Το persecución religiosa que han sufrido numerosos cristianos ha sido provocada por parte de autoridades públicas, por parte de grupos no cristianos o de otros cristianos de creencias diversas durante la historia del Χριστιανισμός.
Las persecuciones de cualquier tipo son actos deplorables, especialmente aquellas que son de tipo religioso, porque limitan la libertad del ser humano en su relación con Dios. Lamentablemente la historia universal nos ha mostrado que las persecuciones religiosas tienen su origen desde la edad antigua.
En el caso de la historia reciente de España, citado como referencia en numerosas obras, un detallado estudio publicado en 1961 por Antonio Montero Moreno, identificó a un total de 6.832 víctimas religiosas asesinadas en el territorio republicano, de las cuales 13 eran obispos; 4.184, sacerdotes diocesanos; 2.365, religiosos; y 283, religiosas. En un estudio publicado en 2001, el investigador y sacerdote don Ángel David Martín Rubio rebajó la cifra total de miembros del clero asesinados durante este periodo en la zona republicana a 6733.
Γνωρίζουμε ότι η μισαλλοδοξία είναι η αδυναμία αποδοχής των ιδεών, των πεποιθήσεων ή των πρακτικών των άλλων ανθρώπων, όταν αυτές είναι διαφορετικές από τις δικές μας, και ότι ο μισαλλόδοξος άνθρωπος χαρακτηρίζεται από την εμμονή στη δική του γνώμη, χωρίς να ακούει τους άλλους.
Γνωρίζουμε επίσης ότι, όταν προστίθεται η συναισθηματική ή παθιασμένη συνιστώσα, η μισαλλοδοξία μετατρέπεται σε φανατισμό ή ότι, όταν υπάρχει υπερβολική προσκόλληση στην κατά γράμμα τήρηση θεμελιωδών κειμένων εκτός πλαισίου, πέφτουμε στον φονταμενταλισμό.
Ως ανθρώπινες συμπεριφορές, όλες τους παραβιάζουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, με τους πιο συνηθισμένους λόγους να είναι η φυλή, το φύλο ή η θρησκεία.
Τέλος, γνωρίζουμε ότι η ανοχή είναι μια επίκτητη συνήθεια και επομένως μια ικανότητα που οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν εκούσια, καθώς το φυσικό μας ένστικτο θα μας οδηγούσε στο δρόμο της μισαλλοδοξίας και της επιθετικότητας.
Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε μέχρι αυτό το σημείο ότι η προέλευση του προβλήματος είναι προσωπικήΤο πιο σημαντικό ζήτημα του κόσμου είναι το δικό μας, και η οποία εξαρτάται από την εκπαίδευση που λαμβάνουμε στο οικογενειακό, κοινωνικό και πολιτισμικό μας περιβάλλον.
Ο Φραγκίσκος ζήτησε επίσης "να μη θεωρείται κανείς πολίτης δεύτερης κατηγορίας", ιδίως οι χριστιανοί, οι οποίοι αποτελούν το 1% του πληθυσμού της μουσουλμανικής χώρας, και οι Γιαζίντι, μια μειονότητα που διώκεται από το Ισλαμικό Κράτος.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της "Βοήθειας προς την Εκκλησία σε Ανάγκη", που παρουσιάστηκε στα τέλη του 2014, συνολικά 55 χώρες στον κόσμο (28%), έχουν υποστεί σημαντική επιδείνωση τα τελευταία δύο χρόνια ή υποβάθμιση της θρησκευτικής ελευθερίας.
Σε 14 από τις 20 χώρες που υφίστανται διώξεις για το θρήσκευμα της Καθολικής θρησκείας, αυτές σχετίζονται με την Ισλαμισμός Στις άλλες 6, οι διώξεις συνδέονται με αυταρχικά καθεστώτα, τα περισσότερα από αυτά κομμουνιστικά.
Σύμφωνα με την έκθεση της ΜΚΟ Open Door (World Watch List WWL Report) περισσότερα από 100 εκατομμύρια Οι χριστιανοί διώκονται στον κόσμο σήμερα.
Η Ισπανία είχε τη δική της εμπειρία αυτού του φαινομένου: 1.523 μάρτυρες μακαρίστηκαν ως αποτέλεσμα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας της δεκαετίας του 1930, από τους οποίους 11 έχουν ήδη αγιοποιηθεί.
Δύο παρατηρήσεις είναι απαραίτητες:
α) Ο Πάπας Φραγκίσκος το κάνει αυτό για την "ψεύτικη ανοχή εκείνων που θέλουν να αναγκάσουν τους άλλους να ζουν ιδιωτικά και όχι δημόσια τις ηθικές αρχές που συνάδουν με την αλήθεια που βρέθηκε". (20 Ιουνίου 14).
Με λίγα λόγια, προειδοποιεί για τους λύκους με προβιά προβάτου, οι οποίοι προτείνουν να αφαιρεθούν οι σταυροί ή τα θρησκευτικά σύμβολα από τη δημόσια ζωή ή οι οποίοι, στο όνομα μιας ψεύτικης ανοχής προς τις άλλες θρησκείες, πιέζουν για την απαλλοτρίωση του καθεδρικού ναού της Κόρδοβα, για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα της σημερινής κατάστασης.
β) Καλό είναι επίσης να προειδοποιήσουμε για τις ψευδείς κατηγορίες περί διακρίσεων που προωθούν οι αρχιτέκτονες της πλάνης όταν θέτουν την αξιοπρέπεια του προσώπου και τη συμπεριφορά του στο ίδιο επίπεδο ισότητας, κατηγορώντας ως διάκριση τη μομφή που μπορεί να ασκηθεί σε ορισμένες συμπεριφορές.
Για να παραδειγματίσουμε αυτό το φαινόμενο, μπορούμε να πούμε ότι όταν ένα παιδί δέχεται μομφή επειδή βγαίνει έξω πίνοντας και επιστρέφει τις πρώτες πρωινές ώρες, δεν πρόκειται ούτε για επίθεση στην προσωπική του αξιοπρέπεια ούτε για διάκριση, αλλά μόνο για τη συμπεριφορά του, η οποία είναι εκπαιδεύσιμη και τροποποιήσιμη.
Αν η ασύδοτη συμπεριφορά αποδοκιμάζεται, δεν αποτελεί επίσης διάκριση, διότι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να τροποποιηθεί από το παιδί, διατηρώντας παράλληλα ανέπαφη την προσωπική του αξιοπρέπεια, η οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη μέγιστη δυνατή φιλανθρωπία και κατανόηση.
Ο Πάπας Φραγκίσκος τονίζει ότι "το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά". "Διακυβεύεται το καλό της κοινωνίας στο σύνολό της και πρέπει όλοι να αισθανθούμε ότι εμπλέκονται". (Οκτώβριος 2013).
Με λίγα λόγια, δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι, πρέπει να δράσουμε, πρέπει να αγωνιστούμε, με τα μέσα που διαθέτουμε, τα οποία για έναν χριστιανό είναι, μεταξύ άλλων, η προσευχή, η προσήλωση σε δίκαιους σκοπούς και η ενεργός συμμετοχή, αλλιώς τη θέση, τη δική μας θέση, θα την πάρουν άλλοι.
