A Jesús se va y se vuelve por María. La plegaria insistente al Inmaculado Corazón de la Virgen María, Madre de Dios, se apoya en la confianza de que su materna intercesión lo puede todo ante el Sagrado Corazón del Hijo. Ella es omnipotente por gracia.
Πριν από λίγο καιρό, ο Πάπας Άγιος Ιωάννης Παύλος ΙΙ, en Redemptoris Mater escribió sobre la intercesión de la Virgen y puntualizó que ella «cooperó libremente en la obra de la Salvación de la humanidad, en profunda y constante sintonía con su divino Hijo».
Omnes cum Petro ad Iesum per Mariam!
Όλοι, μαζί με τον Πέτρο, στον Ιησού μέσω της Μαρίας!Αγίου Josemaría Escrivá de Balaguer.
Από αυτή τη συνεργασία "απορρέει το δώρο της παγκόσμιας πνευματικής μητρότητας: συνδεδεμένη με τον Χριστό στο έργο της λύτρωσης, το οποίο περιλαμβάνει την πνευματική αναγέννηση της ανθρωπότητας, γίνεται η Μητέρα των ανθρώπων που αναγεννώνται σε μια νέα ζωή".
Είναι η Παναγία που "καθοδηγεί την πίστη της Εκκλησίας προς μια ολοένα και βαθύτερη αποδοχή του Λόγου του Θεού, στηρίζοντας την ελπίδα της, ενθαρρύνοντας τη φιλανθρωπία και την αδελφική κοινωνία και ενισχύοντας τον αποστολικό δυναμισμό".
Ο Θεός θέλησε να ενώσει "με την ιερατική μεσιτεία του Λυτρωτή τη μητρική μεσιτεία της Παναγίας μας. Πρόκειται για μια λειτουργία που ασκεί προς όφελος εκείνων που βρίσκονται σε κίνδυνο και έχουν ανάγκη από πρόσκαιρες χάρες και, κυρίως, από αιώνια σωτηρία".
Οι τίτλοι με τους οποίους εμείς οι Χριστιανοί απευθυνόμαστε στην Παναγία μας όταν απαγγέλλουμε τις λιτανείες που συνοδεύουν την προσευχή του Αγίου Ροδαρίου, "μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τη φύση της παρέμβασής της στη ζωή της Εκκλησίας και του κάθε πιστού". Άγιος Ιωάννης Παύλος Β'.
Ως Συνήγορος, υπερασπίζεται τα παιδιά της και τα προστατεύει από βλάβες που προκαλούνται από τα δικά τους λάθη. Οι Χριστιανοί επικαλούνται τη Μητέρα μας ως Βοηθό, αναγνωρίζοντας τη μητρική της αγάπη που βλέπει τις ανάγκες των παιδιών της και είναι έτοιμη να παρέμβει για να τα βοηθήσει, ιδίως όταν διακυβεύεται η αιώνια σωτηρία.
Recibe el título de Socorro porque está cerca de cuantos sufren o se encuentran en situaciones de grave peligro. Y como maternal Mediadora, ella presenta a Cristo nuestros deseos, nuestras súplicas y nos transmite los dones divinos, intercediendo continuamente en favor nuestro.
"Μητέρα! -την φωνάζετε δυνατά, δυνατά. -Σας ακούει, σας βλέπει ίσως σε κίνδυνο, και σας δίνει, η Παναγία σας, η Μαρία, με τη Χάρη του Υιού της, την παρηγοριά της αγκαλιάς της, την τρυφερότητα των χαδιών της: και θα βρείτε τον εαυτό σας παρηγορημένο για τον νέο αγώνα". san Josemaría Escrivá, Camino N° 516.
María no quiere atraer la atención hacia su persona. Vivió en la tierra con la mirada fija en Jesús y en el Padre celestial. Su deseo más intenso consiste en hacer que las miradas de todos converjan en esa misma dirección del Inmaculado Corazón de la Virgen María al Sagrado Corazón de su hijo Jesús. Quiere promover una mirada de fe y de esperanza en el Salvador que nos envió el Padre. Con esta mirada de fe y de esperanza, impulsa a la Iglesia y a los creyentes a cumplir siempre la voluntad del Padre, que nos ha manifestado Cristo.
De la Homilía sobre la Virgen pronunciada por san Josemaría Escrivá, el 11 de octubre de 1964, e incluida en el libro Amigos de Dios. «Ahora, en cambio, en el escándalo del Sacrificio de la Cruz, Santa María estaba presente, oyendo con tristeza a Εκείνοι που περνούσαν από μπροστά του βλασφημούσαν, κουνώντας τα κεφάλια τους και φωνάζοντας: "Εσύ που γκρεμίζεις τον ναό του Θεού και σε τρεις ημέρες τον ξαναχτίζεις, σώσε τον εαυτό σου- αν είσαι ο Υιός του Θεού, κατέβα από τον Σταυρό.Η Παναγία μας άκουσε τα λόγια του Υιού της, συμμετέχοντας στον πόνο του: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;.
Τι θα μπορούσε να κάνει; Να συγχωνευτεί με τη λυτρωτική αγάπη του Υιού της, να προσφέρει στον Πατέρα τον απέραντο πόνο - σαν κοφτερό σπαθί - που διαπέρασε την αγνή Καρδιά του.
De nuevo Jesús se siente confortado, con esa presencia discreta y amorosa de su Madre. No grita María, no corre de un lado a otro. Stabat: está en pie, junto al Hijo. Es entonces cuando Jesús la mira, dirigiendo después la vista a Juan. Y exclama: Mujer, ahí tienes a tu hijo. Después dice al discípulo: ahí tienes a tu Madre. En Juan, Cristo confía a su Madre todos los hombres y especialmente sus discípulos: los que habían de creer en Él.
Felix culpa"Ευτυχισμένη ενοχή, ψάλλει η Εκκλησία, ευτυχισμένη ενοχή, που έφτασε να έχει έναν τόσο μεγάλο Λυτρωτή. Ευτυχές σφάλμα, μπορούμε επίσης να προσθέσουμε, ότι αξιωθήκαμε να λάβουμε την Παναγία ως Μητέρα μας. Τώρα είμαστε σίγουροι, τώρα τίποτα δεν πρέπει να μας ανησυχεί: γιατί η Παναγία μας, η στεφανωμένη Βασίλισσα του ουρανού και της γης, είναι η παντοδύναμη ικέτιδα ενώπιον του Θεού. Ο Ιησούς δεν μπορεί να αρνηθεί τίποτα στη Μαρία, ούτε μπορεί να αρνηθεί τίποτα σε εμάς, τα παιδιά της ίδιας Του της Μητέρας (Φίλοι του Θεού, 288).
Η Μαρία ήταν στενά ενωμένη με τη θυσία του, μια θυσία που σήμαινε ότι συνέχισε να κρατάει τα πράγματα στην καρδιά της. Οι 7 θλίψεις της Παναγίας μαςΗ Παρθένος Μαρία ενώθηκε με τον Ιησού με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο σε διάφορες στιγμές της ζωής της. Αυτό της επέτρεψε να μοιραστεί το βάθος της θλίψης του Υιού της και την αγάπη της θυσίας του.
"Κάνε ό,τι σου λέει". Ιωάννης 2, 5. Ο Ιωάννης είναι αυτός που αφηγείται τη σκηνή στην Κανά. Είναι ο μόνος ευαγγελιστής που καταγράφει αυτό το χαρακτηριστικό της μητρικής φροντίδας. Ο Ιωάννης θέλει να μας υπενθυμίσει ότι η Παναγία ήταν παρούσα στην αρχή της δημόσιας ζωής του Κυρίου.
Esto nos demuestra que ha sabido profundizar en la importancia de esa presencia del Inmaculado Corazón de la Virgen María, que siempre está presente. Jesús sabía a quién confiaba su Madre: a un discípulo que la había amado, que había aprendido a quererla como a su propia madre y era capaz de entenderla.
Ανάμεσα στα πλάσματα, κανείς δεν γνωρίζει τον Ιησού καλύτερα από την Παναγία μας, κανείς δεν μπορεί να μας εισάγει σε μια βαθιά γνώση του μυστηρίου του όπως η Μητέρα του.
Ο Λέων ΙΓ', σε μια εγκύκλιο για το Ροδάριο, λέει: "Με τη ρητή θέληση του Θεού, κανένα αγαθό δεν μας παρέχεται παρά μόνο μέσω της Μαρίας- και όπως κανείς δεν μπορεί να έρθει στον Πατέρα παρά μόνο μέσω του Υιού, έτσι και γενικά κανείς δεν μπορεί να έρθει στον Ιησού παρά μόνο μέσω της Μαρίας".
«Cooperó con su caridad para que nacieran en la Iglesia los fieles, miembros de aquella cabeza, de la que es efectivamente madre según el cuerpo», san Agustín, De sancta virginitate, 6.
Ο Λουκάς, ο ευαγγελιστής που αφηγήθηκε με τη μεγαλύτερη έκταση τη βρεφική ηλικία του Ιησού. Φαίνεται σαν να θέλει να καταλάβουμε ότι, όπως ακριβώς η Μαρία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ενσάρκωση του Λόγου, ήταν επίσης παρούσα με ανάλογο τρόπο στις απαρχές της Εκκλησίας, που είναι η Σώμα του Χριστού.
Από την αρχή της ζωής της Εκκλησίας, όλοι οι χριστιανοί που αναζήτησαν την αγάπη του Θεού, αυτή την αγάπη που μας αποκαλύφθηκε και σαρκώθηκε στον Ιησού Χριστό, συνάντησαν την Παναγία μας και βίωσαν τη μητρική της φροντίδα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Ο επίσκοπος Αλβάρο ντελ Πορτίγιο, ιεράρχης του Opus Dei, το 1987, στο Τόσκι.
«Jesús es un camino transitable, abierto a todos. La Virgen María hoy nos lo indica, nos muestra el camino: ¡Sigámosla! Y Tú, Madre Santa de Dios, acompáñanos con tu protección, Amén», Benedicto XVI, Homilía del 01/02/2012.
Como prelado del Opus Dei, Mons. Álvaro del Portillo en 1987 habló sobre el poder de intercesión de la Virgen María, cuando viajo a la isla de Toshi, frente a la costa de Toba en Japón.
"Βλέπετε τη δύναμη της μεσιτείας της Μητέρας μας. Όταν το ζητάει, ο Υιός της ο Θεός δεν μπορεί να πει όχι, λέει ναι. Είναι η καλή μικρή Μητέρα του Θεού και ο Θεός λέει ναι στην καλή μικρή Μητέρα του. Και αυτή η καλή μικρή Μητέρα του Θεού είναι επίσης μια καλή μικρή Μητέρα, που μας ακούει πάντα, που μας ακούει και μας ακούει. Και γι' αυτό, όταν έχουμε πρόβλημα, όταν πονάμε, όταν είμαστε σε θλίψη, όταν είμαστε σε θλίψη, είναι καλό να στρεφόμαστε προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ώστε αυτή, που μπορεί να κάνει τα πάντα, να μεσιτεύσει στον Υιό της.
Ως καλά παιδιά πρέπει να αγαπάμε την ουράνια Μητέρα μας κάθε μέρα- γνωρίζουμε ότι είναι ένα δώρο του Ιησού και ο Θεός μας δίνει την Άχραντη Καρδιά της Μαρίας για τη σωτηρία μας, για να μας φέρει πιο κοντά Του.
Y para pedir la intercesión de la Virgen María, desde los primeros tiempos de la Iglesia, ya se rezaba: «Bajo tu amparo nos acogemos, Santa Madre de Dios: no desprecies las súplicas que te dirigimos en nuestras necesidades, antes bien, líbranos siempre de todos los peligros, Virgen gloriosa y bendita».
El 12 de mayo de 2010, durante su peregrinación al Santuario de Fátima, el Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' pronunció una oración ante la imagen de la Virgen María en la Iglesia de la Santísima Trinidad, con la que consagró a los sacerdotes al Corazón Inmaculado de María.
«Madre Inmaculada, en este lugar de gracia, convocados por el amor de tu Hijo Jesús, Sumo y Eterno Sacerdote, nosotros, hijos en el Hijo y sacerdotes suyos, nos consagramos a tu Corazón materno, para cumplir fielmente la voluntad del Padre.
Somos conscientes de que, sin Jesús, no podemos hacer nada (cfr. Jn 15,5) y de que, sólo por Él, con Él y en Él, seremos instrumentos de salvación para el mundo.
Esposa del Espíritu Santo, alcánzanos el don inestimable de la transformación en Cristo. Por la misma potencia del Espíritu que, extendiendo su sombra sobre Ti, te hizo Madre del Salvador, ayúdanos para que Cristo, tu Hijo, nazca también en nosotros. Y, de este modo, la Iglesia pueda ser renovada por santos sacerdotes, transfigurados por la gracia de Aquel que hace nuevas todas las cosas.
Madre de Misericordia, ha sido tu Hijo Jesús quien nos ha llamado a ser como Él: luz del mundo y sal de la tierra (cfr. Mt 5,13-14). Ayúdanos, con tu poderosa intercesión, a no desmerecer esta vocación sublime, a no ceder a nuestros egoísmos, ni a las lisonjas del mundo, ni a las tentaciones del Maligno.
Presérvanos con tu pureza, custódianos con tu humildad y rodéanos con tu amor maternal, que se refleja en tantas almas consagradas a ti y que son para nosotros auténticas madres espirituales.
Madre de la Iglesia, nosotros, sacerdotes, queremos ser pastores que no se apacientan a sí mismos, sino que se entregan a Dios por los hermanos, encontrando la felicidad en esto. Queremos cada día repetir humildemente no sólo de palabra sino con la vida, nuestro “aquí estoy”.
Guiados por ti, queremos ser Apóstoles de la Divina Misericordia, llenos de gozo por poder celebrar diariamente el Santo Sacrificio del Altar y ofrecer a todos los que nos lo pidan el sacramento de la Reconciliación.
Abogada y Mediadora de la gracia, tu que estas unida a la única mediación universal de Cristo, pide a Dios, para nosotros, un corazón completamente renovado, que ame a Dios con todas sus fuerzas y sirva a la humanidad como tú lo hiciste. Repite al Señor esa eficaz palabra tuya: “no les queda vino” ( Jn 2,3), para que el Padre y el Hijo derramen sobre nosotros, como una nueva efusión, el Espíritu Santo.
Lleno de admiración y de gratitud por tu presencia continua entre nosotros, en nombre de todos los sacerdotes, también yo quiero exclamar: “¿quién soy yo para que me visite la Madre de mi Señor? (Lc 1,43) Madre nuestra desde siempre, no te canses de “visitarnos”, consolarnos, sostenernos. Ven en nuestra ayuda y líbranos de todos los peligros que nos acechan.
Con este acto de ofrecimiento y consagración, queremos acogerte de un modo más profundo y radical, para siempre y totalmente, en nuestra existencia humana y sacerdotal. Que tu presencia haga reverdecer el desierto de nuestras soledades y brillar el sol en nuestras tinieblas, haga que torne la calma después de la tempestad, para que todo hombre vea la salvación del Señor, que tiene el nombre y el rostro de Jesús, reflejado en nuestros corazones, unidos para siempre al tuyo. Así sea».
Βιβλιογραφία:
