Ο Rafael Brasil είναι ιεροσπουδαστής της Αρχιεπισκοπής São Sebastião do Rio de Janeiro, Βραζιλία.
"Η οικογένειά μου ήταν πάντα καθολική, οπότε η μητέρα μου, η αδελφή μου και εγώ παρακολουθούσαμε τη Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή. Αλλά γύρω στα 18 μου χρόνια άρχισα να εργάζομαι πιο ενεργά στην ενορία, βοηθώντας στις κατασκηνώσεις και τους καταρτισμούς, στη συνέχεια ως κατηχητής, και σύντομα ο ιερέας με κάλεσε να βοηθήσω στις λειτουργικές τελετές ως ακόλουθος. Εκείνη την εποχή, ωστόσο, δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου ούτε καν να σκεφτώ να ακολουθήσω την ιερατική κλίση.
Αυτό που με αφύπνισε για το κάλεσμα του Θεού προς εμένα ήταν η είδηση της παραίτησης του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ', η οποία, συμπτωματικά, ήρθε την ημέρα των γενεθλίων μου. Ένιωσα αβεβαιότητα, όπως οι περισσότεροι Καθολικοί που συνάντησα, αλλά έπρεπε να παραμερίσω τις ανησυχίες μου για να βοηθήσω εκείνους που ένιωθαν χαμένοι με τα νέα. Και έτσι, για πρώτη φορά, σκέφτηκα την ιεροσύνη ως έναν τρόπο να βοηθήσω την Εκκλησία και τον λαό του Θεού με συνεχή τρόπο, όπως ένιωθα υποχρεωμένος να κάνω εκείνη την εποχή.
Στη συνέχεια, ξεκίνησα το επαγγελματικό μου ταξίδι και, το 2014, πήγα στο προπαιδευτικό σεμινάριο, εισερχόμενος στο Σεμινάριο του Σάο Ζοζέ, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, τον επόμενο χρόνο. Εκεί σπούδασα φιλοσοφία και, κατά το τελευταίο έτος αυτού του μορφωτικού σταδίου, προσκλήθηκα από τον καρδινάλιο, τους βοηθούς επισκόπους και τους μορφωτές της σχολής να συνεχίσω τη μόρφωσή μου στην Ισπανία, στη Μπιντασόα.
Στην αρχή ήταν μια δύσκολη απόφαση, δεν ήταν ποτέ στα σχέδια της ζωής μου να ζήσω έξω από την πόλη μου, αλλά, έχοντας εμπιστοσύνη στα πράγματα που ο Χριστός είχε ετοιμάσει για μένα, ήρθα στην Παμπλόνα. Και μόλις έφτασα, είδα ότι ήταν η σωστή απόφαση. Το πρωί της πρώτης μου ημέρας στην Μπιντασόα, ενώ ακόμα προσπαθούσα να γνωρίσω τον τόπο και τους ανθρώπους, ο διευθυντής μου συστήθηκε και με ρώτησε:
- Πώς μπορώ να σας αποκαλώ;
- Ραφαέλ Βραζιλία. - Απάντησα. Και συνέχισε:
- Όχι. Αυτό είναι το όνομά σου. Θέλω να μάθω πώς σας αποκαλούν στο σπίτι, στην οικογένειά σας...
- Α ναι, ο "Ράφα".
- Καλώς ήρθες, Ράφα. Θα σε λέω έτσι, γιατί είμαστε και εδώ μια οικογένεια. Είστε στο σπίτι σας.
Και είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι από τους ιεροσπουδαστές και τους εκπαιδευτές εδώ με αποκαλούν Ράφα.
Ναι, γύρισα σπίτι".
