

Kapłaństwo Starego Przymierza, ustanowione w celu głoszenia Słowa Bożego i przywrócenia łączności z Bogiem poprzez ofiary i modlitwę, nie było w stanie doprowadzić do zbawienia. Dlatego musiała bez przerwy powtarzać ofiary i nie mogła osiągnąć ostatecznego uświęcenia, ponieważ to może być osiągnięte tylko przez ofiarę Chrystusa.
Jednak liturgia Kościoła widzi w kapłaństwie Aarona i służbie Lewitów, a także w ustanowieniu siedemdziesięciu "starszych", prefiguracje wyświęconej służby Nowego Przymierza.
Wszystkie prefiguracje kapłaństwa Starego Przymierza znajdują swoje wypełnienie w Chrystusie Jezusie, "jedynym pośredniku między Bogiem a ludźmi".
Odkupieńcza ofiara Chrystusa jest jedyna w swoim rodzaju. I dlatego uobecnia się w eucharystycznej ofierze Kościoła. To samo dotyczy wyjątkowego kapłaństwa Chrystusa: "uobecnia się ono przez sakrament kapłaństwa służebnego". por. Katechizm, 1539-1545




