Ο Χοσέ Ενρίκε Γκαρσία, Κλαρετιανός ιεραπόστολος, φοιτητής στη Σχολή Επικοινωνίας του Ποντιφικού Πανεπιστημίου της Αγίας Έδρας, παρουσίασε στο Πανεπιστήμιο την ταινία Claret. Μαζί του ήταν και ο σκηνοθέτης της ταινίας Pablo Moreno. Η CARF μίλησε μαζί τους.
Στις 13 Ιανουαρίου 2022, στην Aula Magna "Ιωάννης Παύλος ΙΙ" του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση στην Ιταλία της προβολής της ταινίας "Claret". Η ταινία αυτή πραγματεύεται τη ζωή και το έργο του Ισπανού Αρχιεπισκόπου Αντώνιου Μαρία Κλάρετ, ιδρυτή των Κλαρετιανών Ιεραποστόλων.
Η πρωτοβουλία, που χρηματοδοτείται από το CARF - Centro Académico Romano Fundación, είναι η πρώτη που βλέπει τους φοιτητές από τις διάφορες σχολές να πρωταγωνιστούν στην πρόταση και οργάνωση πολιτιστικών και εκπαιδευτικών εκδηλώσεων.
Σε αυτή την περίπτωση, ήταν José Enrique García Rizo, νεαρός ιερέας ιεραπόστολος Claretian ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να παρουσιάσει την ταινία, καρπό της κοινής εργασίας της Συνόδου των Κλαρητιανών Ιεραποστόλων και της παραγωγής, σε όλο το Πανεπιστήμιο.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Pablo Moreno, μαζί με τον πατέρα Manolo Tamaro, γενικό ταμία των Κλαρετιανών και τον Sergio Cardoso, ηθοποιό και συνθέτη του soundtrack της ταινίας "Un Dios prohibido", επίσης σε σκηνοθεσία του Moreno, ήταν επίσης παρόντες στην παρουσίαση.
Η ταινία άρεσε σε όλους και ιδιαίτερα στο μη ισπανικό κοινό που δεν γνωρίζει πολλά για τη ζωή και το έργο των Κλαρετιανών και του ιδρυτή τους. Προβλήθηκε με ιταλικούς υπότιτλους.
Είχα την ευκαιρία να συναντήσω τόσο τον Pablo Moreno όσο και τον José Enrique García σε ένα τυπικό ρωμαϊκό γεύμα. Μου μίλησαν για πτυχές της ζωής τους και μιλήσαμε για αυτό το σπουδαίο έργο.
José Enrique: Πώς ήταν η εμπειρία σας; Ήσουν ο πρώτος φοιτητής που εγκαινίασε αυτή τη νέα πρωτοβουλία "University Life", οπότε συγχαρητήρια!
Η αλήθεια είναι ότι είμαι ευγνώμων στο Πανεπιστήμιο για τη δημιουργία αυτού του χώρου. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ενός πανεπιστημιακού κέντρου είναι, πρώτον, το διδακτικό προσωπικό του (χωρίς αυτό δεν υπάρχει τίποτα). Και δεύτερον, οι φοιτητές του (είναι οι κύριοι πρεσβευτές του). Επομένως, το γεγονός ότι έχουν παράσχει έναν χώρο για εμάς, τους φοιτητές, για να οργανώσουμε εκδηλώσεις για την υπόλοιπη πανεπιστημιακή κοινότητα είναι ένα προνόμιο που δεν υπάρχει σε όλα τα πανεπιστήμια.
Επιπλέον, ως φοιτητής επικοινωνίας, ήταν επίσης η ευκαιρία να εφαρμόσετε στην πράξη κάποιες από τις δεξιότητες που αποκτάτε στο πανεπιστήμιο...
Σωστά... Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο τελευταίο έτος του πτυχίου μου στη Θεσμική Επικοινωνία στην Εκκλησία. Και όλα ξεκίνησαν με μια συζήτηση με τους προϊσταμένους μου. Μοιράστηκαν μαζί μου ότι η Σύνοδος, ακολουθώντας τα σημεία των καιρών, ζητά να προετοιμάσει τους ιεραποστόλους να ευαγγελίζονται μέσω του ψηφιακού κόσμου.
Αυτή ήταν η σπίθα που με έβαλε σε μια αναζήτηση για να μάθω πού στον κόσμο διδάσκεται η καλύτερη επικοινωνία για τον ευαγγελισμό. Και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να επικοινωνήσω με τις δύο τότε αναφορές μου στην εκκλησιαστική επικοινωνία: τον π. SM Dani και τον Gustavo Entrala (ευρέως γνωστός ως αυτός που έπεισε τον Άγιο Πατέρα να ανοίξει λογαριασμό στο twitter). Ο Gustavo απάντησε γρήγορα και μου πρότεινε έναν κατάλογο δυνατοτήτων ανάλογα με τις ανάγκες μου.
Η Σάντα Κρουζ είχε την καλύτερη θέση όσον αφορά τον προϋπολογισμό, το περιεχόμενο, το διδακτικό προσωπικό και, φυσικά, την τοποθεσία. Ευτυχώς έχω έναν φίλο από το πανεπιστήμιο που ήρθε επίσης εδώ για να ειδικευτεί και με έφερε σε επαφή με τον καθηγητή Sergio Tapia, ο οποίος μου εξήγησε όλο το πρόγραμμα σπουδών, και να 'μαι.
Ένας Ανδαλουσιανός στη Ρώμη!
Γεννήθηκα στη Σεβίλλη και πέρασα εκεί τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου. Η οικογένειά μου, ένα δώρο από τον ουρανό. Οι γονείς μου και η μεγαλύτερη αδελφή μου με φρόντισαν και με αγάπησαν ώστε να μπορέσω να γίνω αυτό που καλούμαι να γίνω. Και φυσικά, η γιαγιά μου, που ζούσε κοντά στο σπίτι μου, είναι ίσως ο κύριος λόγος για τον οποίο είμαι σήμερα ιερέας Κλαρητιανής Ιεραποστολής.
Πώς ήταν αυτό;
Αισθάνομαι ότι ήμουν χριστιανός μέχρι τα δεκαέξι μου χρόνια από αδράνεια, από την οικογένειά μου, από το περιβάλλον μου. Σε εκείνη την ηλικία μπήκα στη Σχολή Κλάρετ στη Σεβίλλη, όπου συνειδητοποίησα ότι συνάντησα τον Θεό μέσα από τις εμπειρίες που προσέφερε η σχολή για την επαφή με την πραγματικότητα του κόσμου μας που υποφέρει. Πήγα με τα "παιδιά", όπως τα αποκαλούσαν. Στην πραγματικότητα, ανθρώπους από σαράντα έως εβδομήντα ετών με το μυαλό ενός παιδιού τριών ή δέκα ετών.
Εδώ βίωσα την αγάπη του Θεού μέσω αυτών, ένιωσα ότι ζητούσε κάτι περισσότερο από μένα και μετά από έξι χρόνια αποφάσισα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να ακολουθήσω το θέλημά του. Πήγα στη Γρανάδα όπου έχουμε το σπίτι της εκπαίδευσης και από τότε έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια. Είμαι ιεραπόστολος ιερέας, γιος της Άμωμης Καρδιάς της Μαρίας, ένας τίτλος που με τιμά ιδιαίτερα.
Φαντάζομαι ότι η μορφή του ιδρυτή πρέπει να ήταν σημαντική για εσάς, Antony Mary Claret...
Φυσικά! Αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα στο πρόσωπό του είναι δύο πράγματα: πρώτα απ' όλα ο ιεραποστολικός του ζήλος να μεταφέρει τα καλά νέα σε όλους "με όλα τα μέσα", πάντα με δημιουργικότητα καθοδηγούμενη από το πνεύμα και κυρίως με μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Πάντα το καλύτερο για την ιεραποστολή, και λιτότητα στην ίδια του τη ζωή.
Δεύτερον, η δύναμη της κοινής αποστολής στη ζωή του. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι μόνος του δεν μπορούσε να προσεγγίσει σχεδόν κανέναν και από την αρχή ενδιαφέρθηκε να εμπλέξει και άλλους στο ίδιο πνεύμα. Αυτό το γνώρισμα είναι ιδιαίτερα παρόν στην εκκλησία μας και με προκαλεί βαθιά.
Ο José Enrique García Rizo, Κλαρετιανός ιεραπόστολος, φοιτητής στη Σχολή Επικοινωνίας του Ποντιφικού Πανεπιστημίου της Αγίας Έδρας, παρουσίασε την ταινία Claret στο Πανεπιστήμιο, εγκαινιάζοντας έναν νέο χώρο με την ονομασία University Life.
Σχετικά με το γιατί σπουδάζει στον Τίμιο Σταυρό, ο νεαρός ιερέας εξηγεί: "Όλα ξεκίνησαν με μια συζήτηση με τους ανωτέρους μου. Μοιράστηκαν ότι η Σύνοδος, ακολουθώντας τα σημεία των καιρών, ζητά να προετοιμάσει τους ιεραποστόλους να ευαγγελίζονται μέσω του ψηφιακού κόσμου. Από εκεί ήρθε η σπίθα που με ώθησε να αναζητήσω πού στον κόσμο διδάσκεται η καλύτερη επικοινωνία για τον ευαγγελισμό".
Πώς προέκυψε το σχέδιο της ταινίας;
Ο Pablo Moreno μας γνώρισε από την ταινία Un Dios Prohibido. Στην κινηματογραφική του καριέρα, ειδικευόταν σε να παρουσιάσει τη μορφή του ιδρυτικού ή σημαντικού θρησκευτικούκαι του ήρθε η ιδέα να γυρίσει μια ταινία για τον Claret. Η πρωτοβουλία αυτή μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα, κάτι που πάντα σκεφτόμασταν να κάνουμε στη Σύνοδο. Τώρα αυτή η ευκαιρία ήταν προσιτή σε εμάς με χαμηλό προϋπολογισμό και εγγύηση ποιότητας στο τελικό προϊόν.
Πολλοί άνθρωποι έβαλαν ενθουσιασμό, χρόνο και ενέργεια σε αυτό το έργο, αλλά θα ήθελα να επισημάνω τρεις από αυτούς: Pablo Moreno (σκηνοθέτης της ταινίας), και εκ μέρους της Συνόδου, Fr Carlos Sánchez cmf (ειδικός στην ιστορία του Ιδρυτή), Fr Manolo Tamargo cmf (τελικά υπεύθυνος για το έργο).
Ως εκ τούτου, μιλήσαμε με την Κλαρετιανή Οικογένεια για να μοιραστούμε την πρωτοβουλία. Όλοι οι κλάδοι την υποστήριξαν. Ταυτόχρονα, αναζητούσαμε τρόπους χρηματοδότησης ενός έργου που, αν και είχε πολύ χαμηλό προϋπολογισμό για ταινία μεγάλου μήκους, απαιτούσε σημαντικές δαπάνες. Ευτυχώς, πριν από χρόνια, η Σύνοδος είχε δημιουργήσει ένα ταμείο για τη διάδοση της μορφής του π. Κλαρέ και του χαρίσματός του.
Ήταν δύσκολη δουλειά;
Αρκετά. Πρώτα απ' όλα, δημιουργήθηκε μια επιτροπή με τη συμμετοχή μελών των δύο κλάδων της Κλαρητιανής Οικογένειας, μεταξύ των οποίων και μερικών από τις γενικές κυβερνήσεις, για να παρακολουθήσει την επεξεργασία του σεναρίου, με τρόπο που να ανταποκρίνεται σε αυτό που έπρεπε να επικοινωνηθεί. Μετά από πέντε μήνες εντατικής εργασίας και 17 προσχέδια, επιτεύχθηκε η τελική έκδοση. Από εκεί και πέρα, τα γυρίσματα μπορούσαν να ξεκινήσουν λίγους μήνες πριν από την έναρξη της πανδημίας.
Το πρώτο αποτέλεσμα της ταινίας αναθεωρήθηκε και πάλι, κάποιες σκηνές κόπηκαν, άλλες προστέθηκαν... μέχρι να επιτευχθεί η τελική εκδοχή. Όταν το επέτρεψε ο Covid, η "πρεμιέρα" έγινε στη Μαδρίτη και τη Ρώμη και λίγους μήνες αργότερα, η ταινία κυκλοφόρησε στους εμπορικούς κινηματογράφους της Ισπανίας. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, κατά τη διάρκεια του 2022 θα είναι διαθέσιμη σε όλη την Αμερική και μέρος της Ευρώπης.
Οι Claretians συνεργάστηκαν με τον Pablo Moreno και σε άλλα έργα. Ποια από αυτά;
Η σχέση με τον Pablo Moreno είναι πολύ στενή. Σίγουρα το "Un Dios Prohibido" σηματοδότησε ένα πριν και ένα μετά στον κινηματογράφο του. Ήταν επίσης η πρωτοβουλία του, που υποστηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Σύνοδο, η οποία έδωσε το έναυσμα για μια δυνατή ταινία που, παρά τις κάποιες τεχνικές ελλείψεις λόγω του χαμηλού προϋπολογισμού, έκανε και θα συνεχίσει να κάνει πολύ καλό σε πολλούς ανθρώπους.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Pablo είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης. Οι ταινίες αυτού του είδους αποτελούν πρόκληση για έναν σκηνοθέτη: πώς κάνεις το αόρατο ορατό; Μιλάμε για ένα χάρισμα, έναν συνηθισμένο άνθρωπο μέσω του οποίου ο Θεός ενεργεί και κάνει εξαιρετικά πράγματα. Είναι δύσκολο να το αποτυπώσεις αυτό χωρίς να παρουσιάσεις έναν υπερήρωα μακριά από τους άλλους.
Στην περίπτωση αυτής της ταινίας, Claret, νομίζω ότι είναι πολύ επιτυχημένη. Όντας Κλαρετιανή, το είδα και είπα: "Πρέπει να διαβάσω περισσότερα για τον ιδρυτή μου, δεν το ήξερα αυτό". Στο τέλος της ημέρας, προκαλεί την περιέργεια να εμβαθύνω περισσότερο. Θα δούμε στο εγγύς μέλλον τι μας περιμένει. Εκεί έχουμε κάποια πράγματα που προς το παρόν είναι όνειρα.
José Enrique García Rizo: "Είμαι ευγνώμων στο Πανεπιστήμιο για τη δημιουργία αυτού του χώρου. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ενός πανεπιστημιακού κέντρου είναι, πρώτον, το διδακτικό προσωπικό του (χωρίς αυτό δεν υπάρχει τίποτα). Και δεύτερον, οι φοιτητές του, καθώς είναι οι κύριοι πρεσβευτές του".
Μιλήσαμε με Pablo Moreno, σκηνοθέτης της ταινίας. Σας ευχαριστούμε για τη διαθεσιμότητά σας να βρίσκεστε εδώ στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού. Είχα την ευκαιρία να δω την ταινία σας "Un Dios prohibido" πριν από μερικά χρόνια και συγκινήθηκα πολύ.
Πραγματικά απόλαυσα την εμπειρία μου στο Holy Cross. Μου φαίνεται ότι είναι ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο που συνδυάζει πολύ καλά το παλιό με το νέο. Μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, όπως και οι καθηγητές του, οι υπεύθυνοι και οι μαθητές.
Το να είσαι χριστιανός ηθοποιός και σκηνοθέτης ταινιών είναι επίσης μια σπουδαία κλίση, όπως και το να είσαι ιεραπόστολος....
Ναι, ήθελα να κάνω ταινίες από τότε που ήμουν παιδί, συνήθιζα να κάνω ταινίες μικρού μήκους με τους φίλους μου. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το όνειρο έγινε βεβαιότητα και, τελικά, το επάγγελμά μου. Η πίστη μου με βοήθησε να δώσω νόημα σε όλα.
Οι πρώτες κινηματογραφικές εμπειρίες της νιότης μου (με τον Sergio Cardoso, τον φίλο μου, ηθοποιό και συνθέτη του soundtrack του "Un Dios prohibido") ήταν ο σπόρος αυτής της κλίσης να θέλω να αφηγηθώ ιστορίες μέσω του κινηματογράφου. Σπούδασα Διδασκαλία, την άλλη μου κλίση, και, τρία χρόνια αργότερα, κατάφερα να εισαχθώ στον δεύτερο κύκλο σπουδών της Οπτικοακουστικής Επικοινωνίας στο Πολιτικό Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα. Ενώ σπούδαζα, δημιούργησα μια εταιρεία παραγωγής με μερικούς φίλους και δουλεύουμε όλο αυτό το διάστημα κάνοντας ταινίες.
Ένα θαυμάσιο έργο, αλλά φαντάζομαι ότι, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι δύσκολο να γίνουν ταινίες στον χριστιανικό τομέα. Στην πραγματικότητα, είναι πιο εύκολο να φανταστεί κανείς τις μεγάλες αμερικανικές παραγωγές όπως το "The Chosen", που έχουν μεγάλη επιτυχία και διεθνή απήχηση.
Οι Αμερικανοί είναι χρόνια μπροστά από εμάς. Η κινηματογραφική βιομηχανία ήταν πάντα πολύ σημαντική γι' αυτούς. Από την αρχή είδαν τις δυνατότητες που είχε. Ο κινηματογράφος τρέφεται από την κουλτούρα μας. Για το λόγο αυτό, οι ιστορίες που αφηγούμαστε μέσω του κινηματογράφου μας ενώνουν ως πολιτισμό, αλλάζουν τη σκέψη μας και μας προσφέρουν μακρινές πραγματικότητες. Κατά βάθος και μέσω του κινηματογράφου, το Χόλιγουντ μας έχει κατακτήσει πολιτισμικά.
Γι' αυτό δεν εκπλήσσομαι που βρίσκω τόσο σπουδαία παραδείγματα όπως το "The Chosen". Ένα καλό προϊόν, καλοφτιαγμένο και χρηματοδοτημένο με την υποστήριξη όσων θέλουν τέτοιου είδους μορφή και ιστορίες. Υπό αυτή την έννοια, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε στην Ευρώπη, γιατί κατά βάθος έχουμε ορισμένα κόμπλεξ που πρέπει να ξεπεράσουμε, όπως το να προσεγγίζουμε με απόλυτη κανονικότητα τις ταινίες που μιλούν για τη θρησκεία. Οι καθολικοί είναι μέρος αυτής της κοινωνίας και έχουμε πολλά να προσφέρουμε.
Πίστη, κινηματογράφος, οικογένεια... Πώς τα συνδυάζετε όλα αυτά στη ζωή σας;
Ζογκλέρ, μερικές φορές σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να συμφιλιωθείς (δεν είναι εύκολο), αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο, ευτυχώς η σύζυγός μου ασχολείται επίσης με αυτό το επάγγελμα, κάνουμε ένα καλό ταντέμ.
Η πίστη σας είναι πολύ εμφανής στη δουλειά σας, αλλά με έναν διακριτικό, μη παρεμβατικό τρόπο... Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.
Η πνευματική μου ζωή δεν είναι τίποτα το εντυπωσιακό, δεν είχα μια μεταστροφή στο στυλ του συμβόλου του σεξ που μεταστρέφεται και αφήνει τα πάντα πίσω του (προφανώς δεν είμαι σύμβολο του σεξ). σύμβολο του σεξ). Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου η Πίστη ήταν σημαντική, μια οικογένεια χριστιανών της Επισκοπής, δεν έχουμε συνδεθεί με κανένα κίνημα, ούτε ανήκουμε σε κάποια άλλη ομάδα.
Η ζωή στην ενορία ήταν πάντα πολύ πλούσια και η ίδια η επισκοπή Ciudad Rodrigo ήταν πάντα σαν εκείνη τη μητέρα που μας αγκαλιάζει και μας δείχνει το δρόμο. Υποθέτω ότι ήμουν τυχερός που γνώρισα καλούς ιερείς, με πρωτοβουλία και πολιτιστική ευαισθησία, που ενδιαφέρονται για τον κόσμο, και αυτό επηρέασε βαθιά τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο και τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου μέσα στην Εκκλησία ως ζωντανή πέτρα.
A Forbidden God, Claret και πολλά άλλα. Ποια είναι η φιγούρα που σας επηρέασε περισσότερο; Και η ταινία που σας ενθουσίασε περισσότερο να γυρίσετε;
Δεν μπορούσα να επιλέξω μόνο ένα. Κατά βάθος, κάθε ταινία που κάνουμε αφήνει ένα σημάδι πάνω μας. Με έναν απαγορευμένο Θεό έμαθα πολλά, ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία και με άλλαξε βαθιά, από τότε κάθε ιδρυτής, ιδρυτής ή χαρισματικός μας άφησε κάτι σημαντικό και νιώθω ότι τους χρωστάω πολλά.
Παρακολουθώντας την ταινία, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο ρόλος του Τύπου στη συκοφάντηση του Κλαρέ. Μου φαίνεται ότι βιώνουμε πολλά παρόμοια πράγματα σήμερα, αλλά, αν τα δούμε με τα μάτια της πίστης, στο τέλος πάντα βγαίνει η αλήθεια. Ως χριστιανός σκηνοθέτης και ηθοποιός, η αποστολή σας είναι να διαδώσετε την αλήθεια μέσα από την ομορφιά. Έχετε κάποιον "δάσκαλο" ή εμπνευστή;
Αυτός είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να το θέτεις, διαδίδοντας την αλήθεια μέσω της ομορφιάς. Ναι, υπάρχουν σκηνοθέτες που αποτελούν υποχρεωτικές αναφορές, ο Dreyer, ο Riddley Scott, ο Fellini, ο Pasolini, ο Wes Anderson, ο Jean-Pierre Jeunet .... Και πολλοί άλλοι, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θαυμάζεις.
Αλλά ίσως οι άνθρωποι που με εμπνέουν περισσότερο είναι οι άνθρωποι γύρω μου, η οικογένειά μου, η σύζυγός μου, τα παιδιά μου, οι γονείς μου, οι γυναίκες άνω των 60 ετών στη θεατρική ομάδα, οι συνάδελφοί μου στη δουλειά ή ο ιερέας που μεταφέρει το λόγο στα σχεδόν εγκαταλελειμμένα χωριά στα νοτιοδυτικά της Σαλαμάνκα. Καθένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι καλλιτέχνες με τον τρόπο του και κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο κάθε μέρα.
"Να ακούσουμε πραγματικά και να αντιμετωπίσουμε αυτές τις κουλτούρες, αυτές τις γλώσσες, ακόμη και και πάνω απ' όλα το ανομολόγητο, το ανέκφραστο, με τον λόγο του Θεού, με τον Ιησού Χριστό, το ζωντανό Ευαγγέλιο". Επαναλαμβάνει τώρα το ερώτημα αν "αυτό δεν είναι το πιο επείγον καθήκον της Εκκλησίας μεταξύ των λαών της Ευρώπης".
Πάπας Φραγκίσκος
Ο Pablo Moreno, σκηνοθέτης της ταινίας, ήταν παρών στην παρουσίαση της ταινίας Claret στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού.
"Ήθελα να κάνω ταινίες από παιδί, συνήθιζα να γυρίζω ταινίες μικρού μήκους με τους φίλους μου. Με την πάροδο του χρόνου αυτό το όνειρο έγινε βεβαιότητα και τελικά το επάγγελμά μου. Η πίστη μου με βοήθησε να δώσω νόημα σε όλα. Οι πρώτες μου δουλειές ήταν με τον Sergio Cardoso, φίλο μου, ηθοποιό και συνθέτη του soundtrack της ταινίας "Un Dios prohibido".
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
