Κάθε χριστιανός μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά "ό,τι έχει αποφασίσει στην καρδιά του και όχι απρόθυμα ή με το ζόρι, γιατί ο Θεός αγαπά τον χαρούμενο δωρητή".
2 Κορινθίους 9:7
Η λέξη δεκάτη προέρχεται από τη λατινική decimus και συνδέεται με ένα δέκατο, ένα δέκατο από κάτι. Η έννοια χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον καταβλητέο δασμό 10%. σε βασιλιά, ηγεμόνα ή ηγέτη. Εκείνοι που έπρεπε να πληρώσουν έδιναν το ένα δέκατο των αποδοχών ή του εισοδήματός τους στον πιστωτή. Ήταν μια κοινή αρχαία πρακτική μεταξύ των Βαβυλωνίων, των Περσών, των Ελλήνων και των Ρωμαίων, καθώς και μεταξύ των Εβραίων.
Η έννοια της δεκάτης στη Βίβλο είναι το δέκατο μέρος όλων των αποκτηθέντων καρπών, το οποίο πρέπει να δίνεται στον Θεό ως αναγνώριση της υπέρτατης κυριαρχίας Του. Πρβλ. Λευιτικό 27,30-33. Η δεκάτη προσφέρεται στον Θεό, αλλά μεταφέρεται στους λειτουργούς Του. Πρβλ. Αριθμοί 28:21.
Η δεκάτη και η προσφορά θα πρέπει να κατανοούνται σήμερα με το χριστιανικό πνεύμα μιας ειλικρινούς προσφοράς αγάπης για να βοηθηθεί η Εκκλησία και οι πιο μειονεκτούντες. στις ανάγκες τους.
"Η γενναιοδωρία των μικρών πραγμάτων μεγαλώνει την καρδιά, προσέξτε τον καταναλωτισμό".. Στο κήρυγμά του στην πρωινή λειτουργία στην Casa Santa Marta στις 26 Νοεμβρίου 2018, ο Πάπας Φραγκίσκος μας προέτρεψε να αναρωτηθούμε πώς μπορούμε να είμαστε πιο γενναιόδωροι προς τους φτωχούς, με την τρέχουσα δεκάτη να βρίσκεται στα "μικρά πράγματα". Και προειδοποίησε ότι ο εχθρός της γενναιοδωρίας είναι ο καταναλωτισμός, το να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα χρειάζεται να ξοδέψουμε.
Η Παλαιά Διαθήκη μιλάει για την προθυμία της καρδιάς να δώσει τη δεκάτησύμφωνα με τη φράση "Καθένας πρέπει να δίνει όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι δίνοντας με λύπη αλλά με χαρά".. Η έννοια της δεκάτης στη Βίβλο εμφανίζεται για πρώτη φορά όταν ο Άβραμ την δίνει στον ιερέα Μελχισεδέκ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης (Γένεση 14:18-20, Εβραίους 7:4). Με την πάροδο του χρόνου, δόθηκαν οδηγίες για όλους τους Λευίτες ιερείς και μάλιστα καθιερώθηκε ως υποχρέωση ή νόμος.
Στη συνέχεια, ο Ιακώβ δίνει τη δεκάτη από όλα τα υπάρχοντά του στον Κύριο. "Και αυτή η πέτρα, που την έστησα για σημείο, θα είναι ο οίκος του Θεού- και από όλα όσα θα μου δώσεις θα σου δώσω τη δεκάτη". (Γένεση 28:22)
Στη συνέχεια, η Αγία Γραφή εξηγεί πώς κάθε χρόνο, οι Ισραηλίτες έβαζαν στην άκρη το ένα δέκατο από ό,τι απέδιδε η γη τους. (Λευιτικό 27:30). Εάν αποφάσιζαν να πληρώσουν με χρήματα, τότε έπρεπε να προσθέσουν 20 % στην αξία του (Λευιτικό 27:31). Έπρεπε επίσης να δώσουν "τα δέκατα των βοοειδών και του κοπαδιού" (Λευιτικό 27:32).
Για να υπολογίσουν τη δεκάτη των ζώων τους, οι Ισραηλίτες επέλεγαν κάθε δέκατο ζώο που έβγαινε από το μαντρί τους. Ο νόμος έλεγε ότι δεν μπορούσαν να εξετάσουν αν το ζώο ήταν καλό ή κακό, ούτε να το ανταλλάξουν με κάποιο άλλο. Επιπλέον, δεν μπορούσαν να πληρώσουν αυτή τη δεκάτη με χρήματα (Λευιτικόν 27:32, 33).
Αλλά η δεύτερη δεκάτη, αυτή που χρησιμοποιούνταν για τις ετήσιες γιορτές, μπορούσε να πληρωθεί με χρήματα. Αυτό ήταν πολύ πρακτικό για τους Ισραηλίτες που έρχονταν από μακριά για να παρακολουθήσουν τις γιορτές (Δευτερονόμιο 14:25, 26). Οι ισραηλιτικές οικογένειες χρησιμοποιούσαν αυτές τις προσφορές στις ειδικές γιορτές τους. Και υπήρχαν συγκεκριμένα έτη κατά τα οποία οι προσφορές αυτές χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν τους πολύ φτωχούς ανθρώπους (Δευτερονόμιο 14:28, 29, 26:12.)
Πληρώνοντας τη δεκάτη ήταν μια ηθική υποχρέωση, ο Μωσαϊκός νόμος δεν προέβλεπε καμία τιμωρία για τη μη συμμόρφωση.. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να δηλώσουν ενώπιον του Θεού ότι συμμορφώθηκαν και στη συνέχεια να του ζητήσουν να τους ευλογήσει επειδή το έκαναν (Δευτερονόμιο 26:12-15).
Στην εποχή του Ιησού, η δεκάτη εξακολουθούσε να καταβάλλεται. Αλλά, όταν πέθανε στο σταυρό, αυτό δεν ήταν πλέον απαίτηση. Ο Ιησούς δεν την απορρίπτει, αλλά διδάσκει μια νέα αναφορά: να μην δίνεις 10% αλλά να δίνεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά ως αφέντη.r, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος. Έτσι, καταδίκασε τους θρησκευτικούς ηγέτες επειδή ήταν πολύ αυστηροί στη συλλογή της δεκάτης και ταυτόχρονα παραμέλησαν "τα πιο σημαντικά θέματα του Νόμου: τη δικαιοσύνη, το έλεος και την πίστη" (Ματθαίος 23:23).
Ο θάνατος του Ιησού ακύρωσε τον Μωσαϊκό Νόμο, συμπεριλαμβανομένης "της εντολής να συλλέγεται η δεκάτη από τον λαό" (Εβραίους 7:5, 18, Εφεσίους 2:13-15, Κολοσσαείς 2:13, 14.). Σε καμία από τις τέσσερις φορές που εμφανίζεται η δεκάτη στην Καινή Διαθήκη δεν διδασκόμαστε να καθοδηγούμαστε από αυτό το μέτρο. Δεν περιορίζεται πλέον στο νόμο του 10%, αλλά μας παραπέμπει στο παράδειγμα του Ιησού Χριστού που έδωσε τον εαυτό του χωρίς επιφυλάξεις.. Jesús vive una entrega radical y nos enseña que debemos hacer lo mismo. Por ello nos trasmitió el concepto y la importancia de las Obras de misericordia: espirituales y corporales.
Η Καρδιά του Ιησού είναι το πρότυπο της ολοκληρωτικής αυτοπροσφοράς. Παραδόθηκε στον θάνατο στον Γολγοθά. Ο Ιησούς μας δίνει τη χάρη Του για να ξέρουμε πώς να δίνουμε και να δίνουμε όπως Εκείνος έδωσε τον εαυτό Του.. Todo le pertenece a Dios y somos administradores de nuestros recursos según el Espíritu Santo que ilumina nuestra conciencia. San Pablo enseña y vive la misma entrega, “Pues conocéis la generosidad de nuestro Señor Jesucristo, el cual, siendo rico, por vosotros se hizo pobre a fin de que os enriquecierais con su pobreza.” (Β΄ Κορινθίους 8,9)
El Papa da una catequesis sobre el jubileo, el diezmo y la condena de la usura. En la audiencia general del Miércoles de Ceniza del año 2016.
Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αναφέρει τη δεκάτη μόνο μία φορά, και αυτή είναι σε σχέση με την ευθύνη του χριστιανού απέναντι στους φτωχούς, η οποία είναι ήδη θεμελιωμένη στην Παλαιά Διαθήκη. Η πέμπτη εντολή, "να βοηθάτε την Εκκλησία στις ανάγκες της", αναφέρει ότι οι πιστοί είναι υποχρεωμένοι να βοηθούν τις υλικές ανάγκες της Εκκλησίας, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του. (βλ. CCC can. 222).
Υπάρχει μεγάλη σύγχυση στον πληθυσμό σχετικά με τις πηγές χρηματοδότησης της Καθολικής Εκκλησίας στην Ισπανία. Η Καθολική Εκκλησία λαμβάνει από το ισπανικό κράτος 0,7% από τους φόρους όσων σημειώνουν ελεύθερα το αντίστοιχο τετραγωνίδιο στη δήλωση φορολογίας εισοδήματος. Αυτό συμβαίνει από τότε που υπογράφηκε η τροποποίηση του συστήματος κατανομής των φόρων τον Δεκέμβριο του 2006. Και μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή δεκάτης ή προσφοράς προς την Εκκλησία σήμερα.
Εκτός από τη συνεισφορά του κράτους μέσω του φόρου εισοδήματος, η Εκκλησία στηρίζεται και με άλλους τρόπους από τις εισφορές και τις προσφορές των πιστών της:
Marcar la casilla de la Iglesia en la declaración de la renta no supone coste alguno para el ciudadano. No le devolverán menos ni pagará más. Pero sí constituye una gran ayuda para miles de personas que lo necesitan. Un pequeño gesto para una gran obra. En las Jornadas de Reflexión CARF que organizamos con diferentes colaboradores vía online. Silvia Meseguer explica la financiación de la religión en España y también analizamos con expertos otros temas de interés actual que puedes volver a ver en el Archivo de Encuentros.
Με τη συνεργασία των:
Καθολικισμός της Καθολικής Εκκλησίας
infocatolica.com
Opusdei.org
