Cleyver Jozua is de oudste van drie broers en een sociaal communicator. Vanaf zijn 15e ging hij naar de kerk op uitnodiging van de Missiezusters van Parochie Actie die zijn parochie bezocht. "Beetje bij beetje gaf God me onderweg kleine "opdrachten"," legt hij uit.
Tijdens die jaren van adolescentie en jeugd was hij de coördinator van de parochiële jeugdgroep en ontdekte zo de grote familie van God. "Daarom is de Kerk voor mij een grote familie waarin God ons vormt om geluk te bereiken", zegt deze Venezolaanse seminarist.
Hoewel hij erg blij was met alles wat hij in zijn jeugdgroep deed, "voelde ik in mijn hart nog steeds een onrust, ik begreep dat God meer van me vroeg". Nadat hij was afgestudeerd als sociaal communicator, werkte hij in radio- en televisieprogramma's van religieuze aard en begon zich een duidelijker idee in hem te vormen: "God niet alleen met mijn woorden maar met mijn hele leven verkondigen".
Daarom besloot ik, na een proces van onderscheiding, op 13 mei 2014, het feest van Onze Lieve Vrouw van Fatima, onder de moederlijke bescherming van de Maagd Maria, "dit avontuur te aanvaarden waartoe God me uitnodigde, de weg naar het priesterschap! Datzelfde jaar ging ik naar het seminarie en vijf jaar later, na de filosofie, verraste God me opnieuw door mijn bisschop, Bisschop Carlos Alfredo Cabezasdie me vertelde dat hij me naar Spanje wilde sturen om te studeren.
"Ik voelde onmiddellijk de stem van God die me eerst had geroepen door een congregatie die in Spanje is geboren en me nu in dit land wilde hebben, om mijn vorming te versterken. Op 8 september 2019 kwam ik aan in het Bidasoa International Seminary, een plek waar God mij een zeer grote en diverse familie van seminaristen en vormers heeft gegeven.
Wat zijn de belangrijkste problemen in Venezuela die de godsdienstvrijheid beïnvloeden?
"De sociale, politieke en economische crisis in Venezuela heeft directe gevolgen voor de manier waarop de Venezolaanse bevolking haar geloof uitdrukt en beleeft. Het zijn dezelfde mensen die in onze kerken samenkomen die het land moeten verlaten op zoek naar betere levensomstandigheden, degene die eindeloos in de rij moet staan voor eerste levensbehoeften, degene die zijn werkuren moet verdubbelen omdat één salaris niet genoeg is om een huishouden te onderhouden.
Onze voorgangers hebben deze wandaden die Venezolanen meemaken aan de kaak gesteld en velen hebben deze stem verward met de gedachte dat de kerk "politiek wil spelen", maar dat is niet zo, onze bisschoppen vervullen hun taak om tijdig en buiten de tijd aan te kondigen en aan te klagen wat er in het land gebeurt om een betere levenskwaliteit te zoeken voor het volk van God dat op bedevaart is in Venezuela".
Is er een wildgroei aan andere geloven die afwijken van de katholieke gebruiken?
"De Venezolaanse kerk heeft, zoals hierboven vermeld, het wanbeleid van de regering aan de kaak gesteld en als reactie daarop hebben de machthebbers culturele acties gepromoot die ver afstaan van en in strijd zijn met de christelijke traditie. Sinds president Hugo Chávez, die overhoop lag met de katholieke kerk, is de zogenaamde "religieuze diversiteit" omarmd, vooral Santeria. Chávez was zelfs de eerste president van de zogenaamde Bolivariaanse Republiek van Venezuela die Santeria tot de "officiële religie" van de regering maakte, waardoor hij een enorme sociale en politieke invloed kreeg.
Momenteel, onder de regering van Nicolás Maduro, is er een toename van dit soort praktijken. Op 24 juni 2021 werd op initiatief van de regering in Venezuela de eerste "cultista"-bijeenkomst gehouden van Santeros die María Lionza (godheid van de spiritisten) vereren, die ze tot beschermheilige van het land willen maken, iets dat wordt geïnterpreteerd als een poging van Santería, met steun van de regering, om de Maagd van Coromoto, de traditionele beschermster van het land, te vervangen door deze heidense figuur".
Hoe gaat het met Venezuela, is er sociale vooruitgang?
De grootste vooruitgang die Venezuela heeft geboekt, vanuit mijn gezichtspunt, is de ontdekking van een sterk, broederlijk en volhardend volk dat moeilijkheden het hoofd kan bieden. De kerk in Venezuela heeft een grote bijdrage geleverd aan deze vooruitgang die, hoewel klein, van onschatbare waarde is. Onder het grote werk van de kerk kan ik het werk van de Caritas stichting op nationaal niveau benadrukken door voedsel en kleding te brengen naar vele Venezolanen.
Cleyver Josué Gómez Jiménez is een seminarist uit het Bisdom Punto Fijo, in Venezuela. Hij is 31 jaar oud en studeert momenteel theologie aan het Bidasoa Internationaal Seminarie in Pamplona.
Dit is hoe hij jonge Venezolanen definieert: Jonge Venezolanen worden gekenmerkt door het feit dat ze "dromers" zijn, ze dromen van een land vol vrede, geluk, veiligheid, met mensen die voedsel en medicijnen hebben. Ze dromen ervan om in ons land te kunnen leven en het land niet te hoeven verlaten bij gebrek aan deze middelen. Zij hebben het antwoord op deze grote dromen in God gevonden door middel van geloof en daarom zijn zij de drijvende kracht van onze kerk geworden. We kunnen niet spreken over de kerk in Venezuela zonder te verwijzen naar de jeugd die, met hun karakteristieke geest, alle apostolische groepen doordringt en zich elke dag inzet voor een beter land.
Hoe ziet u de jeugd in uw land vanuit religieus oogpunt?
Jonge Venezolanen worden gekenmerkt door het feit dat ze "dromers" zijn, ze dromen van een land vol vrede, geluk, veiligheid, met mensen die eten en medicijnen hebben. Ze dromen ervan om in ons land te kunnen leven en het land niet te hoeven verlaten bij gebrek aan deze middelen. Ze hebben het antwoord op deze grote dromen in God gevonden door middel van geloof, zodat ze de drijvende kracht van onze kerk zijn geworden. We kunnen niet praten over kerk in Venezuela zonder de jongeren te noemen die met hun karakteristieke geest alle apostolische groepen doordringen en zich elke dag inzetten voor een beter land.
Hoe denk je dat de boodschap van Jezus hen meer kan bereiken?
Als de politieke sector zou meewerken aan de overdracht van het geloof, zouden er ongetwijfeld veel meer jongeren het Goede Nieuws van het Evangelie ontvangen. De Venezolaanse kerk blijft echter dag in dag uit werken om jongeren te evangeliseren en hen een boodschap van bemoediging te geven in het licht van moeilijkheden.
Kunt u suggesties doen voor de Bisschoppensynode over synodaliteit?
Dit is een geweldige kans die de hele kerk moet grijpen, vooral de leken, want de synode wil onder andere reflecteren op hoe er naar hen geluisterd wordt en op de manier waarop communicatieve banden in de gemeenschappen worden opgebouwd. De synode biedt ons een moment van diepe reflectie over de manier waarop we Kerk zijn; het is een manier om naar binnen te kijken bij het beleven van ons geloof, zodat het overvloedig vrucht draagt. We worden opnieuw uitgenodigd om de deuren van de Kerk te openen, niet alleen voor degenen die de parochies bezoeken, maar voor iedereen.
Hoe zouden alle katholieken beter hun best moeten doen om meer betrokken te raken en de mensen meer te bereiken?
Volledig leven naar wat we belijden en dit uit zich in respect, tolerantie en ontmoeting met anderen. We kunnen in de verleiding komen om onszelf als rechters te beschouwen en kritiek te leveren op mensen die er anders over denken dan wij, of erger nog, om anderen als "zondaars" aan te wijzen alsof wij volmaakt zijn.
Met zo'n houding tonen we geen goed gezicht van de Kerk van Jezus Christus die erop uit ging om tollenaars, openbare zondaars, gemarginaliseerde vrouwen, soldaten van het Romeinse bezettingsleger, melaatsen te ontmoeten... Ik denk dat we in navolging van Jezus meer mensen naar Hem toe zouden trekken.
Wat vind jij van de evangelisatie van sociale media?
Als sociaal communicator zie ik sociale media als een geweldig hulpmiddel voor evangelisatie. We leven in een steeds meer digitale wereld en we kunnen niet anders dan God aanwezig laten zijn in deze ruimte.
Over dit onderwerp is het belangrijk te begrijpen dat, net zoals er vele gaven zijn binnen de Kerk, er ook verschillende manieren zijn om te evangeliseren via sociale netwerken die zich richten op een specifiek deel van het Volk van God (kinderen, jongeren, volwassenen, religieuzen, leken...). Als we dit niet begrijpen, lopen we het risico om de manier waarop de netwerken gebruikt worden voor evangelisatie te vergelijken en te veroordelen, waardoor de verdienste die ze hebben verdwijnt. Zelf gebruik ik mijn sociale netwerken om berichten en overdenkingen over ons geloof te publiceren en tegelijkertijd blijf ik mijn dagelijkse ervaringen publiceren, omdat we het dagelijks leven niet kunnen scheiden van het geloof, omdat we het niet alleen in de kerk beleven, maar ook in ons dagelijks leven.
"Vanuit mijn gezichtspunt is de grootste vooruitgang die Venezuela heeft geboekt de ontdekking van een sterk, broederlijk en volhardend volk dat moeilijkheden het hoofd kan bieden. De kerk in Venezuela heeft een grote bijdrage geleverd aan deze vooruitgang die, hoewel klein, van onschatbare waarde is".
Wat vond je het leukste aan je verblijf in Spanje?
Wat me zonder twijfel het meest beviel, was de grote religieuze rijkdom van het land. Spanje is de wieg van grote heiligen en een bevoorrechte plaats van belangrijke gebeurtenissen voor ons geloof. Het heeft mijn hart vervuld om op zulke spirituele plaatsen te zijn, bijvoorbeeld het kasteel waar de heilige Franciscus Xaverius leefde of het klooster van de Menswording waar de heilige Teresa van Avila grote momenten van intimiteit met God beleefde.
En wat verbaasde je het meest over ons land?
Wat mij het meest heeft verrast, is de architectonische rijkdom van de prachtige tempels die het hele land sieren, waardoor je je in een sfeer van gebed en meditatie waant. Wie is er niet aangenaam verrast bij het aanschouwen van bijvoorbeeld de schoonheid van de Sagrada Familia tempel in Barcelona? Welnu, ik ben een van degenen die zich verliefd voelen bij het aanschouwen van de schoonheid die wordt weerspiegeld in deze heilige plaatsen.
Nog een laatste woord voor de weldoeners en vrienden van CARF?
Ik denk dat het centraal staat in het leven van elke christen om zichzelf de vraag te stellen Wat wil God van mij? En deze vraag te beantwoorden door gebed, omdat het geen antwoord is dat alleen voortkomt uit onze verlangens, maar in verbondenheid met de wil van God die ons perfect kent omdat hij ons met grote liefde heeft geschapen en daarom weet wat ons gelukkig maakt. Door deze vraag te beantwoorden kunnen we de exacte plaats vinden waar we onszelf volledig kunnen vervullen en anderen met grote vreugde kunnen dienen, of we nu leken, gewijden of religieuzen zijn. Heb je jezelf ooit afgevraagd wat God van je wil?
Marta Santín, Journalist gespecialiseerd in religieuze informatie
