Podczas pobytu w Hiszpanii ksiądz służył filipińskiej społeczności mieszkającej w Barcelonie. Studiował w Pampeluna dzięki stypendiom naukowym finansowanym przez Fundację CARF. Kiedy analizuje swoją karierę, uważa, że wielkim wyzwaniem dla księży jest otrzymanie ciągłej i doktrynalnie solidnej formacji, która pozwoli im odpowiedzieć na wielkie pytania współczesnego człowieka.
Anthony Laureta mógłby być inżynierem, choć w rzeczywistości również projektuje i buduje, ale pomaga Bogu jako kapłan w pracy z ludzkością. "Być może mógłby być dobrym inżynierem na Filipinach.Mój ojciec widział we mnie potencjał, ale Bóg również ma dla mnie swój własny plan, aby być tym, kim chce, abym była" - mówi.
W rzeczywistości wiara była zawsze obecnym elementem w jego domu na Filipinach, tak bardzo, że jego rodzice nie mieli skrupułów, by wspierać go w jego decyzji o zostaniu księdzem, poświęcając to, co uważali za dobrą ścieżkę kariery.
"Głęboka wiara, nadzieja i miłość mojej rodziny bardzo przyczyniły się do mojego powołania; od naszych dziadków, którzy zabierali nas do kościoła w każdą niedzielę, odmawiając Różaniec każdego dnia przed pójściem spać, aż do przestrzeganie wszystkich tradycyjnych nabożeństw katolickichszczególnie w okresie Bożego Narodzenia i Wielkanocy" - mówi Anthony.
Jego historia jest podróżą zaufania Bogu nawet w najtrudniejszych sytuacjach, dokładnie wtedy, gdy wielu, zamiast przyjąć wiarę, odwraca się od niej. Tak więc, jak wspomina, "to nadzieja w Opatrzność ukształtowała we mnie umiejętność bycia uważnym na potrzeby innych, zwłaszcza na potrzeby ubogich. kiedy nasze miasto Imus zostało zdewastowane przez tajfuny i klęski żywiołowe. Rzeczywiście, wspomina, że to modlitwy jego matki obudziły jego serce i umysł, by zaufać Bogu pośród bezradności i bezbronności.
Nic dziwnego, że dorastanie w tak religijnym środowisku obudziło w małym Anthonym powołanie do bycia księdzem. Jego dom znajdował się bardzo blisko seminarium diecezjalnego i katedry. Tak wiele działań w sąsiedztwie było związanych z katolickimi nabożeństwami i tradycjami. "Ten rodzaj środowiska pomógł mi obudzić w dzieciństwie świadomość, że chcę zostać księdzem" - dodaje. Myśl, która obudziła się w nim w dzieciństwie, pozostała z nim przez jego nastoletnie lata na Filipinach.
Anthony mówi, że bracia somascy towarzyszyli mu w jego rozeznawaniu, dopóki nie wstąpił do zgromadzenia, ale w nowej drodze rozeznawania w końcu wyraźnie zobaczył swoje powołanie do zostania księdzem diecezjalnym, a mianowicie w swojej rodzinnej diecezji Imus.
Ten ksiądz z Filipin, po wyświęceniu, został wysłany przez swojego biskupa do Uniwersytet Nawarryw Pampelunie. W latach 2018-2020 studiował tam teologię moralną i duchową.
"Mój pobyt we wspólnocie księży w Zizur Mayor, Barañáin i na Uniwersytecie Nawarry był bardzo owocny i znaczący w moim życiu kapłańskim. To doświadczenie, jakie miałem z księżmi różnych narodowościJesteśmy również w kontakcie ze świeckimi i kapłanami, a także z naszymi nauczycielami, kierownikami duchowymi, spowiednikami, mentorami i przyjaciółmi, w znacznym stopniu przyczynił się do odnowienia i zmiany mojego spojrzenia na kapłańskie życie i misję."wyznaje Anthony.
Jego doświadczenie w Pampelunie, jak mówi, pogłębiło i poszerzyło jego zrozumienie globalnej rzeczywistości Kościoła. "Moje doświadczenie życia wspólnotowego z księżmi bardzo mi pomogło. Pochodziliśmy z różnych części świata, ale żyliśmy jako jedna wspólnota. W rzeczywistości jest to doświadczenie tego, jak piękny jest Kościół. Jedność pośród różnorodności może być realna i prawdziwa, a to odnowiło moje życie duchowe, duszpasterskie i misyjne jako kapłana" - dodaje.
Ponadto uważa, że Ten czas był kluczowy, aby wzrastać duchowo i cieszyć się znaczeniem ciągłej formacji kapłanów.. W tym ciągle zmieniającym się świecie studia w Pampelunie pomogły mu lepiej zrozumieć różne wyzwania, przed którymi staje każdego dnia w swojej pracy duszpasterskiej.
JednakżeTo, co najbardziej uderzyło go podczas jego formacyjnego pobytu w Hiszpanii, to troska o księży, której doświadczył w Nawarze. "To było doświadczenie 'powrotu do domu', jak pierwsze lata formacji seminaryjnej, gdzie jest się nauczanym, prowadzonym, towarzyszonym i wydobywa się z siebie to, co najlepsze. Ale tym razem było to inne środowisko, ponieważ wszyscy moi towarzysze byli już księżmi. To była przestrzeń przebudzenia i pogłębienia tego, czym jest życie kapłańskie i jak naprawdę być księdzem" - mówi.
Od czasu święceń kapłańskich w 1996 r. prawie połowa jego posługi kapłańskiej koncentrowała się na formacji seminarzystów w jego diecezji.Pracował z wieloma młodymi ludźmi, którzy są teraz członkami prezbiterium i bardzo dobrze radzą sobie w swoich posługach w diecezji. Według niego jest to bardzo satysfakcjonująca praca, ponieważ towarzyszył wielu młodym ludziom, którzy są teraz członkami prezbiterium i bardzo dobrze radzą sobie w swojej posłudze w diecezji.
W swojej karierze miał jednak jeszcze jedną ciekawą hiszpańską przygodę. Przez pięć lat, między 2013 a 2018 rokiem, tuż przed przybyciem do Pampeluny, służył filipińskim imigrantom mieszkającym w Barcelonie. O tym doświadczeniu wspomina: "Chodzenie z migrantami jest naprawdę jak "pielgrzymka".. Nie tylko szedłem z nimi, ale także byłem poruszony sposobem, w jaki szli ze mną, we wszystkich okolicznościach i chwilach, czy to w radości, bólu, samotności, śmiechu... Widziałem także, jak miłość rozwijała się w ich życiu, kiedy tak ciężko pracowali dla swoich rodzin.
Zapytany o wyzwania stojące dziś przed księżmi, Anthony jest jasny i mówi głównie o pilnej potrzebie ciągłej formacji dla księży. "Posługa kapłańska w naszych czasach wymaga wielkiej odwagi, łaski, którą musimy otrzymać i przyjąć.tak jak apostołowie w swojej pracy misyjnej, więc możliwość poświęcenia czasu na naukę i ustawiczne kształcenie jest w rzeczywistości łaską" - wyjaśnia.
Z tego powodu uważa on, że Fundacja CARF wyraźnie odpowiada na to wielkie wyzwanie Kościoła, podejmując ten konkretny wysiłek, który jest tak korzystny dla integralnej formacji kapłanów. I właśnie dlategoSzczególną pamięcią darzy dobroczyńców fundacji, którym - jak mówi - jest naprawdę wdzięczny za ich poświęcenie dla Kościoła. pomagając mu wysyłać księży z całego świata, aby kontynuowali studia w Pampelunie i Rzymie.
"Państwa udział w formacji dobrych, przygotowanych i świętych kapłanów jest prawdziwym darem dla Kościoła. Jesteście błogosławieństwem dla Kościoła! Modlę się, aby Pański apostolat i posługa były nadal błogosławione i aby Dobry Bóg posłał więcej dobrych i wiernych sług, aby przyjęli wizję i misję Fundacji CARF" - zakończył.
