Τα Ποντιφικά Πανεπιστήμια δεν εκπαιδεύουν μόνο ιερείς και μοναχές. Εκπαιδεύουν επίσης επαγγελματίες που εργάζονται στον τομέα της επικοινωνίας όχι μόνο σε εκκλησιαστικά αλλά και σε ακαδημαϊκά ιδρύματα. Αυτός είναι ένας από τους στόχους του Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρούκαι ειδικότερα της Σχολής Κοινωνικής και Θεσμικής Επικοινωνίας: να προετοιμάσει άτομα που εργάζονται στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, πολιτιστικούς φορείς ή κυβερνητικούς και επιστημονικούς οργανισμούς, όπως είναι η περίπτωση της Adrienne Alessandro O'Brien.
Αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού (μεταξύ 2007 και 2008), η Adrienne Alessandro O'Brien εργάστηκε στη NASA, τη διαστημική υπηρεσία της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, ως υπεύθυνη επικοινωνίας στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard (Goddard Space Flight Center). Πρόκειται για ένα ερευνητικό εργαστήριο της NASA, το οποίο διαθέτει τον μεγαλύτερο οργανισμό επιστημόνων και μηχανικών αφιερωμένο στη διεύρυνση των γνώσεων για τη Γη, το ηλιακό σύστημα και το σύμπαν μέσω διαστημικών παρατηρήσεων εντός των Ηνωμένων Πολιτειών και παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και λειτουργία μη επανδρωμένων επιστημονικών δορυφόρων και στην καθοδήγηση της επιστημονικής έρευνας, της διαστημικής ανάπτυξης και των επιχειρήσεων και πολλών αποστολών της NASA και διεθνών αποστολών, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (HST), το πρόγραμμα Explorers, το πρόγραμμα Discovery και πολλές άλλες.
Η Αντριέν γεννήθηκε το 1983 στο Γουίλμινγκτον του Ντελαγουέαρ, σε μια καθολική οικογένεια.
Η πίστη και η θρησκευτική πρακτική διαπερνούσαν την καθημερινή ζωή της οικογένειάς μας. Η μητέρα μου με πήγαινε καθημερινά στη λειτουργία και με ενθάρρυνε να προσεύχομαι μαζί της το κομποσχοίνι. Όταν οι γονείς μου ανακάλυψαν ότι τα τοπικά δημόσια σχολεία εισήγαγαν στοιχεία σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ήδη από την πρώτη τάξη, με πήραν για να με διδάξουν στο σπίτι, πράγμα που ήταν ένα αρκετά ριζοσπαστικό βήμα για τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η πίστη ήταν κάτι χειροπιαστό για εμάς. Ήμουν ντροπαλή και ευαίσθητη ως παιδί, πολύ πιο άνετα παρατηρούσα τους άλλους παρά έλεγα τις ιστορίες μου. Με αυτά τα προσωπικά χαρακτηριστικά, αναρωτήθηκα κάποτε αν ο Θεός μου ζητούσε να ενταχθώ σε ένα θρησκευτικό τάγμα.
Και πότε καταλάβατε πιο ξεκάθαρα ότι κληθήκατε στην αποστολή σας ως σύζυγος, μητέρα και επικοινωνιολόγος;
Μετά από πολλά χρόνια αναποφασιστικότητας σχετικά με την κλίση μου, και δυστυχώς μετά από μια περίοδο που απομακρύνθηκα από τον Θεό, βρήκα τελικά ένα μέρος όπου ένιωσα γαλήνη: τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. Βρισκόμουν στην Αιώνια Πόλη για ένα εξάμηνο σπουδών. Σε ένα από τα ξεναγήσειςΣκέφτηκα τον τόπο ανάπαυσης των οστών του Αγίου Πέτρου: ένας άνθρωπος που είχε περπατήσει με τον Χριστό και είχε αγκαλιάσει το Σώμα του. Σκέφτηκα ότι ο πρώτος Πάπας είχε κατανοήσει την αληθινή έννοια της κλήσης. Είπε "ναι" στον Θεό ξανά και ξανά, ακόμη και αφού τον είχε αρνηθεί. Έτσι, ζήτησα από τον Θεό (και πάλι) να τερματίσει τη σύγχυσή μου με την επαγγελματική μου κατάρτιση. Αμέσως μετά ένιωσα μια βαθιά, κυριολεκτικά απόκοσμη γαλήνη: είδα επιτέλους την κλίση μου στον γάμο να φωτίζεται καθαρά και δεν είχα ποτέ ξανά αμφιβολίες γι' αυτήν.
Μετά από αυτή την εμπειρία στο Σαν Πέδρο, επιστρέψατε στην Ουάσινγκτον.
Ναι. Πέρασα δύο χρόνια κάνοντας διοικητικές εργασίες για πολιτικές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις στην Ουάσιγκτον. Οι ατελείωτες ώρες που έκανα φωτοτυπίες και έκλεινα τις πτήσεις των συναδέλφων μου σιγά σιγά κατέπνιξαν τη δημιουργικότητα στην ψυχή μου. Επαγγελματικά, πάντα ήθελα να γίνω συγγραφέας και επικοινωνιολόγος και τώρα βρισκόμουν σε αδιέξοδο. Ήθελα να κάνω κάτι που θα επηρέαζε τον κόσμο. Έτσι ήρθα στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού.
Γιατί σας τράβηξε την προσοχή το Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού;
Βασικά επειδή βρισκόμουν στη Ρώμη, αλλά η ακαδημαϊκή προσφορά της Σχολής Επικοινωνίας, η ζεστασιά και η φιλικότητα των καθηγητών, ιδίως του καθηγητή Arasa και του καθηγητή La Porte, με έκαναν να αισθανθώ αμέσως σαν στο σπίτι μου. Ακαδημαϊκά, μου άρεσε που το πρόγραμμα του Τιμίου Σταυρού ήταν τόσο πρακτικό. Έμαθα πώς να χρησιμοποιώ μια βιντεοκάμερα, να γράφω διαφημιστικά σενάρια και να επεξεργάζομαι αρχεία ήχου - μου άρεσαν όλα! Τα μαθήματα κατάρτισης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν τα αγαπημένα μου, επειδή με προκάλεσαν να προβλέψω και να διερευνήσω τα επιχειρήματα κατά της πίστης και να δημιουργήσω ορθολογικές και κατάλληλες απαντήσεις. Οι φιλίες που απέκτησα ήταν αναντικατάστατες. Αυτές είναι αναμνήσεις που θα κρατήσω πάντα ως θησαυρό.
Επιπλέον, ανακαλύψατε την οικουμενικότητα της Εκκλησίας στη Ρώμη.
Ναι, αλλά και την ευθραυστότητά του. Ήταν ένα σημείο καμπής στη ζωή μου όταν αναρωτήθηκα: τι θα μπορούσα να κάνω, σε προσωπικό επίπεδο, για να γίνω ένα πιο δυνατό και ιερό μέλος του Σώματος του Χριστού και να βοηθήσω στη θεραπεία αυτής της όμορφης και σπασμένης Εκκλησίας; Σκέφτομαι ακόμη και σήμερα αυτά τα ερωτήματα, ιδίως υπό το φως των σκανδάλων σεξουαλικής κακοποίησης ανά τον κόσμο που έχουν κάνει πολλούς άλλους να αμφισβητήσουν την πίστη τους. Και πιστεύω ότι το Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού μου έδωσε τα εργαλεία που χρειάζομαι, προσωπικά και επαγγελματικά, για να βοηθήσω στην αντιμετώπισή τους.
"Πιστεύω ότι όταν κηρύσσεται με ειλικρίνεια, κατανόηση και πεποίθηση, το μήνυμα του Χριστού παραμένει φρέσκο και συναρπαστικό, ακόμη και για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι διψούν για απαντήσεις στα πιο σημαντικά ερωτήματα της ζωής".
Η Adrienne Alessandro O'Brien γεννήθηκε το 1983 στο Wilmington, Delaware (ΗΠΑ). Είναι μητέρα δύο μικρών παιδιών και ενός παιδιού στα σκαριά. Αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Κοινωνικής και Θεσμικής Επικοινωνίας του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού (2007-2008), εργάστηκε στη NASA, τη διαστημική υπηρεσία της αμερικανικής κυβέρνησης, ως υπεύθυνη επικοινωνίας στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard. Κάποια στιγμή στη ζωή του αναρωτήθηκε: Τι μπορώ να κάνω, σε προσωπικό επίπεδο, για να γίνω πιο δυνατό και ιερό μέλος του Σώματος του Χριστού και να βοηθήσω στη θεραπεία αυτής της όμορφης Εκκλησίας;
Για την ίδια, οι γυναίκες, με τη μοναδική (αν όχι αποκλειστική) ικανότητά τους να καλλιεργούν διαπροσωπικές σχέσεις, έχουν να διαδραματίσουν βασικό ρόλο. "Όμως, όλοι χρειαζόμαστε υποστήριξη. Χρειαζόμαστε στρατηγικές, ελκυστικές και εξωστρεφείς εκστρατείες βάσης, υποστηριζόμενες από τους επισκόπους και τους ηγέτες μας, για να εμπλέξουμε και να κατηχήσουμε τόσο τους πιστούς όσο και τους πιο απομακρυσμένους", λέει.
Δούλεψες για τη NASA; Ήταν δύσκολο για σένα ως γυναίκα και ως πιστή;
Ήμασταν μόνο λίγοι συνάδελφοι, αλλά πάντα ένιωθα απίστευτο σεβασμό και εκτίμηση από την ομάδα μου. Ωστόσο, στην αρχή ήμουν πολύ αμήχανη. Δούλευα με άνδρες και γυναίκες που είχαν διαχειριστεί τις αποστολές αναβάθμισης και επισκευής του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μόλις είχαν αρχίσει να αναπτύσσουν τεχνολογίες που θα επέτρεπαν τον ανεφοδιασμό και την επισκευή ρομποτικών δορυφόρων σε τροχιά. Τι στο καλό θα μπορούσα να προσφέρω σε αυτές τις ιδιοφυΐες; Αναρωτήθηκα
Εξηγήστε μας πώς αναπτύξατε το έργο σας
Με την πάροδο του χρόνου, απέκτησα εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου, τόσο ως επικοινωνήτρια όσο και ως γυναίκα. Όσο λαμπροί και αν ήταν οι συνάδελφοί μου, χρειάζονταν κάποιον που θα μπορούσε να συλλάβει την τεχνική τους ιδέα και να την επικοινωνήσει με τρόπο που να μπορούν να καταλάβουν οι "απλοί" άνθρωποι. Αυτό ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω. Μου άρεσε να συμμετέχω σε συνεδρίες στρατηγικής, όπου μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα να εντοπίσει το κοινό-στόχο της και να διαμορφώσει αποτελεσματικούς τρόπους προσέγγισής του. Διαπίστωσα ότι το ανθρωποκεντρικό και προσωποκεντρικό μου υπόβαθρο, σε συνδυασμό με τα θηλυκά μου χαρακτηριστικά, με βοηθούσε να διαισθάνομαι και να εντοπίζω ορισμένα από τα ανθρώπινα προβλήματα και τις παγίδες που θα αντιμετώπιζε η ομάδα, πολύ πριν τα αναγνωρίσει η ομάδα που ήταν προσανατολισμένη στην τεχνολογία.
Τι βρήκατε πιο χρήσιμο στην εκπαίδευσή σας στο Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού;
Δύο μαθήματα μου έμειναν πάντα: Πρώτον, κερδίστε εμπιστοσύνη και χτίστε μια ισχυρή σχέση με τα στελέχη της ομάδας σας, αν θέλετε να είστε αποτελεσματικός επικοινωνιολόγος και ακριβής. Και δεύτερον, να έχετε πάντα - πάντα! κατά νου το κοινό σας. Κατά τη διάρκεια των επτά ετών που εργάστηκα στη NASA, δημιούργησα και εκτέλεσα επικοινωνιακές εκστρατείες για ρομποτικά πειράματα που θα εκτοξεύονταν σε τροχιά και θα λειτουργούσαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σχεδίασα από το μηδέν τον ιστότοπο της ομάδας, διεξήγαγα εκπαιδευτικά σεμινάρια για τα μέσα ενημέρωσης για τηλεοπτικές και γραπτές συνεντεύξεις, σχεδίασα και διαχειρίστηκα εκπαιδευτικές παραγωγές βίντεο, ξεναγούσα πολιτικούς και επιστήμονες στις ρομποτικές εγκαταστάσεις μας και ενήργησα ως στρατηγικός σύμβουλος δημοσίων σχέσεων για τους ανώτερους ηγέτες της ομάδας μου.
...και πώς σας βοήθησε το γεγονός ότι είστε Καθολικός;
Διότι, καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, η ταυτότητά μου ως Καθολική γυναίκα ήταν θεμελιώδης, με τα χαρακτηριστικά που η πίστη μας μπορεί να προσθέσει σε κάθε επάγγελμα: ευγένεια και σεβασμός για το χρόνο και τα μοναδικά ταλέντα των άλλων, σεβασμός, να εργάζομαι πάντα για το καλό της ομάδας μου....
Αυτό που βλέπω στην ανθρώπινη και επαγγελματική σας ιστορία είναι ένα θετικό όραμα για το τι μπορεί να κάνει ένας χριστιανός όταν ζει την πίστη του καλά και αληθινά σε όλες τις πτυχές της συνηθισμένης ύπαρξης.
Δεν βλέπω τον δυτικό, εκκοσμικευμένο κόσμο ως εμπόδιο για τον ευαγγελισμό, ιδίως στους νέους. Πιστεύω ότι όταν κηρύσσεται με ειλικρίνεια, κατανόηση και πεποίθηση, το μήνυμα του Χριστού παραμένει φρέσκο και συναρπαστικό, ακόμη και για τους νέους - μια ομάδα που διψά για απαντήσεις στα πιο σημαντικά ερωτήματα της ζωής.
Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον ευαγγελισμό;
Πιστεύω ότι είναι οι κρίσεις που αναπτύσσονται μέσα στην ίδια την Εκκλησία. Δεν μπορούμε να μεταδώσουμε αυτό που δεν έχουμε, και σε πολλές ενορίες και κοινότητες έχουμε χάσει την αληθινή γνώση της καθολικής μας ταυτότητας: ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε και τι σημαίνει να είσαι καθολικός στην καθημερινή ζωή. Οι σημερινές γενιές Καθολικών δεν μπορούν πλέον να εξηγήσουν τις βασικές διδασκαλίες, συμπεριλαμβανομένης της Ευχαριστίας. Μπορούμε είτε να κατηγορήσουμε τους άλλους είτε να κοιτάξουμε μέσα μας και να αναλογιστούμε αν εγώ προσωπικά έχω υψώσει τη φωνή μου τελευταία για να μαρτυρήσω για τον Χριστό στο δημόσιο χώρο ή με τον γείτονά μου.
Σήμερα μιλάμε για το ρόλο της γυναίκας στον ευαγγελισμό...
Καθένας από εμάς, στις καθημερινές μας συναναστροφές με τους άλλους, καλείται να μοιραστεί την πίστη. Το γυναίκεςΤο Διαδίκτυο, με τη μοναδική (αν και όχι αποκλειστική) ικανότητά του να ενισχύει τις διαπροσωπικές σχέσεις και να οικοδομεί κοινότητες, διαδραματίζει ζωτικό ρόλο. Όμως όλοι χρειαζόμαστε υποστήριξη. Χρειαζόμαστε στρατηγικές, ελκυστικές και εξωστρεφείς εκστρατείες βάσης, υποστηριζόμενες από τους επισκόπους και τους ηγέτες μας, για να εμπλέξουμε και να κατηχήσουμε τόσο τους πιστούς όσο και τους πιο απομακρυσμένους. Ειδικότερα, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να μιλήσουμε με τους νέους και να γνωρίσουμε τις προκλήσεις και τις καρδιές τους. Ενώ οι νέοι μπορεί να είναι σκεπτικιστές ή να αντιστέκονται σε γενικά και απρόσωπα μηνύματα, η συνοδεία είναι χρήσιμη για να απαντηθούν οι ερωτήσεις τους και να καλλιεργηθεί η κατανόηση της αγάπης και του σκοπού του Χριστού στη ζωή τους.
"Θα πρέπει να προσπαθούμε, στο μέτρο του δυνατού, να εντοπίζουμε τις προσωπικές πληγές και να αναζητούμε τη θεραπεία του Θεού στη ζωή μας, είτε μέσω της συνοδείας είτε μέσω της θεραπείας, ιδίως στους νέους.
Για την Adrienne, η ακαδημαϊκή προσφορά της Σχολής Επικοινωνίας του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού είναι πολύ πλήρης, ειδικά "επειδή βρίσκεται στη Ρώμη", λέει. "Η ζεστασιά και η φιλικότητα των καθηγητών, ιδίως του καθηγητή Arasa και του καθηγητή La Porte, με έκαναν να αισθανθώ αμέσως σαν στο σπίτι μου. Ακαδημαϊκά, μου άρεσε που το πρόγραμμα του Τιμίου Σταυρού ήταν τόσο πρακτικό. Έμαθα πώς να χρησιμοποιώ μια βιντεοκάμερα, να γράφω εμπορικά σενάρια και να επεξεργάζομαι αρχεία ήχου - τα λάτρεψα όλα! Τα μαθήματα κατάρτισης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν τα αγαπημένα μου, επειδή με προκάλεσαν να προβλέψω και να διερευνήσω τα επιχειρήματα κατά της πίστης και να δημιουργήσω ορθολογικές και κατάλληλες απαντήσεις. Οι φιλίες που απέκτησα ήταν αναντικατάστατες. Αυτές είναι αναμνήσεις που θα αγαπώ πάντα.
Όλα όσα λέτε προϋποθέτουν μεγαλύτερη συνειδητοποίηση και ευθύνη εκ μέρους των Καθολικών....
Αναμφίβολα! Καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν θα είναι αρκετή όσο δεν αντιμετωπίζουμε, για παράδειγμα, την κρίση της σεξουαλικής κακοποίησης. Μέχρι στιγμής, πολλοί έχουν αισθανθεί ότι η αντίδραση της εκκλησίας ήταν ανεπαρκής. Στον απόηχο των νέων φρικιαστικών ιστοριών, ορισμένες επισκοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εκδώσει δηλώσεις που καλύπτονται από προστατευτική, μπαγιάτικη και υπεκφυγής νομική γλώσσα: λέξεις που αποτυγχάνουν να συλλάβουν το βάθος της μετάνοιας και της εξιλέωσης που απαιτεί η ίδια η Καθολική μας πίστη. Η φύση και το βάθος αυτών των αμαρτιών φωνάζουν και απαιτούν μια ταπεινή και άνευ όρων απάντηση. Πώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι διακηρύσσουμε τον Λόγο του Θεού όταν οι δικές μας ενέργειες και προσπάθειες δημοσίων σχέσεων υπολείπονται τόσο πολύ από το να ενσαρκώσουν αυτό που ο Θεός μας κάλεσε να κάνουμε; Η εγκατάλειψη της καθαρά νομικίστικης νοοτροπίας και η επιστροφή στην αυθεντική καθολική μας ταυτότητα κατά τον χειρισμό αυτής της κρίσης θα μας επιτρέψει να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας και να διακηρύξουμε τον Χριστό σε έναν κόσμο που χρειάζεται απεγνωσμένα το μήνυμά μας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πληγεί ιδιαίτερα από αυτή τη μάστιγα. Βλέπουμε μια ολοένα και περισσότερο εσωτερικά διαιρεμένη αμερικανική κοινωνία. Μήπως αυτό δεν είναι μια καλή πρόκληση για τους Καθολικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί, αφού ακόμη και οι Καθολικοί των ΗΠΑ είναι πολύ διχασμένοι σε πολλά θέματα, επιτίθενται ο ένας στον άλλον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλα αυτά στο όνομα του... Ιησού! Και ίσως εκεί βρίσκεται όχι μόνο η ρίζα του προβλήματος, αλλά και μια ιδέα για τη θεραπεία. Κατά τη γνώμη μου, ένα από τα πιο καταστροφικά στοιχεία της σημερινής κοινωνίας είναι ο συλλογικός μας εθισμός στις κινητές συσκευές και στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και η συνεπαγόμενη αγένεια που ενθαρρύνουν. Μπαίνουμε συνεχώς σε ένα πεδίο εικονικής κατήχησης γεμάτο με κοσμικές αντιλήψεις και απαντήσεις χωρίς αρετές, και πολλοί από εμάς (συμπεριλαμβανομένου και εμού) συχνά ξεχνάμε να φορέσουμε την πανοπλία του Χριστού πριν βγούμε στο διαδίκτυο.
Μερικές φορές πρέπει να κλείσετε μία, δύο, τρεις, χιλιάδες εικονικές πόρτες για να βρείτε λίγη γαλήνη.
Ναι, και γι' αυτό ακριβώς πιστεύω ότι η ελπίδα μας βρίσκεται στην ανάκτηση της Καθολικής μας ταυτότητας, ξεκινώντας με αυτές τις μικρές νίκες σε προσωπικό επίπεδο. Ας ζήσουμε το Ευαγγέλιο και ας θυμηθούμε τον τελικό μας στόχο. Όταν ο Χριστός περιέγραψε την τελική κρίση, δεν ανέφερε την πολιτική τοποθέτηση ή τη λεκτική "καταστροφή" κάποιου στα δίκτυα. Αντίθετα, είπε ότι θα ρωτήσει τον καθένα μας: Πότε με τάισες, μου έδωσες να πιω, με στέγασες ή με έντυσες; Οι καρδιές μας θα ήταν πολύ πιο ήρεμες αν μπορούσαμε να το θυμόμαστε αυτό πριν από κάθε συνάντηση με έναν άνθρωπο, ακόμη και με απρόσωπους αγνώστους στο διαδίκτυο. Οι αρετές της ταπεινότητας, της ευγένειας, της κατανόησης, της φιλανθρωπίας: αυτά είναι μέσα που μπορούν να μεταμορφώσουν τη συμπεριφορά μας και τελικά να αναβαθμίσουν την κοινωνία. Η προσωπική αγιότητα μπορεί να μην είναι μια άμεση λύση, αλλά η άσκηση κάποιων πρόσθετων χαρίτων είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που έχουμε εμείς οι Καθολικοί για να φέρουμε την αλλαγή.
Εκτός από τη δουλειά σας, το πιο σημαντικό πράγμα για εσάς είναι η οικογένειά σας.
Με δύο παιδιά κάτω των τριών ετών και ένα ακόμη στα σκαριά, ο σύζυγός μου και εγώ συχνά νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση επιβίωσης! Ωστόσο, προσωπικά, σε κάθε αλληλεπίδραση με τα παιδιά μου, προσπαθώ να θυμάμαι ότι είμαι κάτι περισσότερο από μια απλή μητέρα γι' αυτά, ότι μπορώ να είμαι δύο πράγματα: είτε η πρώτη και κύρια εμπειρία τους από την αγάπη, την κατανόηση και τη συγχώρεση του Θεού- ή, αντίθετα, μπορώ να καθιερωθώ ως πρότυπο για το πώς μια αγαπημένη αρχή μπορεί να τα κρίνει σκληρά, να τα τιμωρεί, να τους τσακίζει το πνεύμα και να προδίδει την εμπιστοσύνη τους. Μερικές φορές εύχομαι να είχα γίνει μητέρα σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή που οι γειτονιές ήταν πιο ασφαλείς, οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν ήταν τόσο έντονες και το γεμάτο πορνό διαδίκτυο δεν υπήρχε. Αλλά κάθε δεκαετία έχει τις δικές της προκλήσεις και τα δικά της εμπόδια. Προσπαθώ να εμπιστεύομαι ότι ο Θεός θα μου δώσει τη σοφία και τα λόγια που χρειάζομαι για να ποιμαίνω αυτά τα μικρά μέσα από τη ζωή στον ουρανό.
Σας ευχαριστούμε για τη μαρτυρία σας. Κάποιο τελικό μήνυμα για τους αναγνώστες μας;
Ήταν μια χαρά για μένα. Αν θα μπορούσα να ενθαρρύνω ένα πράγμα γενικά, αυτό θα ήταν να προσπαθήσετε, όσο το δυνατόν περισσότερο, να εντοπίσετε τις προσωπικές πληγές και να αναζητήσετε τη θεραπεία του Θεού στη ζωή σας, είτε μέσω της συνοδείας είτε μέσω της θεραπείας, ειδικά στους νέους ανθρώπους. Ο Θεός μας έχει δώσει τόσο πνευματικά όσο και "ανθρώπινα" εργαλεία για να είμαστε σε ειρήνη. Ας εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία για να γίνουμε υγιείς και ολοκληρωμένοι άνθρωποι, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε κατάλληλα στο κάλεσμά Του και να μοιραστούμε την αγάπη Του με τους άλλους.
Ευχαριστώ πολύ, Αντριέν.
Είναι πολύ ωραίο να συνεχίσουμε να γιορτάζουμε με ιστορίες όπως αυτή η 25η επέτειος της Σχολής Κοινωνικής και Θεσμικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου μας, μια Σχολή που ο Μακαριστός Alvaro del Portillo επέμενε να υπάρχει και που δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τις συνεισφορές όλων των φίλων και ευεργετών της CARF. Ο Άγιος Φίλιππος Νέρι συνήθιζε να λέει: "Όποιος κάνει καλό στη Ρώμη, κάνει καλό στον κόσμο". Και με τις ιστορίες των μαθητών και των πρώην μαθητών μας συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο αυτή την αλήθεια: η παραμικρή συνεισφορά των φίλων και των ευεργετών μας βοήθησε τους μαθητές μας να φέρουν όχι μόνο μια καλή εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο, αλλά μια αληθινή ανθρώπινη και χριστιανική σοφία, που είναι αυτό που χρειάζεται ο κόσμος.
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
