Το σχολείο της Mary

Η Μαρία υπό κράτηση διαλογίζεται

Αυτή, ως πρόδρομος και μητέρα της Εκκλησίας και ταυτόχρονα η πρώτη μαθήτρια, είναι το πρότυπο και η καρδιά της χριστιανικής και εκκλησιαστικής διάκρισης.

Στο "σκάνδαλο της φάτνης" (μια ταΐστρα για τα ζώα), Η Μαρία μαθαίνει ότι ο Θεός θέλει να είναι κοντά και οικείος. Τι έρχεται μέσα στη φτώχεια και φέρνει χαρά και αγάπηόχι φόβος. Και ποιος θέλει να γίνει τροφή για εμάς. Εκεί συλλογίζεται την ομορφιά του Θεού που βρίσκεται σε μια φάτνη.

Ενώ άλλοι απλά περνούν και ζουν, και κάποιοι "εκπλήσσονται", ο Virgin Η Mary "κράτησε -Τα φύλαγε, τα φύλαγε, τα φύλαγε όλα αυτά, σκεπτόμενος τα μέσα στην καρδιά του". (Λουκάς 2:19, βλ. επίσης εδ. 51).

Διαπλεκόμενες εκδηλώσεις

Η στάση του είναι η έκφραση μιας ώριμης και γόνιμης πίστης. Από τον σκοτεινό στάβλο της Βηθλεέμ, γεννά το Φως του Θεού στον κόσμο. Ως πρόγευση αυτού που πρόκειται να έρθει, η Μαρία περνάει ήδη τώρα από τον σταυρό, χωρίς τον οποίο δεν υπάρχει ανάσταση.

Και έτσι, η Μαρία -Φρανσίσκο βρίσκει μας βοηθά να ξεπεράσουμε τη σύγκρουση μεταξύ ιδανικού και πραγματικότητας

Με φύλαξη και διαλογισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε, όπως κάνει αργότερα ο Πάπας, ότι αυτό συμβαίνει στην καρδιά της Μαρίας και στην προσευχή της: επειδή αγαπά και προσεύχεται, η Μαρία, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προσευχή της, είναι σε θέση να δει τα πράγματα από τη σκοπιά του Θεού.

"Πρώτα απ' όλα, η Μαρία είναι θεματοφύλακας, δηλαδή δεν διαχέεται. Δεν απορρίπτει αυτό που συμβαίνει. Κρατάει τα πάντα στην καρδιά της, όλα όσα έχει δει και ακούσει. Τα όμορφα πράγματα, όπως αυτά που της είχε πει ο άγγελος και αυτά που της είχαν πει οι βοσκοί. Αλλά και τα πράγματα που είναι δύσκολο να αποδεχτεί: ο κίνδυνος να μείνει έγκυος πριν από το γάμο, τώρα η έρημη στενότητα του στάβλου όπου γέννησε. Αυτό κάνει η Μαρία: δεν επιλέγει, αλλά φυλάει. Αποδέχεται την πραγματικότητα όπως έρχεται, δεν προσπαθεί να τη συγκαλύψει, να φτιάξει τη ζωή της, την κρατάει στην καρδιά της".

Και τότε υπάρχει η δεύτερη στάση: πώς φυλάσσεται η Μαρία; Το κάνει διαλογιστικά, αλληλοδιαπλεκόμενα γεγονότα:

"Η Μαρία συγκρίνει διαφορετικές εμπειρίες, βρίσκοντας τα κρυφά νήματα που τις ενώνουν. Στην καρδιά της, στην προσευχή Πραγματοποιεί αυτή την εξαιρετική πράξη: ενώνει το όμορφο και το άσχημο- δεν τα κρατάει χώρια, αλλά τα ενώνει". Και γι' αυτό, συμπεραίνει ο Πάπας, η Μαρία είναι η "Μητέρα της Καθολικότητας", "επειδή ενώνει, όχι χωρίζει". "Και έτσι συλλαμβάνει το πλήρες νόημα, την προοπτική του Θεού".

Η άποψη των μητέρων

Λοιπόν, "Αυτό το περιεκτικό βλέμμα, το οποίο ξεπερνά τις εντάσεις φυλάσσοντας και διαλογιζόμενο στην καρδιά, είναι το βλέμμα των μητέρων, οι οποίες δεν διαχωρίζουν τις εντάσεις, αλλά τις φυλάνε, και έτσι η ζωή αναπτύσσεται. Είναι το βλέμμα με το οποίο τόσες πολλές μητέρες αγκαλιάζουν τις καταστάσεις των παιδιών τους. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη ματιά, η οποία δεν χάνει το κουράγιο της, η οποία δεν παραλύει μπροστά στα προβλήματα, αλλά τα τοποθετεί σε έναν ευρύτερο ορίζοντα.

Οι μητέρες", συνεχίζει, "ξέρουν πώς να ξεπερνούν τα εμπόδια και τις συγκρούσεις, ξέρουν πώς να ενσταλάζουν την ειρήνη. Είναι σε θέση να μετατρέψουν τις αντιξοότητες σε ευκαιρίες για αναγέννηση και ανάπτυξη. Το κάνουν επειδή ξέρουν να φυλάγονται. Οι μητέρες ξέρουν πώς να προστατεύουν, πώς να κρατούν ενωμένα τα νήματα της ζωής, όλα τους.

Σήμερα χρειαζόμαστε "ανθρώπους που είναι ικανοί να πλέκουν νήματα κοινωνίας, που αντιπαραθέτουν τα πάρα πολλά αγκαθωτά νήματα των διαιρέσεων". "Και οι μητέρες ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό".

Ο Φραγκίσκος επιμένει στην ικανότητα που έχουν οι μητέρες και οι γυναίκες γι' αυτό: "Οι μητέρες και οι γυναίκες κοιτάζουν τον κόσμο όχι για να τον εκμεταλλευτούν, αλλά για να του δώσουν ζωή: κοιτάζοντας με την καρδιά, καταφέρνουν να κρατήσουν τα όνειρα και τη συγκεκριμενοποίηση μαζί, αποφεύγοντας την παρέκκλιση του ασηπτικού πραγματισμού και της αφαίρεσης".

Της αρέσει να τονίζει ότι η Εκκλησία είναι μητέρα και γυναίκα. "Και η Εκκλησία είναι μια μητέρα, είναι μια τέτοια μητέρα, η Εκκλησία είναι μια γυναίκα, είναι μια τέτοια γυναίκα".

Και συμπεραίνει, όπως έχει κάνει και σε άλλες περιπτώσεις, αυτή τη συνέπεια, για την Εκκλησία:

"Γι' αυτό δεν μπορούμε να βρούμε τη θέση της γυναίκας στην Εκκλησία χωρίς να την αντικατοπτρίσουμε στην καρδιά μιας γυναίκας-μητέρας. Αυτή είναι η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία, η μεγάλη θέση από την οποία απορρέουν άλλες πιο συγκεκριμένες, πιο δευτερεύουσες θέσεις. Αλλά η Εκκλησία είναι μητέρα, η Εκκλησία είναι γυναίκα".

Και τελειώνει με μια προτροπή για το νέο έτος: "...ότι, Καθώς οι μητέρες δίνουν ζωή και οι γυναίκες προστατεύουν τον κόσμο, ας εργαστούμε όλοι για την προώθηση των μητέρων και την προστασία των γυναικών.