"Είμαι ο Simon John Nyanda, τεταρτοετής σεμιναριακός φοιτητής της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα, προέρχομαι από την Αρχιεπισκοπή Mwanza της Τανζανίας, ζω και λαμβάνω την εκπαίδευσή μου στην Bidasoa.
Το επάγγελμά μου έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου ήταν πολύ κοντά στην πολιτική και ήταν πολύ κοντά στον πολιτικό με την μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή μου εκείνη την εποχή, τον λεγόμενο Σαμάμπα το βουβάλι. Κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου γιατί δεν ζητούσε πολιτικά αξιώματα... και μου είπε ότι ήταν επειδή δεν είχε σπουδάσει πολύ όταν ήταν παιδί, και επέμενε ότι έπρεπε να σπουδάσω σκληρά για να γίνω μεγάλος πολιτικός.
Για την ακρίβεια ενδιαφέρομαι για την πολιτική σε όλη μου τη ζωή, στο σχολείο τα πήγαινα αρκετά καλά, ειδικά όταν υπερασπιζόμουν κάποιους συμμαθητές μου που διεκδικούσαν θέσεις στο σχολείο.... Ο πατέρας μου, βλέποντας ότι τα πήγαινα αρκετά καλά στο σχολείο, αποφάσισε να με στείλει σε ένα καθολικό σχολείο στην επισκοπή της Bunda, όπου φοίτησα για τέσσερα χρόνια.
Αλλά έδωσαν καλή εκπαίδευση στην Εκκλησία, γι' αυτό ο πατέρας μου με είχε στείλει εκεί. Οι φίλοι μου ήταν παιδιά πολιτικών, επειδή τα πουλιά του ίδιου είδους πετούν μαζί- ονειρευόμασταν να γίνουμε μεγάλοι πολιτικοί στο μέλλον... τι ωραία που περνούσαμε.
Η γιαγιά μου βαφτίστηκε από έναν ιερέα που ο λαός αποκαλούσε "ο καλός", τον σημερινό επίσκοπο της επισκοπής Μουσόμα, τον επίσκοπο Musonganzila. Ήμουν εννέα ετών το 2006. Η μητέρα μου μαζί με τη γιαγιά μου και πολλές άλλες γυναίκες που άγγιξε ο καλός ιερέας της ενορίας βαπτίστηκαν επίσης. Την επόμενη χρονιά ζητήσαμε κι εμείς (τα παιδιά) να βαπτιστούμε και βαφτιστήκαμε το 2007 μαζί με τα μικρότερα αδέλφια και τα ξαδέλφια μου. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να βαφτιστεί, γιατί τον σκανδάλιζε το κακό παράδειγμα κάποιων από τους (προτεστάντες) αδελφούς μας, οι οποίοι δεν εργάζονταν και αφοσιώνονταν μόνο στη θρησκεία και έτσι είχαν μια κάπως ανούσια ζωή.
Αλλά η μορφή του ιερέα μου φάνηκε εκπληκτική και με έκανε να αναρωτηθώ αν θα μπορούσε να είναι κάποιος, όπως κι εγώ. Ρώτησα φίλους και ιερείς γι' αυτό και μου είπαν ναι. Έτσι άρχισα να εξετάζω πιο σοβαρά την κλίση μου, σιγά-σιγά, μιλώντας πρώτα με τον πατέρα μου, ο οποίος δεν το δέχτηκε γιατί δεν ήταν αυτό που περίμενε από μένα.
Στη συνέχεια το εξήγησα στον ιερέα της ενορίας μου και αργότερα στον διευθυντή κλήσεων της επισκοπής και τελικά στον επίσκοπο..... Δόξα τω Θεώ μπήκα στη σχολή και ο πατέρας μου το πήρε με χαρά εκείνες τις μέρες.
Είμαι πολύ ευγνώμων σε όλους εκείνους που μας υποστηρίζουν με διάφορους τρόπους στην ιερατική μας κλίση, διότι μέσα σε αυτούς και μαζί τους ο Θεός μας φροντίζει..... Τι χαρά είναι να υπηρετούμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας όσο ζούμε! Η ανταμοιβή στον ουρανό είναι τεράστια. Προσεύχομαι για εσάς. Σας ευχαριστώ. ????????
