Ο ιερέας Miguel Mullen ζει στην αρχιεπισκοπή Μεντόζα της Αργεντινής, μια από τις μεγαλύτερες της χώρας, που βρίσκεται στις πεδιάδες ανατολικά των Άνδεων, στο δυτικότερο τμήμα της νοτιοαμερικανικής χώρας. Στα 49 του χρόνια, ο θρησκευόμενος αυτός, μέλος της Ιεραρχίας του Opus Dei, είναι αυτό που σήμερα αποκαλείται όψιμη κλήση, αφού χειροτονήθηκε ιερέας το 2020, εν μέσω της πανδημίας του κοροναϊού.
Ωστόσο, ο δρόμος που τον οδήγησε στην ιεροσύνη ήταν μακρύς, καθώς από καιρό ένιωθε μια επαγγελματική ανησυχία που τελικά κατέληξε σε αυτή την κλήση να γίνει ιερέας, το όνειρο της οποίας μπόρεσε να εκπληρώσει την ημέρα που χειροτονήθηκε στη Ρώμη.
Ζει στην Αργεντινή, την πατρίδα του, ένα έθνος που εδώ και καιρό υποφέρει από μια περίπλοκη κατάσταση, τόσο σε πολιτικό και οικονομικό, όσο και σε κοινωνικό και θρησκευτικό επίπεδο. "Η Αργεντινή διέρχεται κρίση εμπιστοσύνης στο νόμισμά της, με υψηλό πληθωρισμό. Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση κατά την οποία οι εργαζόμενοι χάνουν την αγοραστική δύναμη του εισοδήματός τους καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, έως ότου αναπροσαρμοστούν οι μισθοί τους. Η κατάσταση είναι πολύ δυσμενής για τις κατώτερες και μεσαίες τάξεις", εξηγεί σε συνέντευξή του στο Ίδρυμα CARF.
Όσον αφορά τη θρησκευτική κατάσταση, ο Miguel Mullen πιστεύει ότι είναι δύσκολο να γενικευτεί. Λέει ότι "αφενός, στη Μεντόζα, όπου ζω, παρατηρώ ότι λίγες οικογένειες από το σχολείο όπου εργάζομαι παρακολουθούν την κυριακάτικη λειτουργία. Τα παιδιά που έχουν ήδη κοινωνήσει, για παράδειγμα, θα ήθελαν να πάνε, αλλά οι γονείς τους δεν τα παίρνουν". Αλλά εξηγεί επίσης ότι όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσει τους ιερείς των ενοριών τις Κυριακές, "βρήκε αφοσιωμένες κοινότητες και καλή προσέλευση στη λειτουργία".
Σε αυτή τη συνέντευξη με το Ίδρυμα CARF μιλάει για την επαγγελματική του κλήση, τη ζωή του ως ιερέας και την εμπειρία του από τις σπουδές του τόσο στην Παμπλόνα όσο και στη Ρώμη.
Πώς λάβατε την πίστη; Ο Don Tino (Constantino Gargallo) με βάφτισε μια εβδομάδα μετά τη γέννησή μου. Ο ίδιος Ισπανός ιερέας, μέλος του Opus Dei, παντρεύτηκε τους γονείς μου. Η μητέρα μου, η Nancy Taylor, δεν ήταν καθολική, αλλά προτεστάντισσα. Γνώρισε ένα κέντρο της Opus Dei στο Μπουένος Άιρες. Εκεί αποφάσισε να ομολογήσει την καθολική πίστη. Ήταν μια πολύ βαθιά και θαρραλέα μεταστροφή. Ο πατέρας μου, Miguel Mullen, μεγάλωσε σε καθολική οικογένεια. Η επαφή με τις αντιξοότητες τον έκανε να ωριμάσει και ήταν ένας καλός άνθρωπος που εξέπεμπε ζεστασιά και χαρά. Στην οικογένειά μου υπήρχε πάντα μια χριστιανική ατμόσφαιρα, γεμάτη φυσικότητα.
Και πώς προέκυψε η κλήση σας στην ιεροσύνη; Με την ευκαιρία μιας Μεγάλης Πέμπτης στην πόλη Λα Πλάτα, άρχισα να αντιλαμβάνομαι το κάλεσμα για την ιεροσύνη. Κατά τη διάρκεια του πλυσίματος των ποδιών, κάτι σαν πρόταση του Κυρίου να πλύνω τα πόδια των άλλων μέσω του μυστηρίου της εξομολόγησης ήρθε στην ψυχή μου. Αυτή η ανησυχία παρέμεινε για πολλά χρόνια. Την εξέφρασα στον Ιεράρχη του Opus Dei με διάφορες επιστολές και επίσης στον Περιφερειακό Βικάριο. Γύρω στο 2015 επέμεινα και πάλι- μου ήταν σαφές ότι η κλήση μου ως αριθμητής δεν ήταν ελλιπής επειδή δεν ήμουν ιερέας. Αλλά προσπαθεί κανείς να είναι πιστός στις υποδείξεις που μας έρχονται από τα παραπάνω.....
Έπρεπε να περιμένω περίπου 20 χρόνια από εκείνη τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι τη χειροτονία. Δεν έχω την παραμικρή μομφή για την καθυστέρηση αυτή, διότι η κλήση στο Έργο μου έφερε μόνο χαρά.
Σπουδάσατε τόσο στην Παμπλόνα όσο και στο RomaΠώς ήταν η εμπειρία σας εκεί; Λόγω της ηλικίας μου και των αποστολών μου στην Αργεντινή, πήρα πτυχίο στην Ηθική και Πνευματική Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα. Με ένα εξαιρετικό σχέδιο, ταξίδευα μόνο κατά τη διάρκεια των εξεταστικών περιόδων για να μελετήσω και να δώσω τις εξετάσεις μου. Λάτρεψα την πανεπιστημιούπολη και την ατμόσφαιρα της Θεολογικής Σχολής.
Ζούσε στο Colegio Mayor Aralar. Μετά τις εξετάσεις, εκμεταλλεύτηκα τις αθλητικές εγκαταστάσεις για να παίξω ποδόσφαιρο και τένις. Τις Πέμπτες έπρεπε να βγαίνω για τάπας και να απολαμβάνω την υπέροχη πόλη της Παμπλόνα.
Μετά το πτυχίο μου, έκανα διδακτορικό στην Ηθική Θεολογία στη Ρώμη, στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού. Εκεί απόλαυσα κάποια μαθήματα, αυτά που ήταν απαραίτητα για την απόκτηση πιστωτικών μονάδων για το διδακτορικό. Εκτίμησα ιδιαίτερα την παρουσία και το μοίρασμα των μαθημάτων σε ένα κοσμοπολίτικο περιβάλλον. Παρά τα υποτυπώδη ιταλικά μου, μπόρεσα να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα για την ηθική των αρετών, που έδωσε ο Don Ángel Rodríguez Luño. Ένας σπουδαίος δάσκαλος. Είχα επίσης την τύχη να βρω έναν σπουδαίο εισηγητή για τη διατριβή μου, τον Ουρουγουανό ιερέα Arturo Bellocq. Μαζί με τις ανθρώπινες αρετές του, αντιλήφθηκα μια σταθερή ακαδημαϊκή επάρκεια.
Υπάρχουν αξιοσημείωτες καταστάσεις που ξεχωρίζουν και τις θυμάστε από αυτά τα χρόνια; Στην περίπτωσή μου, η πανδημία ήταν κατά κάποιο τρόπο προς όφελός μου. Μπόρεσα να επικεντρωθώ στο διδακτορικό μου και στην άμεση προετοιμασία μου για την ιεροσύνη. Από την άλλη πλευρά, η χειροτονία μου ήταν τον Σεπτέμβριο του 2020. Το πρεσβυτέριο της εκκλησίας του Αγίου Ευγενίου (Ρώμη) ήταν γεμάτο ιερείς με μάσκες, σε απόσταση ασφαλείας. Ακόμη και ο καρδινάλιος Pietro Parolin, που μας χειροτόνησε, ακόμη και ο ιεράρχης μας, Don Fernando Ocáriz.
Οι πτήσεις από την Αμερική ακυρώθηκαν στο σύνολό τους. Για το λόγο αυτό, εμείς οι διάκονοι από την Αμερική έπρεπε να προσφέρουμε στον Κύριο την απουσία των συγγενών μας. Ήταν μια νότα θλίψης σε ένα ουράνιο πλαίσιο.
Ποιες ήταν οι πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της θητείας σας ως ιερέας; Πέρασα τους πρώτους μου μήνες ως ιερέας στη Μαδρίτη. Το κύριο ποιμαντικό καθήκον που μου ανατέθηκε ήταν να αντικαταστήσω τον Don Felipe, έναν ιερέα που ήταν προσκολλημένος στο πρεσβυτέριο στο Opus DeiΕισήχθη στο νοσοκομείο λόγω μόλυνσης. Τρεις φορές την εβδομάδα βοηθούσε στην ενορία του Αγίου Ιωσήμαριου στο Alcorcón. Εκεί τέλεσε μία από τις κυριακάτικες λειτουργίες και πέρασε πολλές ώρες στο εξομολογητήριο.
Λίγο μετά την άφιξή μου, έμαθα από τα μέσα ενημέρωσης ότι ο Don Javier Contreras, ο ιερέας της ενορίας, είχε πέσει θύμα απόπειρας δολοφονίας. Ένας άνδρας περίπου 25 ετών, εκτός εαυτού, τον αιφνιδίασε τις πρώτες πρωινές ώρες, κρατώντας ένα μαχαίρι. Του είπε ότι επρόκειτο να τον σκοτώσει και για περίπου πέντε λεπτά είχαν μια μάχη σώμα με σώμα.
Χάρη στον Θεό και στην ανθρώπινη και πνευματική δύναμη του Δον Χαβιέρ, υπέστη μόνο τρεις μαχαιριές. Συγκλονίστηκα επειδή το απόγευμα εκείνης της ημέρας, μόλις πήρε εξιτήριο, ο ιερέας της ενορίας τέλεσε τη Θεία Λειτουργία. Δεν ήταν γύρω στα 30, αλλά γύρω στα 70. Στο κήρυγμά του, είπε στους ενορίτες του ότι συγχώρεσε ολόψυχα τον δράστη της επίθεσης. Στεκόταν δίπλα στον πρωταγωνιστή της ταινίας Ο μεγάλος 2 Τορίνο.
Μια άλλη αξιοσημείωτη στιγμή ήρθε όταν λειτουργούσα σε μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο σχολείο Fuenllana. Θυμάμαι τη χαρά που αντιλαμβανόμουν τόσο την εμπιστοσύνη των κοριτσιών στον ιερέα όσο και τη δική μου χαρά που μετέδιδα το μυστήριο της Συμφιλίωσης. Στην πραγματικότητα, οι πιο γκρίζες μέρες για μένα ήταν όταν κανείς δεν ερχόταν να εξομολογηθεί και οι ώρες τραβούσαν σε μάκρος.
- Κατά τη γνώμη σας, τι χρειάζεται ο ιερέας για να αντιμετωπίσει τις πολλές προκλήσεις και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει; Έχω χειροτονηθεί μόνο λίγα χρόνια, αλλά πιστεύω ότι ένας ιερέας πρέπει να καλλιεργεί τη φιλία με τον Χριστό μέσω της προσευχής. Πρέπει επίσης να στηρίζεται στη Θεία Ευχαριστία- να αναζητά εκεί δύναμη και παρηγοριά στις δύσκολες στιγμές.
Έχουμε τις ίδιες αδυναμίες με κάθε άνθρωπο. Πιστεύω ότι η απόφαση να έχουμε πνευματική συνοδεία είναι πολύ σοφή, διότι και εμείς οι ιερείς χρειαζόμαστε ακρόαση, κατανόηση και ενθάρρυνση.
Θεωρώ επίσης χρήσιμο να επενδύουμε στη δογματική και ηθική διαμόρφωση. Από ένα καλό ανάγνωσμα μέχρι την παρακολούθηση μιας διάλεξης για ένα επίκαιρο θεολογικό θέμα. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι απολαμβάνω πραγματικά τις συναντήσεις με άλλους ιερείς. Στη Μεντόζα, η επισκοπή διοργανώνει γενικές συναντήσεις του κλήρου, όπου καλλιεργείται η ιερατική αδελφοσύνη. Κάτι παρόμοιο κάνουμε και στην πρυτανεία Guaymallén, μία φορά τον μήνα. Θαυμάζει κανείς την καλή ζωή πολλών ιερέων.
- Θα θέλατε να πείτε κάτι στους ευεργέτες του Ιδρύματος CARF; Βοηθάτε στη σφυρηλάτηση των ιερέων του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι ανεκτίμητο. Ο Θεός θα το έχει κατά νου και δεν θα το μετανιώσετε ποτέ.
