepen om de dringende missie om de samenleving waarin wij leven te her-evangeliseren; Sommigen in hun eigen gezin, op scholen en universiteiten; anderen door het getuigenis van een christelijk leven, door de inspanningen van werk en studie aan God op te offeren, door apostolaat te bedrijven met collega's en vrienden... Ieder volgens zijn of haar roeping, maar allen samen en met hetzelfde doel.
Daarom ben ik van mening dat de leden van de Stichting CARF - Centro Academico Romano, zijnde weldoeners en medewerkers van God in het vormen van goede priesters, Ze doen een immense hoeveelheid werk, die alle delen van de wereld bereikt en waar zoveel mensen van zullen profiteren, niet alleen degenen onder ons die studeren, maar ook iedereen aan wie we kunnen doorgeven wat we hebben ontvangen.
"Wij zijn allen geroepen tot de dringende opdracht om de samenleving waarin wij leven te her-evangeliseren; sommigen in ons eigen gezin, op scholen en universiteiten; anderen met het getuigenis van een christelijk leven, waarbij wij God de inspanningen van werk en studie aanbieden, apostolaat bedrijven met collega's en vrienden. Ieder volgens zijn of haar roeping, maar allen samen en met hetzelfde doel".
Wanneer ik spreek over de roeping tot Miles Christi, vind ik het persoonlijk heel nuttig om mezelf eraan te herinneren dat de beantwoording van die roeping niet het einde van het verhaal is. Het lijkt vanzelfsprekend, maar in werkelijkheid is het slechts het begin. Men zou kunnen denken dat het de eerste JA die ene geeft Godmaar in werkelijkheid, is niet meer dan de eerste JA waarmee men accepteert ontvang van God een enorme hoeveelheid dankbaarheid.
Hij had gepland om ons alles te geven van alle eeuwigheid...En meer nog: het is niet alleen een voordeel voor ons, maar vele, vele mensen zullen er op de een of andere manier aan deelnemen, in het geval van de priesterroeping is dat heel duidelijk. Zeker, men geeft zichzelf, maar het is door dit geven van zichzelf dat men alles verkrijgt.
In het begin is dit niet gemakkelijk te zien, omdat ik alleen geloofde dat de roeping iets was dat God van me vroeg om te doen, en daarom hing het antwoord af van Ik vrijgevigheid. Maar dit idee is niet het juiste perspectief. God is degene die je alles geeft.
Het is een groot goed om te kunnen rekenen op iemand die ons helpt de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn, vooral bij het kiezen van een roeping. Ik zal God altijd zeer dankbaar zijn voor deze gave, maar ook voor het feit dat hij mij de mogelijkheid heeft gegeven een spiritueel leider om mij vaderlijk te begeleiden in dit belangrijke moment van mijn leven.
Ik dank u uit de grond van mijn hart voor uw hulp, voor uw dienst aan God en aan de Kerk. In Rome te kunnen zijn, de pastorale ervaringen van collega's uit de hele wereld te kennen, professoren van het hoogste academische niveau te hebben, is een enorme verrijking, waarvoor ik mij zeer gelukkig en dankbaar voel.
Hartelijk dank!
U bent altijd aanwezig in mijn gebeden! Ik beveel me aan bij de uwe!
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
