Ο Θεός δεν επιτρέπει στον εαυτό του να ξεπεραστεί σε καλοσύνη και αγάπη. Ήταν όταν ήμουν έφηβος, αφού παρακολούθησα την Π.Γ.Δ. στη Ρώμη το 2000 και λίγο αργότερα, γνώρισα τον Opus DeiΗ κλίση προς την ιεροσύνη πήρε σάρκα και οστά για αυτόν τον νεαρό Πολωνό, ο οποίος σήμερα είναι ένας πολύ ευτυχισμένος ιερέας που ζει στο Πόζναν.
Η προσευχή για κλήσεις στην ιεροσύνη μετράει για κάτι; Ρωτήστε τον Στάνισλαβ Ουρμάνσκι, ο οποίος, όταν ήταν ακόμη παιδί, ένας ιερέας του είπε να προσευχηθεί ότι μια μέρα θα χειροτονηθεί. Δύο δεκαετίες αργότερα, αυτό το μικρό αγόρι θα γινόταν ιερέας.
"Θυμάμαι ότι ο παππούς μου μου ζήτησε να τον βοηθήσω να αντιμετωπίσει έναν καλό φίλο του ιερέα. Ήμουν περίπου 10 ετών και έπρεπε να του φέρω κάποια βιβλία. Όταν τον αποχαιρετούσα, με ρώτησε αν μπορούσε να προσευχηθεί για την κλήση μου στην ιεροσύνη. Δεν το σκέφτηκα πολύ τότε, αλλά σήμερα φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο ιερέας προσευχήθηκε για μένα και ότι στο τέλος έγινε πραγματικότητα", δήλωσε ο π. Stanislaw Urmanski στο Ίδρυμα CARF.
Αυτός ο Πολωνός ιερέας, γεννημένος το 1984, τονίζει επίσης μια θεμελιώδη πτυχή που, τελικά, θα σηματοδοτούσε τη μελλοντική του κλήση ως ιερέα: τη μετάδοση της πίστης που γεννήθηκε στην καρδιά της οικογένειάς του. "Οι γονείς μου ήταν οι πρώτοι μου ευαγγελιστές, αν και αυτό γινόταν πάντα με πολύ φυσικό τρόπο, χωρίς να επιβάλλουν τίποτα", θυμάται. Οι γονείς του - προσθέτει - πήγαιναν κάθε μέρα στη Θεία Λειτουργία και η ζωή τους αντανακλούσε αυτό από το οποίο τρέφονταν καθημερινά: τη Θεία Ευχαριστία.
Ο Stanislaw επισημαίνει επίσης ένα άλλο οικογενειακό στοιχείο που τον βοήθησε σε όλη αυτή τη διαδικασία. "Το σπίτι των γονιών μου ήταν πάντα πολύ ανοιχτό- δεχόμασταν πολλούς επισκέπτες, είτε ήταν φίλοι, είτε γνωστοί, είτε παρατηρητές από την ομάδα νέων της ενορίας. Χάρη σε αυτό, κατάλαβα πολύ εύκολα ότι η πίστη ζει 24 ώρες το 24ωρο και ότι η πίστη σημαίνει επίσης αποστολή. Δεν σημαίνει να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια", λέει.
Το κάλεσμά του να γίνει ιερέας προέκυψε μέσα σε αυτό το χριστιανικό περιβάλλον στο οποίο η πίστη ζούσε ως κάτι φυσικό και χάρη στο οποίο έχει ακόμη έναν αδελφό που είναι επίσης ιερέας. "Ήταν μια σταδιακή διαδικασία και συνεχίζεται ακόμη, διότι σε κάθε χριστιανική κλίση πρέπει να λες ναι στον Κύριο κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή μια περιπέτεια", λέει ο π. Stanislaw με πεποίθηση.
Ωστόσο, εν μέσω αυτής της σταδιακής διαδικασίας, υπήρξαν κάποια ορόσημα που σημάδεψαν τη ζωή του. Τονίζει ιδιαίτερα αυτό που βίωσε στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2000 στη Ρώμη, το μεγάλο Ιωβηλαίο: "Ήμουν 16 ετών. Όλα όσα είδα είχαν μεγάλη επίδραση πάνω μου και συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος ζητούσε κάτι ιδιαίτερο από μένα.
Και ο Θεός του φανερώθηκε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Ο πατέρας Urmanski λέει ότι μετά την επιστροφή του από το WYD, άρχισε να προσεύχεται στον Κύριο να του δείξει τον δρόμο. Λίγο καιρό αργότερα, "ένας συμμαθητής μου άρχισε να επισκέπτεται συχνά το κέντρο του Έργου στη Βαρσοβία. Την επόμενη εβδομάδα εμφανίστηκα εκεί και μου άρεσε πολύ. Τότε ήταν που όλα άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά.
Η κλήση του για την ιεροσύνη συνδέεται στενά με το Έργο, έναν θεσμό που γνώρισε σε μια προνοητική στιγμή της εφηβείας του. Σήμερα είναι ιερέας της Ιεραρχίας και εφημέριος του Solek, του κέντρου στην πολωνική πόλη Πόζναν, όπου παρέχει επίσης πνευματική φροντίδα σε διάφορα σχολεία.
Ο Don Stanislaw Urmanski έχει μια μοναδική ανάμνηση της εκπαίδευσης που έλαβε τόσο στη Ρώμη όσο και στην Παμπλόνα, κατά τη διαδικασία της ιεροσύνης. "Με σημάδεψε βαθιά", παραδέχεται. Ο χρόνος του στη Ρώμη του επέτρεψε να συναντήσει τον τότε ιεράρχη του Έργου, Ο κ. Javier Echevarría, Λέει ότι αισθάνθηκε ότι ήταν "πάρα πολύ δικός του γιος, καθώς και του Αγίου Ιωσημαρίου".
Από την πλευρά του, για το διάστημα που πέρασε στην Παμπλόνα, υπογραμμίζει τη μεγάλη εμπειρία που είχε εκεί "από ακαδημαϊκής άποψης". Και αναφέρει ένα πολύ συγκεκριμένο στοιχείο: "Ο πέμπτος όροφος της βιβλιοθήκης, η βιβλιοθήκη της θεολογίας, είναι θαυμάσιος". Οι βιβλιογραφικές πηγές είναι πολύ πλούσιες. Χωρίς αυτήν, λέει, δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει τη διδακτορική του διατριβή στη Δογματική Θεολογία.
Από τα χρόνια των σπουδών του στο Ναβάρα και σε RomaΟ Stanislaw έλαβε κάτι περισσότερο από μια εξαιρετική ακαδημαϊκή και πνευματική εκπαίδευση. Λέει ότι ανακάλυψε την οικουμενικότητα της Εκκλησίας. "Το αισθάνεστε, το βλέπετε στα πρόσωπα, στις ιστορίες των συντρόφων σας, που είναι κάτι περισσότερο από αυτό, είναι αδέρφια και αδερφές. Στη συνέχεια επιστρέφεις στη χώρα σου, αλλά έχεις ήδη βιώσει ότι η Εκκλησία είναι παντού και ξέρεις ότι υποστηρίζεσαι από την κοινωνία των αγίων με όλους αυτούς που συνάντησες και πολλούς άλλους.
Έχει ζήσει πολλές σημαντικές στιγμές ως ιερέας από τότε που χειροτονήθηκε το 2015, αλλά λέει ότι θα ξεχώριζε τις ακόλουθες ως σημαντικές η καθημερινότητα, η καθημερινότητα. Ως ιερέας του Έργου, εργάζεται συνήθως με μικρές ομάδες, πράγμα που εξηγεί ότι "δεν είναι κάτι θεαματικό με την πρώτη ματιά, αλλά είναι θεαματικό στα μάτια του Θεού".
Και διηγείται ένα πρόσφατο παράδειγμα μιας εμπειρίας που είχε με μια ομάδα μαθητών λυκείου: "Είχα συναντήσεις μαζί τους καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος για την ιστορία της τέχνης. Το αποκορύφωμα ήταν ένα ταξίδι στη Βιέννη. Επισκεφτήκαμε το Kunst Historische Museum και κάθε παιδί ετοίμασε μια σύντομη έκθεση ζωγραφικής. Υπήρχε επίσης ένα πνευματικό στοιχείο. Δίνει μεγάλη ελπίδα να βλέπεις νέους ανθρώπους να ενθουσιάζονται με την ομορφιά, να προσεύχονται, να βοηθούν ο ένας τον άλλον.
Τέλος, μπροστά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ιερείς σήμερα, ο π. Stanislaw Urmanski επιμένει ότι κάθε ιερέας πρέπει να να γνωρίζει ότι είναι απλώς ένας συνεργάτης, ένα όργανο του Θεού.. Και είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρος για ένα γεγονός: "Ο Θεός είναι τόσο καλός, τόσο μεγάλος, που δεν υπάρχει πρόκληση που να μην μπορεί να λυθεί. Το σημαντικό είναι να Τον εμπιστευτούμε, να Τον αφήσουμε να μας καθοδηγήσει.
Τέλος, αυτός ο Πολωνός ιερέας θα ήθελε να αφήσει ένα μήνυμα για τους ευεργέτες του Ίδρυμα CARF. "Κάνετε κάτι πολύ καλό που θα φέρει πολλούς καρπούς. Είναι κάτι που φαίνεται κρυμμένο στο γυμνό μάτι, αλλά στον ουρανό θα γίνει γνωστό", καταλήγει.
