Στις 28 Ιανουαρίου 1972, πριν από 50 χρόνια, ο Dino Buzzati πέθανε στην κλινική La Madonnina στο Μιλάνο. Κορυφαίο όνομα της ιταλικής δημοσιογραφίας, συνδεδεμένο με την Corriere della Sera.
Πολύπλευρος άνθρωπος, καλλιεργητής της τέχνης, της μουσικής και των τεχνών. Ιταλική λογοτεχνίαΟ Dino Buzzati θα μείνει πάντα στη μνήμη μας για το μυθιστόρημά του Η έρημος των Τατάρων. Μια ιστορία με υψηλή συμβολική αξία, ένα παράδειγμα του λεγόμενου λογοτεχνία της αναμονήςμε παραλληλισμούς με το Κάστρο του Κάφκα και το Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ.
Πρωταγωνιστής του είναι ο αξιωματικός Giovanni Drogo, φύλακας ενός φρουρίου πάνω από το οποίο παραμονεύει μια απειλή, αυτή των Τατάρων, που είναι εμμονικά παρούσα αλλά δεν υλοποιείται ποτέ στο χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι η αγωνία, η θλίψη και η παραίτηση, με την οποία η ζωή παραλύει από ένα γεγονός που δεν συμβαίνει ποτέ και που, αν συνέβαινε, θα έπιανε αυτούς που περιμένουν χωρίς τον ζωτικό τόνο για να αντιδράσουν.
Αυτό είναι το χρονικό μιας απελπιστικής αναμονής, στην οποία η ασφάλεια είναι πιο πολύτιμη από την ελευθερία, επειδή η ελευθερία συνεπάγεται ρίσκο, αν και ο φόβος αποφεύγει να το αναλάβει. Η ζωή γίνεται μια απογοήτευση, μια εσωτερική έρημος χωρίς προσδοκίες. Όπως έγραψε ΜπόρχεςΟ ήρωας της ιστορίας περιμένει πλήθος κόσμου, αν και η πραγματικότητα είναι ότι η έρημος είναι άδεια. Θα μπορούσε να προστεθεί ότι είναι το μυθιστόρημα της αναβλητικότητας, ενός από τους μεγαλύτερους κινδύνους της ανθρώπινης ύπαρξης.Συνεπάγεται μια παραίτηση από την καθημερινή ζωή και από το να κάνεις αυτό που πρέπει να γίνει κάθε στιγμή.
Ο Dino Buzzati δεν μοιράστηκε τη μέθοδο της αναβλητικότητας. Ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος, της ήσυχης και παθιασμένης εργασίας, αλλά ταυτόχρονα ήταν πολύ συναισθηματικός, καθώς από παιδί το διάβασμά του τον είχε οδηγήσει στα μονοπάτια της φαντασίας και της φαντασίας. Είχε λάβει χριστιανική παιδεία, αλλά η φλόγα της πίστης είχε σταδιακά σβήσει.
Ο ποιητής Eugenio Montale, ωστόσο, έγραψε ένα νεκρολογία άρθρο στο οποίο ανέφερε ότι ο Buzzati ήταν naturaliter christiano. Ισχυριζόταν ότι δεν πίστευε, αλλά η ζωή του είναι γεμάτη αναφορές στην αναζήτηση του Θεού. Έφτασε στο σημείο να γράψει ένα ποίημα στο οποίο προσεύχεται σε έναν Θεό στον οποίο δεν πιστεύει, τον οποίο καλεί, αλλά, παρ' όλα αυτά, "με την τρομερή δύναμη της ψυχής μου, θα έρθει". Ωστόσο, το πρόβλημα του Θεού, σύμφωνα με τον συγγραφέα, έγκειται στην πίστη στη μετά θάνατον ζωή.
Όποιος δεν πιστεύει στο μέλλον, δεν μπορεί να πιστέψει στον Θεό. Ο Dino Buzzati επέμεινε ότι δεν ήταν πιστός, αλλά σαν καλός δημοσιογράφος, έκανε αιχμηρές ερωτήσεις σε όσους πίστευαν. Αυτό συνέβη με την αδελφή Μπενιαμίνα, μια καλόγρια που τον φρόντισε τον τελευταίο μήνα της ζωής του στην κλινική του Μιλάνου όπου είχε εισαχθεί για καρκίνο του παγκρέατος.
Είχε επίσης ένα βιβλίο στο κομοδίνο του, τις Σκέψεις του Πασκάλ, επειδή ταυτιζόταν με την αναζήτηση του κρυμμένου Θεού για τον οποίο μιλούσε ο Γάλλος φιλόσοφος. Όπως και ο Πασκάλ, ο Buzzati απέρριψε τον καρτεσιανό ορθολογισμό, με την τυφλή πίστη στη λογική και τη διάνοια, που οδηγεί, είτε το θέλει κανείς είτε όχι, στο να βάλει τον Θεό σε παρένθεση.
Το μυθιστόρημα του Dino Buzzati μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1976 από τον Valerio Zurlini.
Αυτός που αναζητά τον Θεό είναι κάποιος που συνειδητοποιεί την ευθραυστότητα της ανθρωπότητας.το "σκεπτόμενο καλάμι" στο οποίο αναφέρεται ο Πασκάλ. Αυτή η αναζήτηση αντικατοπτρίζει την ανάγκη για έναν δημιουργό. Σε μια εμπιστευτική επιστολή προς έναν φίλο δημοσιογράφο, ο Buzzati επεσήμανε ότι, χωρίς τον δημιουργό του, "ο άνθρωπος είναι ένα άτομο χαμένο στην έρημη δίνη του σύμπαντος".
Είπε επίσης ότι "η επιθυμία για τον Θεό στον άνθρωπο έχει αποδυναμωθεί και έχει προκύψει ένα φοβερό κενό που είναι η τραγωδία του σύγχρονου κόσμου". Παρ' όλα αυτά, στην κλινική, ο συγγραφέας δεν ήθελε να καλέσει ένα ιερέαςΜήπως θεωρούσε ότι ήταν μια εύκολη λύση για να απαλλαγεί από το βάρος των λαθών της ζωής του; Σίγουρα, ο Ντίνο Μπουζάτι δεν είχε λάβει υπόψη του τα λόγια του προφήτη Ησαΐα, τα οποία συχνά αναφέρει ο Πασκάλ, εκείνα που λένε ότι "Αν και οι αμαρτίες σας είναι σαν κόκκινο, θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι". (Ησ. 1:18).
Ωστόσο, ο Dino Buzzati φίλησε τον σταυρό γύρω από τον λαιμό της αδελφής Beniamina στις τελευταίες της στιγμές.Την ίδια ημέρα, όταν έπεσε μια ασυνήθιστη χιονόπτωση πάνω από το Μιλάνο, ζήτησε από τη σύζυγό του να τον ξυρίσει, καθώς ήθελε να είναι ευπαρουσίαστος για την πιο σημαντική συνάντηση της ζωής του.
Ένας καλός φίλος του Buzzati, ο ιερέας David Maria Turoldo, έγραψε ένα ποίημα στο οποίο αναφέρεται σε έναν άθεο αδελφό που πηγαίνει να αναζητήσει έναν Θεό που δεν ξέρει πώς να του δώσει, αλλά προσφέρεται να διασχίσουν μαζί την έρημο. Αξίζει να θυμόμαστε ότι η έρημος έχει την ιδιότητα να αφήνει συχνά ίχνη στην άμμο.
Σε μια εμπιστευτική επιστολή του Αυγούστου 1971 προς τον Gioacchino Muccin, επίσκοπο του Belluno, της γενέτειρας του Buzzati, ο συγγραφέας έλεγε ότι είχε χτυπήσει την πόρτα του Θεού και η πόρτα είχε ανοίξει, αν και πρόσθετε επίσης ότι αυτό δεν έπρεπε να μετρηθεί για δέκα χρόνια.
Ορισμένοι επικριτές των έργων του Dino Buzzati επιμένουν ότι είναι ανώφελο να αναζητά κανείς σε αυτά έναν υποτιθέμενο χριστιανισμό. Βλέπουν τον πνευματισμό, αλλά όχι την πνευματικότητα ή την υπερβατικότητα. Από την άλλη πλευρά, Έμεινα με τον ετοιμοθάνατο Buzzati που φιλάει τον Εσταυρωμένο. Σε τέτοιες στιγμές, φιλάει κανείς μόνο ό,τι αγαπάει πραγματικά.
Με τη συνεργασία των:
Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου
Διεθνής συγγραφέας και αναλυτής
@blogculturayfe / @arubioplo
