Ο Abid Saleem είναι ιερέας της κοινότητας των Oblate Missionaries of Mary Immaculate και σπουδάζει στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη. Οι χριστιανοί στο Πακιστάν, που συχνά υφίστανται διακρίσεις και διώκονται, έχουν ελπίδα "για ένα καλύτερο μέλλον", λέει στη μαρτυρία του.
"Είμαι ο Abid Saleem, γιος του Saleem Masih και της Mukhtaran Bibi. Γεννήθηκα στην Toba Tek Singh, στο Πακιστάν, στις 26 Ιουνίου 1979, σε μια καθολική οικογένεια με έντεκα αδέλφια (οκτώ αγόρια και τρία κορίτσια). Εγώ είμαι ο νεότερος από όλους. Οι γονείς μου βρίσκονται ήδη στην ουράνια ζωή (ας αναπαύονται οι ψυχές τους εν ειρήνη).
Όταν αναλογίζομαι την κλίσηΘυμάμαι όλα τα γεγονότα που με βοήθησαν να το διακρίνω. Πρώτα απ' όλα, Αισθάνομαι ότι ήταν μια επιθυμία από την παιδική μου ηλικία. Πήγαινα πολύ συχνά στην εκκλησία και ήμουν παπαδάκι. Στο σχολείο, όποτε με ρωτούσαν τι θα ήθελα να γίνω, η απάντησή μου ήταν μόνο μία: να γίνω ιερέας.
Μόλις τελείωσα την υποχρεωτική εκπαίδευση, το 1996 σχεδίαζα να εγγραφώ στο πανεπιστήμιο. Ήταν ο Ιούλιος. Τότε, συνέβη κάτι που σημάδεψε τη ζωή μου: συνάντησα έναν δόκιμο Οβλάτο της Παναγίας της Αειπαρθένου, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μου και μου εξήγησε το χάρισμα της κοινότητάς του.
Μου είπε ότι επρόκειτο να οργανώσουν ένα επαγγελματικό πρόγραμμα Είπα ναι, ήθελα να λάβω μέρος σε αυτό. Μαζί με εμένα, τέσσερις άλλοι συμμετείχαν στο καταφύγιο. Όλοι απολαύσαμε το πρόγραμμα και αγαπήσαμε την πνευματικότητα των Οβλατών και τον τρόπο τους να "ευαγγελίζουν τους φτωχούς".
Μετά το πρόγραμμα, επιστρέψαμε στο σπίτι μας και μετά από λίγες ημέρες, τέσσερις από εμάς έλαβαν επιστολή πρόσκλησης για να ενταχθούν στο σεμινάριο. Ένας φίλος και εγώ μπήκαμε στη σχολή, αλλά μετά από ένα χρόνο διάκρισης, ο φίλος μου ανακάλυψε ότι δεν ήταν η κλίση του και εγώ έμεινα. Η εκπαίδευση ήταν ένα υπέροχο ταξίδι και είχα πολλές διαφορετικές και όμορφες εμπειρίες.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της εκπαίδευσης στο σεμινάριο, ανάμεσα σε ορισμένες από τις δραστηριότητες που κάναμε, μία ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Πήγαμε στο Ντερεκαμπάντ, έναν σταθμό ιεραποστολής των Οβλατών. Πρόκειται για μια ερημική περιοχή όπου οι Οβλάτες έχουν χτίσει ένα όμορφο σπήλαιο.. Το έργο αυτών των αδελφών στο σπήλαιο με ενέπνευσε.
Ένα άλλο γεγονός που με συγκίνησε ήταν η συμμετοχή μου σε ένα ιερατική χειροτονία ενός αδελφού της κοινότητας, η πρώτη χειροτονία που είχα παρακολουθήσει ποτέ. Αυτή η γιορτή ενίσχυσε πραγματικά και τη δική μου κλίση.
Από το 1998 και μετά, μπόρεσα να αρχίσω να σπουδάζω φιλοσοφία και στη συνέχεια με έστειλαν στο Σρι Λάνκα για την προ-καινοτομία μου, μια άλλη όμορφη εμπειρία διεθνικότητας.
Έδωσα τους πρώτους μου όρκους το 2003. Αφού επέστρεψα στο Πακιστάν, ολοκλήρωσα τις θεολογικές μου σπουδές στο Εθνικό Καθολικό Ινστιτούτο Θεολογίας. Έδωσα τους τελευταίους μου όρκους στις 22 Αυγούστου 2008 και χειροτονήθηκα ιερέας το 2008. διάκονος την επόμενη ημέρα.
Και τέλος, στις 17 Φεβρουαρίου 2009, χειροτονήθηκα ιερέας στον Καθεδρικό Ναό της Ιερής Καρδιάς στη Λαχόρη. Η περίοδος της εκπαίδευσής μου ήταν εξαιρετική. Ευχαριστώ τον Κύριο για όλους εκείνους τους εκπαιδευτές και δασκάλους που με διαμόρφωσαν ώστε να γίνω αληθινός υπηρέτης του Θεού.
Μετά τη χειροτονία μου, ο επίσκοπός μου με έστειλε να εργαστώ σε διάφορες ενορίες αρχικά ως βοηθός και στη συνέχεια ως εφημέριος. Εργάστηκα με τη νεολαία και πολλές άλλες ομάδες. Συνεργάστηκα επίσης στην Κατηχητική Επιτροπή της επισκοπής μου. Ξεκίνησα το γραφείο της κατηχητικής επιτροπής στο βικαριάτο της Κουέτα.
Διαχειριζόμουν επίσης ένα μικρό θρησκευτικό κατάστημα στο ίδιο γραφείο. Από την άλλη πλευρά, Οργάνωσα πολλά προγράμματα για τους καθηγητές θρησκείας και για τους ανθρώπους και εργάστηκε ως λειτουργός στο Βικαριάτο. Υπήρξα τελετάρχης στη λειτουργία πολλών ιερατικών χειροτονιών, διακονιών και υποψηφιοτήτων.
Το 2016, πέρασα το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο Punjab της Λαχόρης. Εργάστηκα επίσης ως πρύτανης του Oblate Juniorate τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή ήταν μια άλλη εμπλουτιστική εμπειρία, αν και δύσκολη, αλλά προσπάθησα με κάθε τρόπο να συνοδεύσω τους μαθητές στο πνευματικό τους ταξίδι για να διακρίνουν την κλίση τους.
Βλέπετε, υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει στη χώρα μας, καθώς το ποίμνιο του Θεού συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά υπάρχουν λίγοι εργάτες για να το φροντίσουν.
Βλέπετε, υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει στη χώρα μας, καθώς το ποίμνιο του Θεού συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά υπάρχουν λίγοι εργάτες για να το φροντίσουν.
Ο Abid Saleem γεννήθηκε στην Toba Tek Singh (Πακιστάν) στις 26 Ιουνίου 1979, σε μια καθολική οικογένεια με έντεκα αδέλφια. Όταν επρόκειτο να εγγραφεί στο πανεπιστήμιο, πραγματοποίησε ένα επαγγελματικό ησυχαστήριο με τους ιεραποστολικούς μοναχούς της Παναγίας της Αμωμοτίμου, των οποίων το χάρισμα είναι "ο ευαγγελισμός των φτωχών". Η κοινότητα ιδρύθηκε από τον Άγιο Ευγένιο ντε Μαζενόντ το 1816 και εγκρίθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1826 από τον Πάπα Λέοντα ΧΙΙΙ. Στις 17 Φεβρουαρίου 2009 χειροτονήθηκε ιερέας αυτού του θρησκευτικού ιδρύματος στον Καθεδρικό Ναό της Ιερής Καρδιάς στη Λαχόρη. "Ο Χριστός μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε και να μοιραστούμε την αποστολή του μέσω του λόγου και του έργου", λέει.
Το Πακιστάν είναι η ένατη μεγαλύτερη χώρα της Ασίας. Συνορεύει με την Αραβική Θάλασσα, την Κίνα, το Αφγανιστάν, το Ιράν και την Ινδία. Ο Μοχάμεντ Αλί Τζίννα είναι ο ιδρυτής του Πακιστάν, το οποίο απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 14 Αυγούστου 1947.
Η χώρα καλύπτει συνολική έκταση 881.913 τετραγωνικών χιλιομέτρων και χωρίζεται σε τέσσερις επαρχίες, δηλαδή Punjab, Sindh, Balochistan και Khyber Pakhtunkhwa. Η εθνική γλώσσα της χώρας είναι η ουρντού και η αγγλική είναι η επίσημη γλώσσα. Το Πακιστάν έχει πληθυσμό περίπου 211.819.886 πολιτών.
Οι μουσουλμάνοι αποτελούν την πλειοψηφία με 95% του πληθυσμού. Αλλά Οι χριστιανοί αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές μειονότητες στο Πακιστάν με 2% του πληθυσμού, Περίπου οι μισοί είναι καθολικοί και οι άλλοι μισοί προτεστάντες.
Το Χριστιανισμός έχει μακρά ιστορία στη Νότια Ασία, αν και πολλοί από τους χριστιανούς του Πακιστάν είναι απόγονοι Ινδουιστών χαμηλής κάστας που προσηλυτίστηκαν κατά τη βρετανική αποικιοκρατία για να αποφύγουν τις διακρίσεις λόγω κάστας.
Οι χριστιανοί στο Πακιστάν είναι, ως επί το πλείστον, πολύ φτωχοί.Έχουν απασχοληθεί σε δουλειές του ποδαριού, όπως καθαριστές, εργάτες και θεριστές. Παρά ταύτα, έχουν συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της χώρας, ιδίως στην κατασκευή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, νοσοκομείων και κέντρων υγείας σε όλο το Πακιστάν.
Ωστόσο, όπως και άλλες θρησκευτικές μειονότητες, Οι χριστιανοί έχουν αντιμετωπίσει διακρίσεις και διώξεις σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.Συνεχίζουν να υφίστανται στοχευμένη βία και άλλες κακοποιήσεις, όπως αρπαγή γης στις αγροτικές περιοχές, απαγωγές και εξαναγκαστική μεταστροφή, καθώς και βανδαλισμούς σπιτιών και εκκλησιών. Σήμερα, συνεχίζουν να υφίστανται στοχευμένη βία και άλλες καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αρπαγής γης σε αγροτικές περιοχές, απαγωγές και εξαναγκαστικό προσηλυτισμό, καθώς και βανδαλισμούς σπιτιών και εκκλησιών.
Παρ' όλα αυτά, οι Χριστιανοί στο Πακιστάν έχουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Προσευχόμαστε ότι ο Παντοδύναμος Θεός θα φέρει ειρήνη και αρμονία σε αυτή τη χώρα και ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να απολαύσουν την πληρότητα της ζωής.
"Οι χριστιανοί στο Πακιστάν εξακολουθούν σήμερα να υφίστανται στοχευμένη βία και άλλες κακοποιήσεις".
Οι μουσουλμάνοι αποτελούν την πλειοψηφία στο Πακιστάν με 95% του πληθυσμού. Όμως οι χριστιανοί αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές μειονότητες στη χώρα, με 2% του πληθυσμού, από τους οποίους περίπου οι μισοί είναι καθολικοί και οι άλλοι μισοί προτεστάντες. Οι χριστιανοί στο Πακιστάν είναι, ως επί το πλείστον, πολύ φτωχοί και εργάζονται σε δουλειές του ποδαριού, όπως καθαριστές, εργάτες και θεριστές. Όπως και άλλες θρησκευτικές μειονότητες, οι χριστιανοί έχουν αντιμετωπίσει διακρίσεις και διώξεις σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, για παράδειγμα με την εθνικοποίηση χριστιανικών περιουσιών και ιδρυμάτων. Σήμερα, εξακολουθούν να υφίστανται στοχευμένη βία και άλλες καταχρήσεις. "Παρ' όλα αυτά, οι χριστιανοί στο Πακιστάν έχουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον", εκμυστηρεύτηκε ο Abid Saleem.
Το επίσημο όνομα της κοινότητάς μας είναι Ιεραποστολικές μοναχές της Παναγίας της Άμωμης και το σύνθημά της είναι "Ευαγγελίζοντας τους φτωχούς". Ιδρύθηκε από τον Άγιο Ευγένιο de Mazenod το 1816 και εγκρίθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1826 από τον Πάπα Λέοντα ΧΙΙ.
Ο ιδρυτής της ιεραποστολής του ΟΜΙ στο Πακιστάν είναι ένας Γερμανός ιερέας, ο αιδεσιμότατος πατέρας Lucian Smith, ο οποίος ήταν τότε επαρχιούχος της επαρχίας του Κολόμπο, Σρι Λάνκα. Ήταν αυτός που έστειλε τρεις Οβλάτες στο Πακιστάν το 1971. Υπήρχαν πολλοί ιεραπόστολοι Oblate από όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως από τη Σρι Λάνκα.
Εργάστηκαν σε ενορίες και διακρίθηκαν δημιουργώντας τις Βασικές Χριστιανικές Κοινότητες. Αργότερα, σκέφτηκαν επίσης να ξεκινήσουν το πρόγραμμα εκπαίδευσης. Τώρα έχουμε τρεις κύριους οίκους εκπαίδευσης: juniorate, philosophate και scholasticate.
Εργαζόμαστε κυρίως σε οκτώ φτωχές ενορίες σε πέντε επισκοπές. Ο Χριστός μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε και να μοιραστούμε την αποστολή του μέσω του λόγου και του έργου. Η κύρια εστίασή μας είναι η εκπαίδευση στα σχολεία, με τους νέους, και κυρίως η προσέγγιση των ανθρώπων που βρίσκονται μακριά από τον Θεό.
Τώρα ο προϊστάμενός μου με στέλνει στη Ρώμη για περαιτέρω σπουδές στη Λειτουργία. Ο μελλοντικός μου στόχος είναι να εργαστώ ως ιεραπόστολος.
Για τη σπουδαία ευκαιρία να με εκπαιδεύσετε σε αυτό το Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, Δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω τους ευεργέτες της CARF: ο Θεός να τους ευλογεί για όλα όσα κάνουν για την Παγκόσμια Εκκλησία, αλλά και για εμάς, τους μικρούς, που είμαστε σπόροι στο χέρι του Κυρίου, σε χώρες όπου το γεγονός και μόνο ότι κάποιος αποκαλείται χριστιανός μπορεί να προκαλέσει το θάνατο.
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
