Una vez al año, la Iglesia Católica detiene su calendario litúrgico ordinario para poner en el centro de la atención algo extraordinario: la presencia real de Jesucristo en la Eucaristía. Eso es Corpus Christi –el Cuerpo de Cristo–, una solemnidad que no solo se contempla, sino que transforma la vida de quien se une a Él y le adora.
Se nos invita a manifestar nuestra fe y devoción a este sacramento, que es un sacramento de piedad, signo de unidad, vinculo de caridad, banquete pascual en el cual se come a Cristo, el alma se llena de gracia y se nos da una prenda de la gloria venidera.
Το Corpus Christi conmemora el misterio más profundo y central de la fe católica: que Jesús está verdaderamente presente –con su Cuerpo, Sangre, Alma y Divinidad– en la Sagrada Eucaristía. No es un símbolo, no es una metáfora, no es un recuerdo piadoso. Es Él mismo, vivo y entregado por amor.
Esta fiesta fue instituida en el siglo XIII, gracias al impulso de santa Juliana de Cornillon y al milagro eucarístico de Bolsena, que conmovió al papa Urbano IV. Y, desde entonces, cada segundo jueves después de Pentecostés, los católicos de todo el mundo dan testimonio público de su fe con Misas solemnes, procesiones y adoraciones.
Επειδή en la Eucaristía Dios se nos da completamente. No hay nada más íntimo, más transformador ni más real que comulgar con Cristo. Corpus Christi nos recuerda que:
Corpus Christi no es solo una fecha hermosa en el calendario. Es una llamada a vivir eucarísticamente. A dejar que Jesús, que se parte por nosotros, nos enseñe a partirnos por los demás. A ser pan partido para el mundo, especialmente para quienes no conocen a Cristo o sufren en silencio.
Celebrar la fiesta del Corpus Christi es adorar a Jesús con todo el corazón, agradecerle por quedarse con nosotros en cada sagrario del mundo, y dejarnos transformar por su presencia. Porque quien comulga con fe, ya no vive para sí, sino para Aquel que se entrega cada día en el altar. «El que come mi carne y bebe mi sangre tiene vida eterna (Jn 6, 51-58). Yo soy el pan vivo que ha bajado del cielo. Si alguno come este pan vivirá eternamente; y el pan que yo daré es mi carne para la vida del mundo.
Οι Εβραίοι άρχισαν να διαφωνούν μεταξύ τους: -Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να μας δώσει τη σάρκα του για να φάμε;
Ο Ιησούς τους είπε: "Αληθινά, αληθινά, σας λέω, αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει αιώνια ζωή, και θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου αληθινό ποτό.
Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει μέσα μου και εγώ μέσα του. Όπως ο Πατέρας που με έστειλε ζει, και εγώ ζω εξαιτίας του Πατέρα, έτσι και όποιος με τρώει, θα ζει εξαιτίας μου. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό, όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν: όποιος τρώει αυτόν τον άρτο, θα ζει για πάντα.
Στη γιορτή του Corpus Christi γιορτάζουμε την αποκάλυψη του μυστηρίου της Ευχαριστίας από τον Χριστό. Τα λόγια του είναι τόσο έντονα ρεαλιστικά που αποκλείουν κάθε μεταφορική ερμηνεία. Οι ακροατές καταλαβαίνουν το σωστό και άμεσο νόημα των λόγων του Ιησού (εδ. 52), αλλά δεν πιστεύουν ότι μια τέτοια δήλωση μπορεί να είναι αληθινή.
Αν είχε γίνει κατανοητό με μεταφορική ή συμβολική έννοια, δεν θα τους προκαλούσε τόσο μεγάλη έκπληξη, ούτε θα γινόταν η συζήτηση. Από αυτό πηγάζει και η πίστη της Εκκλησίας ότι μέσω της μετατροπής του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα, ο Χριστός γίνεται παρών σε αυτό το μυστήριο..
"Η Σύνοδος του Τριδέντου συνοψίζει την Καθολική πίστη όταν αναφέρει: "Επειδή ο Χριστός, ο Λυτρωτής μας, είπε ότι αυτό που προσέφερε με τη μορφή του ψωμιού ήταν πραγματικά το Σώμα του, αυτή η πεποίθηση διατηρήθηκε πάντοτε στην Εκκλησία, την οποία η Αγία Σύνοδος διακηρύσσει εκ νέου: Με τον καθαγιασμό του άρτου και του οίνου συντελείται η μεταβολή ολόκληρης της ουσίας του άρτου σε ουσία του Σώματος του Χριστού, του Κυρίου μας, και ολόκληρης της ουσίας του οίνου σε ουσία του αίματός του- η Καθολική Εκκλησία δίκαια και κατάλληλα ονόμασε αυτή την αλλαγή μετουσίωση" (DS 1642)".
En este discurso Jesús compara tres veces (cfr vv. 31-32.49.58) el verdadero Pan de Vida, su propio Cuerpo, con el maná, con el que Dios había alimentado a los hebreos diariamente durante cuarenta años en el desierto. Así, μας καλεί να τρέφουμε συχνά τις ψυχές μας με την τροφή του Σώματός του.
"Από τη σύγκριση του Άρτου των Αγγέλων με το ψωμί και με το μάννα, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο η χριστιανική ψυχή θα μπορούσε καθημερινά να τρώει και να γευματίζει με τον Άρτο του Ουρανού.. A más de que casi todos los Santos Padres de la Iglesia enseñan que el pan de cada día, que se manda pedir en la oración dominical, no tanto se ha de entender del pan material, alimento del cuerpo, cuanto de la recepción diaria del Pan Eucarístico» S. Pío X, Sacra Tridentina Synodus, 20-XII-1905.
Την Κυριακή μετά την Κυριακή της Αγίας Τριάδας, lΗ Εκκλησία γιορτάζει το Corpus Christi, την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού.. Ese es su título completo, aunque solemos referirnos a ella utilizando su anterior nombre latino, Corpus Christi. Es interesante saber que su título más antiguo fue Festum Eucharistiae.
Autor: don Francisco Varo Pineda, director de Investigación de la Universidad de Navarra y profesor de Sagrada Escritura en la Facultad de Teología.
