Ο Jeus Jardin έχει βρει την κλίση του στο ΕυχαριστίαΆφησε την καριέρα του ως νοσοκόμος για να ακολουθήσει την πρόσκληση του Θεού να γίνει ιερέας.
Από μια οικογένεια που δεν ασπάζεται την εκκλησία, αυτός ο Φιλιππινέζος ιερέας, ο οποίος, αφού αντιστάθηκε στο κάλεσμα του Θεού για ένα διάστημα, δίνει τη μαρτυρία του για το πώς τελικά παραδόθηκε στη φωνή που του ζητούσε να αφιερωθεί μόνο σ' Αυτόν.
Ο Θεός γράφει ίσια σε στραβές γραμμές και δημιουργεί αληθινά έργα τέχνης. Αυτή είναι η περίπτωση του πατέρα Jeus Jardin, ενός Φιλιππινέζου ιερέα της Αρχιεπισκοπής του Davao, ο οποίος γνώρισε την αγάπη του Θεού στην παιδική και εφηβική του ηλικία, παρά το γεγονός ότι προερχόταν από οικογένεια που δεν ασκούσε την πίστη, χάρη στον σημαντικό ρόλο της γιαγιάς του.
Όταν είχε ήδη κάνει το μεγάλο βήμα για να γίνει ιερέας, και παρά την αντίθεση των γονέων του, σύντομα θα εγκατέλειπε το ιεροδιδασκαλείο. Σπούδασε νοσηλευτική και συνέχισε να εργάζεται ως καθηγητής πανεπιστημίου. Αλλά εκείνα τα γράμματα που ο Θεός είχε ενσταλάξει στην καρδιά του δεν θα σβήνονταν, μέχρι που τελικά αναγκάστηκε να παραδοθεί στις αποδείξεις του δρόμου που έπρεπε να ακολουθήσει.
Είχε μια καλή ζωή και μάλιστα είχε πάρει άδεια νοσηλευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ήξερε ότι είχε κληθεί σε μια πολύ υψηλότερη αποστολή. Έτσι, με ταπεινότητα ζήτησε οκτώ χρόνια αργότερα να ξαναμπεί στο ιεροδιδασκαλείο για να χειροτονηθεί τελικά. ιερέας το 2017. Και είδε ότι όλα είχαν γίνει καλά.
"Ο Θεός έχει πάντα τον τρόπο του να κάνει γνωστό το θέλημά του μέσα από τις επιθυμίες κάθε καρδιάς, και το ίδιο συνέβη και σε μένα, γιατί ένιωθα ότι ο Κύριος με καλούσε συνεχώς στην ιεροσύνη", εξηγεί στη συνέντευξη.
Ο Jeus εξομολογείται ότι η καρδιά του του έλεγε ότι, αν ήθελε να είναι ευτυχισμένος, έπρεπε να επιστρέψει εκεί από όπου προερχόταν, στην προκειμένη περίπτωση, στο ιεροδιδασκαλείο. Στην πραγματικότητα, η ζωή του πήγαινε καλά, αλλά ούτε τα χρήματα ούτε ο φόβος να χάσει όλα όσα είχε επιτύχει επαγγελματικά μπορούσαν να ξεπεράσουν το κάλεσμα του Θεού. "Είδα ότι η ευτυχία δεν ερχόταν από εκεί και το ένιωσε η καρδιά μου", προσθέτει.
Όταν ξαναμπήκε στη σχολή, ο επίσκοπός του αποφάσισε να τον στείλει να σπουδάσει στο Διεθνές σεμινάριο Bidasoa και το Πανεπιστήμιο της Ναβάρα, χάρη σε μια υποτροφία σπουδών από το Ίδρυμα CARF, η οποία του επέτρεψε να ενισχύσει και να επιβεβαιώσει την ιερατική του κλίση.
"Ήμουν στην Παμπλόνα για επτά χρόνια, πέντε ως ιεροσπουδαστής στην Bidasoa και δύο ως ιερέας. Η Παμπλόνα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Ως ιεροσπουδαστής, είχα εκπαιδευτές που είναι πραγματικά άνθρωποι του Θεού, οι οποίοι με δίδαξαν όχι μόνο με τα λόγια τους, αλλά και με την ίδια τους τη ζωή, πώς είναι ένας ιερέας", επισημαίνει με πεποίθηση ο Jeus Jardin.
Τα χρόνια του στην Παμπλόνα δεν του έδωσαν μόνο μια σταθερή πνευματική κατάρτιση, αλλά, αναφέροντας συγκεκριμένα την Bidasoa, το Πανεπιστήμιο της Ναβάρρας και, κατά τη δεύτερη περίοδο της παραμονής του στην Ισπανία, την κατοικία Cristo Rey στην Calle Padre Barace στην Παμπλόνα, διαβεβαιώνει ότι ήταν σε αυτά τα μέρη "όπου με δίδαξαν να είμαι ιερέας, φίλος και άνθρωπος, και για το λόγο αυτό μπορώ να πω ότι με δίδαξαν πολλά".
Τώρα είναι ο ίδιος ο Jeus Jardin που μεταδίδει το ίδιο πνεύμα στο ιεροδιδασκαλείο της αρχιεπισκοπής του, όπου δείχνει στους νέους άνδρες τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ιερείς σήμερα. Κατά τη γνώμη του, αυτές είναι οι καλύτερες συμβουλές για την αντιμετώπισή τους: "προσπαθήστε να γνωρίζετε τα όριά σας και να μην τα ξεπερνάτε- εκτιμήστε τις ώρες προσευχής και πνευματικής καθοδήγησης- και μάθετε να αναπαύεστε με τη Μητέρα μας και τον Κύριο". Τονίζει επίσης τη σημασία της Θείας Λειτουργίας: "ο ιερέας βρίσκει τον θεμελιώδη λόγο ύπαρξής του στην ΕυχαριστίαΑυτός είναι ο λόγος της ιεροσύνης του".
Μπροστά στην κρίση των κλήσεων που φαίνεται να μαστίζει την Εκκλησία αυτή τη στιγμή, ο πατέρας Jeus είναι αισιόδοξος και μας διαβεβαιώνει ότι "ο Κύριος πάντα καλεί, αν και για να ακούσεις τη φωνή του πρέπει να είσαι σε θέση να ακούς και να μη φοβάσαι τη σιωπή, γιατί ο Κύριος καλεί, αλλά η φωνή του είναι διακριτική".
Στους νέους που έχουν ήδη ακούσει αυτό το κάλεσμα, τους καλεί να μη φοβηθούν να ανταποκριθούν. "Από την εμπειρία μου, βλέπω πως φοβόμουν πολύ να αφήσω τα πράγματα που είχα: ότι θα κέρδιζα λιγότερα χρήματα, ότι δεν θα μπορούσα να έχω σπίτι ή αυτοκίνητο. Αλλά ο Κύριος είναι ένας καλός πληρωτής. Δεν καλούμαστε να έχουμε μόνο υλικά αγαθά. Καλούμαστε σε μια υπερβατική ζωή, σε μια ζωή σε κοινωνία με τον Θεό. Εκεί βρίσκεται η ευτυχία μας", προσθέτει.
Ως την πιο αξιομνημόνευτη στιγμή του ως ιερέας, θυμάται μια στιγμή κατά την οποία βίωσε πολύ καθαρά την Πρόνοια, όπου έπρεπε να εφαρμόσει στην πράξη όλα όσα είχε μάθει προηγουμένως. "Στο ιεροδιδασκαλείο όπου είμαι τώρα ταμίας, αντιμετωπίσαμε μια επιδημία του COVID με περίπου 75 μολυσμένα άτομα μεταξύ των ιεροδιδασκάλων και των ιερέων.
Το τεστ μου ήταν αρνητικό, αλλά, λόγω της φόρτισης που είχα, αποφάσισα να είμαι μαζί με όλους εκείνους που ήταν άρρωστοι. Καταφέραμε να ζήσουμε μαζί και να επιβιώσουμε και να βιώσουμε πραγματικά την πρόνοια του Θεού. Οι ημέρες καραντίνας με τους ιεροσπουδαστές και τους ιερείς έγιναν αξέχαστες ημέρες για μένα", θυμάται.
Τέλος, αυτός ο ιερέας από τις Φιλιππίνες θα ήθελε να ευχαριστήσει τους ευεργέτες του Ιδρύματος CARF που του έκαναν τόσο καλό, πρώτα ως σεμιναριακός και μετά ως ιερέας: "Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ. Η υποστήριξή σας καθιστά δυνατό για τους ιεροσπουδαστές και τους ιερείς όπως εγώ να λάβουν την απαραίτητη εκπαίδευση για το έργο του ποιμένα. Είθε ο Θεός να σας το ανταποδώσει".
