D. Ο Ροβινσώνας Alejandro Jiménez είναι ιερέας της επισκοπής Punto Fijo στη Βενεζουέλα. Γεννήθηκε σε μια πολύ καθολική και πολυμελή οικογένεια.
"Η κλίση μου ξεκίνησε όταν ήμουν 13 ετών, όταν ένιωσα την κλήση του Κυρίου να υπηρετήσω στην Αγία Τράπεζα, ως λειτουργός της Αγίας Τράπεζας.
Μία από τις κλήσεις όπου ένιωσα τον Κύριο να με καλεί πιο έντονα ήταν κατά την τέλεση του ιερού Τριωδίου του Πάσχα, όπου ο Κύριος με κάλεσε να ανταποκριθώ σε αυτή τη μεγάλη κλήση να γίνω ιερέας Του για την υπηρεσία του λαού Του.
Σε ηλικία 19 ετών, ξεκίνησα στο μεγάλο σεμινάριο του San Juan Pablo II, όπου σπούδασα φιλοσοφία- στη συνέχεια, ο επίσκοπός μου με έστειλε στο μεγάλο σεμινάριο Nuestra Señora del Socorro στη Βαλένθια, στην πολιτεία Carabobo της Βενεζουέλας, για να σπουδάσω θεολογία.
Μετά από δύο χρόνια θεολογίας, ο επίσκοπός μου αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα ενός έτους στην εκπαίδευσή μου για την ιεροσύνη- η απόφαση αυτή δεν ήταν εύκολη για μένα και αποφάσισε να με στείλει για ένα χρόνο σε μια ενορία με κάποιους θρησκευόμενους ιερείς που ονομάζονται ιεραπόστολοι υπηρέτες του Λόγου. Ήταν ένα ποιμαντικό έργο, το οποίο διεκπεραίωσα με υπακοή. Ήταν μια μαθησιακή εμπειρία που με προετοίμασε να υπηρετήσω τον λαό του Θεού, μια ταπεινή ενορία στην περιφέρεια της επισκοπής.
Μετά την ολοκλήρωση της ποιμαντικής μου αποστολής, ολοκλήρωσα τις θεολογικές μου σπουδές στο μεγάλο σεμινάριο Jesús Buen Pastor στην πολιτεία Bolívar της Βενεζουέλας.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2015 χειροτονήθηκα διάκονος από τον Σεβασμιότατο Ρομπέρτο, Αρχιεπίσκοπο του Κόρο και Αποστολικό Διοικητή της Επισκοπής του Πούντο Φίτζο. Αφού πέρασαν οι έξι μήνες, χειροτονήθηκα ιερέας στη μικρή βασιλική του καθεδρικού ναού της Santa Ana de Coro, στις 15 Αυγούστου 2015, στην εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, από τον Σεβασμιότατο Roberto, παρέα με όλους τους κληρικούς της πολιτείας Falcón. Ήταν μια στιγμή γεμάτη με τη χάρη του Κυρίου, όπου με έκανε ιερέα Του, ιερέα της Καινής Διαθήκης- μια από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής για την υπηρεσία της παγκόσμιας Εκκλησίας.
Το ποιμαντικό μου έργο ως ιερέας ξεκίνησε ως εφημέριος της ενορίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν μια περιοχή χωριών μαζί με τον ιερέα της ενορίας όπου εξυπηρετούσαμε περισσότερες από 40 κοινότητες. Ήταν μια πολύ μεγάλη ενορία- η εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη και επικερδής, όπου άντεξα 4 μήνες και μεταφέρθηκα λόγω ποιμαντικών αναγκών σε μια ενορία που ονομαζόταν Santo Cristo de las Piedras, διορισμένος εφημέριος σε μια από τις περιφερειακές περιοχές της επισκοπής, όπου έπρεπε να υπηρετήσω τους πάσχοντες αδελφούς και αδελφές των φτωχότερων.
Μια από τις εμπειρίες που με σημάδεψαν περισσότερο σε αυτή την ενορία ήταν το θέαμα των παιδιών που περίμεναν τα σκουπίδια φαγητού για να μπορέσουν να φάνε. Αυτή η εντύπωση με ώθησε να ξεκινήσω το έργο της ενοριακής caritas. Αυτή είναι η πραγματικότητα από την οποία δυστυχώς υποφέρει ο λαός μου στη Βενεζουέλα, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά να φάνε κάθε μέρα. Πραγματοποίησα αυτό το έργο στο οποίο ενίσχυσα τη διακονία μου ως ιερέας του Χριστού στην αγάπη για τους φτωχότερους, όπως έκανε και μας δίδαξε ο Διδάσκαλός μας στη δημόσια διακονία του. Στην υπηρεσία και την ελεήμονα αγάπη για τον πλησίον μου.
Από την άλλη πλευρά, μετά από τεσσεράμισι χρόνια εργασίας στην ενορία, ο επίσκοπός μου αποφάσισε να με μεταθέσει στην πόλη της επισκοπής μου στην ενορία της Παναγίας της Βηθλεέμ ως ενοριακό διαχειριστή, όπου έμεινα για τρεις μήνες.
Ο επίσκοπος μου ζήτησε να συνεχίσω την ιερατική μου κατάρτιση για να διαμορφώσω τους λαϊκούς της επισκοπής μας, στέλνοντάς με στη Ρώμη, όπου σπουδάζω σήμερα στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, στη σχολή της δογματικής θεολογίας για να μαθαίνω καθημερινά για την πίστη μας και να την υπερασπίζομαι, και κυρίως για να μαθαίνω περισσότερα από τον δάσκαλο, ώστε να γίνομαι όλο και περισσότερο μαθητής του και να φέρνω πολλές ψυχές πιο κοντά στον Κύριο".
