Ο Julio César Morillo είναι 33 ετών και ιεροσπουδαστής από την επισκοπή Cabimas της Βενεζουέλας. Είναι ο μεγαλύτερος από τα δύο αδέλφια μιας ταπεινής οικογένειας.
"Από μικρή ηλικία έτυχα μεγάλης προσοχής από την οικογένειά μου, καθώς τα πρώτα χρόνια της ζωής μου μεγάλωσα με τους παππούδες μου στο χωριό τους.
Στη συνέχεια πήγα να ζήσω με τους γονείς μου στην πόλη και η αλλαγή ήταν πολύ δύσκολη, γιατί υπήρχαν λίγες στιγμές που μπορούσαμε να είμαστε ήρεμοι. Οι γονείς μου δεν καταλάβαιναν πολύ ο ένας τον άλλον και όταν ήμουν περίπου 15 ετών, η κατάσταση ήταν τόσο δύσκολη που σκέφτηκα ακόμη και να φύγω από το σπίτι, αλλά εκείνη την εποχή οι γονείς μου χώρισαν και έμεινα να ζω με την αδελφή μου και τη μητέρα μου.
Από εκείνη την ηλικία έπρεπε να αναλάβω ορισμένες ευθύνες στο σπίτι μου και να θέσω στον εαυτό μου διάφορους στόχους που με οδήγησαν να επικεντρωθώ στην επίτευξή τους με πολλή σκληρή δουλειά, αφοσίωση και προσπάθεια. Σχεδίασα με τέτοιο τρόπο αυτό που ήθελα για τη ζωή μου και ακολούθησα αυτό το σχέδιο μέχρι να το πετύχω.
Επέλεξα να σπουδάσω μηχανικός επειδή είμαι παθιασμένη με τους αριθμούς και έτσι τα όνειρά μου βασίζονταν κυρίως στο να αποφοιτήσω ως μηχανικός, ώστε να μπορέσω στη συνέχεια όχι μόνο να ασκήσω το επάγγελμα στον τομέα αυτό, αλλά και να διδάξω σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
Όσον αφορά την κλίση μου, πρέπει να πω ότι ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και δέχεται το κάλεσμα του Κυρίου να τον ακολουθήσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Στην περίπτωσή μου, από νεαρή ηλικία ανήκα σε διάφορα κινήματα και αποστολικές ομάδες μέσα στην Εκκλησία της χώρας μου, όπως η Jovenmisión, η Pastoral Juvenil, οι Cursillos de Cristiandad, η Legión de María, και μία συγκεκριμένα, η Encuentros Familiares de Venezuela, όπου υπηρέτησα τον Θεό για αρκετά χρόνια.
Είναι ενδιαφέρον ότι το κίνημα αυτό επικεντρώνεται στην οικογένεια και στην προσωπική δέσμευση για τη δημιουργία μιας μελλοντικής οικογένειας. Το σχέδιο της ζωής μου επικεντρώθηκε σε αυτό το μονοπάτι, ενώ πάντα ένιωθα την παρουσία του Θεού στο επαγγελματικό μου σχέδιο, γεγονός που με έκανε να πιστέψω ότι αυτό ήταν επίσης αυτό που ήθελε ο Θεός για μένα.
Αποφοίτησα ως μηχανικός πετρελαίου και άσκησα το επάγγελμά μου στον τομέα αυτό και ως καθηγητής πανεπιστημίου. Βρισκόμουν στο αποκορύφωμα του επαγγελματικού μου έργου: η οικογένειά μου ήταν πολύ ευχαριστημένη με τα αποτελέσματα που είχα επιτύχει μέχρι τότε και οι φίλοι μου θαύμαζαν τα επιτεύγματά μου σε τόσο νεαρή ηλικία.
Νόμιζα ότι αυτό θα ήταν το πράγμα που θα με έκανε απόλυτα ευτυχισμένη, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν. Ένιωθα λίγο άδειος και ένιωθα επίσης ότι είχα κληθεί για κάτι άλλο, οπότε έπρεπε να επικεντρωθώ στην ανακάλυψή του.
Ήταν μεγάλο πλήγμα να συνειδητοποιήσω ότι το σχέδιό μου είχε αποτύχει παρά την επιτυχία που είχα πετύχει μέχρι τότε, και τότε ήταν που άρχισα μια αναζήτηση την οποία, με τη βοήθεια του πνευματικού μου, πραγματοποίησα, ξεκινώντας με την απόφαση να αφήσω το μέλλον μου στα χέρια του Θεού και να αφήσω το θέλημά Του να γίνει στη ζωή μου.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι αν και είχα κάνει το σχέδιό μου, δεν το είχα υποβάλει ποτέ στον Θεό για να το εξετάσει, ώστε να δει αν αυτό ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε για μένα, αλλά μόνο η προσευχή μου βασίστηκε στο να ζητήσω βοήθεια για να το πραγματοποιήσω και νιώθω ότι ο Θεός μου επέτρεψε να το εκπληρώσω.
Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα γεγονότα στα οποία είδα καθαρά ότι ο Κύριος μου ζητούσε να δώσω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά για να Τον ακολουθήσω: να αφήσω τη δουλειά μου, το επάγγελμά μου, τις σπουδές μου, ακόμη και την οικογένειά μου, η οποία στην αρχή δεν συμφωνούσε.
Δεν καταλάβαιναν την αλλαγή που θα σήμαινε να αφήσω όλα όσα είχα χτίσει όλα αυτά τα χρόνια για να ξεκινήσω ένα νέο μονοπάτι. Κάποιοι το θεώρησαν ως ένδειξη ανωριμότητας ή σύγχυσης εκ μέρους μου και ένιωσα ότι με έβλεπαν με οίκτο και απογοήτευση.
Εκεί θυμήθηκα μια σπουδαία φράση του Αγίου Ιωάννη Μπόσκο που με έκανε να εμπιστευτώ περισσότερο τον Θεό μπροστά σε αυτό που βίωνα: "Όταν πρόκειται να ακολουθήσει κανείς μια κλίση, πρέπει να είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα". Τότε πήρα την απόφαση να ξεκινήσω αυτή την περιπέτεια της κλίσης και ο Θεός ανέλαβε σταδιακά να βάλει τα πάντα στη θέση τους, συνοδεύοντας την οικογένειά μου και παίρνοντας τη θέση που άφησα μέσα τους.
Ένιωσα το έλεος του Θεού που με κάλεσε και γι' αυτό ξεκίνησα την εκπαίδευσή μου πριν από λίγο περισσότερο από 6 χρόνια, και μέχρι στιγμής είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω ότι το όνειρο που είχε ο Θεός για μένα πραγματοποιείται, παρά τις αδυναμίες μου.
