Nowe dyplomy ekspertów z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Nawarry

Przedmioty tych dyplomów nie są pomyślane jako zwykłe studium psychologii lub wiedza wyłącznie techniczna. Ponieważ są one wykładane na Wydziale Teologicznym, podejście jest z konieczności multidyscyplinarne, z naciskiem na wymiar teologiczny, duchowy i duszpasterski.

Dlaczego warto studiować psychologię i życie duchowe?

Wielu instruktorów w ośrodkach związanych z Kościołem dostrzega braki w podstawowej wiedzy psychologicznej, co uniemożliwia im odpowiednią opiekę nad osobami powierzonymi ich opiece.

Złożoność kultury i społeczeństwa w XXI wieku ma ogromny wpływ na kształtowanie się osobowości młodych ludzi oraz na ich sposób radzenia sobie z życiem i problemami w każdym wieku.

Poświęcenie się zadaniom formacyjnym i towarzyszenie duchowe wymaga szczególnej i głębokiej wiedzy o normalności psychologicznej i jej wariantach, a także o możliwych zaburzeniach.

Wszyscy jesteśmy świadomi znacznego wzrostu symptomatologii psychicznej w obecnych czasach, szczególnie w odniesieniu do lęków, uzależnień, depresji i stresu zawodowego.

Z tych wszystkich powodów wydaje się konieczne oferowanie pogłębionych szkoleń z zakresu psychologii i przedmiotów pokrewnych jako uzupełnienie szkolenia nauczycieli, przewodników duchowych lub osób pełniących zadania kierownicze lub zajmujących się wrażliwymi obszarami zarówno w świeckich, jak i religijnych instytucjach edukacyjnych.

Jakie są cele tych dyplomów eksperckich?

  • Zapewnienie ludziom wystarczającej wiedzy z zakresu psychologii i nauk pokrewnych, aby mogli przyjąć, zrozumieć i towarzyszyć ludziom w każdym wieku i stanie w ich życiu moralnym i duchowym.
  • Dostarczenie teoretycznych i praktycznych narzędzi pozwalających na poznanie normalnych trybów dojrzewania osobowości, ich wariantów i możliwych kryzysów, a także przydatnych strategii radzenia sobie z nimi. Pozwoli to na wstępną diagnozę ewentualnych zmian lub wariantów normalności.
  • Pomoc w zapobieganiu, rozpoznawaniu i pomaganiu w sytuacjach konfliktu lub ryzyka, które utrudniają rozwój tożsamości osobistej, relacji międzyludzkich i życia duchowego.

Oferta dyplomów ekspertów

Daty dyplomów ekspertów

Dyplomy są wydawane na miejscu w kampusie Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie. Posiadają własny dyplom Uniwersytetu Nawarry.

  • Dyplom z psychologii i życia moralnego. Od 4 września do 10 października 2023 roku. Od poniedziałku do piątku.
  • Dyplom z zakresu towarzyszenia duchowego i rozwiązywania konfliktów. Od 26 października do 7 grudnia 2023 roku. Od poniedziałku do piątku.

 

Więcej informacji: José María Pardo Sáenz: jmpardo@unav.es

Dzieła miłosierdzia: duchowe i cielesne

Jakie są uczynki miłosierdzia?

Są to akty bezinteresowności i hojności, które czynimy dla innych. Istnieje czternaście dzieł miłosierdzia, siedem cielesnych i siedem duchowych. Pouczanie, doradzanie, pocieszanie to duchowe uczynki miłosierdzia, podobnie jak przebaczanie i cierpliwe znoszenie cierpień. Wśród cielesnych uczynków miłosierdzia znajduje się jałmużna, która jest jednym z głównych świadectw braterskiej miłości; jest to również praktyka sprawiedliwości, która podoba się Bogu. Katechizm Kościoła Katolickiego, 2447

Papież Franciszek ogłosił rok 2014 Rokiem Miłosierdzia, a tutaj przyjrzymy się uczynkom miłosierdzia, które zalecił rozważać i wykonywać w tym czasie, ale o których nie można zapomnieć.

Każdy chrześcijanin powinien pamiętać o tych pracach jako o "sposobie na obudzenie naszego sumienia, często ospałego w obliczu dramatu ubóstwa, i na jeszcze głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowanymi odbiorcami Bożego miłosierdzia".

Kościół ma mądrość dobrej matki, która wie, czego potrzebuje jej dziecko, aby wyrosło zdrowe i silne, w ciele i duchu. Poprzez uczynki miłosierdzia zaprasza nas do ponownego odkrycia, że zarówno ciało, jak i dusza naszych bliźnich potrzebują opieki i że Bóg powierza każdemu z nas tę troskliwą opiekę..

. "Przedmiotem miłosierdzia jest samo życie ludzkie w jego całości. Nasze życie jako "ciało" jest głodne i spragnione, potrzebuje ubrania, schronienia i gości, a także godnego pochówku, którego nikt nie może sobie zapewnić (...). Nasze życie jako "duch" potrzebuje wychowania, korekty, zachęty, pocieszenia (...). Potrzebujemy innych, aby nam doradzali, przebaczali, znosili nas i modlili się za nas".  Franciszek, 3. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.

Wpływ dzieł miłosierdzia na osobę, która je wykonuje

Praktykowanie uczynków miłosierdzia rodzi łaskę dla tego, kto je wykonuje. Ewangelia Łukasza opowiada o słowach Jezusa: "Dawajcie, a będzie wam dane". Tak więc dzięki uczynkom miłosierdzia wypełniamy wolę Bożą, dajemy coś z siebie innym, a Pan obiecuje nam, że da nam również to, czego potrzebujemy.

Z drugiej strony, pełnienie dzieł miłosierdzia jest sposobem na zrekompensowanie i przywrócenie naszej duszy grzechów już przebaczonych w sakramencie spowiedzi. Poprzez wykonywanie dobrych uczynków, takich jak oczywiście Uczynki Miłosierdzia. "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Mt.5, 7.

Co więcej, uczynki miłosierdzia pomagają nam iść do przodu na drodze do nieba, ponieważ upodabniają nas do Jezusa, naszego wzoru, który nauczył nas, jaka powinna być nasza postawa wobec innych. W Ewangelii Mateusza znajdujemy następujące słowa Chrystusa: "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną, ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie mól i rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce".

Postępując zgodnie z tą nauką Pana, wymieniamy dobra doczesne na dobra wieczne, czyli te, które są naprawdę wartościowe.

Cielesne dzieła miłosierdzia

1 Odwiedzanie chorych
2 Karmienie głodnych
3 Daj pić spragnionym.
4 Udzielanie noclegów pielgrzymom.
5 Nagie opatrunki.
6 Odwiedzanie więźniów.
7 Grzebanie zmarłych.

"Człowiek, który nie reaguje na utrapienia i niesprawiedliwości, i który nie stara się im ulżyć, nie jest człowiekiem na miarę miłości serca Chrystusa".
Papież Franciszek

Nakarm głodnych i daj pić spragnionym

"Kto ma dwa płaszcze, niech je rozdaje tym, którzy ich nie mają; a kto ma co jeść, niech czyni podobnie" (Łk 3:11). Te dwa uczynki miłosierdzia uzupełniają się wzajemnie i dotyczą pomocy, jakiej powinniśmy udzielać w postaci żywności i innych dóbr tym, którzy są najbardziej potrzebujący.

Zapewnienie zakwaterowania dla pielgrzymów

W dzisiejszych czasach nie jest to częsty przypadek, ale możemy przyjąć kogoś do naszego domu nie z czystej gościnności przyjaźni lub rodziny, ale z jakiejś prawdziwej potrzeby.

Nagie opatrunki

To dzieło miłosierdzia ma na celu zaspokojenie innej podstawowej potrzeby: odzieży. Często ułatwiają nam to zbiórki odzieży, które odbywają się w parafiach i innych ośrodkach. Jeśli chodzi o oddawanie naszych ubrań, dobrze jest pomyśleć, że możemy dać to, co nam zostało lub co już nie jest przydatne, ale możemy też dać to, co jest jeszcze przydatne.

W liście Jakuba jesteśmy zachęcani do hojności: "Jeśli brat lub siostra są nadzy i pozbawieni codziennego pożywienia, a ktoś z was powie im: 'Idźcie w pokoju, ogrzejcie się lub nakarmcie', ale nie dacie im tego, co niezbędne dla ciała, to cóż z tego, że to zrobicie?". Jakub 2, 15-16.

Odwiedzanie chorych

W czasach globalnej pandemii to dzieło miłosierdzia nabiera silnego znaczenia. To prawdziwa opieka, zarówno jeśli chodzi o potrzeby fizyczne, jak i o dotrzymywanie towarzystwa i modlitwa za chorych i osób starszych. Dobrym przykładem z Pisma Świętego jest przypowieść o dobrym Samarytaninie z Ewangelii Łukasza.

Odwiedzanie więźniów

Polega ona na odwiedzaniu więźniów i udzielaniu im nie tylko pomocy materialnej, ale także duchowej, która pomaga im poprawić się jako ludzie, naprawić swoje drogi, nauczyć się wykonywać pracę, która może być dla nich przydatna po zakończeniu czasu wyznaczonego przez wymiar sprawiedliwości. Dziś to kapłani i kobiety konsekrowane wykonują to bardzo skomplikowane zadanie solidarności, musimy modlić się za kapłanów, towarzyszyć im i wspierać ich w tym dziele solidarności społecznej.

Grzebanie zmarłych

Odprawianie mszy za zmarłych i godny pochówek zmarłych wydaje się być zbędnym nakazem, ale tak nie jest. W czasie wojny może to być bardzo wymagające polecenie. Dlaczego ważne jest, aby dać ludzkiemu ciału godny pochówek? Ponieważ ludzkie ciało jest miejscem zamieszkania Ducha Świętego. Jesteśmy "świątyniami Ducha Świętego". 1 Kor 6, 19.

Duchowe dzieła miłosierdzia

1 Nauczanie nienauczonych.
2 Udzielać dobrych rad tym, którzy ich potrzebują.
3 Poprawić złoczyńcę.
4 Wybaczcie tym, którzy nas obrażają.
5 Aby pocieszyć smutnych.
6 Cierpliwie znosić niedociągnięcia innych.
7 Proszę modlić się do Boga za żywych i umarłych.

"Chrześcijanin nie może zajmować się tylko osobistymi problemami, ponieważ musi żyć z myślą o Kościele powszechnym, myśląc o zbawieniu wszystkich dusz".
Papież Franciszek

obras-de-misericordia
Nauczanie nienauczonych

"Ci, którzy uczą rzesze ludzi sprawiedliwości, będą świecić jak gwiazdy na wieki wieków". (Dan 12, 3b).

Odnosi się to do nauczania na dowolny temat: także na tematy religijne. Nauczanie to może być pisemne lub ustne, za pomocą dowolnego środka komunikacji lub bezpośrednio. Udzielanie pomocy i wsparcia w formacji kapłańskiej jest również dziełem miłosierdzia duchowego.

Udzielanie dobrych rad tym, którzy ich potrzebują

Jednym z darów Ducha Świętego jest dar doradztwa. Dlatego ten, kto chce dawać dobre rady, musi przede wszystkim być w zgodzie z Bogiem, ponieważ nie chodzi o wygłaszanie osobistych opinii, lecz o dawanie dobrych rad tym, którzy potrzebują wskazówek.

Sprostowanie osoby, która popełniła błąd

Braterskie upomnienie wyjaśnia sam Jezus w Ewangelii Mateusza: "Jeśli brat twój zgrzeszy, idź i porozmawiaj z nim w cztery oczy i zganij go. Jeśli Panią posłucha, wygrała Pani brata". (Mt 18, 15-17).

Aby poprawić bliźniego, musimy to zrobić z łagodnością i pokorą. Często będzie to trudne, ale możemy pamiętać, co apostoł Jakub mówi na końcu swojego listu: "Kto odwróci grzesznika od jego złej drogi, wybawi jego duszę od śmierci i uzyska przebaczenie wielu grzechów" (Jk 5:20).

Wybaczyć obelgi

Kiedy odmawiamy Modlitwę Pańską, mówimy: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", a Jezus Chrystus mówi nam: "Jeżeli odpuścicie ludziom ich winy, to i Ojciec niebieski wam odpuści". Ale jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, Ojciec nie przebaczy wam". (Mt 6, 14-15).

Przebaczenie to przezwyciężenie zemsty i urazy. To znaczy traktować życzliwie tego, kto nas obraził. Największym przebaczeniem jest przebaczenie Chrystusa na krzyżu, który uczy nas, że musimy przebaczać wszystkim i zawsze: "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią". (Łk 23:34).

Pocieszanie smutnych

Pocieszenie dla smutnych, dla tych, którzy przeżywają jakieś osobiste trudności lub znajdują się w momencie, w którym muszą przezwyciężanie żałoby to kolejne dzieło duchowego miłosierdzia. Często będzie to uzupełnione udzieleniem dobrej rady, która pomoże przezwyciężyć te sytuacje bólu lub smutku. Towarzyszyć bliźniemu zawsze, ale szczególnie w najtrudniejszych chwilach, to wcielać w życie przykład Jezusa z Ewangelii, który współczuł bólowi innych, gdy tylko go widział.

Znoszenie z cierpliwością niedoskonałości innych

Cierpliwość wobec wad innych ludzi jest cnotą i dziełem miłosierdzia. Gdy noszenie tych wad powoduje więcej szkody niż pożytku, z wielką miłością i łagodnością należy udzielić ostrzeżenia.

Modlitwa za żywych i umarłych

Paweł zaleca modlitwę za wszystkich, bez różnicy, także za władców i ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach. Modlitwa o powołania kapłańskie i zakonne i intencje papieża. Ważne jest również, aby modlić się za zmarłych, którzy są w Czyściecmodlić się za nich i prosić odpust zupełny aby ich dusze były wolne od grzechu. 

Dostosowywanie się do słabości innych

Chociaż z pewnością należy ożywiać projekty, w których mamy możliwość wyciągnięcia ręki, to jednak zwykły teren miłosierdzia to codzienna praca, którą rządzi pasja pomagania: co jeszcze mogę zrobić? kogo jeszcze mogę zaangażować? Wszystko to jest miłosierdziem w działaniu, bez harmonogramów, bez kalkulacji: "dynamiczne miłosierdzie, nie jako zreifikowany i zdefiniowany rzeczownik, ani jako przymiotnik, który trochę ozdabia życie, ale jako czasownik - miłosierdzie i bycie miłosiernym". Franciszek, 1. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.

Bibliografia:

Rozeznanie serca

Zwróciła ona szczególną uwagę na znaczenie uczuć w rachunku sumienia i w modlitwie. Nie odnosi się więc do roli towarzyszenia lub kierownictwa duchowego, z wyjątkiem ostatniej audiencji generalnej, ani do rozeznania na innych poziomach społecznych lub kościelnych.

Wszyscy musimy być roztropni podejmowanie właściwych decyzji. To jest właściwe cnocie roztropności, chociaż dzisiaj termin ten nabrał redukcyjnego znaczenia ostrożności lub przezorności. Ale roztropność sama w sobie jest "prawym rozumem w działaniu" i dlatego może nas również skłonić do działania bez zwłoki i z wielkodusznością.

Z chrześcijańskiego punktu widzenia rozeznanie wymaga ponadto uwzględnienia nasz status jako dzieci Bożych, przyjaźń i osobisty kontakt z Jezusem Chrystusem oraz działanie Ducha Świętego.

Papież zachęcał Umiejętność rozpoznawania znaków Boga należy szukać w nieoczekiwanych, nawet nieprzyjemnych sytuacjach; a także umieć dostrzec coś, co może nas pogarszać na drodze, nawet jeśli przedstawia się w atrakcyjny sposób.

Elementy rozeznania

W pierwszej części swoich katechez (do 19 października włącznie) Papież Franciszek wskazał na cztery główne elementy tego rozeznania duchowego, które moglibyśmy nazwać "indywidualnym".

Po pierwsze, przyjaźń lub znajomość z Panem: rozmawiać z Nim w modlitwie, z bliskością i zaufaniem, ponieważ On nigdy nas nie opuszcza.

Po drugie, samopoznanieNie jest to łatwe, ponieważ z jednej strony mamy tendencję do ukrywania się - nawet przed samymi sobą - a z drugiej strony łatwo ulegamy powierzchownym modom lub sloganom.

W tym wszystkim pomagają następujące czynności rachunek sumienia. Papież nie ma tu na myśli rachunku przed spowiedzią sakramentalną (aby odkryć grzechy, o które będziemy oskarżeni), ale ogólny rachunek sumienia na koniec dnia. Ogólny rachunek sumienia na koniec dnia: "Co się dzisiaj stało w moim sercu? Wiele rzeczy się wydarzyło... Które z nich, dlaczego, jakie ślady pozostawiły w moim sercu?

Trzecim "składnikiem" rozeznania byłaby wiedza o tym, czym i w jaki sposób oni są nasze życzenia, Musimy uważać, aby nasze pragnienia były wielkie i operatywne, ponieważ czasami pozostajemy w naszych skargach (por. J 5:6 i nast.), które raczej karłowacieją lub atrofują nasze pragnienia.

Po czwarte, radzi nam czytanie lub interpretowanie własnej historii. Jeśli będziemy to robić, po trochu każdego dnia, będziemy mogli wykryć tak wiele toksycznych lub pesymistycznych elementów, które nas powstrzymują (jestem bezwartościowy, wszystko idzie mi źle itd.), być może z pomocą kogoś, kto pomoże nam rozpoznać nasze zalety, dobre rzeczy, które Bóg w nas zasiewa.

Expertos Fundación CARF

Audiencja u papieża Franciszka 28 września 2022 r. Źródło: Vatican News.

Spustoszenie i pocieszenie

W drugiej części katechezy (do 23 listopada), skupił się na dwumianowym spustoszeniu-pojednaniu.

Po pierwsze, spustoszenie lub smutek duchowy. Ten smutek nie musi być sam w sobie zły. Czasami jest wynikiem wyrzutów sumienia z powodu tego, że zrobiliśmy coś złego, ale czasami jest po prostu "bólem duszy", czerwonym światłem, zachęcającym nas do zatrzymania się, do zobaczenia, co jest nie tak; czasami może być pokusą zniechęcenia, wysłaną przez diabła, aby zatrzymać nas na drodze dobra.

W każdym razie należy zadając sobie pytanie, skąd pochodzi Nie możemy zapominać, że Bóg nigdy nas nie opuszcza i że z Nim możemy pokonać każdą pokusę, jak nauczył nas Jezus (por. Mt 3,14-15; 4,11-11; 16,21-23).

Papież podkreśla, że czasami takie odosobnienie może być dobre. W rzeczywistości - ostrzega - jeśli nie ma odrobiny niezadowolenia, odrobiny zdrowego smutku, zdrowej zdolności do życia w samotności i bycia z samym sobą bez ucieczki, ryzykujemy, że będziemy zawsze pozostawać na powierzchni rzeczy i nigdy nie skontaktujemy się z centrum naszego istnienia. Pewien "zdrowy niepokój" jest dobry jak mieli święci".

Catequesis-discernimiento-corazón-papa-Francisco

I wyjaśnia, że spustoszenie daje nam potencjał wzrostuMusimy dojrzewać w zdolności do swobodnego dawania siebie innym, bez szukania własnego interesu lub własnego dobra. Na przykład w modlitwie możemy być oschli lub odczuwać pustkę, lub mieć pokusę, aby ją porzucić. Ale musimy nauczyć się być z Panem, ponieważ nadal szukamy Go, być może pośród tej pokusy lub tej pustki, której doświadczamy. Ale nie opuszczając modlitwy, ponieważ Jego odpowiedź zawsze przychodzi.

W życiu duchowym są też "pociechy", radości. Ale musi pan wiedzieć odróżnianie prawdziwych pociech od fałszywych pociech. Te pierwsze prowadzą do tego, że nadal szukamy Pana, wdzięczni za to, co nam daje. Drugie to takie, które prowadzą nas do szukania siebie, do uchylania się od obowiązków lub do złego traktowania innych.

Kontrolowanie naszej drogi

W ostatniej części katechezy (od 7 grudnia) Franciszek zaprosił nas do przyjrzenia się fazie po podjęciu decyzji, aby sprawdzić, czy były one odpowiednie. Jako oznaki, że były to dobre decyzje, wskazał na: wewnętrzny pokój i radość, troskę o potrzeby innych, "czucie się na swoim miejscu", wzrost w porządku, jedność i energię w naszym życiu duchowym.

Dodał, że ważne jest, aby monitoringNie zasypiać, nie przyzwyczajać się, nie dać się ponieść rutynie (por. Łk 12, 35-37). Jest to konieczne, aby zapewnić wytrwałość, spójność i dobre owoce naszych decyzji.

Powodem jest to, że ten, kto staje się zbyt pewny siebie, traci pokorę i przez brak czujności serca może ponownie wpuścić złego (por. Mt 12, 44 i nast.). Pozostawione bez opieki chwasty rosną: Pycha, domniemanie, że jest się dobrym, wygoda, nadmierna pewność siebie... Jednym słowem brak pokory... i w końcu traci się wszystko.

Oto rada: "Czuwaj nad swoim sercem, bo czujność jest znakiem mądrości, jest znakiem przede wszystkim pokory, bo boimy się upadku, a pokora jest główną drogą życia chrześcijańskiego".

Pomoce do rozeznania

Później Papież wskazał na pewne pomoce do rozeznania. Odniósł się przede wszystkim doSłowo Boże i nauka Kościoła. Słowo Boże znajduje się w Piśmie Świętym (szczególnie w uważnej lekturze Ewangelii) z pomocą Ducha Świętego.

Dlatego Franciszek nalega, tak jak przy innych okazjach: "Weźmy Ewangelię, weźmy Biblię do ręki: pięć minut dziennie, nie więcej. Nosić przy sobie Ewangelię kieszonkowąDobrze jest mieć ją w torbie, a w czasie podróży wziąć ją i czytać trochę w ciągu dnia, pozwalając Słowu Bożemu zbliżyć się do Państwa serca.

Nawiązał również, zgodnie z doświadczeniem świętych, do znaczenia kontemplacja męki Pańskiej i zobaczyć go w KrucyfiksZastosowanie Maryja Dziewica; aby zapytać Duch Święty (co jest "rozeznaniem w działaniu") i traktować je z ufnością, razem z Ojcem i Synem.

W ostatniej katechezie (por. Publiczność ogólna z 4 stycznia 2023 r.) Franciszek wskazał na znaczenie przewodnictwo duchowe i dać się poznać, aby poznać siebie i iść w życiu duchowym.

Pan Ramiro Pellitero IglesiasProfesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Nawarry.

Opublikowany w "Kościół i nowa ewangelizacja". Niniejszy tekst (poprawiony 4 stycznia 2023 r.) jest syntezą pełniejszego, opublikowanego w czasopiśmie "Omnes", wydanie styczeń 2023 r.

Dlaczego warto dokonać zapisu solidarnościowego lub testamentu na rzecz Fundacji CARF?

Włączając Fundację CARF do swojego testamentu, będą Państwo kontynuować jej zaangażowanie w integralną formację. Pomogą Państwo księżom i seminarzystom na całym świecie otrzymać solidne przygotowanie akademickie, teologiczne, ludzkie i duchowe.

Co to jest dziedzictwo solidarności?

Zapis solidarnościowy to testamentowe rozporządzenie na rzecz instytucji non-profit. To w testamencie decyduje się o przeznaczeniu bardzo konkretnej części majątku i/lub praw na wsparcie celów osoby fizycznej lub prawnej. Te aktywa, zwane zapisami, są oddzielone od spadku i nie podlegają podziałowi pomiędzy przymusowych spadkobierców. Mogą to być konkretne aktywa, takie jak dom, mieszkanie, lokal, nieruchomość wiejska itp. lub prawa, takie jak zasiłek, procent spadku itp.

Istnieje ograniczenie dla zapisów: w żadnym wypadku nie mogą one szkodzić prawnemu dziedziczeniu spadkobierców. Ponadto, muszą być przyznane w testamencie i muszą być wyraźnie wskazane.

Dla Fundacja CARF Państwa współpraca jest niezbędna, a jednym ze sposobów na jej urzeczywistnienie jest dziedzictwo solidarności. Jest to impuls do Państwa zaangażowania w formację księży, szerzenie ich dobrego imienia i modlitwę o powołania.

Co to jest testament solidarny?

Artykuł 667 Kodeksu cywilnego definiuje testament jako pisemne oświadczenie woli osoby, przez które rozporządza ona przeznaczeniem swojego majątku i zobowiązań lub ich częścią po swojej śmierci, w zależności od zakresu, w jakim zostało złożone.

Sporządzenie testamentu to prawo, które wiąże się z prostą procedurą, dzięki której mogą Państwo uniknąć problemów dla swojej rodziny i bliskich. Testament służy również uporządkowaniu Państwa życzeń i zapewnieniu, że zostaną one utrwalone, gdy nie będzie już Państwa wśród nas.
Testament jest odwołalny aż do chwili śmierci. Późniejszy ważny testament unieważnia poprzedni. Można go zmienić, spełniając te same wymogi, które były konieczne do nadania poprzedniego, tj. udając się do notariusza w celu przedstawienia zmian, które mają być wprowadzone.

Rodzaje testamentów, które mogą Państwo sporządzić

W obecnym hiszpańskim systemie prawnym istnieją trzy sposoby sporządzenia testamentu:

  • Otwarte: W ten sposób spadkodawca wyraża swoje życzenia dotyczące przeznaczenia swojego majątku przed notariuszem, który sporządza go zgodnie z wymogami prawa. Jest to procedura tajna aż do śmierci spadkodawcy. Testament otwarty jest najbardziej godnym polecenia sposobem, ponieważ jest najbezpieczniejszy i najwygodniejszy, a także najczęściej stosowany.
  • Zamknięte: Spadkodawca przekazuje podpisany testament notariuszowi w zaklejonej kopercie.
  • Holograf: Zostanie on napisany przez spadkodawcę odręcznie. Ale zanim będzie można go wykonać, musi zostać wszczęta procedura notarialna, aby sprawdzić jego autentyczność.

Proszę dowiedzieć się, jak mogą Państwo złożyć zeznanie solidarnościowe na rzecz Fundacji CARF lub dokonać zapisu w testamencie.

vasos sagrados

Czy wiedzieli Państwo, że nie trzeba być członkiem Fundacji CARF, aby pozostawić swój testament lub spadek?

Wystarczy, że zdecydują się Państwo wyrazić swoje zaangażowanie na rzecz solidarności w formie testamentu lub zapisu. Ten gest będzie zawsze aktualny, ponieważ Fundacja CARF jest instytucją zgłoszoną jako instytucja użyteczności publicznej, cały Państwa testament będzie przeznaczony na cele założycielskie, jakim jest wspieranie integralnej formacji księży i seminarzystów na całym świecie.

Fundacja CARF zadba o to, aby młodzi mężczyźni w trakcie formacji, którzy wrócą do swoich diecezji, aby otrzymać święcenia kapłańskie, mogli przekazywać dalej całe światło, naukę i doktrynę, którą otrzymali. Staramy się inspirować serca naszych dobroczyńców i przyjaciół, aby każdego dnia było nas więcej, budujących bardziej sprawiedliwe społeczeństwo.

Co mogę przekazać w ramach dziedzictwa solidarności?

Większość powołania rodzą się dzisiaj w krajach Afryki lub Ameryki, które nie mają na to środków. Co roku ponad 800 biskupów z całego świata zwraca się do Fundacji CARF o pomoc w szkoleniu swoich kandydatów. Pozostawienie części swojego dziedzictwa solidarności jest łatwe i dostępne, i można to zrobić bez naruszania interesów swoich spadkobierców. Kiedy Państwa głos zamilknie, Państwa ideały mogą być kontynuowane z siłą i odwagą poprzez wspieranie tych kandydatów, aby mogli ukończyć swoje szkolenie na uniwersytetach kościelnych w Rzymie i Pamplonie. Mogą Państwo przekazać darowiznę:

  • Nieruchomości takie jak dom, mieszkanie, lokal, nieruchomość wiejska itp.
  • Inne aktywa, takie jak biżuteria, dzieła sztuki, gotówka w banku lub w gotówce.
  • Mogą Państwo również przekazać Fundacji część swojego majątku, fundusze inwestycyjne, akcje lub ubezpieczenie na życie.

Jak Fundacja CARF zarządza swoim dziedzictwem solidarności?

Środki ze sprzedaży majątku spadkowego zostaną przeznaczone na znaczącą inwestycję. Pieniądze ze sprzedaży majątku spadkowego zostaną przeznaczone na transcendentalną inwestycję, gwarantującą bezpieczną procedurę postępowania z majątkiem spadkowym. Stałe wsparcie integralnej formacji księży i seminarzystów wykracza poza cykle koniunktury. Dlatego w Fundacji CARF pracujemy nad funduszem wieczystym (dotacja) fundacji, abyśmy zawsze mogli ich wspierać.

Zobowiązuje nas do myślenia, że za każdym powołaniem kapłańskim kryje się inne wezwanie Pana do każdego z nas, chrześcijan, proszące o osobisty wysiłek w celu zapewnienia środków formacji.

Jak mogę dokonać zapisu solidarnościowego na rzecz Fundacji CARF?

W zależności od Państwa intencji i sytuacji rodzinnej, a także w ramach przepisów obowiązującego prawa, istnieją różne możliwości uwzględnienia nas w Państwa ostatniej woli:

  • Jeśli nie mają Państwo spadkobierców, mogą Państwo wskazać Fundację CARF jako swojego uniwersalnego spadkobiercę, czyniąc ją beneficjentem wszystkich Państwa aktywów, praw i/lub udziałów.
  • Mogą Państwo również pozostawić swój majątek więcej niż jednej osobie lub instytucji, mogą Państwo wyznaczyć Fundację CARF jako współspadkobiercę, wskazując w testamencie procent przypisany każdej ze stron.
  • Mogą Państwo również nominować Fundację CARF zapisobierca, pozostawiając po sobie spuściznę konkretnego dobra.

Po podjęciu decyzji o współpracy poprzez sporządzenie testamentu lub zapisu na rzecz Fundacji CARF, wystarczy udać się do notariusza i wyrazić swoją wolę testamentu lub zapisu, całości lub części swojego majątku na rzecz:

Fundacja Centro Académico Romano
Conde de Peñalver, 45, Entre planta of 1 - 28006 Madrid
CIF: G-79059218

W przypadku zmiany Państwa sytuacji osobistej lub zamiaru, ostateczną decyzję zawsze można zmienić, z wszelkimi pytaniami mogą się Państwo zwrócić do Fundacji.

Zapis solidarnościowy jest darowizną zwolnioną z podatku.

W rozliczeniu testamentowym podmioty non-profit nie podlegają podatkowi od spadków i darowizn określonemu w Ustawa o decentralizacji 49/2022 i dlatego są to zapisy solidarne. zwolniony z podatku dla beneficjentów.

Całość przekazanego zapisu jest w całości przeznaczona na cele Fundacji CARF, dlatego też przeznaczona część będzie zwolniona z podatku.

"Orędzie Miłosierdzia Bożego jest bardzo konkretnym i wymagającym programem życia, ponieważ zakłada prace".

Papież Franciszek
Orędzie papieża Franciszka na 31. Światowy Dzień Młodzieży 2016.

Proszę dowiedzieć się, jak mogą Państwo złożyć zeznanie solidarnościowe na rzecz Fundacji CARF lub dokonać zapisu w testamencie.

Bibliografia

  • Kodeks cywilny art. 667
  • Ustawa 49/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. o systemie podatkowym dla organizacji non-profit i zachętach podatkowych dla mecenatu.

Tajemnice chwalebne Różańca Świętego

"Żywią one w wierzących nadzieję na eschatologiczny cel, do którego zmierzają jako członkowie pielgrzymującego Ludu Bożego w historii. To z pewnością skłoni ich do odważnego dawania świadectwa temu "radosnemu zwiastowaniu", które nadaje sens całemu ich życiu". Święty Jan Paweł II w encyklice Rosarium Virginis Mariae.

Pięć chwalebnych tajemnic

W środy i niedziele odmawiamy Tajemnice Chwalebne. Dla Tajemnice radosne które kontemplują Zwiastowanie i Dzieciństwo Jezusa, są zarezerwowane na poniedziałki i soboty. Wtorek i piątek są zarezerwowane dla tajemnic bolesnych, a tajemnice świetliste są odmawiane w czwartki. Tajemnice chwalebne Różańca Świętego łączą ziemię i niebo, od Zmartwychwstania Chrystusa do koronacji Maryi w niebie.

Jezusa Chrystusa nie można zredukować do jego ukrzyżowanego obrazu. On jest Zmartwychwstałym! Różaniec zawsze wyrażał to przekonanie o wierzeJesteśmy zaproszeni do kontemplacji Męki, a następnie do spojrzenia na chwałę Chrystusa, na Jego Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Kontemplując Jezusa Zmartwychwstałego, na nowo odkrywamy powody naszej wiary, na nowo przeżywamy radość Maryi Dziewicy, która intensywnie doświadczyła nowego życia uwielbionego Syna.

la resurrección

Obraz olejny na płycie Zmartwychwstanie Chrystusa przypisywany włoskiemu mistrzowi renesansu Raphaelowi Sanzio.

W pierwszej z Tajemnic Chwalebnych rozważamy Zmartwychwstanie Pańskie.

  • Mk 16,6-8: Gdy weszli do grobu, zobaczyli siedzącego po prawej stronie młodzieńca, ubranego w białą szatę, i przerazili się. Ale on powiedział do nich: "Nie bójcie się. Szukają Państwo Jezusa z Nazaretu, Ukrzyżowanego; zmartwychwstał, nie ma go tutaj. Proszę zobaczyć miejsce, gdzie go położyli. Ale idźcie i powiedzcie jego uczniom i Piotrowi, że idzie przed wami do Galilei; tam go zobaczycie, tak jak wam powiedział". Uciekli od grobu, bo ogarnął ich wielki strach i drżenie, i nic nikomu nie mówili, bo się bali.

Chrystus żyje

Jezus jest Emmanuelem, Bóg jest z nami, Jezus zmartwychwstał! Nie ma go w grobie. To jest wielka prawda, która napełnia naszą wiarę treścią. Ukazał się Dziewicy Maryi, Piotrowi i innym apostołom. Przychodzi również na spotkanie z nami, którzy jesteśmy Jego uczniami.

Ponieważ Jezus żyje, ma moc, aby zmienić nasze życie, i wzywa nas do osobistej relacji z Nim. Okres wielkanocny to czas radości, radości, która nie ogranicza się do tego okresu roku liturgicznego, ale jest zawsze zakorzeniona w sercu chrześcijanina. Ponieważ Chrystus żyje. Pozostaje w swoim Kościele: w jego sakramentach, w jego liturgii, w jego przepowiadaniu, w całej jego działalności. W szczególny sposób Chrystus jest nadal obecny wśród nas, w tym codziennym darze z siebie, jakim jest Święta Eucharystia. Dlatego też Msza katolicka jest centrum i korzeniem życia chrześcijańskiego.

W świetle Jego zmartwychwstania kontemplujemy również, zjednoczeni z Chrystusem, wszystkie dusze, które były nam najdroższe. Których żałobę dzielimy. Pamiętamy o nich w ofierze ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana i stanowią one część naszej modlitwy.

giotto la ascensión del señor

Giotto, Wniebowstąpienie Pańskie (1305). Kaplica Scrovegni, Padwa, Włochy. Tempera na fresku.

W drugiej Tajemnicy Chwalebnej rozważamy Wniebowstąpienie Pańskie.

  • Mateusz 28,18-20: Jezus przyszedł do nich i mówił do nich w ten sposób:
    "Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, i ucząc je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami zawsze, aż do końca wieku".
    A gdy to powiedział, został podniesiony przed nimi i obłok zasłonił go przed ich oczami. A gdy tak patrzyli wytrwale w niebo, ukazali się im dwaj mężczyźni w bieli, którzy rzekli do nich:
    "Galilejczycy, co wy tam robicie, patrząc w niebo? Ten, który został wam zabrany, ten sam Jezus, przyjdzie tak, jak widzieliście go wstępującego do nieba".

Chrystus wstąpił do nieba

Druga tajemnica chwalebna różańca uczy nas zaufania do woli Pana. 

Jezus idzie do Ojca. Jest rzeczą słuszną, aby Święte Człowieczeństwo Chrystusa otrzymało hołd, aklamację i adorację wszystkich hierarchii anielskich. Ojciec jest zadowolony z samoofiary Syna, przyjął Jego ofiarę i Teraz Jezus, Mesjasz, na zawsze zajmuje swoje miejsce jako Pan nad całym stworzeniem..

Dopóki jesteśmy na ziemi, nie będziemy go już widzieć. Naszą pierwszą reakcją jest poczucie się jak sieroty. Brakuje nam go. Ale to jest fałszywe wrażenie. W rzeczywistości on nie odszedł. Pozostaje z nami w inny sposób. "On jest bliżej Pana niż Pan sam siebie". powiedział św. Augustyn.

Wielka misja, którą otrzymaliśmy, w Chrzestjest współodkupicielstwo. Miłość Chrystusa wzywa nas do wzięcia na swoje barki części tego boskiego zadania ratowania dusz.

"Rodzina ludzka stale się odnawia, w każdym pokoleniu trzeba kontynuować nasze wysiłki, aby pomóc ludziom odkryć wielkość ich powołania jako dzieci Bożych.Należy wpajać przykazanie miłości do Stwórcy i do bliźniego". Święty Josemaría

Daj nam znać, jak dawać świadectwo, przykładem i słowem, o wierze, którą wyznajemy.

pentecostés greco el prado

Zielone Świątkipłótno El Greco. Jest częścią kolekcji Muzeum Prado w Madrycie.

Chwalebne Tajemnice: eW trzeciej medytujemy nad przyjściem Ducha Świętego.

  • Dzieje Apostolskie 2:1-4: "Gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy zgromadzili się na jednym miejscu. Nagle przyszedł z nieba dźwięk podobny do szumu potężnego wiatru i wypełnił cały dom, w którym siedzieli.
    I ukazały się im języki jakby z ognia, które rozdzieliły się i spoczęły na każdym z nich; i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch dał im wypowiedź".

Łaska Ducha Świętego

Boska cnota, która napełnia chrześcijańską duszę darami Ducha Świętego, jest wielkim wsparciem nadziei, potężną siłą, jedyną prawdziwą pomocą dla ludzkiego życia. Odnosimy się do łaski, która nas uświęca, a która w rzeczywistości jest poprzedzona i następowana przez łaski skuteczne. To, co jest naprawdę ważne, to fakt, że duch człowieka odnawia się od wewnątrz, rodząc się do nowego życia.

Przyjście Ducha Świętego jest głęboką rzeczywistością, o której mówi nam Biblia. Nie jest to wspomnienie z przeszłości. Jest to, ponad nieszczęściami i grzechami każdego z nas, rzeczywistość także dzisiejszego Kościoła i Kościoła wszystkich czasów. Uciekajmy się do Jego łask, idźmy przez modlitwę do Ducha Świętego, aby Mu dziękować lub prosić o łaski.

"Jezus dotrzymał swoich obietnic: zmartwychwstał, wstąpił do nieba i w jedności z Ojcem Przedwiecznym posyła nam Ducha Świętego, aby nas uświęcił i dał nam życie. Żyć według Ducha Świętego to żyć w wierze, w nadziei, w miłości; pozwolić Bogu wziąć nas w posiadanie i zmienić nasze serca od ich korzeni, aby dostosować je do Jego miary", św.

la asunción martín cabezalero

To dzieło hiszpańskiego artysty Juana Martína Cabezalero, Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny (1665). Jest namalowany olejem na płótnie i znajduje się obecnie w Museo del Prado.

Tajemnice chwalebne: W czwartej medytujemy o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.

  • Katechizm Kościoła Katolickiego, 974: "Najświętsza Maryja Panna, po zakończeniu biegu swego ziemskiego życia, została wzięta ciałem i duszą do chwały nieba, gdzie już teraz uczestniczy w chwale zmartwychwstania swego Syna, uprzedzając zmartwychwstanie wszystkich członków swego Ciała".

Maryja zostaje wzięta do nieba

Assumpta est Maria in coelum: gaudent angeli: Maryja została wzięta przez Boga, z ciałem i duszą, do nieba, a aniołowie się cieszą! Tak śpiewa Kościół. Miejsce Dziewicy Maryi było w Niebie, gdzie czekał na Nią Jej Syn. Bo ona jest pełna łaski. Intensywność i natura Jej łask są różne w ciągu całego życia; jedna to łaska przy Jej Poczęciu, inna przy Wcieleniu. I inna jest łaska, którą otrzymuje w Wniebowzięcie Maryi do nieba. W tym ostatnim bowiem Dziewica Maryja otrzymuje pełnię świętości.

I my, jako chrześcijanie, możemy kontemplować w tej Chwalebnej Tajemnicy Różańca Świętego ten cud.

coronación de la virgen velázquez el prado

Koronacja Dziewicyolej na płótnie namalowany przez Velázqueza w 1645 r., obecnie w Muzeum Prado.

W piątej z Tajemnic Chwalebnych rozważamy koronację Maryi na Królową i Mistrzynię całego stworzenia.

  • Objawienie (11-12): "I stał się wielki cud w niebie. I została otwarta świątynia Boga w niebie, i Arka Jego przymierza ukazała się w świątyni, i nastąpiły błyskawice i huki, i grzmoty, i trzęsienie ziemi, i wielkie gradobicie.
    Na niebie pojawił się wielki znak: kobieta obleczona w słońce, z księżycem pod jej stopami i z koroną z dwunastu gwiazd na głowie.

Maryja w niebiańskiej chwale

Maryja, Królowa Wszechświata, naprawiła upadek Ewy i swoją niepokalaną podeszwą zdeptała głowę piekielnego smoka. Córka Boga, Matka Boga, Małżonka Boga. Ojciec, Syn i Duch Święty koronują ją na Cesarzową Wszechświata. Oddają jej cześć aniołowie i patriarchowie, prorocy i apostołowie, męczennicy, spowiednicy i dziewice. Wszyscy święci i wszyscy grzesznicy. Ty i ja. Refleksja musi dotyczyć nas samych; naszego powołania, dzięki któremu pewnego dnia będziemy złączeni z aniołami i świętymi i którego łaski uświęcające antycypują już w tym życiu tajemniczą i pocieszającą rzeczywistość.

Kościół zaprasza nas, abyśmy uciekali się do Niej, do Dziewicy Maryi, naszej Matki i naszej Królowej, we wszystkich naszych potrzebach. Bycie Matką Boga i Matką ludzkości jest solidnym fundamentem synowskiej ufności w Jej potężne wstawiennictwo, które nas pociesza i przynagla do podnoszenia się z upadków.

Jest to synteza całego Różańca, który w ten sposób zamyka się w radości, w chwale.

Bibliografia

Opusdei.org.
Medytacje o tajemnicach Różańca Świętego, Papież Franciszek.

Zapoznanie się z różnymi naczyniami świętymi i przedmiotami liturgicznymi.

Przedmioty liturgiczne: Czym są święte naczynia?

Przedmioty liturgiczne nabierały znaczenia od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wiele z nich zostało pomyślanych jako relikwie, jak np. Święty Graal i Lignun Crucis. O obecności naczyń sakralnych w średniowieczu świadczą nie tylko przedmioty, które przetrwały do naszych czasów, ale także liczne źródła dokumentalne: inwentarze kościelne rejestrujące nabycie lub darowiznę określonych przedmiotów liturgicznych, w tym naczyń sakralnych.

Obecnie świętymi naczyniami nazywamy przybory do kultu liturgicznego, które znajdują się w bezpośredni kontakt z Eucharystią. Ponieważ są święte, używa się ich tylko w tym celu i muszą być pobłogosławione przez biskupa lub księdza.

Ponadto muszą posiadać godność niezbędną do sprawowania Mszy Świętej. Według Konferencji Episkopatu Hiszpanii muszą być wykonane ze szlachetnego metalu lub innych solidnych, niełamliwych i nieprzekupnych materiałów, które w każdym miejscu są uznawane za szlachetne.

The patena i kielich są najważniejszymi naczyniami sakralnymi od początku chrześcijaństwa. Zawierają one chleb i wino, które zostaną poświęcone podczas Mszy Świętej. Wraz z upływem czasu i potrzebami kultu eucharystycznego oraz wiernych pojawiły się inne święte naczynia, takie jak ciborium lub pyx i monstrancja, a także inne akcesoria.

Po udzieleniu sakramentów kapłan myje i oczyszcza przedmioty liturgiczne, których używał, ponieważ muszą być one czyste i dobrze zakonserwowane.

Dlaczego święte naczynia są ważne dla księdza?

Posiadanie wszystkich elementów niezbędnych do udzielania sakramentów i odprawiania Mszy Świętej jest niezbędne dla kapłana.

Dlatego też Patronat nad działaniami społecznymi (PAS) Fundacji CARF dostarcza co roku ponad 60 zestawów świętych naczyń komplet dla diakonów i księży z całego świata, studiujących w Pampelunie i Rzymie. Obecny plecak zawiera wszystko, co jest niezbędne do godnego odprawiania mszy świętej w każdym miejscu, bez konieczności wcześniejszej instalacji.

The Skrzynia na święte naczynia Fundacji CARF umożliwia młodym kapłanom bez środków do życia sprawowanie sakramentów tam, gdzie są one najbardziej potrzebne. W tym czasie stoi przed nimi nie tylko kapłan, ale także wszyscy dobroczyńcy, którzy umożliwią im wykonywanie swojej posługi z odpowiednią godnością materialną.

Proszę przekazać teraz walizkę na naczynia święte dla nowo wyświęconych księży na całym świecie.

vasos sagrados

Które przedmioty liturgiczne są świętymi naczyniami?

Święte naczynia podstawowe to te, które, wcześniej konsekrowane, zostały przeznaczone do przechowywania Świętej Eucharystii. Jak kielich, patena, ciborium, monstrancja i tabernakulum.

W przeciwieństwie do świętych naczyń wtórny, które nie mają kontaktu z Eucharystią, ale są przeznaczone do kultu Bożego, jak np. kruszce, acetre, hyzop, palnik do kadzidła, dzwonek, alb i świecznikmiędzy innymi.

Proszę przekazać teraz walizkę na naczynia święte dla nowo wyświęconych księży na całym świecie.

vasos sagrados

Kielich

Z łaciny calix co oznacza kubek do picia. Kielich jest świętym naczyniem par excellence. Używana przez Jezusa i Apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy, była prawdopodobnie filiżanką z kiddush (żydowska rytualna zastawa stołowa do obchodów Paschy), będąca wówczas misą z kamienia półszlachetnego.

Najwcześniejsze znane oficjalne dekrety synodów pochodzą z XI wieku, już wyraźnie zabraniają stosowania szkła, drewna, rogu i miedzi, ponieważ łatwo się utlenia. Cyna jest tolerowana, a zamiast niej zalecane są metale szlachetne.

Kształt starożytnych kielichów był bardziej zbliżony do pucharu lub amfory, często z dwoma uchwytami ułatwiającymi przenoszenie. Ten typ kielicha był używany do XII wieku. Od tego wieku prawie wszystkie kielichy, bez uchwytów, wyróżniają się szerokością pucharu i większym odstępem między pucharem a stopą, która tworzy trzon kielicha z węzłem, w połowie wysokości.

vasos sagrados

Paten

Pochodzi z języka greckiego phatne co oznacza płytę. Odnosi się do płytkiej, lekko wklęsłej tacy lub spodka, na którym umieszcza się konsekrowany chleb podczas Eucharystii. Patena weszła do użytku liturgicznego w tym samym czasie co kielich i musi być złocona na wklęsłej stronie. Ważne jest, aby umożliwiał on łatwe gromadzenie cząstek na ciele.

W relacjach z Ostatniej Wieczerzy wspomina się o naczyniu z chlebem, które Jezus miał przed sobą na stole (Mt 26,23; Mk 14,20). Jeśli chodzi o materiał, z którego wykonana jest patena, to przeszła ona taką samą ewolucję jak kielich.

vasos sagrados

Akcesoria do kielicha i pateny

  • Oczyszczacz: kawałek białego lnu, odróżniający się od innych tkanin mniejszym rozmiarem i wyhaftowanym pośrodku czerwonym lub białym krzyżem. Dla Masa umieszcza się tuż nad kielichem, ponieważ służy do oczyszczania wnętrza kielicha poprzez pocieranie go przed nalaniem do niego wina. Po wlaniu wina wyciera się nim wszelkie krople, które mogły pozostać na brzegach.
  • Palia / hijuela / cubrecáliz: Kwadratowa, krochmalona tkanina, która przykrywa kielich, gdy znajduje się on na ołtarzu. Zapobiega ona wpadaniu obcych cząstek do kielicha i jest usuwana dopiero w momencie konsekracji.
  • Chusta kielicha: pokrywa kielich przygotowany do mszy. Nosi się go aż do offertorium, kiedy to kielich jest przygotowywany do konsekracji. Jest w tym samym kolorze liturgicznym co szaty liturgiczne i towarzyszy mu worek na korporał, który umieszcza się na górze.
  • Kapral: Kwadratowy kawałek materiału, na którym umieszcza się kielich, patenę i ciborię. Umieszcza się na niej również monstrancję do wystawiania Najświętszego Sakramentu. Musi być wykonana z lnu lub konopi, a nie z jakiejkolwiek innej tkaniny. Może mieć tkany krzyż.

vasos sagrados

Filiżanka

Zachowanie Eucharystia po mszy to zwyczaj, który sięga najwcześniejszych czasów chrześcijaństwa. ciborium.

W czasach starożytnych wierni czasami przechowywali Eucharystię, z niezwykłą starannością, we własnych domach. Cyprian mówi o małej skrzyni lub arce, którą trzymano w tym celu w domu (De lapsis, 26: PL 4.501). Oczywiście przechowywano je również w kościołach. Mieli miejsce o nazwie secretarium o sacrarium, w którym znajdował się rodzaj szafy (conditorium), gdzie przechowywano skrzynię eucharystyczną. Te conditorium były pierwszymi tabernakulami. Były one zazwyczaj wykonane z twardego drewna, kości słoniowej lub szlachetnego metalu i nazywały się píxides -z płaską, odchylaną pokrywą lub stożkową, wieżyczkową pokrywą z nóżką.

W późnym średniowieczu możliwość przyjmowania komunii poza mszą stała się popularna, wymagała większych rozmiarów i ewoluowała w dzisiejszą ciborium: duży kielich służący do rozdawania komunii wiernym, a następnie do przechowywania jej w celu zachowania eucharystycznego ciała Chrystusa. Gdy jest przechowywany w tabernakulum, jest przykryty okrągłą zasłoną zwaną conopeo, która jest również nazwą nadaną zasłonie, która przykrywa tabernakulum w kolorze sezonu liturgicznego.

W miejscach, gdzie uroczyście zanosi się Komunię Świętą chorym, używa się małego ciborium w tym samym stylu. Używany mały pyx jest wykonany z tego samego materiału co ciborium. Powinna być pozłacana od wewnątrz, dolna część powinna mieć lekkie wzniesienie w środku i powinna być pobłogosławiona kształtem cyborium. Benedictio tabernaculi (Rit. Rom., tit. VIII, XXIII). Nazywany jest również teak lub portaviático i jest to zazwyczaj okrągłe pudełko wykonane z delikatnych materiałów.

vasos sagrados

Kustodia lub monstrancja

Monstrancja to urna oprawiona w szkło, w której Najświętszy Sakrament jest wystawiony na widok publiczny. Może być wykonany ze złota, srebra, mosiądzu lub złoconej miedzi. Najbardziej odpowiedni jest kształt słońca, które wszędzie emituje swoje promienie. The luneta (manly lub lunula) to pojemnik w środku monstrancji, wykonany z tego samego materiału.

Luneta, o ile zawiera Najświętszy Sakrament, może być umieszczona w tabernakulum w pudełku na monstrancję. Jeśli w tabernakulum jest wystarczająco dużo miejsca, aby zmieścić monstrancję, należy ją przykryć białym jedwabnym welonem. Używa się go również w procesjach poza kościołem przy specjalnych okazjach, jak np.

Wszystkie te naczynia muszą być wykonane ze złota, srebra lub innego materiału, ale złocone od wewnątrz, gładkie i wypolerowane, i mogą być zwieńczone krzyżem.

vasos sagrados

Winnica

Krążki są dwa małe słoiki gdzie woda i wino potrzebne do świętowania Msza Święta. Ksiądz miesza wino z odrobiną wody i ma do tego uzupełniającą łyżkę. Zwykle są one wykonane ze szkła, aby kapłan mógł rozpoznać wodę w winie, a także dlatego, że są łatwiejsze do czyszczenia. Można jednak znaleźć również kufry z brązu, srebra lub cyny.

Acetre

Jest to kociołek, w którym umieszcza się wodę święconą i który służy do pokropienie liturgiczne. Cała woda, która jest zbierana przez sito, jest rozpraszana za pomocą wacika.

Hyzop

Przyrząd, za pomocą którego pokropienie wodą święconąskładający się z rączki z pękiem szczeciny lub pustej, perforowanej metalowej kuli na końcu, która zatrzymuje wodę. Stosuje się go razem z acetrem.

Kadzielnica i kadzidło

Kadzielnica jest małym metalowa lutownica zawieszona w powietrzu i przytrzymywany łańcuchami, który służy do spalania kadzidła. Kadzidło służy do manifestowania kultu i symbolizuje modlitwę, która wznosi się do Boga.

Dzwoneczek

Jest to małe, odwrócone naczynie w kształcie kubka z klapką w środku, które służy do trzymania klapy. używane do wezwania do modlitwy podczas konsekracji. Dzwonek służy do przyciągania uwagi, a także do wyrażania uczucia radości. Są dzwonki jedno- i wielobrzmiące.

Świecznik

Jest to wsparcie gdzie umieszcza się świecę która jest używana w liturgii jako symbol Chrystusa, który jest światłem przewodnim dla wszystkich.

"Kobieta, która w domu Szymona trędowatego w Betanii namaszcza głowę Mistrza bogatymi perfumami, przypomina nam o naszym obowiązku bycia wspaniałym w oddawaniu czci Bogu.
-Cały ten luksus, majestat i piękno wydają mi się zbyt małe.
-A przeciwko tym, którzy atakują bogactwo świętych naczyń, ozdób i ołtarzy, rozlega się pochwała Jezusa: opus enim bonum operata est in me -Zrobił dla mnie dobry uczynek.

Święty Josemaría
Droga, punkt 527.

Proszę przekazać teraz walizkę na naczynia święte dla nowo wyświęconych księży na całym świecie.

Bibliografia

- Augustin Joseph Schulte. "Naczynia ołtarzowe", Encyklopedia katolicka.
- Sacrosanctum Concilium n. 122-123; CIC cc. 939, 941, 1220 §2.
- Instrukcja Ogólna Mszału Rzymskiego (2002).
- Instrukcja Redemptionis Sacramentum (2004) 117-120.