Ο Ramón Antonio Santana Castillo είναι καθολικός ιερέας της επισκοπής San Pedro de Macorís στη Δομινικανή Δημοκρατία.
"Γεννήθηκε στην κοινότητα San Rafael στα ανατολικά της Δομινικανής Δημοκρατίας. Βαπτίστηκε σε ηλικία 4 ετών στην κοινότητα όπου γεννήθηκε, αλλά αργότερα η οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει για να μετακομίσει στην επαρχία San Pedro de Macorís, όπου αναζητούσαν ποιότητα ζωής και εγγυημένη εκπαίδευση για τα παιδιά τους.
Ξεκίνησα το δημοτικό σχολείο με περισσότερες αταξίες παρά με καλούς βαθμούς. Ως έφηβος, έγινα πιο αφοσιωμένος και αφοσιωμένος στις σπουδές μου- ταυτόχρονα, έδειξα ιδιαίτερη αγάπη για το μπέιζμπολ, ενώ διέπρεψα στο μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, τις πολεμικές τέχνες και άλλα αθλήματα.
Ο αθλητισμός και το πάθος μου για τη ζωγραφική με έφεραν πίσω στην Εκκλησία, την ίδια Εκκλησία που μου έδωσε τη χάρη του βαπτίσματος.
Το 1995 συμμετείχε στο Κίνημα Anti-Osio (MAO), μια πρωτοβουλία του Ισπανού ιερέα Julio Silla Navarro, στο πλαίσιο της οποίας προσέφερε ένα χώρο για εκπαίδευση, αναψυχή και πνευματική ζωή για όλους τους νέους και τους εφήβους της ενορίας και των περιχώρων της. Ελκυόμενος από το καλλιτεχνικό σχέδιο, εντάχθηκε στο ΜΑΟ και γοητεύτηκε από τη χαρά του ηλικιωμένου ιερέα Julio Silla. Αμέσως η ενοριακή ζωή άρχισε να αποτελεί μέρος των προτεραιοτήτων του, υπηρέτησε ως παπαδάκι, ήταν μέλος της κοινότητας των εφήβων του Αγίου Δομίνικου Σάβιο και στη συνέχεια της ομάδας νέων Don Bosco.
Πήρα τον π. Σίλα ως δάσκαλό μου- από αυτόν έλαβα διδασκαλίες, κίνητρα και διορθώσεις που ήξερα ότι έπρεπε να βασιστώ για να γίνω καλός άνθρωπος: "Ραμόν Αντόνιο, αν πέσεις χίλιες φορές, σήκω χίλιες και μία φορές, αλλά σήκω".
Η εγγύτητα με τον π. Σίλα, βλέποντας το πάθος του για τους νέους, την αιώνια χαρά του και την ιδιαίτερη αγάπη του για τον Ιησού στη Θεία Ευχαριστία, ξύπνησε μέσα μου τα ερωτήματα: γιατί όχι και εγώ, μπορώ να γίνω κι εγώ ιερέας; Από τότε, αναζητώ απαντήσεις στα ερωτήματά μου.
Γνώρισα έναν ιεροσπουδαστή, άρχισα τις επαγγελματικές συναντήσεις και το 1998 μπήκα στη μικρή ιερατική σχολή του Αποστόλου Πέτρου. Τελείωσα τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στάλθηκα στο προπαιδευτήριο. Στο τέλος του ίδιου έτους, εισήλθα στο Ποντιφικό Μεγάλο Σεμινάριο του Αγίου Θωμά του Ακινάτη. Μεταξύ 2003 και 2012, απέκτησα πτυχία στη φιλοσοφία και τη θεολογία.
Στις 29 Ιουνίου 2012, την εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, έφτασε η πολυαναμενόμενη ημέρα: η χειροτονία μου σε ιερέα. Ήταν η ημέρα κατά την οποία όλοι οι πόθοι μου για υπηρεσία, δωρεά και αφοσίωση στην Εκκλησία επικεντρώθηκαν στην πρώτη μου αποστολή.
Κατά τον πρώτο μου χρόνο, ο επίσκοπος μου ανέθεσε την ποιμαντική καθοδήγηση δύο ενοριών, η πρώτη από αυτές, η San José de El Valle, η ίδια ενορία όπου κάποτε έλαβα τη χάρη του βαπτίσματος.
Την ίδια χρονιά διορίστηκε επισκοπικός διευθυντής της διακονίας νεολαίας και αντιπρόσωπος της εθνικής επιτροπής.
Η καρδιά μου καίγεται για τη δουλειά με τη νεολαία! Οι νέοι ήταν το πάθος μου, το μέρος όπου μπορούσα να φωνάξω ότι αγαπούσα τον Χριστό και τη νύφη του, την Εκκλησία.
Τρία χρόνια αργότερα έλαβε μια νέα αποστολή, πρύτανης του μικρού ιεροδιδασκαλείου του Αγίου Πέτρου του Αποστόλου, και ταυτόχρονα εθνικός διευθυντής της διακονίας των νέων, μια υπηρεσία που εκτέλεσε με αφοσίωση και ενθουσιασμό για περισσότερα από τρία χρόνια.
Το 2018 ήταν πραγματικά ξεχωριστό: διορίστηκα εφημέριος της ενορίας του San José Obrero, ναι, της ίδιας ενορίας στην οποία ξαναβρήκα την πίστη μου στο βάπτισμα, όπου γνώρισα τον π. Silla, όπου ένιωσα την κλήση του Ιησού να τον υπηρετήσω με πλήρη χαρά στην ιερατική κλήση.
Αφήνω τη ζωή μου στα χέρια του Θεού. Ο Θεός και τα σχέδιά του με έφεραν στη Ρώμη για να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου.
"Σήμερα βρίσκομαι στη Ρώμη, στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Santa Croce, πολύ κοντά στον τάφο του Πέτρου και αναλαμβάνω μια νέα αποστολή ως φοιτήτρια της θεσμικής επικοινωνίας.
Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό και σε εσάς για την ευκαιρία που μου δίνετε και πάνω απ' όλα για όλες τις προσευχές σας. Είστε πολύ παρόντες στις προσευχές μου".".
