Την Κυριακή, 20 Μαρτίου, γιορτάζουμε το Πάσχα και αρχίζουμε να ζούμε την Πασχαλινή Περίοδο, η οποία αρχίζει με την Κυριακή του Πάσχα και τελειώνει την Κυριακή της Πεντηκοστής. Μετά τα Πάθη και τον Θάνατο του Κυρίου στον Σταυρό, έρχεται η δόξα.
Ο Άγιος Ιωσήμαριος εξηγεί στο κήρυγμα Ο Χριστός παρών στους ΧριστιανούςΗ περίοδος του Πάσχα είναι μια περίοδος χαράς, μιας χαράς που δεν περιορίζεται σε αυτή την περίοδο του λειτουργικού έτους, αλλά είναι πάντα παρούσα στην καρδιά του χριστιανού. Γιατί ο Χριστός ζει: ο Χριστός δεν είναι μια μορφή που πέρασε, που υπήρξε κάποτε και έφυγε, αφήνοντας μας μια θαυμάσια ανάμνηση και ένα θαυμάσιο παράδειγμα".
Ο Πανάγιος Τάφος, που βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, είναι ο τόπος όπου, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Ιησούς Χριστός θάφτηκε και αναστήθηκε. Αυτός ο ιερός τόπος, που λατρεύεται από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, θεωρείται η καρδιά της χριστιανικής πίστης, καθώς εκεί ολοκληρώθηκε η νίκη του Χριστού επί του θανάτου.
Για τους πιστούς, ο Πανάγιος Τάφος δεν αποτελεί μόνο προσκυνηματικό προορισμό, αλλά και σύμβολο ελπίδας και αιώνιας ζωής. Η επίσκεψή του είναι ένας τρόπος συνάντησης με το κεντρικό μυστήριο του Πάσχα: την Ανάσταση, το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής. "Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, η πίστη μας είναι μάταιη", προσθέτει ο Άγιος Παύλος στην Πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους (Α΄ Κορινθίους 15:14).
Είδαν την πέτρα να κυλίεται και όταν μπήκαν μέσα δεν βρήκαν το σώμα του Κυρίου. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν ο φόβος, χωρίς να σηκώσουν το βλέμμα τους από το έδαφος.
"Πολύ συχνά, κοιτάμε τη ζωή και την πραγματικότητα χωρίς να σηκώνουμε τα μάτια μας από το έδαφος.Επικεντρωνόμαστε μόνο στο σήμερα που φεύγει, νιώθουμε απογοητευμένοι για το μέλλον και κλεινόμαστε στις ανάγκες μας, βολευόμαστε στη φυλακή της απάθειας, ενώ συνεχίζουμε να θρηνούμε και να πιστεύουμε ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Έτσι, παρατήρησε στο Πάπας κατά την πασχαλινή αγρυπνία το 2022. Αυτό συμβαίνει σε εμάς.
Έχοντας κατά νου ότι ο Κύριος "δεν είναι εδώ". Ίσως τον αναζητούμε "στα λόγια μας, στις φόρμουλες μας και στα έθιμά μας, αλλά ξεχνάμε να την αναζητήσουμε στις πιο σκοτεινές γωνιές της ζωής.όπου υπάρχει κάποιος που κλαίει, που αγωνίζεται, υποφέρει και ελπίζει". Πρέπει να κοιτάξουμε ψηλά και να ανοιχτούμε στην ελπίδα..
Ας ακούσουμε: "Γιατί αναζητάτε τους ζωντανούς ανάμεσα στους νεκρούς;"Δεν πρέπει να αναζητούμε τον Θεό, ερμηνεύει ο Φραγκίσκος, ανάμεσα σε νεκρά πράγματα: στην έλλειψη θάρρους να αφήσουμε τον εαυτό μας να συγχωρεθεί από τον Θεό, να αλλάξουμε και να βάλουμε τέλος στα έργα του κακού, να αποφασίσουμε για τον Ιησού και την αγάπη του- στην αναγωγή της πίστης σε φυλαχτό.
"Κάνοντας τον Θεό μια όμορφη ανάμνηση περασμένων εποχών, αντί να Τον ανακαλύψουμε ως τον ζωντανό Θεό που σήμερα θέλει να μεταμορφώσει εμάς και τον κόσμο"- σε "μια christianismo που αναζητά τον Κύριο ανάμεσα στα απομεινάρια του παρελθόντος και τον κλειδώνει στον τάφο των εθίμων", επισημαίνει ο Φραγκίσκος.
Αυτοί αναγγέλλουν τη χαρά της ΑνάστασηςΤο φως της Ανάστασης δεν θέλει να κρατήσει τις γυναίκες στην έκσταση μιας προσωπικής χαράς, δεν ανέχεται καθιστικές συμπεριφορές, αλλά γεννά ιεραποστολικούς μαθητές που "επιστρέφουν από τον τάφο" και μεταφέρουν το Ευαγγέλιο του Αναστημένου σε όλους.
Αφού είδαν και άκουσαν, οι γυναίκες έτρεξαν να αναγγείλουν τη χαρά της Ανάστασης στους μαθητές, παρόλο που ήξεραν ότι θα τις περνούσαν για ανόητες. Αλλά δεν ανησυχούσαν για τη φήμη τους ή για την υπεράσπιση της εικόνας τους- δεν μετρούσαν τα συναισθήματά τους ούτε υπολόγιζαν τα λόγια τους.
Είχαν μόνο τη φωτιά στις καρδιές τους για να φέρουν την είδηση, την ανακοίνωση: "Ο Κύριος ανέστη!
Το ίδιο και εμείς, λέει ο διάδοχος του Πέτρου, καλούμαστε να τρέξουμε στους δρόμους του κόσμου, χωρίς φόβο ή καιροσκοπισμό, για να μοιραστούμε τη χαρά της συνάντησης με τον Κύριο.Πέρα από ορισμένες τυπικότητες, όπου συχνά την έχουμε περιχαρακώσει, πέρα από την άνεση και την ευημερία.
Αυτό το είναι το πασχαλινό μήνυμα του ΠάπαΗ ΕΕ βρίσκεται "στο τέλος μιας Σαρακοστής που δεν φαίνεται να θέλει να τελειώσει", εν μέσω πανδημιών και πολέμων.
"Ας τη φέρουμε στη συνηθισμένη ζωή: με χειρονομίες ειρήνης σε αυτή τη φορά σημαδεμένη από τη φρίκη του πολέμουμε έργα συμφιλίωσης σε διαλυμένες σχέσεις και συμπόνια προς όσους έχουν ανάγκη- με πράξεις δικαιοσύνης εν μέσω ανισοτήτων και αλήθειας εν μέσω ψεμάτων. Και, πάνω απ' όλα, με έργα αγάπης και αδελφοσύνης".
Ο Ιησούς μάς φέρνει ειρήνη, αναλαμβάνοντας "τις πληγές μας". Τις δικές μας, επειδή τις προκαλέσαμε σ' Αυτόν και επειδή τις φέρει για μας.
"Οι πληγές στο Σώμα του Αναστάντος Ιησού είναι το σημάδι του αγώνα που έδωσε και κέρδισε για μας, με τα όπλα της αγάπης, για να έχουμε ειρήνη, να είμαστε ειρηνικοί, να ζούμε εν ειρήνη" (Ευλογία urbi et orbi, Κυριακή της Ανάστασης, 17 Απριλίου 2022).
Με τη νίκη του Χριστού και την ειρήνη του, θα πει ο Φραγκίσκος τη Δευτέρα του Πάσχα, θα μπορέσουμε να "βγούμε από τους τάφους των φόβων μας" (ο φόβος του θανάτου, του ξεθωριάσματος, της απώλειας των αγαπημένων μας προσώπων, της ασθένειας, της αδυναμίας να συνεχίσουμε...) (Regina Caeli, 18-IV-2022).
Επίσης εμείς, όπως οι μαθητές το πρωί του Πάσχα, έχουμε κάθε μέρα αρκετούς λόγους να πιστεύουμεΟ Ιησούς σας λέει: "Εγώ δοκίμασα τον θάνατο για σας, ανέχτηκα το κακό σας. Τώρα αναστήθηκα για να σας πω: είμαι εδώ, μαζί σας, για πάντα. Μη φοβάστε! Μη φοβάστε" (ό.π.).
Ramiro Pellitero IglesiasΚαθηγητής Ποιμαντικής Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ναβάρα.
