Ο Emmanuel Enwenwen γεννήθηκε σε καθολική οικογένεια στη Νιγηρία. Σε ηλικία 12 ετών εισήλθε στο μικρό ιεροδιδασκαλείο και, χρόνια αργότερα, "καθοδηγούμενος από έναν φλογερό ζήλο να υπηρετήσει τον Θεό και την ανθρωπότητα", εισήλθε στο Μεγάλο Σεμινάριο. Μετά από μια δεκαετία εκπαίδευσης, χειροτονήθηκε ιερέας στις 7 Ιουλίου 2018.
-Το γεγονός ότι μεγάλωσα σε μια καθολική οικογένεια και σε μια καθολική κοινότητα είχε μεγάλη θετική επίδραση στην πίστη μου. Μεγάλωσα βλέποντας τους καθολικούς ιερείς ως φορείς ελπίδας λόγω του ρόλου που έπαιζαν στην κοινότητά μας.
Η ανιδιοτέλεια αυτών των ιερέων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία των αναξιοπαθούντων και των ασθενών ήταν μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα. Η επιθυμία να μεταφέρω το μήνυμα της ελπίδας στους ανθρώπους στις δύσκολες στιγμές τους έγινε ένας φλογερός ζήλος που με οδήγησε στα θυσιαστήρια.
-Η αντίδρασή τους ήταν θετική. Με διαβεβαίωσαν για την υποστήριξή τους και υποσχέθηκαν να μην αποτελέσουν ποτέ εμπόδιο στην πρόοδο και την αποστολή μου. Απολαμβάνω αυτή την υποστήριξη μέχρι σήμερα. Τους οφείλω αιώνια ευγνωμοσύνη και προσεύχομαι γι' αυτούς κάθε μέρα.
-Η Καθολική Εκκλησία στη Νιγηρία παρέμεινε μια μητέρα επικεντρωμένη στη σωτηρία όλων των παιδιών της. Αυτό έχει αποφέρει πολλά θετικά αποτελέσματα, όπως φαίνεται από τη βοήθεια προς την Μάζα.
Αυτή η δέσμευση στην πίστη φαίνεται επίσης στον αριθμό των κλήσεων τόσο για την ιεροσύνη όσο και για τη θρησκευτική ζωή. Πριν από μερικά χρόνια, ήμασταν αποδέκτες ιεραποστόλων που ήρθαν να μας ευαγγελίσουν. Σήμερα πολλοί Νιγηριανοί έχουν γίνει ιεραπόστολοι σε διάφορα μέρη του κόσμου.
-Η Καθολική Εκκλησία στη Νιγηρία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις καθώς προσπαθεί να εκπληρώσει την πνευματική και κοινωνική της αποστολή. Ένα από τα κύρια προβλήματα είναι η ανασφάλεια. Υπάρχει βία από ομάδες ανταρτών, ληστές και απαγωγείς που επιτίθενται σε κληρικούς, λαϊκούς, ακόμη και σε χώρους λατρείας, διακόπτοντας τις ποιμαντικές δραστηριότητες και σπέρνοντας το φόβο. Πράγματι, σε ορισμένα μέρη της χώρας, η Εκκλησία έχει γίνει μια εύκολη οδός προς το μαρτύριο.
-Το μέλλον της Καθολικής Εκκλησίας στη Νιγηρία έχει βαθιά σημασία, όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά και για την ψυχή του ίδιου του έθνους. Με ένα νέο και ζωντανό πληθυσμό, η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσει το ηθικό τοπίο του έθνους. Επιπλέον, με τους πολλούς νέους στα σεμινάρια και τις μονές, υπάρχει μεγάλη ελπίδα για συνέχεια στο μέλλον.
-Οι σπουδές στη Ρώμη είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε κάθε καθολικό ιερέα. Εκτός από τις πλούσιες ακαδημαϊκές δυνατότητες, εδώ στη Roma η ιστορία και η πίστη συγκλίνουν. Εκτιμώ ιδιαίτερα τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού, το οποίο με εξέθεσε στους διαφορετικούς πολιτισμούς του κόσμου. Για μένα είναι μια μακρά περίοδος μάθησης, απομάθησης και εκ νέου μάθησης.
-Το δώρο της ιεροσύνης είναι για μένα μια από τις μεγαλύτερες ευλογίες που έχω λάβει από τον Θεό. Θεωρώ τον εαυτό μου ανάξιο υπηρέτη που μου έχει ανατεθεί το μεγαλύτερο προνόμιο να υπηρετώ τον λαό του Θεού.
Αισθάνομαι προνομιούχος που γιορτάζω την Θεία Ευχαριστία κάθε μέρα και που είμαι φορέας των καλών ειδήσεων του Χριστού, που είναι ένα μήνυμα ελπίδας. Δεν είμαι μόνο ευτυχής που είμαι ιερέας, αλλά είμαι γεμάτος και ευγνώμων για το προνόμιο να είμαι ιερέας.
-Είμαι φοιτητής της θεσμικής κοινωνικής επικοινωνίας. Το να είμαι επαγγελματίας στον τομέα της επικοινωνίας με εφοδιάζει με πολλά εργαλεία για το ποιμαντικό μου έργο στον σημερινό μεταβαλλόμενο κόσμο. Η καλή επικοινωνία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία του ιεραποστολικού έργου.
Η εκπαίδευσή μου μου δίνει μια κριτική ματιά για να διαβάζω την πραγματικότητα γύρω μου και να μεταδίδω ένα μήνυμα που φέρνει ελπίδα στους ανθρώπους που μου εμπιστεύονται. Οι γνώσεις που αποκτήθηκαν εδώ θα μεταδοθούν σε άλλους νέους που προετοιμάζονται για την ιεροσύνη στη Νιγηρία.
Η αρχική συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο Omnes
