Αν και τα ανθρώπινα όντα ζουν το συναίσθημα Η εμπειρία του πένθους είναι μια από τις πιο συνηθισμένες εμπειρίες της ζωής, για την οποία είμαστε πάντα απροετοίμαστοι και η οποία απαιτεί συνεχώς να μαθαίνουμε και να προσαρμοζόμαστε σε νέες συνθήκες. Η θλίψη δεν αφορά μόνο τον θάνατο. Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα ή διάφορα συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος όταν βιώνει μια απώλεια οποιουδήποτε είδους.
Δεν υπάρχουν "ειδικοί" στο πένθος της απώλειας- έχει πάντα μια διάσταση πρωτοτυπίας: στον τρόπο που εκδηλώνεται, στις αιτίες του και στις διάφορες αντιδράσεις που προκαλεί. Συχνά βρίσκουμε τους εαυτούς μας υποφέρουν βαθιά για λόγους και κίνητρα που δεν περιμέναμε ποτέ.
Ο Άγιος Πατέρας Ιωάννης Παύλος ΙΙΟ ανθρώπινος πόνος προκαλεί συμπόνια- προκαλεί επίσης σεβασμό και, με τον τρόπο του, τρομάζει. Πράγματι, σε αυτό περιέχεται το μεγαλείο ενός συγκεκριμένου μυστηρίου [...] ο άνθρωπος, μέσα στον πόνο του, είναι ένα άυλο μυστήριο".
Αυτή η ανθρώπινη εμπειρία μας ωθεί να ζητάμε βοήθεια από τους άλλους και να προσφέρουμε την υποστήριξή μας σε αντάλλαγμα. Η εμπειρία της ξεπερνώντας τη θλίψημας διδάσκει να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στους άλλους που υποφέρουν. Η εμπειρία του πόνου κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός ώριμου ανθρώπου, που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει εμπόδια και δύσκολες καταστάσεις, και ενός ανθρώπου που παρασύρεται και απορροφάται από τις δικές του
Η πίστη είναι το καλύτερο καταφύγιο για όσους πρέπει να περάσουν από τη διαδικασία του πένθους μιας απώλειας κάθε είδους και κάθε ιδιαιτερότητας. Το Πίστη μας δίνει τη δύναμη, την ηρεμία και τη γαλήνη που χρειαζόμαστε για να απαλύνουμε τον πόνο του πένθους.
"Η ανάσταση του Ιησού δεν δίνει μόνο τη βεβαιότητα της ζωής μετά το θάνατο, αλλά φωτίζει και το ίδιο το μυστήριο της ίδιας της ζωής. θάνατος του καθενός από εμάς. Αν ζούμε ενωμένοι με τον Ιησού, πιστοί σ' Αυτόν, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ακόμη και το πέρασμα του θανάτου με ελπίδα και γαλήνη". (Πάπας Φραγκίσκος, Γενική Ακρόαση 27 Νοεμβρίου 2013).
Το θάνατος θα έρθει αμείλικτα. Επομένως, τι κούφια ματαιοδοξία να επικεντρώνει κανείς την ύπαρξή του σε αυτή τη ζωή! Κοιτάξτε πώς υποφέρουν τόσοι πολλοί. Κάποιοι, επειδή τελειώνει, βρίσκουν οδυνηρό να την εγκαταλείψουν- άλλοι, επειδή διαρκεί, τη βρίσκουν βαρετή... Δεν υπάρχει χώρος, σε καμία περίπτωση, για την εσφαλμένη αίσθηση ότι δικαιολογείται το πέρασμά μας από τη γη ως τέλος.
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας αυτή τη λογική και να αγκιστρωθούμε στην άλλη λογική: την αιώνια λογική. Χρειάζεται μια ολική αλλαγή: ένα άδειασμα του εαυτού μας, των εγωκεντρικών κινήτρων, τα οποία είναι ξεπερασμένα, για να αναγεννηθούμε εν Χριστώ, ο οποίος είναι αιώνιος (...).Surco, 879)
Μη φοβάστε το θάνατο. -Αποδεχτείτε τον, από τώρα και στο εξής, γενναιόδωρα..., όταν ο Θεός το θελήσει...., Όπως θέλει ο Θεός..., όπου θέλει ο Θεός. -Μην αμφιβάλλετε: θα έρθει την ώρα, στον τόπο και με τον τρόπο που σας ταιριάζει καλύτερα..., σταλμένη από τον Πατέρα-Θεό σας. -Καλώς ήρθατε στον αδελφικό μας θάνατο! (Camino, 739).
Υπερφυσικό όραμα! Ηρεμία! Ειρήνη! Κοιτάξτε τα πράγματα, τους ανθρώπους και τα γεγονότα... με τα μάτια της αιωνιότητας!
Έτσι, κάθε τοίχος που εμποδίζει το δρόμο σας - ακόμα κι αν, από ανθρώπινη άποψη, είναι επιβλητικός - μόλις σηκώσετε πραγματικά τα μάτια σας στον Ουρανό, τι μικρό πράγμα είναι!Forge, 996).
Επιλέγοντας την Ενσάρκωση, Ιησούς Χριστός ήθελε να βιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο πόνο ήταν ανθρωπίνως δυνατό, προκειμένου να μας διδάξει ότι η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει κάθε είδους θλίψη. Η θλίψη μπορεί να ξεπεραστεί κοιτάζοντας τη ζωή του Ιησού και ακολουθώντας τη ζωή του. αποτύπωμα.
Ο πόνος είναι ένα σημείο συνάντησης μεταξύ της χαράς της ελπίδας και της ανάγκης για προσευχή. Οι χριστιανοί δέχονται τον πόνο με την ελπίδα της μελλοντικής χαράς. Έχουν πλήρη επίγνωση των ορίων τους και βασίζονται στη βοήθεια που εκλιπαρούν από τον Θεό με την προσευχή.
Η οδύνη είναι μόνο ένα μέρος του ταξιδιού, ένας περαστικός τόπος- δεν είναι ποτέ ο τελικός σταθμός. Έτσι, η προσευχή γίνεται μια σημαντική στιγμή όπου ο πόνος βρίσκει το νόημά του και, με τη χάρη του Θεού, γίνεται χαρά.
Η προσευχή αποτελεί θεμελιώδες στήριγμα στη διαδικασία της αντιμετώπισης και του ξεπεράσματος μιας απώλειας. Η εξαγνιστική επίδραση της προσευχής πραγματοποιείται επειδή κάθε φορά που ένα άτομο προσεύχεται, βιώνει την Το έλεος του Θεού και να μοιραστούν τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές σε αυτό το ταξίδι που η εμπειρία του πόνου διαμορφώνει τη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν είναι πλέον ζήτημα αποδοχής ή απόρριψης του πόνου, αλλά μάθησης να βλέπουμε τον πόνο ως μέρος της δικής μας ύπαρξης και ως μέρος του σχεδίου του Θεού για τον καθένα μας.
Η θλίψη για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι φυσική και αναπόφευκτη. Ωστόσο, η υπέρβασή της δεν είναι εύκολη και μερικές φορές, για διάφορους λόγους, υπάρχουν κάποιοι που παραμένουν κολλημένοι σε αυτή τη θλίψη. Για το λόγο αυτό, υπάρχουν πολλά Καθολικά Ιδρύματα που προσφέρουν υποστήριξη και οργανώνουν ομάδες για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επιστρέψουν στη ζωή μετά το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου και να ξεπεράσουν την απώλειά τους.
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πόνος του πένθους, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της πνευματική συνοδεία σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Δεν υπάρχει συνταγή που να ταιριάζει σε όλους, οι ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης καθιστούν κάθε περίπτωση μοναδική και ιδιαίτερη.
Λένε ότι "ο πόνος προέρχεται από το σώμα και ο πόνος από την ψυχή", αλλά είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε τους συνοδούς να είναι γαλήνιοι και "ειρηνικοί με τον Θεό", καθώς με αυτόν τον τρόπο "μεταδίδεται αυτή η γαλήνη". Κάτι που, στη συνέχεια, θα κάνει το πένθος ευκολότερο με κάποιο τρόπο.
Όταν μιλούν για ανθρώπους που βρίσκονται στη διαδικασία να ξεπεράσουν το πένθος, οι ιερείς υπογραμμίζουν μια λέξη: ελπίδα. Η ελπίδα τους βοηθά να επανατοποθετηθούν πνευματικά, να βρουν ξανά τη θέση τους, επίσης στη θρησκευτική πρακτική, την οποία μπορεί να έχουν εγκαταλείψει. Πρέπει να τους κάνουν να δουν ότι ο Θεός δεν τους έστειλε τον πόνο που βιώνουν, αλλά ότι τους αγαπάει.
Ως εκ τούτου, ο Πάπας Φραγκίσκος ενθαρρύνει, "μη σταματήσετε να μιλάτε στον Κύριό μας και στη Μητέρα του, την Υπεραγία Θεοτόκο. Εκείνη μας βοηθάει πάντα".
Βιβλιογραφία:
