Ο Mon Carmelo Marcaida είναι ιεροσπουδαστής από την Επισκοπή Masbate των Φιλιππίνων. Προέρχεται από καθολική οικογένεια, η οποία πάντοτε παρακολουθούσε τη λειτουργία, προσευχόταν στο κομποσχοίνι και τελούσε το λόγο κάθε Κυριακή.
"Μπήκα στο μικρό ιεροδιδασκαλείο αμέσως μετά το δημοτικό σχολείο, όταν ήμουν 12 ετών.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα για ένα σεμινάριο πριν. Δεν ήξερα τι είναι το ιεροδιδασκαλείο μέχρι που άκουσα μια ανακοίνωση από τον ιερέα της ενορίας μου ότι θα γίνονταν εξετάσεις για όσους ήθελαν να μπουν στο μικρό ιεροδιδασκαλείο και ότι η επισκοπή αναζητούσε νεαρά αγόρια που ήθελαν να γίνουν ιερείς.
Άρχισα να ρωτάω τους γονείς μου αν μπορούσα να δώσω εξετάσεις για να μπω στη σχολή. Ήταν μια πραγματική έκπληξη για τους γονείς μου, γιατί ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα μπορούσα να μπω στη σχολή.
Μπήκα στο ιεροδιδασκαλείο χωρίς την κλίση να γίνω ιερέας. Δεν το είχα ξεκαθαρίσει πολύ καλά, νομίζω ότι απλώς ήθελα να δω τη ζωή στο ιεροδιδασκαλείο, από περιέργεια.
Ενώ οι σύντροφοί μου ήταν πολύ σαφείς: ήθελαν να γίνουν ιερείς. Δεν ήξερα τι να κάνω.
Πέρασα δύσκολα στο ιεροδιδασκαλείο. Ήμουν 12 ετών, δεν ήξερα πώς να πλένω τα ρούχα μου, να καθαρίζω το δωμάτιό μου ή να στρώνω το κρεβάτι μου. Αναπολώ αυτά τα τέσσερα χρόνια στο μικρό σεμινάριο με χαρά.
Έμαθα πολλά πράγματα και εκεί ανακάλυψα την κλίση μου στην ιεροσύνη. Ανακάλυψα ότι ο Θεός με καλούσε να γίνω ιερέας.
Ήμουν 15 ετών όταν ένιωσα το κάλεσμα του Κυρίου. Ήμουν πολύ νέος. Ήμουν πολύ φοβισμένη. Δεν ήξερα πώς να ανταποκριθώ σε αυτό το κάλεσμα για την ιεροσύνη. Έτσι, στην προσευχή μου είπα στον Κύριο: "Κάνε μου τα όλα αυτά ξεκάθαρα, Κύριε, κάνε μου τα όλα αυτά ξεκάθαρα. Είμαι πολύ νέος, δεν ξέρω τι να κάνω. Αλλά ένιωσα το κάλεσμά σου, βοήθησέ με να ανταποκριθώ".
Μετά το μικρό σεμινάριο, αποφάσισα να συνεχίσω.
Τα χρόνια που σπούδασα φιλοσοφία ήταν από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Η κλίση μου προς την ιεροσύνη είχε αρχίσει να μεγαλώνει. Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω το κάλεσμα του Κυρίου.
Θυμάμαι τέλεια τη μέρα που είπα "Ναι" στον Κύριο.
Ένα καλοκαίρι, ο πρύτανης με έστειλε σε ένα νησί, πολύ απομακρυσμένο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τίποτα. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα επειδή προέρχομαι από μια μεγάλη πόλη και δεν είχα συνηθίσει να ζω χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Ο πρύτανης με έστειλε εκεί για να είμαι μαζί με τους ανθρώπους να προσεύχομαι, να τους συνοδεύω, να κάνω κατήχηση, να κάνω μαθήματα κατήχησης για μικρούς και μεγάλους και πάνω απ' όλα να λειτουργώ. Στο χωριό όπου βρισκόμουν, η λειτουργία τελείται μόνο μία φορά κάθε δύο μήνες.
Σε εκείνο το νησί, είπα "Ναι" στον Κύριο. Είδα την ανάγκη για έναν ιερέα στην επισκοπή μου. Είδα τη δίψα των ανθρώπων για τα μυστήρια. Και ποιος είμαι εγώ να πω ΟΧΙ σε αυτό το μεγάλο κάλεσμα του Θεού να γίνω το όργανό του για να φέρω τα μυστήρια σε όλους τους λαούς.
Μετά από αυτή την εμπειρία, ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι θα γινόμουν ιερέας. Επέστρεψα στο σπίτι μου, πολύ χαρούμενος".
