Una vez al año, la Iglesia Católica detiene su calendario litúrgico ordinario para poner en el centro de la atención algo extraordinario: la presencia real de Jesucristo en la Eucaristía. Eso es Corpus Christi –el Cuerpo de Cristo–, una solemnidad que no solo se contempla, sino que transforma la vida de quien se une a Él y le adora.
Se nos invita a manifestar nuestra fe y devoción a este sacramento, que es un sacramento de piedad, signo de unidad, vinculo de caridad, banquete pascual en el cual se come a Cristo, el alma se llena de gracia y se nos da una prenda de la gloria venidera.
Bu Corpus Christi conmemora el misterio más profundo y central de la fe católica: que Jesús está verdaderamente presente –con su Cuerpo, Sangre, Alma y Divinidad– en la Sagrada Eucaristía. No es un símbolo, no es una metáfora, no es un recuerdo piadoso. Es Él mismo, vivo y entregado por amor.
Esta fiesta fue instituida en el siglo XIII, gracias al impulso de santa Juliana de Cornillon y al milagro eucarístico de Bolsena, que conmovió al papa Urbano IV. Y, desde entonces, cada segundo jueves después de Pentecostés, los católicos de todo el mundo dan testimonio público de su fe con Misas solemnes, procesiones y adoraciones.
Çünkü en la Eucaristía Dios se nos da completamente. No hay nada más íntimo, más transformador ni más real que comulgar con Cristo. Corpus Christi nos recuerda que:
Corpus Christi no es solo una fecha hermosa en el calendario. Es una llamada a vivir eucarísticamente. A dejar que Jesús, que se parte por nosotros, nos enseñe a partirnos por los demás. A ser pan partido para el mundo, especialmente para quienes no conocen a Cristo o sufren en silencio.
Celebrar la fiesta del Corpus Christi es adorar a Jesús con todo el corazón, agradecerle por quedarse con nosotros en cada sagrario del mundo, y dejarnos transformar por su presencia. Porque quien comulga con fe, ya no vive para sí, sino para Aquel que se entrega cada día en el altar. «El que come mi carne y bebe mi sangre tiene vida eterna (Jn 6, 51-58). Yo soy el pan vivo que ha bajado del cielo. Si alguno come este pan vivirá eternamente; y el pan que yo daré es mi carne para la vida del mundo.
Yahudiler kendi aralarında tartışmaya başladılar: -Bu adam bize yememiz için etini nasıl verebilir?
İsa onlara şöyle dedi: "Size doğrusunu söyleyeyim, İnsanoğlu'nun etini yiyip kanını içmedikçe, sizde yaşam yoktur. Etimi yiyip kanımı içenin sonsuz yaşamı vardır ve ben onu son gün dirilteceğim. Çünkü benim etim gerçek yiyecek, kanım gerçek içecektir.
Etimi yiyen ve kanımı içen bende kalır, ben de onda. Beni gönderen Baba nasıl yaşıyorsa ve ben Baba sayesinde yaşıyorsam, beni yiyen de benim sayemde yaşayacaktır. Atalarımızın yiyip öldüğü gibi değil, gökten inen ekmek budur: Bu ekmeği yiyen sonsuza dek yaşayacaktır.
Corpus Christi bayramında Mesih'in Efkaristiya gizemini açığa çıkarışını kutlarız. Sözleri öylesine güçlü bir gerçekçiliğe sahiptir ki, her türlü mecazi yorumu dışlar. Dinleyenler İsa'nın sözlerinin doğru ve doğrudan anlamını anlarlar (52. ayet), ama böyle bir ifadenin doğru olabileceğine inanmazlar.
Eğer mecazi ya da sembolik bir anlamda anlaşılmış olsaydı, bu kadar büyük bir şaşkınlık yaşamazlardı ve bu tartışma da gerçekleşmezdi. Kilise'nin, ekmek ve şarabın kendi Bedenine ve Kanına dönüşmesi yoluyla Mesih'in bu sakramentte hazır bulunduğuna dair inancı da buradan kaynaklanır..
"Trent Konsili Katolik inancını şöyle özetlemektedir: "Kurtarıcımız Mesih, ekmek biçiminde sunduğu şeyin gerçekten kendi Bedeni olduğunu söylediği için, bu inanç Kilise'de her zaman korunmuştur ve Kutsal Konsil bunu bir kez daha ilan etmektedir: Ekmeğin ve şarabın kutsanmasıyla, ekmeğin tüm özünün Rabbimiz Mesih'in Bedeninin özüne ve şarabın tüm özünün kanının özüne dönüşmesi gerçekleşir; Katolik Kilisesi bu değişimi haklı ve uygun bir şekilde transubstantiation olarak adlandırmıştır" (DS 1642).
En este discurso Jesús compara tres veces (cfr vv. 31-32.49.58) el verdadero Pan de Vida, su propio Cuerpo, con el maná, con el que Dios había alimentado a los hebreos diariamente durante cuarenta años en el desierto. Así, bizi ruhlarımızı sık sık Bedeninin gıdasıyla beslemeye davet eder.
"Meleklerin Ekmeği'nin ekmek ve kudret helvasıyla karşılaştırılmasından, öğrenciler, tıpkı bedenin her gün ekmekle beslendiği ve İbranilerin çölde her gün kudret helvasıyla tazelendiği gibi, aynı şekilde, öğrenciler, tıpkı bedenin her gün ekmekle beslendiği ve İbranilerin çölde her gün kudret helvasıyla tazelendiği gibi, aynı şekilde, Melekler Ekmeği'nin de her gün kudret helvasıyla tazelendiği sonucunu kolayca çıkarabilirlerdi. Hıristiyan ruhu her gün Cennetin Ekmeğinden yiyip ziyafet çekebilirdi.. A más de que casi todos los Santos Padres de la Iglesia enseñan que el pan de cada día, que se manda pedir en la oración dominical, no tanto se ha de entender del pan material, alimento del cuerpo, cuanto de la recepción diaria del Pan Eucarístico» S. Pío X, Sacra Tridentina Synodus, 20-XII-1905.
Kutsal Üçleme Pazarından sonraki Pazar günü, lilise, İsa'nın En Kutsal Bedeni ve Kanı Yortusu olan Corpus Christi'yi kutluyor.. Ese es su título completo, aunque solemos referirnos a ella utilizando su anterior nombre latino, Corpus Christi. Es interesante saber que su título más antiguo fue Festum Eucharistiae.
Autor: don Francisco Varo Pineda, director de Investigación de la Universidad de Navarra y profesor de Sagrada Escritura en la Facultad de Teología.
