Μετά από αναβολή ενός έτους λόγω της πανδημίας, αυτή η Π.Γ.Δ. θα πραγματοποιηθεί σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές: πρώτα στην εορτή του Χριστού Βασιλιά, στις 20 Νοεμβρίου φέτος, με εορτασμούς στις επιμέρους εκκλησίες σε όλο τον κόσμο, και στη συνέχεια σε διεθνές επίπεδο στη Λισαβόνα από την 1η έως τις 6 Αυγούστου 2023. Και οι δύο γιορτές έχουν το ίδιο θέμα:
Αυτό είναι το βιβλικό απόσπασμα που επέλεξε ο Πάπας Φραγκίσκος ως σύνθημα για την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2023. Θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στη Λισαβόνα το επόμενο έτος. Το θέμα ολοκληρώνει τον κύκλο των τριών μηνυμάτων που συνοδεύουν τους νέους στο δρόμο μεταξύ της Παγκόσμιας Ημέρας του Παναμά 2019 και της Λισαβόνας 2023, όλες επικεντρώνονται στο ρήμα levantarse.
Το επιλεγμένο απόσπασμα είναι από το Ευαγγέλιο του Λουκά, ανοίγει την αφήγηση της επίσκεψης της Μαρίας στην ξαδέλφη της Ελισάβετ. Στο Το φετινό μήνυμα, ο Άγιος Πατέρας προσκαλεί τους νέους να διαλογιστούν μαζί πάνω στη βιβλική σκηνή όπου, μετά τον Ευαγγελισμό, η νεαρή Παρθένος Μαρία σηκώνεται και βγαίνει να συναντήσει την ξαδέλφη της Ελισάβετ, κουβαλώντας μέσα της τον Χριστό.
Η Παρθένος Μαρία από τη Ναζαρέτ είναι η μεγάλη μορφή του χριστιανικού δρόμου. Το παράδειγμά του μας διδάσκει να λέμε ναι στον Θεό. Ήταν ο πρωταγωνιστής της τελευταίας διοργάνωσης της Παγκόσμιας Ημέρας του Αγίου Πνεύματος στον Παναμά και θα είναι επίσης ο πρωταγωνιστής στη Λισαβόνα. Η αναχώρηση χωρίς καθυστέρηση συνοψίζει τη στάση που ενθαρρύνει ο Πάπας Φραγκίσκος στις οδηγίες του για την ΠΓΔ Λισσαβώνας 2023: "Είθε ο ευαγγελισμός των νέων να είναι ενεργός και ιεραποστολικός και να αναγνωρίζουν και να μαρτυρούν την παρουσία του ζωντανού Χριστού".
Απευθυνόμενος ιδιαίτερα στους νέους, προκαλώντας τους να γίνουν θαρραλέοι ιεραπόστολοι, ο Πάπας γράφει στην Αποστολική Εξώθηση Christus Vivit: "Πού μας στέλνει ο Ιησούς; Δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν όρια: μας στέλνει σε όλους. Το Ευαγγέλιο δεν είναι για μερικούς αλλά για όλους" (CV 177).
"Η Μαρία σηκώθηκε και ξεκίνησε, γιατί ήταν σίγουρη ότι τα σχέδια του Θεού ήταν το καλύτερο δυνατό σχέδιο για τη ζωή της. Η Μαρία έγινε ο ναός του Θεού, η εικόνα της Εκκλησίας στο δρόμο, της Εκκλησίας που βγαίνει έξω και θέτει τον εαυτό της στην υπηρεσία, της Εκκλησίας που μεταφέρει τα καλά νέα.
Οι ιστορίες των ανάσταση χρησιμοποιούν συχνά δύο ρήματα: ξυπνάω και αναδύομαι. Μαζί τους, ο Κύριος μας παροτρύνει να βγούμε στο φως, να αφήσουμε να μας οδηγήσει Εκείνος και να περάσουμε το κατώφλι όλων των κλειστών μας θυρών. Είναι μια σημαντική εικόνα για την Εκκλησία.
Η Μητέρα του Κυρίου αποτελεί πρότυπο για τους νέους που βρίσκονται σε κίνησηΔεν βρισκόταν ακίνητη μπροστά στον καθρέφτη και δεν αναλογιζόταν την εικόνα της ούτε "πιάστηκε" στα δίχτυα. Ήταν εντελώς προσανατολισμένη προς τα έξω. Είναι η πασχαλινή γυναίκα, σε μια μόνιμη κατάσταση εξόδου, που βγαίνει από τον εαυτό της προς τον μεγάλο Άλλο που είναι ο Θεός και προς τους άλλους, τους αδελφούς και τις αδελφές, ιδιαίτερα τους πιο άπορους, όπως ήταν η ξαδέλφη της Ελισάβετ".
"Ελπίζω, και πιστεύω ακράδαντα, ότι η εμπειρία που θα βιώσουν πολλοί από εσάς στη Λισαβόνα τον Αύγουστο του επόμενου έτους θα αποτελέσει μια νέα αρχή για εσάς, τους νέους, και - μαζί σας - για όλη την ανθρωπότητα", Πάπας Φραγκίσκος.
Και ο Πάπας μας λέει: "Φυσικά, δεν μπορείτε να λύσετε όλα τα προβλήματα του κόσμου. Αλλά ίσως μπορείτε να ξεκινήσετε με τους πιο κοντινούς σας ανθρώπους, με τα προβλήματα της περιοχής σας. Στη Μητέρα Τερέζα είπαν κάποτε: "Αυτό που κάνεις είναι μια σταγόνα στον ωκεανό". Εκείνη απάντησε: "Αλλά αν δεν το έκανα, ο ωκεανός θα ήταν μια σταγόνα λιγότερο.
"Πόσοι άνθρωποι στον κόσμο περιμένουν μια επίσκεψη από κάποιον που θα τους φροντίσει! Πόσοι ηλικιωμένοι, πόσοι άνθρωποι στον κόσμο περιμένουν μια επίσκεψη από κάποιον που θα τους φροντίσει! Πόσοι άνθρωποι στον κόσμο περιμένουν μια επίσκεψη από κάποιον που θα τους φροντίσει; ασθενείςΟι φυλακισμένοι, οι κρατούμενοι, οι πρόσφυγες χρειάζονται το συμπονετικό μας βλέμμα, την επίσκεψή μας, έναν αδελφό ή μια αδελφή για να σπάσουν τα εμπόδια της αδιαφορίας!
Η βιασύνη είναι 'καλή' λέει ο Πάπας Φραγκίσκος"," η καλή βιασύνη μας ωθεί πάντα προς τα πάνω και προς τους άλλους". Ξεκινώντας από τον προβληματισμό για τη βιασύνη που χαρακτηρίζει την Παναγία της Ναζαρέτ, ο Άγιος Πατέρας ενθαρρύνει τους νέους να αναρωτηθούν ποιες στάσεις και κίνητρα βιώνουν μπροστά στις προκλήσεις της καθημερινής ζωής. Τους καλεί να κάνουν διάκριση μεταξύ μιας "καλής βιασύνης [που] μας ωθεί πάντα προς τα πάνω και προς τους άλλους" και μιας "όχι καλής (...) που μας οδηγεί να ζούμε επιφανειακά, να παίρνουμε τα πάντα ελαφρά, χωρίς δέσμευση ή προσοχή, χωρίς να συμμετέχουμε πραγματικά στα πράγματα που κάνουμε".
"Έχει συμβεί σε πολλούς από εμάς ότι, απροσδόκητα, ο Ιησούς ήρθε να μας συναντήσει: για πρώτη φορά, βιώσαμε σ' Αυτόν ένα εγγύτηταΈνας σεβασμός, μια απουσία προκατάληψης και καταδίκης, ένα βλέμμα ελέους που δεν είχαμε βρει ποτέ σε άλλους. Και όχι μόνο αυτό, νιώσαμε επίσης ότι δεν αρκούσε να μας κοιτάζει ο Ιησούς από μακριά, αλλά ότι ήθελε να είναι μαζί μας, ήθελε να μοιραστεί τη ζωή του μαζί μας".
"Η χαρά αυτής της εμπειρίας ξύπνησε μέσα μας την ανάγκη να Τον καλωσορίσουμε, την ανάγκη να είμαστε μαζί Του και να Τον γνωρίσουμε καλύτερα. Η Ελισάβετ και ο Ζαχαρίας υποδέχτηκαν τη Μαρία και τον Ιησού. Ας μάθουμε από αυτούς τους δύο γέροντες την έννοια της φιλοξενίας! Ρωτήστε τους γονείς και τους παππούδες σας, αλλά και τα μεγαλύτερα μέλη των κοινοτήτων σας, τι σημαίνει γι' αυτούς να είναι φιλόξενοι προς τον Θεό και τους άλλους. Θα τους κάνει καλό να ακούσουν την εμπειρία εκείνων που έχουν περάσει πριν από αυτούς".
"Αγαπητοί νέοι, ελπίζω ότι στην ΠΓΔ θα βιώσετε για άλλη μια φορά τη χαρά της συνάντησης με τον Θεό και τους αδελφούς και τις αδελφές σας. Μετά από μεγάλες περιόδους απόστασης και απομόνωσης, στη Λισαβόνα - με τη βοήθεια του Θεού - ελπίζω ότι θα μπορέσετε να βιώσετε τη χαρά της συνάντησης με τον Θεό και τους αδελφούς και τις αδελφές σας. θα ξαναβρούμε μαζί τη χαρά της αδελφικής αγκαλιάς μεταξύ των λαών και μεταξύ των γενεών, την αγκαλιά της συμφιλίωσης. και το ειρήνηΗ αγκαλιά μιας νέας ιεραποστολικής αδελφότητας! Είθε το Άγιο Πνεύμα να ανάψει στις καρδιές σας την επιθυμία να ξεσηκωθείτε και τη χαρά να πορευτούμε μαζί, με συνοδικό τρόπο, εγκαταλείποντας τα ψεύτικα σύνορα. Η ώρα του ξεσηκωμού είναι τώρα! Ας ξεσηκωθούμε χωρίς καθυστέρηση!"
Στην υπόλοιπη διαδρομή πριν φτάσουμε στη Λισαβόνα, θα περπατήσουμε δίπλα στην Παναγία της Ναζαρέτ. η οποία, αμέσως μετά τον ευαγγελισμό, "σηκώθηκε και έφυγε χωρίς καθυστέρηση" (Λουκ. 1:39) για να πάει να βοηθήσει την ξαδέλφη της Ελισάβετ".
3. Τέλος, ο Επίσκοπος Ρώμης επισημαίνει ότι το σύνολο αυτών των χωρίων ξυπνά (ή πρέπει να ξυπνά) μέσα μας "το θαύμα του να είσαι Εκκλησία, του να ανήκεις σε αυτή την οικογένεια, σε αυτή την κοινότητα των πιστών που αποτελούν ένα σώμα με τον Χριστό, από τη βάπτισή μας. Εκεί έχουμε λάβει τις δύο ρίζες του θαύματος, όπως είδαμε: πρώτον, να είμαστε ευλογημένοι εν Χριστώ και δεύτερον, να πηγαίνουμε με τον Χριστό στον κόσμο".
Και ο Φραγκίσκος εξηγεί ότι "είναι μια έκπληξη που δεν μειώνεται με την ηλικία ούτε εξασθενεί με την ευθύνη. (θα μπορούσαμε να πούμε: με τα καθήκοντα, τα χαρίσματα, τις διακονίες και τα χαρίσματα που ο καθένας μας μπορεί να λάβει στην Εκκλησία, στην υπηρεσία της Εκκλησίας και του κόσμου).
Σε αυτό το σημείο, ο Φραγκίσκος επικαλείται τη μορφή του αγίου Πάπα Παύλου ΣΤ' και την προγραμματική του εγκύκλιο Ecclesiam suamπου γράφτηκε κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Βατικανής Συνόδου. Ο Πάπας Montini λέει εκεί: "Αυτή είναι η ώρα κατά την οποία η Εκκλησία πρέπει να εμβαθύνει τη συνείδηση του εαυτού της, [...] της ίδιας της καταγωγής της, [...] της ίδιας της αποστολής της".. Και αναφερόμενος ακριβώς στην Επιστολή προς Εφεσίους, τοποθετεί αυτή την αποστολή στην προοπτική του σχεδίου της σωτηρίας- της "διανομής του μυστηρίου που είναι κρυμμένο από αιώνες στον Θεό ... για να γίνει γνωστό ... μέσω της Εκκλησίας" (Εφεσ. 3:9-10).
Francisco Χρησιμοποιεί τον Άγιο Παύλο ΣΤ' ως πρότυπο για να παρουσιάσει το προφίλ του πώς πρέπει να είναι ένας λειτουργός της Εκκλησίας.Αυτός που ξέρει να θαυμάζει το σχέδιο του Θεού και αγαπά την Εκκλησία με πάθος με αυτό το πνεύμα, έτοιμος να υπηρετήσει την αποστολή του όπου και όπως το Άγιο Πνεύμα θέλει". Τέτοιος ήταν ο απόστολος των εθνών πριν από τον Άγιο Παύλο ΣΤ': με αυτό το πνεύμα, με αυτό το την ικανότητα να εκπλήσσεται κανείς, να παθιάζεται και να υπηρετεί. Και αυτό θα πρέπει επίσης να είναι το μέτρο ή το θερμόμετρο της πνευματικής μας ζωής.
Για το λόγο αυτό, ο Πάπας καταλήγει απευθύνοντας και πάλι στους καρδιναλίους ορισμένα ερωτήματα που είναι χρήσιμα για όλους μας- διότι όλοι μας - πιστοί και λειτουργοί της Εκκλησίας - συμμετέχουμε, με πολύ διαφορετικούς και συμπληρωματικούς τρόπους, σε αυτή τη μεγάλη και μοναδική "διακονία της σωτηρίας" που είναι η αποστολή της Εκκλησίας στον κόσμο: "Ή μήπως το έχετε συνηθίσει τόσο πολύ που το έχετε χάσει; Είστε σε θέση να εκπλαγείτε ξανά;" Προειδοποιεί ότι δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη ικανότητα, αλλά πάνω απ' όλα μια χάρη του Θεού που πρέπει να ζητάμε και να είμαστε ευγνώμονες γι' αυτήν, να τη φυλάμε και να την κάνουμε καρποφόρα, όπως η Μαρία και με τη μεσιτεία της.
