¿Cuidados paliativos... eutanasia? ¿Qué se piensa hoy de la muerte? Hablar de la muerte no es algo políticamente correcto en nuestra cultura, porque la consideramos como ajena a la vida; como si tan sólo ocurriera por mala suerte o por desgracia.
Sin embargo, en realidad, la muerte acontece en cualquier momento de la existencia, incluso durante la niñez. La muerte de un ser querido supone un un inmenso dolor y duelo por la separación física definitiva de esa persona tan importante para nosotros. Supone dolor por quien ha fallecido y también dolor para nosotros, que quedamos privados de su presencia.
La enfermedad termina es la proximidad de una muerte irremediable. Se caracteriza porque el moribundo tiene un "dolor holístico o total". Sufre de dolor físico, psíquico, espiritual y social.
Είναι να τερματίσει τη ζωή ενός άρρωστος. Η εκ προθέσεως πρόκληση θανάτου ατόμου που πάσχει από προχωρημένη, χρόνια ή ανίατη ασθένεια. Ο θάνατος αυτός μπορεί να προκληθεί με πράξη ή παράλειψη.
Οι γιατροί βλέπουν με πόνο πώς εισάγεται η ευθανασία στις λεγόμενες προηγμένες κοινωνίες, προκειμένου να απαλλαγεί η κοινωνία από ενοχλητικούς ανθρώπους που δημιουργούν έξοδα για το κράτος.
A su vez, contemplamos con satisfacción cómo en los lugares en que se han instaurado los cuidados paliativos y la asistencia domiciliaria, los pacientes y sus familias muestran una profunda gratitud.
En nuestro país se han implementado en los últimos años, pero urgente un desarrollo más amplio y más homogéneo de los cuidados paliativos en toda la geografía española.
Los que defienden la ley de eutanasia utilizan campañas y hacen movilizaciones para remover los sentimientos de las personas y tratar de demostrar que no se puede 'hacer otra cosa'.
Se basan en la autonomía de la persona, si ésta lo desea. Autonomía que en la práctica no existe, porque Είμαστε όλοι εξ ορισμού ευάλωτοι και εξαρτημένοι. Και με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, στις τελευταίες στιγμές της ζωής, είμαστε όλοι ευάλωτοι..
Afortunadamente, la humanización de la asistencia sanitaria y el control del sufrimiento de un enfermo en situación terminal es hoy médicamente posible gracias a la correcta aplicación de los cuidados paliativos, que se administran según una guía de actuación basada en unos principios éticos que orientan la toma de decisiones clínicas.
La solidaridad con las personas en situación terminal y con sus familias implica el acompañamiento y la aplicación de los recursos asistenciales adecuados. Nadie debe afrontar en soledad sus propia muerte, sin una ayuda esencial de los demás.
Esta solidaridad implica πείτε όχι στην παραμέληση, την αδιαφορία και τη λήθη. Implica un decir si a la cercanía, al calor humano, a la prestación de unos cuidados de calidad. Un sí también al alivio del sufrimiento social.
Η μη-επιβάρυνση απορρέει από την ιπποκρατική ηθική με τη γνωστή, αρχή της Primum non nocare. No hacer nunca daño al ser humano que sufre es una exigencia previa a toda intervención médica.
Esto supondrá comprobar un diagnóstico correcto de terminalidad y evitar las medidas médicas que no van a lograr los objetivos deseados.
Απαιτεί να προσφέρονται οι ίδιες λύσεις σε όλους τους ασθενείς. Να εγγυάται τα δικαιώματα των ανίατα ασθενών και των οικογενειών τους χωρίς διακρίσεις..
Αυτό θα απαιτήσει τον έλεγχο της επάρκειας των :
Τα άτομα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυτόνομα και τα άτομα των οποίων η αυτονομία έχει μειωθεί πρέπει να λαμβάνουν μέριμνα. Ένας τρόπος σεβασμού της αυτονομίας είναι η προώθηση στην πράξη της συμμετοχής του ασθενούς και της οικογένειάς του στη λήψη αποφάσεων.
Τι σημαίνει αυτό;
Exige no causar ningún daño. Maximizar los beneficios posibles y minimizar los posibles daños. Los cuidados paliativos realizan un análisis objetivo de la relación beneficios y riesgos, aplican un plan de atención integral multidisciplinar. Y aplican la sedación final, cuando esta es necesaria con un protocolo ηθικά ορθό.
Με βάση τα ανωτέρω, θεωρώ ότι:
Πρώτον, ότι είναι ζωτικής σημασίας να ευαισθητοποίηση σε όλα τα επίπεδαΟι ιατρικές, ιατρικές, κοινωνικές, οικογενειακές και ατομικές διαφορά μεταξύ "παρηγορητικής φροντίδας και ευθανασίας".
Δεύτερον, ότι είναι ζωτικής σημασίας φυσικοποίηση και εξανθρωπισμός της τελικής έκστασης της ύπαρξης, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του προσώπου σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η στιγμή του θανάτου.
Τρίτον, είναι απαράδεκτη η εισαγωγή του νόμου για την ευθανασία, η εφαρμογή του οποίου επιδέχεται λάθη και παρεξηγήσεις. Και όμως είναι επείγον να θεσπιστεί το συντομότερο δυνατό ένας νόμος για την ανακουφιστική φροντίδα.
Ana María Álvarez Silván, médico emérito HUVR.
