Ο Dimas Kusuma Wijaya είναι ένας νεαρός ιεροσπουδαστής από την Ινδονησία που βρίσκεται στην Παμπλόνα και σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Παμπλόνα. Πανεπιστήμιο της Ναβάρα και διαμένει και εκπαιδεύεται στο Διεθνές Σεμινάριο του Bidasoa. Μας καλωσορίζει με χαμόγελο καθώς μας δίνει μια συνέντευξη για τη ζωή του, την οικογένειά του και το κάλεσμά του στην κλίση.
"Η Ινδονησία είναι μία από τις χώρες στον κόσμο με τον μεγαλύτερο αριθμό μουσουλμάνων. Η μητέρα μου προέρχεται από μεγάλη μουσουλμανική οικογένεια, τους γονείς της και δεκατρία αδέλφια. Όταν γνώρισε τον πατέρα μου, ένιωσε την κλήση να ασπαστεί τον χριστιανισμό."λέει ο Δήμας.
Κατά τη διάρκεια της ερωτοτροπίας τους, ο πατέρας της της εξήγησε πώς οι Χριστιανοί ζουν την Καθολική πίστη. "Η μητέρα μου ήταν σαφώς πολύ ενθουσιασμένη. Από την άλλη πλευρά, όταν η μητέρα μου μίλησε με τον πατέρα της, τον παππού μου, της είπε κάτι πολύ ωραίο: "αν έχεις συναντήσει μια άλλη θρησκεία που είναι καλή, πρέπει να εμβαθύνεις περισσότερο σε αυτήν". Ο παππούς μου υποστήριξε και σεβάστηκε τη μητέρα μου."λέει αυτός ο Ινδονήσιος ιεροσπουδαστής.
Το 2000, οκτώ χρόνια μετά τον γάμο με τον πατέρα της, η μητέρα της ασπάστηκε τον χριστιανισμό. "Ήταν μια μεγάλη στιγμή, μια μεγάλη επίδραση στη ζωή της, γιατί από εκείνη τη στιγμή και μετά, ως Καθολική, προσπάθησε να ζήσει ως καλή Χριστιανή. Ήταν πολύ ευτυχισμένη και ικανοποιημένη. Και ένιωσα πραγματικά ότι αυτή η θρησκεία είναι η αληθινή θρησκεία. Γιατί τελικά, η συνάντηση με τον Ιησού, τον Υιό του Θεού, άλλαζε τη ζωή του και τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή και την οικογένεια."λέει ο Δήμας.
Εξηγεί επίσης ότι του πήρε οκτώ χρόνια για να μεταστραφεί, επειδή οι γονείς του δούλευαν από το ένα μέρος στο άλλο και δεν είχαν σταθερό σπίτι. Αυτό τον δυσκόλευε να εγκατασταθεί σε μια ενορία, ώστε η μητέρα του να μπορεί να λαμβάνει μαθήματα κατήχησης και δογματικής εκπαίδευσης.
Συναισθηματικά, ο Δήμας λέει ότι η πίστη της μητέρας του τον δίδαξε τα πάντα. "Ο τρόπος ζωής της σε μια χώρα όπως η Ινδονησίακαι το παράδειγμά της στον τρόπο με τον οποίο ομολογούσε την πίστη της ήταν ο σπόρος που άναψε την κλίση μου προς την ιεροσύνη. Με δίδαξε να προσεύχομαι κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Με πήγαινε στην εκκλησία και μου έδειχνε πάντα πώς πρέπει να ζει ένας χριστιανός και πώς να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις. Η πίστη της μητέρας μου ήταν τα πάντα για μένα. Μια πίστη τόσο ζωντανή και αληθινή που μου δίδαξε τα πάντα.
Τώρα, η μητέρα του είναι πολύ χαρούμενη που έχει ένα γιο στο δρόμο για την ιεροσύνη. Επιπλέον, ολόκληρη η οικογένεια της μητέρας του, που είναι μουσουλμάνοι, με μεγάλο σεβασμό μεταξύ τους, τον υποστηρίζει στην κλίση του ως καθολικού ιερέα.
Αλλά πέρασε επίσης μια κάπως επαναστατική προεφηβεία. "Ως έφηβος ήθελα να αλλάξω τη ζωή μου. Δεν ήθελα να σπουδάσω, ήθελα απλώς να διασκεδάσω. Με λίγα λόγια, έκανα ό,τι ήθελα. Και για να τα αλλάξω όλα αυτά, σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρόπος ήταν να μπω στο μικρό σεμινάριο, ένα μέρος όπου θα με βοηθούσαν να γίνω καλύτερος. Αλλά, φυσικά, στο τέλος, ο Θεός άλλαξε όχι μόνο τη ζωή μου αλλά και την κλίση μου."λέει εντυπωσιασμένος.
Θυμάται την πιο έντονη στιγμή της κλήσης του, μια μέρα που, μπροστά στα Άγια Μυστήρια, ένιωσε μια τεράστια ειρήνη, μια μεγάλη χαρά βιώνοντας ότι ο Θεός του ζητούσε να δώσει τον εαυτό του στους άλλους. Στο τέλος, άκουσε τον Θεό να τον καλεί.
"Άκουσα μια φωνή να μου λέει: "Δήμα, υπάρχουν άνθρωποι που σε χρειάζονται, και θα υπάρξουν περισσότεροι άνθρωποι που θα σε χρειάζονται. Από εκείνη τη στιγμή της προσευχής και της αίσθησης ότι μπορούσα να βοηθήσω τους άλλους, ήθελα να γίνω ιερέας. Θέλω να είμαι με τον Θεό και θέλω να βοηθάω τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη σε όλες τους τις επιθυμίες.
Έτσι, σε ηλικία 15 ετών, ο Δήμας μπήκε στο μικρό ιεροδιδασκαλείο. Στα 18 του, εισήλθε στην προπαιδευτική σχολή. Και όταν ήταν 20 ετών, ο επίσκοπός του τον έστειλε στην Ισπανία, στο Διεθνές Σεμινάριο της Μπιντασόα, για να εκπαιδευτεί για να γίνει ιερέας στις εκκλησιαστικές σχολές του Πανεπιστημίου της Ναβάρα.
"Μόλις ολοκλήρωσα το πρώτο μου εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Αυτό που θέλει ο επίσκοπός μου είναι να ενισχύσει τη θεολογική σχολή στη Σουραμπάγια, την επισκοπή μου, και γι' αυτό κάθε δύο χρόνια προσπαθεί να στέλνει ιεροσπουδαστές να σπουδάσουν στην Μπιντασόα", εξηγεί.
Ο Δήμας έχει έναν ακόμη μικρότερο αδελφό που είναι σεμιναριακός φοιτητής στο Dominican Ordo Predicatorum, σπουδάζοντας φιλοσοφία στη Μανίλα των Φιλιππίνων. Έχει επίσης δύο μεγαλύτερες αδελφές: μια παντρεμένη αδελφή που ζει στο Τόκιο και μια δεύτερη αδελφή που διδάσκει ψυχολογία σε πανεπιστήμιο της Τζακάρτα.
Πώς ζουν οι καθολικοί στην Ινδονησία, μια χώρα με μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων, και υπάρχει σεβασμός μεταξύ των ομολογιών; Ο Δήμας απαντά: "Πρέπει να πω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγαλύτερη ανεκτικότητα μεταξύ μας, αλλά εξαρτάται από το πού ζουν οι χριστιανοί. Υπάρχουν πόλεις όπου είναι πολύ δύσκολο να χτιστεί μια ενορία ή μια εκκλησία. Πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη ότι η Ινδονησία είναι πολύ πλουραλιστική. Υπάρχουν μουσουλμάνοι, καθολικοί, βουδιστές, ινδουιστές, οπαδοί του κομφουκιανισμού και προτεστάντες χριστιανοί. Έξι μεγάλες θρησκείες συνυπάρχουν στην Ινδονησία.
Γνωρίζει ότι, όταν επιστρέψει στη χώρα του, μία από τις προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσει θα είναι η ανεκτικότητα και ο σεβασμός μεταξύ των θρησκειών. Και σε αυτό το ταξίδι που μόλις ξεκίνησε προς την ιεροσύνη, θεωρεί ότι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας νέος ιερέας είναι η ταπεινότητα.
"Ένας νέος ιερέας είναι σαν ένα μωρό που μόλις γεννήθηκε.. Πρέπει να μάθει πολλά στην ιερατική του κλίση. Πρέπει να ξέρει πώς να ακούει τους άλλους και πάνω απ' όλα να ακούει τον Θεό. Με την ταπεινότητα μπορεί κανείς να έχει μια καλή ζωή, γιατί δεν θα τον κατευθύνει ο εγωισμός του και η φιλοδοξία του, αλλά ο ίδιος ο Θεός θα τον κατευθύνει και θα τον συνοδεύει στη ζωή του. Μόνο με ταπεινότητα μπορεί ένας ιερέας να ζήσει πολύ καλά την ιερατική του κλήση, γιατί τότε θα βιώσει ότι στην πραγματικότητα η δύναμη του Θεού θα τον συνοδεύει σε όλο το ποιμαντικό του έργο", καταλήγει ο νεαρός ιεροσπουδαστής από την Ινδονησία.
Marta SantínΔημοσιογράφος που ειδικεύεται στις θρησκευτικές πληροφορίες.
