Ο Belvy Delphane Diandaga είναι ιερέας της επισκοπής Μπραζαβίλ, στη Δημοκρατία του Κονγκό. Γεννήθηκε στην ίδια πόλη της Μπραζαβίλ το 1985 και σήμερα βρίσκεται στη Ρώμη για σπουδές φιλοσοφίας στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, χάρη σε υποτροφία που του χορήγησε το CARF - Centro Academico Romano Foundation. Μας διηγείται την ιστορία του, η οποία, όπως λέει ο ίδιος, είναι μια ιστορία αγάπης.
"Η ιστορία μιας κλήσης είναι πάνω απ' όλα μια όμορφη ιστορία αγάπης, καθώς και ένα έργο του ελέους του Θεού, το οποίο, παρά τους περιορισμούς και τις αδυναμίες μας, μας καθιστά κοινωνούς της μεγάλης διακονίας του Υιού του. Και αυτό το έργο μέσα μας είναι ένα πραγματικό προνόμιο που μας παρέχει ο Θεός", λέει.
Ο Belvy Delphane Diandaga γεννήθηκε σε μια οικογένεια διαφορετικών θρησκειών: ο πατέρας του είναι καθολικός και η μητέρα του προτεστάντισσα, οπότε είχε την ευκαιρία να επιλέξει μεταξύ των δύο απόψεων της χριστιανικής πίστης.
Αλλά ακόμη και από παιδί, πήγαινε τακτικά στην κυριακάτικη λειτουργία. "Παρόλο που δεν είχα καμία πραγματική γνώση γι' αυτό, ήταν μια στιγμή ευτυχίας για μένα, γιατί ήταν μια στιγμή συνάντησης με τους άλλους πιστούς, μια στιγμή κοινότητας. Ακριβώς στην ηλικία των τεσσάρων ετών άρχισα να εκφράζω την επιθυμία να συνοδεύω τον πατέρα μου στην κυριακάτικη λειτουργία και αυτό, καθώς μεγάλωνα, με επηρέασε πολύ", λέει ο π. Belvy.
Ήδη σε αυτή την ηλικία μπορούσε να διακρίνει τα σημάδια της κλίσης του προς την καθολική πίστη. "Προερχόμενη από μια οικογένεια με μικτές θρησκευτικές παραδόσεις, με μια μητέρα ευαγγελική (προτεστάντισσα), είχα τη δυνατότητα να ασπαστώ τη μία ή την άλλη παράδοση. Αλλά προς την καθολική πίστη προσανατολίστηκα στην ηλικία των επτά ετών, όταν πήγα να εγγραφώ στα μαθήματα μύησης στη χριστιανική ζωή (κατήχηση) χωρίς να το πω στον πατέρα μου, ο οποίος όμως σύντομα θα το προσέξει και θα με ενθαρρύνει".
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μύησης, είχε πάρει την πρωτοβουλία να ενταχθεί στο προσκοπικό κίνημα με τον ξάδελφό του και στη συνέχεια στο κίνημα των παπαδοπατέρων, "ακόμη και χωρίς να αισθάνομαι τότε την επιθυμία να γίνω ιερέας, γιατί το όνειρό μου ήταν να γίνω παπαδοπαίδι". αξιωματικός του στρατού ή ακόμη και δικαστής, να υπερασπιστώ τους καταπιεσμένους και να καταπολεμήσω την αδικία στη χώρα μου".
Ο Belvy Delphane Diandaga είναι ιερέας της επισκοπής Μπραζαβίλ στη Δημοκρατία του Κονγκό.
Γεννήθηκε σε μια οικογένεια διαφορετικών θρησκειών: ο πατέρας του είναι καθολικός και η μητέρα του προτεστάντισσα, οπότε είχε την ευκαιρία να επιλέξει μεταξύ των δύο απόψεων της χριστιανικής πίστης.
Αλλά ακόμη και από παιδί, πήγαινε τακτικά στην κυριακάτικη λειτουργία. "Παρόλο που δεν είχα καμία πραγματική γνώση γι' αυτό, ήταν μια στιγμή ευτυχίας για μένα, γιατί ήταν μια στιγμή συνάντησης με τους άλλους πιστούς, μια στιγμή κοινότητας. Ακριβώς στην ηλικία των τεσσάρων ετών άρχισα να εκφράζω την επιθυμία να συνοδεύω τον πατέρα μου στην κυριακάτικη λειτουργία και αυτό, καθώς μεγάλωνα, με επηρέασε πολύ", λέει ο π. Belvy.
"Στο τέλος των σπουδών μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος με καλούσε στην υπηρεσία του. Με την ευκαιρία της ιερατικής χειροτονίας ενός ιερέα του Τάγματος της Αγίας Τριάδας, η επιθυμία αυτή έγινε σαφέστερη. Δεν θα μπορούσα να περιγράψω τι συνέβη εκείνη την ημέρα, αλλά μπορώ να πω σε γενικές γραμμές ότι αυτή η υπέροχη συνάντηση με τον Χριστό μεταμόρφωσε ολόκληρη τη ζωή μου. Όπως είπε ο Άγιος Αυγουστίνος, "κανείς δεν μπορεί να συναντήσει τον Χριστό και να παραμείνει ο ίδιος".
Ο Belvy είναι ξεκάθαρος: το σύνθημα της ζωής του είναι ένας λόγος του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους (Α΄ Κορ. 15:10): "Με τη χάρη του Θεού είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη που μου έδωσε δεν έμεινε άκαρπη" (Α΄ Κορ. 15:10).
"Αφού ένιωσα το κάλεσμα του Θεού, έσπευσα να το συζητήσω με τον πατέρα μου μια μέρα που επιστρέφαμε από τις πρόβες της χορωδίας της ενορίας μου. Συμμετείχαμε και οι δύο σε αυτά τα τραγούδια δοξολογίας προς τον Θεό μέσω της λειτουργικής εμψύχωσης, ειδικά στη Λειτουργία, η οποία ήταν για μένα μια δυνατή στιγμή συνάντησης με τον Χριστό: μια στιγμή έκστασης, κατά την οποία η καρδιά μου γέμισε χαρά.
"Αργότερα, χωρίς αμφιβολία, θα ανακάλυπτε, όπως θα ανακάλυπτε σεμιναριακός και μέσω των θεολογικών σπουδών που η Ευχαριστία είναι το μυστήριο των μυστηρίωνΕίναι το κέντρο όλης της καθολικής χριστιανικής πνευματικότητας, διότι είναι το μυστήριο όπου ο Χριστός είναι απόλυτα παρών. Και όλο και περισσότερο συνειδητοποιούσα το μεγαλείο και την ευγένεια της ιεροσύνης.. Επειδή ο Ιησούς, καλώντας με στο μυστήριό του, θέλησε να με κάνει λειτουργό της Ευχαριστίας, και αυτό είναι απλώς μια χάρη.
Γι' αυτό, άλλωστε, ο λόγος της ζωής μου, παρμένος από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους (Α΄ Κορ. 15:10), περιγράφει αυτήν ακριβώς τη διάσταση της χάρης: "Με τη χάρη του Θεού είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη που μου έδωσε δεν υπήρξε άκαρπη". Έτσι, ευχαριστώ συνεχώς τον Θεό για το δώρο της ιερατικής κλίσης. και συγχρόνως ευχαριστώ όλους εκείνους που έκαναν δυνατή αυτή τη χάρη και όλους εκείνους που με βοηθούν να ζήσω αυτή την κλίση με αξιοπρέπεια.
"Η ιστορία μιας κλήσης είναι πάνω απ' όλα μια όμορφη ιστορία αγάπης, καθώς και ένα έργο του ελέους του Θεού, το οποίο, παρά τους περιορισμούς και τις αδυναμίες μας, μας καθιστά συμμέτοχους στη μεγάλη διακονία του Υιού του. Και αυτό το έργο μέσα μας είναι ένα αληθινό προνόμιο που μας παρέχει ο Θεός".
Περισσότερο από το ενενήντα τοις εκατό του πληθυσμού του Κονγκό είναι χριστιανοί, και οι Καθολικοί αντιπροσωπεύουν λίγο πολύ 52%. Ωστόσο, Belvy Η ευαγγελική (προτεσταντική) ομολογία στη χώρα μας γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη. Αυτός είναι ο λόγος, είναι ολοένα και πιο αναγκαίο να υπάρχουν καλά εκπαιδευμένοι ιερείς, και σε καλό πολιτιστικό περιβάλλον, για να εργαστούν στην Καθολική Εκκλησία. όχι μόνο στην ίδια τη διαμόρφωση του κλήρου και του λαού του Θεού, αλλά και στον ευαγγελισμό και στην αποστολική δράση προς τους φτωχούς και τους πνευματικά και υλικά αναξιοπαθούντες".
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, αφού ολοκλήρωσε την κανονική του εκπαίδευση στη φιλοσοφία και στη συνέχεια στη θεολογία, αφού χειροτονήθηκε ιερέας, είχε αποφασίσει να επιστρέψει στην École Normale Supérieure να συνεχίσει τις φιλοσοφικές του σπουδές εκεί....
"Αλλά ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι, στο η επισκοπή μας, τόσο φτωχή σε πόρους, θα μπορούσε να έχει την ευκαιρία να εκπαιδεύσει έναν ιερέα στο εξωτερικό.Δύο χρόνια αργότερα, όμως, ο επίσκοπός μου θεώρησε σκόπιμο να πάω στη Ρώμη, στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Santa Croce, επειδή θεωρήθηκε απαραίτητο για έναν ιερέα να διαμορφώνεται σε ένα ακαδημαϊκό και πολυπολιτισμικό περιβάλλον κατάλληλο για ολοκληρωμένη εκπαίδευση και ανάπτυξη και στη συνέχεια να επιστρέφει να εργαστεί στην επισκοπή", λέει με ενθουσιασμό.
"Έτσι, χάρη σε μια υποτροφία από το CARF - Centro Academico Romano Foundation, το όνειρο έγινε πραγματικότητα και σήμερα ετοιμάζομαι να τελειώσω το πτυχίο μου στη φιλοσοφία. Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την ευγνωμοσύνη μου προς τους ευεργέτες μου στο CARF για όλα όσα έχουν κάνει για μένα: μπορώ μόνο να τους συστήσω κάθε μέρα, ώστε ο Θεός να τους γεμίσει με χάρη και ευλογίες".
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνη για το φοιτητικό σώμα του Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη.
