Barque of Peter, Ζωντανή Εκκλησία

Η Εκκλησία είναι ζωντανή με τη νεολαία του Χριστού

"Η Εκκλησία είναι ζωντανή -ήταν ο χαιρετισμός του στις 24 Απριλίου 2005. επειδή ο Χριστός είναι ζωντανός, επειδή έχει πράγματι αναστηθεί". Η Εκκλησία είναι ζωντανή και νέα, τόνισε. Το Εκκλησία ζει με τη νεανικότητα του αναστημένου Χριστού. Και για το λόγο αυτό, είπε ότι δεν είχε άλλο πρόγραμμα από το να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία των ακούγοντας τον Θεό ώστε να συνεχίσει να οδηγεί την Εκκλησία.

Την ίδια βεβαιότητα, ο Βενέδικτος ΙΣΤ' έδειξε εκείνη την ημέρα, με εμπιστοσύνη και χαρά, επαληθεύοντας και επιβεβαιώνοντας ότι έχει εισακουστεί: "Μπορώ να πω ότι ο Κύριος με καθοδήγησε πραγματικά, ήταν κοντά μου, μπόρεσα να αντιληφθώ την παρουσία του σε καθημερινή βάση".

Ως κάποιος που έχει βιώσει καλά το μονοπάτι της Ευαγγέλιοσαρκώνοντας στη ζωή του τη διακονία της PeterΥπήρξε μέρος του ταξιδιού της Εκκλησίας, το οποίο είχε στιγμές χαράς και φωτός, αλλά και στιγμές που δεν ήταν εύκολες, Ένιωσα σαν τον Άγιο Πέτρο με τους αποστόλους στη βάρκα στη λίμνη της Γαλιλαίας.Ο Κύριος μάς έχει δώσει πολλές ημέρες με ηλιοφάνεια και απαλό αεράκι, ημέρες που το ψάρεμα ήταν άφθονο- υπήρξαν επίσης φορές που τα νερά ήταν άγρια και ο άνεμος αντίθετος, όπως σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας, και ο Κύριος φαινόταν να κοιμάται. Αλλά πάντα ήξερα ότι σε αυτό το σκάφος ήταν ο Κύριε Και πάντα ήξερα ότι η βάρκα της Εκκλησίας δεν είναι δική μου, δεν είναι δική μας, είναι δική Του. Και ο Κύριος δεν την αφήνει να βουλιάξει- Αυτός είναι που την κατευθύνει, ασφαλώς και μέσω των ανθρώπων που έχει επιλέξει, διότι αυτό είναι που έχει θελήσει. Αυτό ήταν και είναι μια βεβαιότητα που τίποτα δεν μπορεί να αμαυρώσει".

Εμπειρία, μαρτυρία, ευγνωμοσύνη

Εμπειρία, μαρτυρία και ευγνωμοσύνη: "Και έτσι η καρδιά μου είναι γεμάτη με ευγνωμοσύνη στον Θεό, γιατί ποτέ δεν άφησε ολόκληρη την Εκκλησία και εμένα να στερηθούμε την παρηγοριά του, το φως του, την αγάπη του".

Απευθύνεται τώρα σε εκείνους που τον άκουσαν σε εκείνο το ακροατήριο και σε όλους εμάς που προσλαμβάνουμε τα λόγια του. Και μας λέει γιατί ανακήρυξε το Έτος της Πίστης: "ακριβώς για να ενισχύσουμε την πίστη μας. πίστη στο Θεό σε ένα πλαίσιο που φαίνεται να τον υποβιβάζει όλο και περισσότερο σε δεύτερη μοίρα". Θέλει να μας μεταδώσει την εμπειρία του μέσα από τη μαρτυρία του, αλλά και να μας μετακινήσει στην εμπιστοσύνη χαρούμενη και προσευχή Ο ίδιος είναι ευγνώμων για το έργο και την υποστήριξη, τον σεβασμό και την κατανόηση όσων τον περιέβαλαν και τον περιβάλλουν.

Όπως είναι φυσικό, το θεολογικό βάθος του έρχεται: "Ναι, ο Πάπας δεν είναι ποτέ μόνος- τώρα τον βιώνω για άλλη μια φορά με έναν τρόπο τόσο μεγάλο που αγγίζει την καρδιά". Μιλάει για τους πολλούς ανθρώπους που του έχουν γράψει, όχι σαν σε έναν πρίγκιπα ή μια προσωπικότητα που δεν γνωρίζουν: "Μου γράφουν σαν αδέρφια ή σαν γιοι και κόρες, νιώθοντας έναν δεσμό μαζί μου". οικογένεια πολύ στοργικός". Γι' αυτό ισχυρίζεται ότι βίωσε έντονα την πραγματικότητα της Εκκλησίας ως ζωντανό σώμα εν Χριστώ και οικογένεια του Θεού: "Εδώ μπορείτε να αγγίξετε με το χέρι σας τι είναι η Εκκλησία - όχι μια οργάνωση, μια ένωση για θρησκευτικούς σκοπούς ή μια ένωση με θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά μια οργάνωση που έχει αποστολή, μια ένωση για θρησκευτικούς σκοπούς, μια ένωση για θρησκευτικούς σκοπούς. ανθρωπιστέςαλλά ένα ζωντανό σώμα, ένα Κοινωνία αδελφοί και αδελφές στο Σώμα του Ιησού Χριστού, που μας ενώνει όλους". Συνέπεια: "Το να βιώνει κανείς την Εκκλησία με αυτόν τον τρόπο και να μπορεί σχεδόν να αγγίξει με το χέρι του τη δύναμη της αλήθειας και της αγάπηΕίναι ένας λόγος να χαίρεστε, σε μια εποχή που τόσοι πολλοί μιλούν για την παρακμή της. Αλλά βλέπουμε πώς η Εκκλησία είναι ζωντανή σήμερα.

Να αγαπάτε την Εκκλησία, η οποία ανήκει στον Θεό και καθοδηγείται από Αυτόν.

Ακολουθούν επίσης απλά και πυκνά μαθήματα: "Αγαπώντας την Εκκλησία σημαίνει επίσης να έχεις το θάρρος να αναλάβεις το θάρρος να αναλάβεις την ευθύνη για την Εκκλησία. αποφάσεις Πάντα είχα στο μυαλό μου το καλό της Εκκλησίας και όχι το καλό του εαυτού μου". Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων", συνέχισε, "μπόρεσα να βιώσω, και το βιώνω τώρα, ότι λαμβάνει κανείς τη ζωή ακριβώς όταν τη δίνει"- επειδή ο διάδοχος του Peter (επειδή είναι ο κοινός πατέρας της οικογένειας του Θεού στη γη), "δεν ανήκει πλέον στον εαυτό του, ανήκει σε όλους και όλοι ανήκουν σε αυτόν". Και επιβεβαιώνει ότι, και στη δική του περίπτωση, δεν υπάρχει επιστροφή- ότι δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τον σταυρό, και ως ένδειξη αυτού θα παραμείνει στον περίβολο του Βατικανού: "Θα συνεχίσω να συνοδεύω το ταξίδι της Εκκλησίας με το προσευχή και στοχασμό, με αφοσίωση στον Κύριο και στον ΣύζυγοςΈχω προσπαθήσει να ζω κάθε μέρα μέχρι τώρα και θα ήθελα να ζήσω για πάντα.

Είναι ημέρα στην πλατεία του Βατικανού και αφού ζητήσαμε για προσευχές για τον εαυτό του και για εκείνους που έχουν το καθήκον να εκλέξουν έναν νέο Πάπα, επικαλούμενος την Παναγία, είπε αντίο Βενέδικτος ΙΣΤ'σαν να μας έλεγε - όπως ο Επίσκοπος Javier Echevarría- "Δεν θα σας αφήσω ορφανούς..." (Ιωάννης 14:18). Και όχι χωρίς να ασκήσει, την τελευταία στιγμή, το καθήκον της να επιβεβαιώσει τους πιστούς στην ενότητα και την πίστη:

"Αγαπητοί φίλοι, Θεός καθοδηγεί την Εκκλησία του, τη στηρίζει πάντοτε, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς. Ας μη χάσουμε ποτέ αυτό το όραμα της πίστητο οποίο είναι το μόνο αληθινό όραμα για το μονοπάτι του Εκκλησία και του κόσμου. Στην καρδιά μας, στην καρδιά του καθενός από εσάς, ας υπάρχει πάντα η χαρούμενη βεβαιότητα ότι ο Κύριος είναι στο πλευρό μας, ότι δεν μας εγκαταλείπει, ότι είναι κοντά μας και ότι μας σκεπάζει με την αγάπη. Σας ευχαριστώ.

Ο τελευταίος λόγος του Βενέδικτου ΙΣΤ', πρώτα και κύρια με τη ζωή του, είναι ένας λόγος ευγνωμοσύνης, όπως ο κόκκος του σιταριού που γίνεται καρποφόρος (βλ. Ιωάννης 12:24).