"Και ανέβηκε στο βουνό και κάλεσε κοντά του αυτούς που ήθελε, και ήρθαν σ' αυτόν. Και όρισε δώδεκα, για να είναι μαζί του και να τους στείλει να κηρύξουν" (Μάρκος 3,13-14).
Με αυτά τα λόγια από το Ευαγγέλιο μπορώ να συνοψίσω αυτό που είναι η εμπειρία μου εδώ και πολλά χρόνια. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με χριστιανικές αξίες και, ως εκ τούτου, σε ένα περιβάλλον που ευνοούσε την καλλιέργεια ενός επαγγέλματος όπως αυτό που μου έδωσε ο Κύριος.
Το 2007, όταν σκεφτόμουν το μέλλον μου, ποια καριέρα θα επιλέξω στο πανεπιστήμιο, μου ήρθε ένας προβληματισμός που ήταν αδύνατο να αποφύγω. Το παράδειγμα κάποιων ιερέων που γνώριζα και το γεγονός ότι συμμετείχα ενεργά στην ενοριακή ζωή ήταν το μέσο που χρησιμοποίησε ο Θεός για να με καλέσει.
Έτσι, το 2008, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, μπήκα στο ιεροδιδασκαλείο της επισκοπής μου.
Από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια της εκπαίδευσης, ερωτευόμουν όλο και περισσότερο την κλίση μου.
Όταν, τον Ιανουάριο του 2010, ο πρύτανης μου πρότεινε να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου στο Διεθνές Σεμινάριο της Bidasoa, ήταν για μένα ένα σαφές σημάδι από τον Θεό ότι με καλούσε. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2015 ήταν πραγματικά υπέροχα χρόνια. Η εμπειρία στο Bidasoa και η ακαδημαϊκή εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα είχαν βαθύ αντίκτυπο στη ζωή μου.
Στις 18 Απριλίου 2015 χειροτονήθηκα διάκονος στην Παμπλόνα.
Στο τέλος των μαθημάτων, επέστρεψα ευτυχής στην Επισκοπή μου.
Στις 19 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους χειροτονήθηκα ιερέας. Αυτό ήταν πριν από σχεδόν πέντε χρόνια".
"Η μόνη λέξη που βγαίνει από την καρδιά μου είναι ευχαριστώ!
Σ' ευχαριστώ, Κύριε, που με κάλεσες. Και σας ευχαριστώ! σε όσους, με τις προσπάθειες και τις απαρνήσεις τους, καθιστούν δυνατή τη μόρφωση πολλών ιερέων".
