"Τρέφουν στους πιστούς την ελπίδα του εσχατολογικού στόχου προς τον οποίο ταξιδεύουν ως μέλη του προσκυνητικού λαού του Θεού στην ιστορία. Αυτό θα τους ωθήσει αναγκαστικά να δώσουν θαρραλέα μαρτυρία γι' αυτή τη "χαρούμενη διακήρυξη" που δίνει νόημα σε ολόκληρη τη ζωή τους". Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ στην εγκύκλιο Rosarium Virginis Mariae.
Τις Τετάρτες και τις Κυριακές προσευχόμαστε στα Ένδοξα Μυστήρια. Για το Χαρούμενα μυστήρια που αναλογίζονται τον Ευαγγελισμό και τη βρεφική ηλικία του Ιησού, προορίζονται για τις Δευτέρες και τα Σάββατα. Η Τρίτη και η Παρασκευή προορίζονται για τα Θλιβερά Μυστήρια και τα Φωτεινά Μυστήρια προσεύχονται τις Πέμπτες. Τα Ένδοξα Μυστήρια του Ροδαρίου ενώνουν τη γη και τον ουρανό, από την Ανάσταση του Χριστού μέχρι τη στέψη της Μαρίας στον ουρανό.
Ο Ιησούς Χριστός δεν μπορεί να περιοριστεί στην εικόνα του ως σταυρωμένος. Είναι ο Αναστημένος! Το Ροδάριο εξέφραζε πάντα αυτή την πεποίθηση πίστηςΚαλούμαστε να αναλογιστούμε τα Πάθη και στη συνέχεια να δούμε τη δόξα του Χριστού, την Ανάσταση και την Ανάληψή του. Ατενίζοντας τον Αναστημένο Ιησού, ανακαλύπτουμε ξανά τους λόγους της πίστης μας, ξαναζούμε τη χαρά της Παρθένου Μαρίας, η οποία βίωσε έντονα τη νέα ζωή του δοξασμένου Υιού.
Ελαιογραφία σε πάνελ Η ανάσταση του Χριστού που αποδίδεται στον Ιταλό δάσκαλο της Αναγέννησης Ραφαήλ Σάντσιο.
Ο Ιησούς είναι ο Εμμανουήλ, Ο Θεός είναι μαζί μας, ο Ιησούς αναστήθηκε! Δεν είναι στον τάφο. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που γεμίζει την πίστη μας με περιεχόμενο. Εμφανίστηκε στην Παρθένο Μαρία, στον Πέτρο και στους άλλους αποστόλους. Έρχεται επίσης να συναντήσει εμάς που είμαστε μαθητές του.
Επειδή ο Ιησούς είναι ζωντανός, έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή μας και μας καλεί σε μια προσωπική σχέση μαζί του. Η περίοδος του Πάσχα είναι μια περίοδος χαράς, μιας χαράς που δεν περιορίζεται σε αυτή την περίοδο του λειτουργικού έτους, αλλά είναι πάντα ριζωμένη στην καρδιά του χριστιανού. Επειδή ο Χριστός ζει. Παραμένει στην Εκκλησία του: στα μυστήριά της, στη λειτουργία της, στο κήρυγμά της, σε κάθε δραστηριότητά της. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο ο Χριστός συνεχίζει να είναι παρών ανάμεσά μας, στην καθημερινή αυτοπροσφορά της Θείας Ευχαριστίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Καθολική Λειτουργία είναι το κέντρο και η ρίζα της χριστιανικής ζωής.
Υπό το φως της ανάστασής του αναλογιζόμαστε επίσης, ενωμένοι με τον Χριστό, όλες τις ψυχές που μας ήταν πιο αγαπητές. Των οποίων το πένθος μοιραζόμαστε. Τις θυμόμαστε στη θυσία του σταυρωμένου και αναστημένου Κυρίου και αποτελούν μέρος της προσευχής μας.
Τζιότο, Η Ανάληψη του Κυρίου (1305). Παρεκκλήσι Scrovegni, Πάντοβα, Ιταλία. Τέμπερα σε νωπογραφία.
Το δεύτερο ένδοξο μυστήριο του Ροδαρίου μας διδάσκει να εμπιστευόμαστε το θέλημα του Κυρίου.
Ο Ιησούς πηγαίνει στον Πατέρα. Είναι σωστό η Αγία Ανθρωπότητα του Χριστού να δέχεται την προσκύνηση, την επευφημία και τη λατρεία όλων των ιεραρχιών των αγγέλων. Ο Πατέρας είναι ευχαριστημένος με την αυτοθυσία του Υιού, έχει αποδεχτεί τη θυσία Του, και τώρα ο Ιησούς, ο Μεσσίας, κατέχει για πάντα τη θέση του ως Κύριος πάνω σε όλη τη δημιουργία..
Όσο είμαστε στη γη, δεν θα τον βλέπουμε πια. Η πρώτη μας αντίδραση είναι να νιώθουμε σαν ορφανά. Μας λείπει. Αλλά αυτή είναι μια λανθασμένη εντύπωση. Στην πραγματικότητα, δεν έχει φύγει. Μένει μαζί μας με έναν άλλο τρόπο. "Είναι πιο κοντά σου από ό,τι εσύ στον εαυτό σου". είπε ο Άγιος Αυγουστίνος.
Η μεγάλη αποστολή που λάβαμε, στο Βάπτισηείναι η συναπολύτρωση. Μας προτρέπει η φιλανθρωπία του Χριστού να αναλάβουμε στους ώμους μας ένα μέρος αυτού του θεϊκού έργου της διάσωσης των ψυχών.
"Η ανθρώπινη οικογένεια ανανεώνεται διαρκώς- σε κάθε γενιά είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ανακαλύψουν το μεγαλείο της κλήσης τους ως παιδιά του Θεού.Η εντολή της αγάπης προς τον Δημιουργό και τον πλησίον πρέπει να εμπεδωθεί". Άγιος Ιωσήμαριος
Ας ξέρουμε πώς να μαρτυρούμε, με το παράδειγμα και τα λόγια, την πίστη που πρεσβεύουμε.
Πεντηκοστήένας καμβάς του El Greco. Αποτελεί μέρος της συλλογής του Μουσείου Πράδο στη Μαδρίτη.
Η θεία αρετή που εμποτίζει τη χριστιανική ψυχή με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι ένα μεγάλο στήριγμα ελπίδας, μια ισχυρή δύναμη, η μόνη αληθινή βοήθεια για την ανθρώπινη ζωή. Αναφερόμαστε στη χάρη που μας αγιάζει και που στην πραγματικότητα προηγούνται και ακολουθούν αποτελεσματικές χάρες. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ότι το πνεύμα του ανθρώπου ανανεώνεται εκ των έσω, γεννιέται σε νέα ζωή.
Ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος είναι μια βαθιά πραγματικότητα, την οποία μας γνωστοποιεί η Αγία Γραφή. Δεν είναι μια ανάμνηση του παρελθόντος. Είναι, πέρα από τις δυστυχίες και τις αμαρτίες του καθενός μας, η πραγματικότητα και της σημερινής Εκκλησίας και της Εκκλησίας όλων των εποχών. Ας καταφύγουμε στις χάρες του, ας πάμε μέσω της προσευχής στο Άγιο Πνεύμα για να το ευχαριστήσουμε ή να ζητήσουμε χάρες.
"Ο Ιησούς κράτησε τις υποσχέσεις του: αναστήθηκε, ανέβηκε στους ουρανούς και, ενωμένος με τον Αιώνιο Πατέρα, μας στέλνει το Άγιο Πνεύμα για να μας αγιάσει και να μας δώσει ζωή. Το να ζούμε σύμφωνα με το Άγιο Πνεύμα σημαίνει να ζούμε στην πίστη, στην ελπίδα, στη φιλανθρωπία- να αφήνουμε τον Θεό να μας κυριεύει και να αλλάζει τις καρδιές μας από τις ρίζες τους, για να τις κάνει σύμφωνες με το μέτρο του", Άγιος Ιωσήμαριος.
Αυτό το έργο του Ισπανού καλλιτέχνη Juan Martín Cabezalero, Η Κοίμηση της Θεοτόκου (1665). Είναι ζωγραφισμένο με λάδι σε καμβά και βρίσκεται τώρα στο Μουσείο του Πράδο.
Assumpta est Maria in coelum: gaudent angeli: Η Μαρία έχει μεταφερθεί από τον Θεό, ψυχή τε και σώματι, στον ουρανό και οι άγγελοι χαίρονται! Έτσι τραγουδά η Εκκλησία. Η θέση της Παναγίας ήταν στον Ουρανό, όπου την περίμενε ο Υιός της. Γιατί είναι γεμάτη χάρη. Η ένταση και η φύση των χαρίτων της είναι διαφορετική κατά τη διάρκεια της ζωής της- μία είναι η χάρη κατά τη Σύλληψή της, μια άλλη κατά την Ενσάρκωση. Και διαφορετική είναι η χάρη που λαμβάνει στο Κοίμηση της Θεοτόκου στον ουρανό. Γιατί στην τελευταία η Παναγία λαμβάνει την πληρότητα της αγιότητας.
Και εμείς ως Χριστιανοί μπορούμε να συλλογιστούμε σε αυτό το ένδοξο μυστήριο του Αγίου Ροδαρίου αυτό το θαύμα.
Στέψη της Παναγίαςλάδι σε καμβά που ζωγράφισε ο Βελάσκεθ το 1645 και τώρα βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο.
Η Μαρία, η Βασίλισσα του Σύμπαντος, αποκατέστησε την πτώση της Εύας και, με την αμόλυντη σόλα της, πάτησε το κεφάλι του κολασμένου δράκου. Κόρη του Θεού, Μητέρα του Θεού, Σύζυγος του Θεού. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα τη στέφουν ως αυτοκράτειρα του σύμπαντος. Και την τιμούν άγγελοι και πατριάρχες, προφήτες και απόστολοι, μάρτυρες, ομολογητές και παρθένες. Όλοι οι άγιοι και όλοι οι αμαρτωλοί. Εσύ κι εγώ. Ο προβληματισμός πρέπει να αφορά τους εαυτούς μας- την κλίση μας, με την οποία θα συνδεθούμε μια μέρα με τους αγγέλους και τους αγίους και της οποίας οι αγιαστικές χάρες προδικάζουν ήδη σε αυτή τη ζωή τη μυστηριώδη και παρήγορη πραγματικότητα.
Η Εκκλησία μας καλεί να καταφεύγουμε σε αυτήν, στην Παναγία, τη Μητέρα και Βασίλισσά μας, σε όλες τις ανάγκες μας. Το ότι είναι Μητέρα του Θεού και Μητέρα της ανθρωπότητας είναι το στέρεο θεμέλιο της παιδικής εμπιστοσύνης στην ισχυρή μεσιτεία της, η οποία μας παρηγορεί και μας ωθεί να σηκωθούμε από τις πτώσεις μας.
Είναι η σύνθεση ολόκληρου του Ροδαρίου, το οποίο κλείνει έτσι με χαρά, με δόξα.
Βιβλιογραφία
Opusdei.org.
Διαλογισμοί για τα μυστήρια του Αγίου Ροδαρίου, Πάπας Φραγκίσκος.
