Όταν συναντάς τη Rocío Fumanal, όλα τα προβλήματά σου εξαφανίζονται. Εκπέμπει ελπίδα και εξαφανίζει τα παράπονά σας. Αυτή η 22χρονη κοπέλα καταφέρνει να φέρει μια νέα ζωντάνια στη ζωή σας. Είναι ένα παράδειγμα δύναμης. Το πεπρωμένο της Ρόσιο άλλαξε τελείως μετά την εμπλοκή της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν πήγαινε να εργαστεί ως επιτηρήτρια σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση νέων. Λέει ότι η μητέρα της, από τον ουρανό, της έσωσε τη ζωή. "Ένιωσα την αγκαλιά της. Η μητέρα μου μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσω και ξέρω ότι τώρα ζω και για τους δυο μας.
Μετά από οκτώ μήνες στο παραπληγικό νοσοκομείο του Τολέδο, επέστρεψε στο σπίτι του με τον πατέρα του και τις τρεις αδελφές του, τους κύριους υποστηρικτές του. Και την αναπηρική του καρέκλα. Στο νοσοκομείο σκόρπισε αισιοδοξία και ζωντάνια στους συναδέλφους της. "Μια κοπέλα ήρθε με καρκίνο του μυελού, γίναμε σαν αδελφές. Πριν πεθάνει, βαπτίστηκε, επιβεβαιώθηκε και κοινωνούσε. Ο Θεός με έβαλε στο πλευρό της", λέει η Rocío.
Γιατί για τη Rocío Fumanal, "η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα που μπορεί να χαθεί. Αυτό έλεγα πάντα στους συναδέλφους μου στο νοσοκομείο, την άλλη μεγάλη μου οικογένεια. Φοβόμουν να φύγω από εκεί, να αντιμετωπίσω τη ζωή. Αλλά είμαι εδώ για ό,τι θέλει ο Θεός να γίνω.
Στο νοσοκομείο έδωσε μαρτυρία για την πίστη της και μίλησε σε όλους για το Ίδρυμα CARF και το έργο που επιτελεί για τους ιερείς των επισκοπών, τους ιεροσπουδαστές και τις κλίσεις σε όλες τις ηπείρους. "Γνώρισα το Ίδρυμα CARF στο ταξίδι που διοργανώνει στη Ρώμη - πόσο σημαντικό είναι να λαμβάνουν οι ιερείς μια καλή εκπαίδευση", λέει η Rocío.
Από τότε η Rocío Fumanal είναι ένας νέος ευεργέτης του Ιδρύματος CARF. Γνωρίζει ότι, παρά το γεγονός ότι είναι παραπληγική στα πόδια της, έχει μια αποστολή να εκπληρώσει. "Ως καθολικοί γνωρίζουμε ότι ο Θεός έχει μια ιστορία για όλους. Μας στέλνει λακκούβες για να μπορούμε να Τον εμπιστευτούμε και να γίνουμε παράδειγμα".
Πέρασε δύσκολα, δεν το αρνείται, επαναστάτησε, ξύρισε τα μαλλιά του... "Όταν το φορτηγάκι αναποδογύρισε, τους πήρε μια ώρα να με βγάλουν έξω. Υπέφερα πολύ. Ποτέ δεν ξεπερνάς το γεγονός ότι πριν μπορούσα να περπατήσω και τώρα δεν μπορώ. Αλλά ανέκτησα τις δυνάμεις μου. Αλλά έχω ανακτήσει τον ενθουσιασμό και τη δύναμή μου για να συνεχίσω τις σπουδές μου στην προσχολική αγωγή και να μάθω τη νοηματική γλώσσα. Χρειάζομαι την καρέκλα για την πλάτη μου, αλλά όχι για το κεφάλι μου", αστειεύεται. Παίζει επίσης τένις, εξασκείται χειροκίνητο ποδήλατο και πρόκειται να δοκιμάσει το τένις.
Αν και της έχουν πει ότι η αναπηρία της είναι μη αναστρέψιμη, ονειρεύεται ένα θαύμα. "Ο Θεός θα μου χαρίσει κάτι σπουδαίο", χαμογελάει, γιατί στόχος της Rocío είναι να φαίνεται με καλό μάτι. Το καλοκαίρι περπάτησε το Camino de Santiago με μια ομάδα φίλων από το Τάγμα της Μάλτας. Δεν έχει καμία πρόθεση να τα παρατήσει. Υπόσχεται: ο λόγος της Rocío Fumanal.
Marta Santín, δημοσιογράφος που ειδικεύεται στις θρησκευτικές πληροφορίες.
Δημοσιεύθηκε αρχικά το 2019 στο ενημερωτικό δελτίο του Ιδρύματος CARF.
