Στην αγιοποίησή του, συμμετείχαν περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο.. Στην τελετή προήδρευσε ο καρδινάλιος Angelo Amato. Τον συνόδευε ο καρδινάλιος Antonio María Rouco, ομότιμος αρχιεπίσκοπος της Μαδρίτης και ο πρώην ιεράρχης του Opus Dei, Don Javier Echevarría. Δεκαεπτά καρδινάλιοι και 170 επίσκοποι από όλο τον κόσμο συλλειτούργησαν στην ίδια τελετή.
Ο καρδινάλιος Angelo Amato τόνισε στο κήρυγμά του, Η πίστη του Don Alvaro del Portillo στο Ευαγγέλιο, στην Εκκλησία και στον Πάπα. Εξήγησε: "έφυγε από κάθε προσωπολατρία, επειδή μετέδιδε την αλήθεια του Ευαγγελίου και όχι τις δικές του απόψεις". Και τόνισε ότι ο Δον Αλβάρο, "ξεχώρισε για τη σύνεση και την ορθότητά του στην αξιολόγηση των γεγονότων και των ανθρώπων- τη δικαιοσύνη του στο σεβασμό της τιμής και της ελευθερίας των άλλων".
Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν παρών στην τελετή σε μια επιστολή στην οποία περιέγραψε αυτό το πορτρέτο του νέου Μακαριστού: "Ιδιαίτερα εξαιρετική ήταν η αγάπη του για την Εκκλησία, τη νύφη του Χριστού, την οποία υπηρέτησε με μια καρδιά απογυμνωμένη από κοσμικά συμφέροντα, μακριά από διχόνοιες, φιλόξενη προς όλους και πάντα αναζητώντας το θετικό στους άλλους, αυτό που ενώνει, αυτό που οικοδομεί. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ή επέκρινε, ούτε καν σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, αλλά, όπως είχε μάθει από τον Άγιο Ζωζεμαρία, ανταποκρινόταν πάντα με προσευχή, συγχώρεση, κατανόηση και ειλικρινή φιλανθρωπία.
"Η ανύψωση στα θυσιαστήρια του Αλβάρο ντελ Πορτίγιο μας υπενθυμίζει για άλλη μια φορά την παγκόσμια πρόσκληση για αγιότητα, που διακηρύχθηκε με μεγάλη δύναμη από τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο. Και αναφέρθηκε επίσης "στη χαρά του Αγίου Josemaría Escrivá, βλέποντας ότι αυτός ο πιο πιστός γιος του έχει προταθεί ως μεσίτης και παράδειγμα σε όλους τους πιστούς.
Επίσκοπος Javier Echevarría, με την ευκαιρία της αγιοποίησης του Don Álvaro del Portillo.
Η ζωή του είναι ένα σπουδαίο μάθημα για τους ανθρώπους σήμερα. Άγιος Ιωσήμαριος τον φώναξε πολύ νωρίς "βράχος", σαξόφωνοένα παρατσούκλι που τον καθόρισε από νεαρή ηλικία. Ο Αλβάρο ντελ Πορτίγιο ήταν ένας πιστός άνθρωπος, ένας ακούραστος εργάτης στην υπηρεσία της Εκκλησίας και του Opus Dei. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Αγίου Ιωσηφίου και έγινε ο πρώτος διάδοχός του στην ηγεσία του Opus Dei το 1975, μετά το θάνατο του ιδρυτή. Ένα παράδειγμα που είναι κοντά σε όλους, παρά το γεγονός ότι ζει σε συνθήκες διαφορετικές από τις δικές του.
Γεννήθηκε στη Μαδρίτη σε μια πολυμελή και ευσεβή οικογένεια στις 11 Μαρτίου 1914. Ήταν διδάκτωρ Πολιτικού Μηχανικού, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και διδάκτωρ Κανονικού Δικαίου.
Ενώ σπούδαζε μηχανικός, εντάχθηκε στο Opus Dei, ένα ίδρυμα που είχε ιδρυθεί επτά χρόνια νωρίτερα. Recibió directamente de san Josemaría Escrivá de Balaguer la formación y el espíritu propios de aquel nuevo camino de la Iglesia. Πραγματοποίησε εκτεταμένο ευαγγελιστικό έργο μεταξύ των συμφοιτητών και των συναδέλφων του.
Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, υπέφερε πολύ και παραλίγο να χάσει τη ζωή του, αλλά ο Δον Αλβάρο σπάνια μιλούσε για εκείνη την περίοδο. Μια από αυτές τις λίγες περιπτώσεις ήταν στο Σεμπού στα τέλη του 1987. Και το έκανε για να τονίσει την ανάγκη για αγάπη και προώθηση της ειρήνηςαναφέρθηκε παρεμπιπτόντως στις διώξεις κατά της Εκκλησίας που εξαπολύθηκαν στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου: "Δεν είχα συμμετάσχει σε καμία πολιτική δραστηριότητα, και δεν ήμουν ούτε ιερέας, ούτε θρησκευόμενος, ούτε ιεροσπουδαστής, αλλά φοιτητής μηχανικός- και με έβαλαν στη φυλακή, μόνο και μόνο επειδή προέρχομαι από καθολική οικογένεια. Εκείνη την εποχή φορούσα γυαλιά, και μια φορά ένας από τους φρουρούς - τον φώναζαν Petrof, ένα ρωσικό όνομα - ήρθε σε μένα, έβαλε ένα όπλο στον κρόταφό μου και μου είπε: είσαι ιερέας, επειδή φοράς γυαλιά. Θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει ανά πάσα στιγμή. Δεν το έκανε επειδή ο Θεός πίστευε ότι θα μπορούσε ακόμα να δώσει μεγάλη μάχη με τον διάβολο ή ότι δεν ήταν άξιος για τον παράδεισο. Ήταν ένα τεράστιο πράγμα. Από το 1939, άσκησε έντονο αποστολικό έργο σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας, το οποίο συνέχισε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Στις 25 Ιουνίου 1944 χειροτονήθηκε μαζί με τους José María Hernández Garnica και José Luis Múzquiz: ήταν οι τρεις πρώτοι ιερείς του Opus Dei, μετά τον ιδρυτή του. Από τότε, αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην ποιμαντική διακονίαστην υπηρεσία των μελών του Opus Dei και όλων των ψυχών.
Έδειξε την ακούραστη υπηρεσία του προς την Εκκλησία αφιερώνοντας τον εαυτό του στις πολυάριθμες αποστολές της Αγίας Έδρας ως σύμβουλος σε διάφορα Δικαστήρια της Ρωμαϊκής Κουρίας. Συμμετείχε ενεργά στη Δεύτερη Βατικανή Σύνοδο. Μεταξύ 1947 και 1950 Προώθησε δραστηριότητες χριστιανικής εκπαίδευσης και υπηρέτησε πολλούς ανθρώπους ως ιερέας. Συνέβαλε στην αποστολική επέκταση του Opus Dei σε διάφορες ιταλικές πόλεις.
Το 1948 απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στο Κανονικό Δίκαιο στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Θωμά (Angelicum). Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε στη Ρώμη το Ρωμαϊκό Κολέγιο του Τιμίου Σταυρού ως διεθνές κέντρο για ιερατική εκπαίδευση.
Επιπλέον, Ο Álvaro del Portillo ήταν πάντα στο πλευρό του Αγίου Josemaría, βοηθώντας τον στα καθήκοντα του ευαγγελισμού και της ποιμαντικής διακυβέρνησης του Opus Dei, και τον συνόδευσε στα πολλά αποστολικά του ταξίδια. σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1975 εξελέγη ως ο πρώτος διάδοχος του Αγίου Ιωσημαρίου.. Y el 28 de noviembre de 1982, al erigir la Obra en Prelatura Personal, el Santo Padre san Juan Pablo II le nombró prelado del Opus Dei.
Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ τον χειροτόνησε επίσκοπο. στις 6 Ιανουαρίου του ίδιου έτους. Όλο το έργο του χαρακτηριζόταν από πίστη στον Ιδρυτή και το μήνυμά του και στην Εκκλησία, καθώς και από ακούραστη ποιμαντική εργασία για την επέκταση των αποστολών της Ιεραρχίας στην υπηρεσία της Εκκλησίας.
Don Álvaro del Portillo Επιδίωξε την ταύτιση με τον Χριστό με μια εμπιστευτική εγκατάλειψη στο θέλημα του Θεού Πατέρα, που τρέφονταν συνεχώς από την προσευχή, την Ευχαριστία και την τρυφερή αφοσίωση στην Υπεραγία Θεοτόκο. Η αγάπη του για την Εκκλησία εκδηλωνόταν με τη βαθιά κοινωνία του με τον Πάπα και τους επισκόπους. Η φιλανθρωπία του προς όλους, η ακούραστη φροντίδα του για τις κόρες και τους γιους του στο Opus Dei, η ταπεινότητα, η σύνεση και η καρτερία του, η χαρά και η απλότητα, η λήθη του εαυτού του και η φλογερή επιθυμία του να κερδίσει ψυχές για τον Χριστό, αντανακλάται επίσης στο επισκοπικό του σύνθημα - "Η αγάπη του Κυρίου για όλους".Regnare Christum volumus!-, μαζί με την καλοσύνη, τη γαλήνη και την ευθυκρισία που εξέπεμπε το πρόσωπό του, είναι χαρακτηριστικά που συνθέτουν το πορτρέτο της ψυχής του.
Falleció repentinamente en la madrugada del 23 marzo de 1994, en la sede central de la Prelatura en Roma, horas después de haber regresado de una peregrinación a Tierra Santa, donde había seguido con una intensa piedad los pasos terrenos de Nuestro Señor Jesús. La mañana precedente había celebrado su última Misa en el Cenáculo de Jerusalén.
Προσευχή στον ευλογημένο Αλβάρο ντελ Πορτίγιο. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να στείλετε εδώ έναν απολογισμό των ευεργεσιών που έλαβε ο Μακαριστός Αλβάρο ντελ Πορτίγιο.
Την ίδια ημέρα, στις 23 Μαρτίου, ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ πήγε να προσευχηθεί ενώπιον του Τα λείψανά του αναπαύονται σήμερα στην κρύπτη της Ιερατικής Εκκλησίας Santa Maria della Pace στη Ρώμη. Συνεχώς συνοδεύεται από τις προσευχές και τη στοργή των πιστών του Opus Dei και χιλιάδων άλλων ανθρώπων.
Από την ημέρα του θανάτου του, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να ζητούν τη μεσολάβησή του για να αποκτήσουν τις χάρες του από τον ουρανό. Επιπλέον, χιλιάδες άνθρωποι κατέθεσαν την αγάπη του για την Εκκλησία.
Το 2004, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του, ξεκίνησε στη Ρώμη η διαδικασία για την αγιοποίησή του και την αγιοποίησή του. Μετά την έντονη ανάλυση όλων των εγγράφων που παρουσίασε ο μετακλητός για την υπόθεση των Αγίων, Στις 28 Ιουνίου 2012, ο επίσκοπος Álvaro del Portillo y Diez de Sollano ανακηρύχθηκε σεβάσμιος και τελικά μακαρίστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2014. Η γιορτή του γιορτάζεται στις 12 Μαΐου, την επέτειο της πρώτης του κοινωνίας.
Ο Άγιος Josemaría Escrivá είχε χαράξει μια φράση από το βιβλίο των Παροιμιών στην πόρτα του γραφείου του Don Álvaro: Vir fidelis multum laudabitur. (Ο πιστός άνθρωπος θα επαινεθεί).
Η ζωή του είναι τόσο δυνατή που μας συγκινεί να ζήσουμε πιστά τη δική μας κλίση με την ίδια χαρά που έδειξε σε όλους.
Βιβλιογραφία
Opusdei.org.
