Η Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία Κυριακή πριν από το Τριώδιο του Πάσχα. Την αποκαλούμε επίσης Κυριακή των Παθών.
Πρόκειται για μια χριστιανική γιορτή ειρήνης. Τα κλαδιά, με τον αρχαίο συμβολισμό τους, μας θυμίζουν τώρα τη διαθήκη μεταξύ του Θεού και του λαού του. Επιβεβαιωμένοι και εδραιωμένοι στον Χριστό, γιατί Αυτός είναι η ειρήνη μας.
Στη λειτουργία της Αγίας Καθολικής μας Εκκλησίας διαβάζουμε σήμερα αυτά τα λόγια βαθιάς χαράς: οι γιοι των Εβραίων, κρατώντας κλαδιά ελιάς, βγήκαν να συναντήσουν τον Κύριο, φωνάζοντας και λέγοντας: "Δόξα εν υψίστοις!
Ενώ το Ιησούς Καθώς περνούσε, μας λέει ο Λουκάς, ο κόσμος άπλωσε τα ρούχα του στο δρόμο. Και όταν πλησίασαν στην κάθοδο του Όρους των Ελαιών, οι μαθητές σε μεγάλο αριθμό, συγκλονισμένοι από χαρά, άρχισαν να δοξάζουν τον Θεό με δυνατή φωνή για όλα τα θαύματα που είχαν δει: Ευλογημένος ο Βασιλιάς που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, ειρήνη στον ουρανό και δόξα στα ύψη.
"Με τα έργα της υπηρεσίας, μπορούμε να προετοιμάσουμε για τον Κύριο έναν μεγαλύτερο θρίαμβο από αυτόν της εισόδου του στην Ιερουσαλήμ". Άγιος Ιωσήμαριος Escrivá
Την ημέρα αυτή, οι Χριστιανοί τιμούν την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα για την ολοκλήρωση του Πασχαλινού Μυστηρίου. Για το λόγο αυτό, δύο Ευαγγέλια διαβάζονται εδώ και πολύ καιρό στη Θεία Λειτουργία την ημέρα αυτή.
Όπως εξηγεί ο Πάπας Φραγκίσκος, "αυτή η γιορτή έχει διπλή γεύση, γλυκιά και πικρή, χαρούμενη και θλιβερή, γιατί σε αυτήν γιορτάζουμε την είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ, που αποθεώθηκε από τους μαθητές του ως βασιλιάς, ενώ ταυτόχρονα διακηρύσσεται πανηγυρικά η ευαγγελική διήγηση του πάθους του. Έτσι, η καρδιά μας αισθάνεται αυτή την οδυνηρή αντίθεση και βιώνει σε κάποιο βαθμό αυτό που ένιωσε ο Ιησούς στην καρδιά του εκείνη την ημέρα, την ημέρα που χάρηκε με τους φίλους του και έκλαψε για την Ιερουσαλήμ".
Την Κυριακή των Βαΐων, όταν ο Κύριός μας αρχίζει την αποφασιστική εβδομάδα για τη σωτηρία μας, ο Άγιος Ζοζεμαρία συνιστά "ας αφήσουμε στην άκρη τις επιφανειακές σκέψεις, ας πάμε σε αυτό που είναι κεντρικό, σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό. Κοιτάξτε: αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε είναι να πάμε στον ουρανό. Αν όχι, τίποτα δεν αξίζει τον κόπο. Για να πάτε στον ουρανό, η πίστη στο δόγμα του Χριστού είναι απαραίτητη. Για να είμαστε πιστοί, είναι απαραίτητο να επιμένουμε με σταθερότητα στον αγώνα μας ενάντια στα εμπόδια που αντιτίθενται στην αιώνια ευτυχία μας...".
Τα φύλλα των φοινίκων, γράφει ο Άγιος Αυγουστίνος, είναι σύμβολο τιμής, επειδή σηματοδοτούν τη νίκη. Ο Κύριος επρόκειτο να νικήσει, πεθαίνοντας στον Σταυρό. Θα θριάμβευε, με το σημείο του Σταυρού, επί του Διαβόλου, του πρίγκιπα του θανάτου.
Έρχεται για να μας σώσει- και καλούμαστε να επιλέξουμε τον δρόμο του: τον δρόμο της υπηρεσίας, της αυτοπροσφοράς, της αυταπάρνησης. Μπορούμε να ξεκινήσουμε αυτό το μονοπάτι σταματώντας αυτές τις μέρες να κοιτάζουμε τον Εσταυρωμένο, την "έδρα του Θεού".
Πάπας Φραγκίσκος
Javier Echevarría, μας κάνει να δούμε το χριστιανικό νόημα αυτής της γιορτής:
"Εμείς, που δεν είμαστε τίποτα, είμαστε συχνά ματαιόδοξοι και αλαζόνες: επιδιώκουμε να ξεχωρίζουμε, να τραβάμε την προσοχή- προσπαθούμε να μας θαυμάζουν και να μας επαινούν οι άλλοι. Ο ενθουσιασμός των ανθρώπων δεν διαρκεί πολύ. Λίγες μέρες αργότερα, εκείνοι που τον υποδέχτηκαν με επευφημίες θα φωνάξουν για το θάνατό του. Και θα αφήσουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούμε από έναν παροδικό ενθουσιασμό; Αν αυτές τις ημέρες παρατηρούμε το θεϊκό φτερούγισμα της χάρης του Θεού, που περνάει από κοντά μας, ας κάνουμε χώρο γι' αυτό στην ψυχή μας. Ας απλώσουμε τις καρδιές μας στο έδαφος, αντί για φοίνικες ή κλαδιά ελιάς. Ας είμαστε ταπεινοί, ταπεινωμένοι και συμπονετικοί προς τους άλλους. Αυτή είναι η τιμή που περιμένει ο Ιησούς από εμάς."
Όπως ο Κύριος μπήκε στην Αγία Πόλη πάνω στη ράχη του γαϊδάρου", λέει ο Βενέδικτος ΙΣΤ', "έτσι και η Εκκλησία τον έβλεπε πάντα να επανέρχεται με την ταπεινή μορφή του ψωμιού και του κρασιού".
La escena del domingo de Ramos se repite en cierto modo en nuestra propia vida. Jesús se acerca a la ciudad de nuestra alma a lomos de lo ordinario: en la sobriedad de los sacramentos; o en las suaves insinuaciones, como las que San Josemaría señalaba en su homilía sobre esta fiesta: “vive con puntualidad el cumplimiento del deber; sonríe a quien lo necesite, aunque tú tengas el alma dolorida; dedica, sin regateo, el tiempo necesario a la oración; acude en ayuda de quien te busca; practica la justicia, ampliándola con la gracia de la caridad”.
Ο Πάπας Φραγκίσκος επισημαίνει ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον ενθουσιασμό για την είσοδο του Ιησού- τίποτα δεν πρέπει να μας εμποδίσει να βρούμε σε αυτόν την πηγή της χαράς μας, της αυθεντικής χαράς, που μένει και δίνει ειρήνη- επειδή μόνο ο Ιησούς μας σώζει από τα δεσμά της αμαρτίας, του θανάτου, του φόβου και της θλίψης.
Όποιος δέχεται τον Ιησού με ταπεινότητα και απλότητα, τότε τον μεταφέρει παντού.
Η λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων βάζει αυτό το άσμα στα χείλη των χριστιανών: Σηκώστε τα υπέρθυρά σας, πύλες- σηκώστε τα υπέρθυρά σας, αρχαίες πόρτες, για να εισέλθει ο βασιλιάς της δόξας.
Αφού τα είπε αυτά, περπάτησε μπροστά τους μέχρι την Ιερουσαλήμ.
Και όταν πλησίασε στη Βηθφαγή και στη Βηθανία, κοντά στο βουνό που λέγεται όρος των Ελαιών, έστειλε δύο μαθητές, λέγοντας:
-Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό- όταν μπείτε σε αυτό, θα βρείτε ένα γαϊδουράκι δεμένο, στο οποίο κανείς δεν έχει ανέβει ακόμη- λύστε το και φέρτε το μέσα. Και αν κάποιος σε ρωτήσει γιατί το λύνεις, θα του πεις: "Επειδή το χρειάζεται ο Κύριος".
Οι απεσταλμένοι πήγαν και τον βρήκαν ακριβώς όπως τους είχε πει. Όταν έλυσαν τον γάιδαρο, οι αφέντες τους τους είπαν:
-Γιατί λύνεις το γαϊδούρι;
-Γιατί το χρειάζεται ο Κύριος", απάντησαν.
Τον πήγαν στον Ιησού. Και έριξαν τους μανδύες τους πάνω στον γάιδαρο και έβαλαν τον Ιησού να καβαλήσει τον γάιδαρο. Καθώς προχωρούσε, άπλωσαν τους μανδύες τους κατά μήκος του δρόμου. Καθώς πλησίαζε, καθώς κατέβαινε το όρος των Ελαιών, όλο το πλήθος των μαθητών, γεμάτο χαρά, άρχισε να δοξάζει τον Θεό με δυνατή φωνή για όλα τα θαύματα που είχαν δει, λέγοντας: "Είδα πολλά θαύματα!
Ευλογημένος ο Βασιλιάς που έρχεται στο όνομα του Κυρίου!
Ειρήνη στον ουρανό και δόξα στα ύψη!
Κάποιοι από τους Φαρισαίους στο πλήθος του είπαν: "Δάσκαλε, επέπληξε τους μαθητές σου.
Τους είπε: "Σας λέω, αν αυτοί σιωπήσουν, οι πέτρες θα φωνάξουν.
Καθώς πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ, στη Βηθφαγή και στη Βηθανία, στο όρος των Ελαιών, έστειλε δύο από τους μαθητές του και τους είπε:
-Πηγαίνετε στο χωριό απέναντί σας, και μόλις μπείτε σε αυτό θα βρείτε ένα γαϊδουράκι δεμένο, στο οποίο κανείς δεν έχει ανέβει ακόμη- λύστε το και φέρτε το πίσω. Και αν κάποιος σας πει: "Γιατί το κάνεις αυτό;", πείτε του: "Ο Κύριος τον χρειάζεται και θα τον φέρει αμέσως εδώ.
Πήγαν και βρήκαν ένα γαϊδούρι δεμένο δίπλα σε μια πύλη έξω από ένα σταυροδρόμι και το έδεσαν. Κάποιοι από αυτούς που ήταν εκεί τους είπαν:
-Τι κάνεις λύνοντας τον γάιδαρο;
Τους απάντησαν όπως τους είχε πει ο Ιησούς και τους επέτρεψαν να το κάνουν.
Τότε έφεραν τον γάιδαρο στον Ιησού, έριξαν πάνω του τους μανδύες τους, και εκείνος ανέβηκε πάνω του. Πολλοί άπλωναν τους μανδύες τους στο δρόμο, άλλοι τα κλαδιά που έκοβαν από τα χωράφια. Εκείνοι που προηγήθηκαν και εκείνοι που ακολούθησαν πίσω φώναζαν:
-Μακάριος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, μακάριος είναι η επερχόμενη Βασιλεία του πατέρα μας Δαβίδ, μακάριος είναι η Βασιλεία του πατέρα μας Δαβίδ, μακάριος είναι το Ωσαννά στα ύψη, μακάριος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, μακάριος είναι η επερχόμενη Βασιλεία του πατέρα μας Δαβίδ, μακάριος είναι το Ωσαννά στα ύψη.
Και μπήκε στην Ιερουσαλήμ μέσα στο ναό- και αφού τα παρακολούθησε όλα προσεκτικά, βγήκε στη Βηθανία μαζί με τους δώδεκα, επειδή ήταν πια αργά το μεσημέρι.
"Υπάρχουν εκατοντάδες ζώα πιο όμορφα, πιο επιδέξια και πιο σκληρά. Αλλά ο Χριστός κοίταξε προς αυτόν, τον γάιδαρο, για να παρουσιάσει τον εαυτό του ως βασιλιά στους ανθρώπους που τον αποθέωσαν. Γιατί ο Ιησούς δεν ξέρει τι να κάνει με την υπολογιστική πονηριά, με τη σκληρότητα των ψυχρών καρδιών, με την επιδεικτική αλλά κούφια ομορφιά. Ο Κύριός μας εκτιμά τη χαρά μιας ευγενικής καρδιάς, το απλό βήμα, τη φωνή χωρίς φαλτσέτο, τα καθαρά μάτια, το αυτί που ακούει το λόγο της αγάπης του. Έτσι βασιλεύει στην ψυχή".
Άγιος Ιωσήμαριος
Η παράδοση του εορτασμού της Κυριακής των Βαΐων είναι εκατοντάδων ετών. Εδώ και αιώνες, η ευλογία των ελαιόδεντρων αποτελεί μέρος αυτής της γιορτής, όπως και οι πομπές, Η Θεία Λειτουργία και την εξιστόρηση των Παθών του Χριστού κατά τη διάρκειά της. Σήμερα γιορτάζονται σε πολλές χώρες.
Οι πιστοί που συμμετέχουν στην πομπή από την Ιερουσαλήμ, η οποία χρονολογείται από τον 4ο αιώνα, Επίσης, κρατούν στα χέρια τους κλαδιά φοίνικα, ελιάς ή άλλων δέντρων και τραγουδούν τραγούδια της Κυριακής των Βαΐων.. Οι ιερείς κρατούν ανθοδέσμες και οδηγούν τους πιστούς.
Στην Ισπανία, ένα χαρούμενο Η πομπή της Κυριακής των Βαΐων τιμά την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Μαζευμένοι μαζί τραγουδάμε hosanna και κουνάει τις παλάμες του ως χειρονομία επαίνου και καλωσορίσματος.
Las ramas de olivo son un recordatorio de que la Cuaresma es un tiempo de esperanza y renovación de la fe en Dios. Τους αποδίδεται ότι αποτελούν σύμβολο της ζωής και της ανάστασης του Ιησού Χριστού.. Υπενθυμίζουν επίσης την πίστη της Εκκλησίας στον Χριστό και την ανακήρυξή του ως Βασιλιά του Ουρανού και της Γης.
Στο τέλος του προσκυνήματος, συνηθίζεται να τοποθετούμε τους ευλογημένους φοίνικες δίπλα στους σταυρούς στα σπίτια μας ως υπενθύμιση της πασχαλινής νίκης του Ιησού.
Estos mismos olivos se prepararán para el siguiente Miércoles de Ceniza. Ya que para esta importante ceremonia se queman los restos de las palmas bendecidas el Domingo de Ramos del año anterior. Estas se rocían con agua bendita y luego son aromatizadas con incienso.
Σύντομος κατάλογος προτεινόμενων τραγουδιών για τον εορτασμό της Κυριακής των Βαΐων
Βιβλιογραφία
Πάπας Φραγκίσκος, Ομιλία, Κυριακή των Βαΐων 2017
Βενέδικτος ΙΣΤ΄, Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.
Άγιος Ιωσήμαριος, ο Χριστός περνάει
Saint Josemaría, Forza
